အပ်ဳိစင္ဘ၀ကုိ ေဒၚလာႏွင့္ အလဲအလွယ္လုပ္ေနရတဲ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀

ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမရွိေသးဘဲ ဆင္းရဲမြဲေတမႈဒဏ္ကုိ ခံေနရဆဲျဖစ္တဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံမွာ ခႏၶာကိုယ္ကို အသျပာနဲ႔ အလဲ အလွယ္လုပ္ေနရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းဟာလည္း တုိးပြားလ်က္ရွိပါတယ္။ ကေမၻာဒီးယားရဲ႕ အေသြးအသားေရာင္း၀ယ္မႈလုပ္ငန္းမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚလုပ္ငန္းတခုကေတာ့ အပ်ဳိစင္ဘ၀ကို ေဒၚလာ အသျပာနဲ႔လဲလွယ္တဲ့ လုပ္ငန္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ျဖတ္လမ္းနည္းနဲ႔ ေငြရွာတဲ့လုပ္ငန္းကုိ မိုးခါးေရေသာက္သလို လုပ္ေနၾကတဲ့ ကေမၻာဒီးယား ဆင္းရဲသားမိသားစုေတြမွာ ဗန္နစ္အီြတုိ႔ မိသားစုလည္းပါတယ္။ မစၥက္ဗန္နက္အြီဟာ ဘုိင္စကယ္ေလးတစင္းနဲ႔ လက္သည္း၊ ေျခသည္းညႇပ္တာ၊ ေဆးဆိုးတာေတြကုိ လုိက္ၿပီးလုပ္ကုိင္ေပးေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ၄၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မစၥက္အီြဟာ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ တလမ္း၀င္ တလမ္းထြက္နဲ႔ စက္ဘီးေလးနင္းၿပီး လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္တုန္းက ေတာကေန ၿမိဳ႕ကုိ ေျပာင္းလာတုန္းကေတာ့ သူမရဲ႕မိသားစုဟာ အစီစဥ္တခုရွိခဲ့ပါ တယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဖႏြမ္းပင္မွာ သင့္ေလ်ာ္တဲ့တေနရာရာမွာ ဆံပင္နဲ႔ အလွျပင္ ဆိုင္ေလးတဆိုင္ေလာက္ဖြင့္ၿပီး စီးပြားရွာၾကမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးမိခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူမရဲ႕မိသားစုဟာ ညစ္ပတ္တဲ့အလုပ္အကုိင္ေတြမွာပဲ ၀င္လုပ္ခဲ့ရတယ္။“ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မသမီး အတူတြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါ¬တယ္။ အဲဒီလိုလုပ္လို႔ရတဲ့ေနရာလိုခ်င္တယ္””လို႔ မစၥက္အြီက ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ထဲေငြအရင္းအႏွီးမရွိေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ မစၥက္အီြဟာ အမ်ားနည္းတူ မိုးခါးေရေသာက္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ ဒါကေတာ့ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ရွိတဲ့ သမီးအပ်ဳိမေလး ခ်မ္နန္ကုိ ခ်မ္းသာတဲ့လူ တေယာက္ဆီ ေဒၚလာ ၉၀၀ နဲ႔ “ေခတၱငွားရမ္း”လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ၀ယ္သြားတဲ့သူက ကေမၻာဒီးယားရဲအရာရွိႀကီးတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဲအရာရွိႀကီးဟာ မစၥက္အီြ မီးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ေတြ ၀င္လုပ္ေနရတဲ့ ဘီယာဆုိင္ကို အၿမဲတမ္းလာေရာက္ေလ့ရွိၿပီး မစၥက္အီြနဲ႔ေတြ႕ဆံုလို႔ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့တဲ့အခါမွာ အခုလို သမီးရဲ႕အပ်ဳိစင္ဘ၀ကို ေရာင္းခ်ခဲ့ရေတာ့ တယ္။ ရဲအရာရွိႀကီးက ခ်မ္နန္ကုိ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕ျပင္က ဟုိတယ္တခုမွာ ေျခာက္ရက္နဲ႔ ေျခာက္ည ၾကာေအာင္ထားၿပီး သူ႔လိုဘကုိ ျဖည့္ဆည္းခဲ့ တယ္။ ခ်မ္နန္ကုိ တရက္တႀကိမ္ေလာက္ သူ႔အေမနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ေပးတယ္။ သံုးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ကေလးမေလးက အားအင္ေတြကုန္ခန္းၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ့ အဲဒီလူကပဲ ဆရာ၀န္ေခၚၿပီး ေဆးကုေပးတယ္။ ဒါမွ ေျခာက္ရက္ျပည့္ေအာင္ ေနႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

