အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ ထင္ရွားေသာမွဲ႔ ၇ မ်ိဳး

တစ္ေန႔သ၌ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျပႆနာအနည္းငယ္ေၾကာင့္ မဟာခ်ိဳင္ေနဝစ္ရွိ ကြ်ႏ္ုပ္၏အခန္းႏွင့္ မနီးမေဝးတြင္ရွိေသာ ဝပ္ခုပ္ဟုမည္တြင္ေသာ ဘုရားသို႔ ထြက္လာခဲ့၏။ ဝပ္ခုပ္ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသည္ ေခ်ာင္းကမ္းပါးေဘးတြင္ ရွိေလ၏။ ထိုေခ်ာင္းကမ္းေဘးနားတြင္ ထိုင္ခံုကေလးမ်ားလည္း ခ်ထားေလ၏။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါတြင္ ေခ်ာင္းေလးထဲတြင္ ေဗဒင္ပန္းမ်ားသည္ ဦးတည္ရာမဲ့ ေမ်ာပါေနေလ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ စိတ္အစဥ္သည္လည္း ဥိးတည္ရာမဲ့ ေမွ်ာပါေနေသာ ေဗဒါပန္းမ်ားကဲ့သို႔ ဟိုမွဒီမွ လြင့္ေမ်ာေနေလေတာ့၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေခ်ာင္းကမ္းေလးေဘးနားတြင္ ထိုင္ေနရင္းႏွင့္ ပါးစပ္ထဲတြင္ ခံတြင္းခ်ဥ္လာေသာေၾကာင့္ အသင့္ပါလာေသာ KRONG THIP ေဆးလိပ္ဗူးထဲမွ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ထုပ္ယူ၍ အားရပါးရ မီးညႇိ႐ႈိက္ဖြာ လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ပါးစပ္ထဲမွ ထြက္လာေသာ မီးခိုးမ်ားကို ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ မႈတ္ထုပ္လိုက္ရင္း ေကာင္းကင္ကို အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေလ၏။ ကမ္းနေဘး ဓာတ္တိုင္ေပၚတြင္ ငွက္ကေလးႏွစ္ေကာင္သည္ တစ္ေကာင္ႏွင့္ တစ္ေကာင္ ၾကည္စယ္ေနၾကေလ၏။ ကမ္းနေဘး ပန္းပင္ေလးမ်ားေပၚတြင္လည္း လိပ္ျပာေလးမ်ားသည္ ဟိုမွဒီမွ ျပန္ဝဲေနေလ၏။ ေလာကႀကီးသည္ ပကတိ တိပ္ဆိတ္ေန၏။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေဆးလိပ္မ်ားကို တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ မီးညႇိ႐ိုက္ဖြာေနမိ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ေနာက္ကြယ္မွ ဆရာ တစ္ေယာက္တည္းလားဟူေသာ အသံကို ၾကားသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ကြ်ႏ္ုပ္ထံတြင္ ေဗဒင္ေမးဘူးေသာ မွဲ႔ႀကီးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးကို ေတြ႕လိုက္ရေလ၏။ သူမ၏ အမည္ရင္းမွာ မဝါဝါဟူ၍ ျဖစ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ ညာဘက္ေအာက္မ်က္ခမ္းတြင္ လက္သဲခြံခန္႔ မွဲ႔နက္ႀကီးတစ္လံုး ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ထိုမွဲ႔နက္ႀကီးကို မွတ္ထားျခင္းျဖစ္ေလ၏။

ဆရာ ကမ္းနဖူးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ဘာေတြလာေဆြးေနတာလဲ။ ဧကႏၱ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိန္းမနဲ႔ ကေလးကို လြမ္းေနတာမဟုတ္လားဟု ေမးရင္း ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ထိုင္ေလေတာ့၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က မဝါရယ္ ခင္ဗ်ား ထိုင္ခ်င္ရင္ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးမွာ သြားထိုင္ပါ။ ေတာ္ၾကာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က ျမင္သြားရင္ အထင္လြဲေနပါ့ဦးမယ္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ျပန္ေျပာလိုက္ေလရာ မဝါက ဆရာရယ္ အခု ပါတ္သက္တဲ့လူလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဟိုတေလာကမွ သူ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားတာေလ။ ကြ်န္မလည္း ေယာက္်ားေတြကို စိတ္နာလို႔ ျပန္မရွာေတာ့ဘူး။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္မ တစ္ယာက္တည္းပဲ ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္မကလည္း တစ္ေယာက္တည္းသမား ဆရာကလည္း တစ္ေယာက္တည္းသမားဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္လိုက္ရရင္ မေကာင္းဘူးလား ဟု ျပန္၍ ေနာက္ေေလေတာ့၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က...

