စာေရးဆရာမ ပုညခင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း

Voice - တစ္ေလာေလးကပဲ ဆရာမကို ႏိုင္ငံေရးပါတီ တစ္ခုက သူတို႔ပါတီရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ လာကမ္းလွမ္းတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ အဲဒါ ဆရာမ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္လိုက္သလဲဗ်။ ျငင္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ျငင္းတယ္၊ လက္ခံတယ္ဆိုရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ လက္ခံတယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။

PNK - ကြၽန္မတို႔ ခရီးမထြက္ခင္ကတည္းက ကြၽန္မနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ဦးကေန တစ္ဆင့္ ကမ္းလွမ္းေျပာဆိုခဲ့တာပါ။ ကြၽန္မ ခရီးက ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ၂၀၁၅ မွာ ႏိုင္ငံေရးေလာကကို ဝင္ေရာက္ဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိပါေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္လိုက္ပါတယ္။ ပရိသတ္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရရွိထားတဲ့ စာေရးသူဘဝကို ကြၽန္မ မက္ေမာတန္ဖိုးထားပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ အားေပးမႈနဲ႔ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ ျဖစ္လာရတဲ့ စာေရးဆရာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အမ်ားအက်ဳိးကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မွာလည္း လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိသလို ပရိသတ္ရွိတဲ့ စာေရးဆရာမွာလည္း သူ႔အတိုင္းအတာေလးနဲ႔ သူေဆာင္ရြက္ႏိုင္တာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူက ပိုလုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္လို႔ေတာ့ အတိအက် သြားယွဥ္လို႔ မရဘူးေပါ့။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လုပ္ႏိုင္ခြင့္အမ်ဳိးအစား မတူလို႔ပါ။Voice - ဆရာမလိုပဲ တျခားနာမည္ေက်ာ္ ဘက္ဆဲလား စာေရးဆရာေတြကိုလည္း အဲလိုပဲ ပါတီဝင္ၿပီး အမတ္လုပ္ဖို႔ လိုက္ၿပီးကမ္းလွမ္းတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဆရာမအေနနဲ႔ဆို အဲလို စာေရးဆရာေတြကို ကမ္းလွမ္းတဲ့အေပၚ ဘယ္လိုျမင္သလဲ။ လူထုေထာက္ခံမႈ ရေအာင္ ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့သူေတြကို ႏိုင္ငံေရးထဲ ဝင္ပါေအာင္ ဆြဲေဆာင္တာ ျပည္သူလူထုအတြက္ ဘယ္လိုအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆလဲဗ်။

PNK - အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ဥပမာဆိုပါေတာ့ ... ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ အာႏိုးက သူ႔ႏိုင္ငံမွာ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေနရာရဖို႔ ဝင္ၿပိဳင္တဲ့အခါ သူနဲ႔ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ ဘယ္သူကပိုၿပီး သူ႔ျပည္နယ္အတြက္ လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္၊ ဘယ္သူ ပိုအရည္အခ်င္းရွိသလဲ ဆိုတာကို သိရမွာက ေနာက္၊ လတ္တေလာ လူေတြ ပိုသိတာက သူ႔ကို။ အဲဒီေတာ့ လူသိမ်ား ေက်ာ္ၾကားသူ ... (နာမည္ေကာင္းနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားသူေတာ့ ျဖစ္ရမွာေပါ့ေလ) အဲဒီလိုလူက တစ္ပန္းေတာ့ သာပါတယ္။ ေက်ာ္ၾကားတိုင္း အရည္အခ်င္း ရွိပါ့မလား၊ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ပါ့မလား ဆိုတာကိုေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အျဖစ္ အေရြးခံခြင့္ေပးမယ့္ ပါတီက စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္သလို မဲဆႏၵရွင္ေတြကလည္း စဥ္းစားေတြးေခၚ ေျမာ္ျမင္ေရြးခ်ယ္ရမွာပါ။