မစၥက္အြီကေတာ့ ကတိေပးထားတဲ့ ေငြေၾကးအျပည့္အ၀ရခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အလွျပင္ခန္းဖြင့္ဖို႔ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္အိပ္မက္ကေတာ့ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ရလာတဲ့ ေဒၚလာ ၉၀၀ ဆိုတာ မနည္းပါဘူး။ သူတုိ႔ရြာမွာ သံုးႏွစ္ေလာက္အလုပ္လုပ္မွရတဲ့ ေငြပမာဏနဲ႔ညီမွ် ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မစၥက္အီြဟာ ရလာတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ နာမက်န္းျဖစ္ ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ေဆးဖိုး၀ါးခေတြ ရွင္းေပးရတယ္။ အသက္အရြယ္ အိုမင္းေနတဲ့ မိဘေတြကိုလည္း ကန္ေတာ့ရေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သမီးျဖစ္ တဲ့ ခ်မ္နန္ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ ေရႊဆြဲႀကိဳးတကံုး ၀ယ္ေပးရတယ္။ ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ မစၥက္အြီအတြက္ မွားသြားပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သမီးရဲ႕အပ်ဳိစင္ ဘ၀ပ်က္သြားရတာပဲ အဖတ္တင္ေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ အစၥက္အြီနဲ႔ သမီးရဲ႕ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးေတြဟာ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံရဲ႕ လိင္ေရာင္း၀ယ္မႈလုပ္ငန္းေတြမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဇာတ္လမ္းတခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လိင္ကိစၥ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္မႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈနဲ႔ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ အခြင့္အေရးကြာဟမႈေတြေၾကာင့္ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံရဲ႕ လိင္ကိစ္ၥေစ်းကြက္ႀကီးဟာ စည္စည္ကားကားနဲ႔ က်ယ္ျပန္႔ေနတယ္။ ဒီကိစၥမွာ ေဖာက္သည္ႀကီးေတြကေတာ့ ၾသဇာတိကၠမရွိတဲ့ ကေမၻာဒီးယားအရာရွိ ႀကီးေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ႔ အျခားအာရွတုိက္သား လူႀကီးလူေကာင္း အမည္ခံထားတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာဥပေဒနဲ႔မွလဲ မကန္႔သတ္ဘူး။ ဘယ္ဥပေဒနဲ႔မွလဲ အေရးယူမခံရဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီကိစၥမွာ ပတ္သက္ေနၾကတဲ့သူေတြက လူဆိုးလူမိုက္ ရာဇ၀တ္သားေတြမဟုတ္ဘူး။ ကာယကံရွင္ရဲ႕ မိဘေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ ေနလို႔ပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို ေရာင္းကုန္ပစၥည္း တခုလို သေဘာထားတာ ကေမၻာဒီးယား တႏုိင္ငံတည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း လူဦးေရ ၁၅ သန္းသာရွိတဲ့ ကေမၻာဒီးယားလိုေနရာမ်ဳိးမွာ အပ်ဳိစင္ ဘ၀ကုိ ေငြေၾကးနဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္း ႀကီးထြားေနတာကေတာ့ ဒ႑ာရီယဥ္ေက်းမႈအယူအဆေၾကာင့္လို႔လည္း ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ “အထူးသျဖင့္ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္တဲ့ အာရွေယာက္်ားသားေတြအေနနဲ႔ အပ်ဳိစင္ေလးေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းရင္ ျပန္လည္ႏုပ်ဳိသန္စြမ္းလာၿပီး က်န္းမာရႊင္လန္း ေစႏုိင္ပါတယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနၾကတယ္”လို႔ ကေမၻာဒီးယား လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႕က ခ်ဟိပ္ကက္ေပါင္ကေျပာတယ္။ ဒီလို အပ်ဳိစင္ေလးေတြနဲ႔ ေပါင္း သင္းရင္ ႏုပ်ဳိတက္ႂကြလာတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီး ဥကၠ႒ႀကီးေမာ္၊ ေျမာက္ကုိရီးယားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကင္အီဆြန္း၊ သားျဖစ္တဲ့ ကင္ဂ်ဳံအီနဲ႔ ေျမးျဖစ္တဲ့ ကင္ဂ်ဳံအန္းအပါအ၀င္ အာရွတုိက္က ၾသဇာတိကၠမႀကီးမားတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြ လက္ခံက်င့္သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။

ကေမၻာဒီးယားရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းတခုျဖစ္တဲ့ Licadho လီကာဒုိရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ကေမၻာဒီးယားမွာ အသက္ ၁၃ ႏွစ္နဲ႔ ၁၈ ႏွစ္ၾကား အပ်ဳိစင္မိန္းကေလးေတြ ႏွစ္စဥ္ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မိဘေတြအေနနဲ႔ကလည္း ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရး စတာေတြကုိ ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။ ေငြရရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ သူတုိ႔ရင္ေသြးေတြကုိ ကုန္ပစ္ၥည္းလုိ သေဘာထားေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ ေဖာက္သည္ေတြထဲမွာ ကေမ္ၻာဒီးယားက လူခ်မ္းသာေတြသာမက ဘူး။ တ႐ုတ္၊ စင္ကာပူနဲ႔ထိုင္းႏုိင္ငံက စီးပြားေရးသမားႀကီးေတြကလည္း ၾကယ္ငါးပြင့္ဟုိတယ္ႀကီးေတြမွာ တည္းခိုရင္းနဲ႔ ပြဲစားေတြကတဆင့္ ဒီလုပ္ ငန္းမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပြဲစားေတြကလည္း ဒီလုပ္ငန္းကုိ လွ်ဳိ႕၀ွက္ၿပီး ေနရာအေျပာင္းအလဲနဲ႔ ျပဳလုပ္ေနတာရယ္၊ ကာယကံရွင္ မိသားစုေတြကုိယ္တုိင္က ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ကေမၻာဒီးယားမွာ အခုလို လိင္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းကို လူကုန္ကူးမႈ ဆိုတဲ့ အမည္နာမတပ္ၿပီး အေရးယူလို႔မရဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္မွာလည္း ဥယ်ာဥ္ပန္းၿခံေတြ၊ ညဘက္လမ္းေဘး ဘီယာဆိုင္ေတြမွာ စကတ္အတုိေလးေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကုိေတြ႕ႏုိင္တယ္။ ဘီယာစားပြဲထုိးလုပ္တယ္။ ကာရာအုိေကသီခ်င္း ဆုိတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ၿပီးသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီမိန္းကေလးအခ်ဳိ႕ဟာ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ရင္းၿပီး ေငြရွာတဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ၾကေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံက မိန္းမပ်ဳိကေလးေတြရဲ႕ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ေနၾကပံု ျဖစ္ပါတယ္။

တင္၀င္း
Ref : The Guardian

News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)