မဝါရယ္ ခင္ဗ်ားမလည္း ေယာက္်ားေတြကို စိတ္နာတယ္ စိတ္နာတယ္နဲ႔ အခု လင္ယူတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ရိွၿပီလဲဟု ေမးလိုက္ေလရာ မဝါက အာ...ဆရာကလည္း အခုမွ ေလးေယာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ကြ်ႏ္ုသည္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ အပစ္ခံရေသာ ထိုမိန္းကေလးအား အပစ္မျမင္ရက္ေပ။ မေကာင္းေသာ မိန္းကေလးဟုလည္း မထင္ရက္ေပ။ ဘဝကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ထားေသာ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မိန္းကေလးတစ္ဦးဟုလည္း မသတ္မွတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ထိုမဝါဆိုေသာ မိန္းကေလးသည္ ဘာသာတရားအင္မတန္ ကိုင္း႐ိုင္းၿပီး မိဘဆရာသမား လူႀကီးသူမမ်ားကို အလြန္း႐ိုေသ တတ္သူျဖစ္ေၾကာင္းကို ကြ်ႏ္ုပ္ ေကာင္းစြာ သိထားေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။

သူမသည္ မၾကာခဏဆိုသလို ကြ်ႏ္ုပ္ထံတြင္ အဓိ႒ာန္မ်ားကို လာလာေတာင္းဘူး၏။ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း အဓိ႒ာန္မ်ားကို မၾကာခနဆိုသလို လမ္းညြန္ဘူး၏။ သူမသည္ အင္မတန္ ခက္ခက္ခဲခဲ ဝင္ရေသာ (၄၉) ရက္ အဓိ႒ာန္မ်ားကိုပင္ အလုပ္တစ္ဖက္ႏွင့္ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားဝင္သူျဖစ္ေလ၏။ တရားပြဲတိုင္းတြင္လည္း သဒၶါတရား ရက္ရက္ေရာေရာျဖင့္ အလွဴဒါနကို ျပဳသူျဖစ္၏။ သာေရးနာေရးမ်ားတြင္လည္း တစ္ညလံုး အိပ္ေရးပ်က္ခံ၍ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးတတ္သူလည္း ျဖစ္ေလ၏။ ထိုမွ်ေလာက္ သေဘာမေနာေကာင္းေသာ မဝါဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးတြင္ အျပစ္ေျပာစရာဟူ၍ ညာဘက္မ်က္လံုးေအာက္ရွိ မွဲ႔နက္ႀကီးတစ္လံုးႏွင့္ ယူသမွ် ေယာက္်ားမ်ားက ပစ္သြား၍ တစ္ခုလပ္မက ေလးခုလပ္ ျဖစ္ေနေသာ အခ်က္သာ ရွိေလ၏။

ထို႔ေနာက္ မဝါက ဒီမွာဆရာရဲ႕။ ကြ်န္မကလည္း ေယာက္်ားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ယူခ်င္လို႔ ယူေနတယ္ ထင္လို႔လား။ ေနာက္ၿပီး ကြ်န္မကလည္း လင္တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ကြဲခ်င္လို႔ ကြဲေနတယ္ ထင္လို႔လားဆရာ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ကြ်န္မလည္း သူမ်ားမိသားစုေတြလို စည္းစည္းလံုးလံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ဆရာရယ္ ... ကြ်န္မကံကိုက လင္ပစ္မယ့္ ကံဇာတာပါလာသလား မွ မသိတာ။ ေနာက္ၿပီး ကြ်န္မစိတ္ထင္ ကြ်န္မရဲ႕ မ်က္ရည္ခံမွဲ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ထင္တယ္ဟု ေျပာေလ၏။

ကြ်ႏ္ုပ္လည္း ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ထုပ္ယူမီးညႇိ႔ ႐ႈိက္ဖြာလိုု္က္ရင္း ဒီလို မဝါရဲ႕။ မိန္းကေလးေတြမွာ ထင္ရွားတဲ့ မဲွ႔(၇)မ်ိဳးရွိတယ္လို႔ မွဲ႔နဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ က်မ္းေတြမွာဆိုတယ္။ အဓိက မဲွ႔ေတြေပါ့ဟာ။ အဲဒီ မွဲ႔ (၇)မ်ိဳးက ဘာေတြလည္းဆိုိေတာ့ ....