Voice - ဆရာမ ေနာက္ဆုံးထြက္ထားတဲ့ “အထက္တန္းစား ေရ” ဝတၱဳမွာ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္းေလး ေကာက္ေၾကာင္းျခစ္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဝတၱဳထဲက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္လည္းျဖစ္၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္လည္း ျဖစ္တဲ့ ဦးထြဋ္ေခါင္လြန္း ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္က လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကနဲ႔ စီးပြားေရးေလာကကို ဆရာမက စုတ္ခ်က္ခပ္သြက္သြက္နဲ႔ အၾကမ္းျခစ္လိုက္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ အဲဒီအခ်က္က မ်က္ေမွာက္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ဆရာမ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုတာ ျပေနတယ္။ အဲဒီကာ႐ိုက္တာအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကအစ ႏိုင္ငံေရးစာေပေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရးကို ေလ့လာရင္း ကိုယ္တိုင္ႏိုင္ငံေရး ဝင္လုပ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေကာ မျဖစ္မိဘူးလားဗ်။

PNK - ႏိုင္ငံေရး ... ပိုၿပီးရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံ့အေရးကို ကြၽန္မ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ “အထက္တန္းစား ေရ” ဝတၳဳကို ေရးခဲ့တာဟာလည္း ကြၽန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံ့့အေရးတစ္ခုကို လုပ္ခဲ့တာပါပဲ။ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံ၊ ကြၽန္မတို႔ျပည္သူ အတြက္ ခံစားလာရလို႔ ကြၽန္မ ဒီဝတၳဳကို ေရးခဲ့တာပါ။ “ခံစားခ်က္” ကို စိတ္ရင္းလို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္မ စိတ္ရင္းေစတနာ မွန္ကန္စြာနဲ႔ ဒီဝတၳဳကို ေရးပါတယ္။ ဒီဝတၳဳေရးဖို႔အတြက္ ဥပေဒစာအုပ္ေတြ ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစာေပေတြကို ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ကစၿပီး အခ်စ္ဝတၳဳေတြ အမ်ားႀကီး ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီအရြယ္အေနအထားေလး ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်စ္ဝတၳဳသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူနဲ႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အက်ဳိးရွိတာမ်ဳိးေလးေတြ ႀကိဳးစားေရးဖြဲ႔ခ်င္မိတယ္။ အရင္တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဝတၳဳေတြကိုလည္း အခ်စ္ဝတၳဳ ဆိုေပမယ့္ ဖတ္ရတဲ့ပရိသတ္မွာ အက်ဳိးရွိရာ ရွိေၾကာင္းေလးေတြ ပါေအာင္ေတာ့ အၿမဲႀကိဳးစား ေရးခဲ့ပါတယ္။ ခုနေမးတဲ့ ေမးခြန္းက ႏိုင္ငံေရး ဝင္လုပ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတာ့ မျဖစ္မိဘူးလားလို႔ ေမးတာေနာ္။ အဲဒါေလး ေသခ်ာေျဖခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ “ဝင္လုပ္ၾကည့္မယ္” ဆိုတာမ်ဳိး လုပ္လို႔ေတာ့ မရဘူးလို႔ ကြၽန္မထင္တယ္။ “ဝင္လုပ္ၾကည့္မယ္ ...။ အဆင္မေျပေတာ့လည္း မလုပ္ေတာ့ဘူးေပါ့” ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ အစကတည္းက မလုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဝင္လုပ္ၾကည့္လိုက္မယ္လို႔ေတာ့ မေတြးဖူးပါဘူး။ လုပ္မယ္၊ မလုပ္ဘူး၊ ဒီႏွစ္ခုပဲ ဆံုးျဖတ္ရမွာပါ။

Voice - တကယ္လို႔သာ ဆရာမအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ စိတ္ဝင္စားၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲကို ဝင္မယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲဒါဆိုရင္ ဘယ္က႑ကို စိတ္အဝင္စားဆုံးနဲ႔ ဆရာမမွာသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိရင္ အဲဒီက႑ကို ဘယ္လိုလုပ္မယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ အစီအစဥ္ခ်ထားတာမ်ဳိး၊ ေတြးမိတာမ်ဳိး ရွိသလား။

PNK - ဟုတ္ကဲ့။ စိတ္ကူးေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မက တိုင္းရင္းသားေတြကို ခ်စ္တယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြကို စိတ္ဝင္စားတယ္။ ကြၽန္မ ေတာင္တန္းေဒသေတြကို ခရီးထြက္တဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ေနရာရာမွာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဆံုျဖစ္ရင္ သူတို႔နဲ႔ ကြၽန္မ စကားေျပာတယ္၊ ေမးတယ္၊ သူတို႔ေျပာတာ နားေထာင္တယ္။ မၾကာခင္က ဆံုရတဲ့ တိုင္းရင္းသူတစ္ေယာက္ကို ေမးေတာ့ သူကေျပာတယ္။ အဓိကက တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျမန္မာဆိုတာ ေမ့ေနသလို ျမန္မာေတြကလည္း သူတို႔လည္း တိုင္းရင္းသားဆိုတာ ေမ့ေနတယ္တဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားလည္း ျမန္မာ၊ ျမန္မာလည္း တိုင္းရင္းသားဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္လာေစခ်င္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကို ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ဝင္စားတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ္တိုင္လည္း အခက္အခဲေတြၾကားကေန ရွင္သန္ရပ္တည္လာခဲ့ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ မိန္းမသားေတြရဲ႕ ဘဝေတြကို အၿမဲပဲ စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ မိန္းမေတြကို အမွီခိုကင္းကင္း ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ေအာင္၊ လူကုန္ကူးမႈေတြ၊ အႏိုင္က်င့္ခံရမႈေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္။

Voice - အႏုပညာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးက ခ်ိတ္ဆက္ေနသလား၊ ေရာယွက္သင့္သလား ဒါမွမဟုတ္ မခ်ိတ္ဆက္ဘူးလား၊ မေရာယွက္သင့္ဘူးလား၊ ဒီလိုမွ မဟုတ္လည္း ခ်ိတ္ဆက္မႈေတာ့ ရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ မေရာယွက္သင့္ဘူးလို႔ ထင္သလား။ အဲဒီအေပၚမွာ ဆရာမရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယူဆခ်က္ အျမင္ကို သိခ်င္ပါတယ္။

PNK - အႏုပညာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သိပ္ကိုဆက္စပ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတာကလည္း ႏိုင္ငံေရးတစ္ခုပါ။ ကြၽန္မ ထင္တယ္ေလ။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ ၿပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲက အေၾကာင္းရင္းတစ္ခ်က္မွာ ေဟာလိဝုဒ္လည္း ပါမလားလို႔ပါ။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို လူေတြ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ခံစားမုန္းတီးေအာင္ ေဟာလိဝုဒ္က ႐ိုက္ျပႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုရီးယားလည္း ဒီလိုပဲ လုပ္ထားတယ္။ ခုဆို တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္အထိ KPop က ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ျမင္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံ အထိပါေပါ့။ အဲဒီလို အႏုပညာနဲ႔ လႊမ္းမိုးထားလိုက္ၿပီးရင္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရးပါ ထပ္တိုးလိုက္လာလို႔ ေကာင္းသြားတာပဲ။ တ႐ုတ္ကလည္း ဒါကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔ ႐ုပ္ရွင္ေလာကကို အစိုးရက အမ်ားႀကီး ပံ့ပိုးကူညီထားတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံ၊ သူတို႔လူမ်ဳိးကို ေလးစားအထင္ႀကီးေအာင္ သူတို႔ ယဥ္ေက်းမႈ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ ႐ုပ္ရွင္က အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးႏိုင္တာကို သူတို႔အစိုးရက သေဘာေပါက္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံ ႐ုပ္ရွင္ကိုလည္း ဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ေရာင္းစရာပစၥည္း မရွိဘဲ ပ႐ိုမိုးရွင္း လုပ္သလိုပဲ ျဖစ္မယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ေစာေနဦးမယ္။

ကြၽန္မအေျဖက ေမးခြန္းကို ေသြဖည္သြားၿပီ ထင္တယ္။ ကြၽန္မက ႐ုပ္ရွင္တစ္ခုပဲ ေျပာေနမိတယ္။ တစ္ဖက္ကိုေျပာရရင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကြၽန္မတို႔ ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ဂႏၴဝင္ဝတၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရးေတြ အမ်ားႀကီး ပါေနခဲ့တယ္။ စာေပ၊ ဂီတ၊ ႐ုပ္ရွင္ စတဲ့ အႏုပညာ မွန္သမွ်ဟာ ေခတ္ကို ထင္ဟပ္ရတာမို႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ေတာ့ ခ်ိတ္ဆက္ေနမွာပါပဲ။ အႏုပညာသမား တစ္ေယာက္ဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မႈရွိတဲ့ အႏုပညာကို ဖန္တီးမလား၊ ကိုယ္တိုင္ပဲ ႏိုင္ငံေရး လုပ္မလား ဆိုတာေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈမို႔ ကြၽန္မအေနနဲ႔ မေဝဖန္လိုပါဘူး။

Voice - ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းပါ။ ဆရာမအေနနဲ႔ လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေမးခ်င္တာပါ။ ဆရာမက အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ စာေရးဖို႔ ကုန္ၾကမ္းရဖို႔ တစ္ႏိုင္ငံလုံးကိုလည္း ခရီးသြားထားတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳလည္း ရွိတယ္၊ ေလာေလာလတ္လတ္ တ႐ုတ္ျပည္ကို ေလ့လာေရးခရီး သြားထားတာလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ခရီးေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြနဲ႔ အစိုးရကို ဘယ္လိုျမင္မိသလဲ၊ တျခားႏိုင္ငံ (တ႐ုတ္ျပည္) နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဘယ္လိုခံစားရသလဲဗ်။

PNK - ခံစားရတာကေတာ့ ေလဆိပ္ကေန တည္းခိုတဲ့ ေနရာကို သြားတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စိမ္းစိုအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြကို ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ခံစားရပါတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းသိမ္းထားတယ္။ သစ္ခိုးခုတ္တဲ့သူေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူတယ္။ ကြၽန္မ ေဘဂ်င္း ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ သစ္ခိုးခုတ္တဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား ၁၅၅ ေယာက္ ကိစၥကို တ႐ုတ္သတင္းစာမွာ ေရးတာေတြ ကြၽန္မသိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၁၅၅ ေယာက္လံုး လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔အတူ လြတ္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံက လူေတြ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္တာေတြ ကြၽန္မ သိတယ္။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္လည္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ရတာပဲေလ။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကြၽန္မတို႔မွာ ေရေျမခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ အင္အားႀကီး တ႐ုတ္နဲ႔လည္း အဆင္ေျပဖို႔ လိုသလို ကမာၻ႔အင္အားႀကီးႏိုင္ငံ အေမရိကန္နဲ႔လည္း အဆင္ေျပေအာင္ ေနရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ႏိုင္ငံေလးက မ်က္စိက်စရာေကာင္း ေတြ႔ေတာ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။ ေက်းဇူးျပဳခံရတာေတြ ျပန္လည္ေပးဆပ္ရတာေတြနဲ႔ ခ်ိန္ညႇိၿပီး ေနရတယ္။ ဒါ ကြၽန္မ ဉာဏ္မီသေလာက္ေလး ေတြးမိတာေလးကိုပဲ ေျပာတာပါ။ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ တစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရးဆိုတာ အမ်ားႀကီး က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ မသိႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းကိစၥေတြလည္း ရွိႏိုင္တာမို႔ မေဝဖန္လိုပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဆီမွာ လယ္ယာေျမမရွိရင္ စားနပ္ရိကၡာ ျပႆနာ ေပၚေပါက္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး အစိုးရက လယ္ယာေျမေတြကို ကာကြယ္ေပးထားတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြဟာ တျခားဘယ္ေျမ ျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္ႏိုင္ရင္ ဝယ္၊ လယ္ယာေျမေတာ့ လာထိလို႔ မရဘူး။ သူတို႔ဆီမွာ လယ္သမား သန္း ၇၀၀ ရွိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္တုန္းက လယ္သမားေတြ ဆင္းရဲခဲ့ၾကေပမယ့္ ခုေတာ့ မဆင္းရဲၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာရရင္ ကြၽန္မ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲမွာ ခရီးသြားတဲ့အခါ ဟိုေနရာ ဒီေနရာ ေနရာအႏွံ႔ ၿခံစည္း႐ိုးတိုင္ထူၿပီး လူလည္းမေန၊ လယ္လည္းမစိုက္ ဘာမွမသံုးမျပဳဘဲ ေစ်းကစားေနတဲ့ ေျမကြက္ေတြကို ျမင္တိုင္း စိတ္ထဲမသက္မသာ ျဖစ္မိတတ္တယ္။ ကြၽန္မတို႔ ျပည္သူေတြဟာ အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုထဲက မိသားစုဝင္ေတြဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီးကို မွန္ကန္မွ်တ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ... အိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္ကိုပဲ မွီခို၊ ျဖစ္သမွ် အေကာင္းအဆိုး သူ႔ပဲ အျပစ္ပံုခ်ၿပီး အိမ္သားေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ေတာ့ စည္းကမ္းမရွိ၊ မႀကိဳးစားရင္ အဲဒီအိမ္ေထာင္စုႀကီးလည္း တိုးတက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္းကို လိုခ်င္တယ္၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္မယ့္လူကို ေရြးခ်ယ္ခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း စည္းကမ္းရွိရမယ္၊ ႀကိဳးစားရမယ္။

Voice - ဆရာမရဲ႕ ပရိသတ္ကို ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ အားလုံးကို တျခားေျပာခ်င္တာ ရွိရင္လည္း ေျပာပါဦး။

PNK - ၂၀၁၅ ႏိုဝင္ဘာဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔ႏိုင္ငံကို ဦးေဆာင္မယ့္သူေတြကို ကြၽန္မတို႔ ေရြးခ်ယ္ရပါေတာ့မယ္။ မဲဆႏၵရွင္ အသိပညာေပးဆိုင္ရာ လက္စြဲစာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အရည္အခ်င္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ ျပည္သူလူထုကို ေလးစားတန္ဖိုးထားၿပီး ႏိုင္ငံသားမ်ား အက်ဳိးစီးပြားေရးရာ ကိစၥမ်ားကို အေလးထားသူ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိမိပါတီရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားထက္ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္ ေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိသူ၊ ျပည္သူလူထုထံမွ သင္ယူေလ့လာရန္ အၿမဲအဆင္သင့္ရွိသူ ဆိုတာလည္း ပါတယ္။ တျခားအခ်က္ ေတြလည္း ပါပါေသးတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြဟာ ဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရဲ႕လားဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ စဥ္းစားရမွာပါ။ ခု မျပည့္စံုေသးရင္လည္း အေရြးခံရၿပီးရင္ ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကလည္း ကိုယ္ေရြးခ်ယ္မယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ဟာ ဒီလိုအရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရဲ႕လားဆိုတာ အကဲခတ္ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကို မၾကည့္ဘဲ ဘယ္ပါတီကို မဲေပးမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ကြၽန္မ ပရိသတ္ အပါအဝင္ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့ မဲေပးဖို႔ မတြန္႔ဆုတ္ပါနဲ႔။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ရဲရဲေရြးခ်ယ္ပါ။ မွားမလားလို႔လည္း မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ကြၽန္မတို႔ တင္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ အစိုးရကို မႀကိဳက္ရင္လည္း ေနာက္ငါးႏွစ္ၾကာရင္ ကြၽန္မတို႔ ျပန္ျဖဳတ္ခ်လို႔ ရပါတယ္။

ကြၽန္မ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘယ္အစိုးရပဲတက္တက္ ကြၽန္မတို႔ ျပည္သူေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း စည္းကမ္းရွိရမယ္၊ ႀကိဳးစားရမယ္၊ အစိုးရက ဘာလုပ္ေပးမလဲ ဆိုတာခ်ည္း မေတြးဘဲ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ ေတြးရမယ္။

အဖဲြ႔ဝင္အယ္ဒီတာ
thevoicemyanmar.com