    ရတနာဆံက်စ္လို႔ ေခၚတဲ့မွဲ႔ရယ္။
    ရတနာဆီမီီီးထြန္းဆိုတဲ့ မွဲ႔ရယ္။

    မ်က္ရည္ခံမွဲ႔ရယ္ (ဘယ္ဘက္)
    မ်က္ရည္ခံမွဲ႔ (ညာရယ္)

    ႏႈတ္တဆိတ္ဆိုတဲ့ မွဲ႔ရယ္။
    ေရႊပိတုန္းစုပ္ဆိုတဲ့ မွဲ႔ရယ္။
    စံပယ္တင္(ညာဘက္) မွဲ႔ရယ္ဆိုၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ အထင္ကရ မွဲ႔ (၇)မ်ိဳးရွိတယ္။


အဲဒီမွာ ရင္ဘတ္အလယ္မွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကို ရတနာေရႊအိုးလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီမွဲ႔ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႀကြယ္ဝခ်မ္းသာေလ့ရွိတယ္။ နာမည္ဂုဏ္သတင္း ေက်ာ္ၾကားတတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ေတြဟာ အလုပ္ဌာနေတြမွာ အႀကီးအကဲ ေခါင္းေဆာာင္ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ဆင္းရဲရင္လဲ ခဏပဲ။ ဆင္းရဲတြင္းတဲ က်ေနရင္လည္း ခဏပဲ။ မုခ် ႀကီးပြားခ်မ္းသာမယ့္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ရတနာေရႊအိုး မွဲ႔ပါေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေက်ာ္နီ၊ ပတၱျမား၊ စိန္၊ ႏွစ္သက္ရာ တစ္ခုခုကို လက္သူၾကြယ္မွာ ဝတ္ဆင္ထားရင္ ထူးထူးျခားျခား ကံျမင့္မားမယ္။

ေနာက္တစ္ခုက နဖူးရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကိုက်ေတာ့ ရတနာဆီမီးထြန္းလို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီလို မွဲ႔ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြၾကေတာ့ ပစၥည္းဥစၥာ ၾကြယ္ဝ ခ်မ္းသာၾကတယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ေကာင္းနဲ႔ ဆံုေတြ႕ႏိုင္ၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး သားေကာင္း သမီးေကာင္းေတြ ထြန္းကားၾကတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ မိဘထက္ျမတ္တဲ့ သားသမီးေတြ ေနာက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတဲ့ သားသမီးရတနာေတြကို ဖြားျမင္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဘာသာေရးဆိုရင္လည္း အရမ္း စိတ္ဝင္စားေလ့ရွိတယ္။ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒီဘဝတြင္ ဘာသာတရားလိုက္စားမယ္ဆိုရင္ တရားထူးတရားျမတ္ ေတာင္ရႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ဘယ္ဘက္မ်က္ခန္းနဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းၾကား ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကို မ်က္ရည္ခံမွဲ႔လို႔ ေခၚတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေငြေၾကးေတြ စီးစိမ္ဥစၥာေတြ ျပည့္စံုေနေပမယ့္ စိတ္ဆင္းရဲရတတ္တယ္။ ေသာကမ်ားမယ္။ ငယ္စဥ္ကေလးဘဝ ကတည္းက ၾကမန္းတမ္းတဲ့ ဘဝခရီးကို အေကြ႕အေကာက္မ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းရတတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ဆက္လဲ မ်ားတတ္တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ အနက္ေရာင္ဆိုရင္ လံုးဝ မဝတ္သင့္ဘူး။ ေရွာင္သင့္တယ္။ ေက်ာက္စိမ္းကိုလည္း မဝတ္သင့္ဘူး။ စိန္၊ ဥႆဖယား၊ ပုလဲစတဲ့ ရတနာတစ္ခုခုကို ကိုယ္နဲ႔မကြာ ဝတ္ထားသင့္တယ္။

ေနာက္မွဲ႔တစ္မ်ိဳးကိုၾကေတာ့ ညာဘက္ေအာက္မ်က္ခမ္းနဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းၾကားမွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ မ်က္ရည္ခံႀကီး လို႔ ေခၚတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ဆံုး႐ႈံးမႈ႔ႀကီး မ်ားစြာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ၿပီး အသက္ႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရတတ္တယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခင္ပြန္းသည္ ေသဆံုးတတ္ၿပီး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမျဖစ္တတ္တယ္။ အဲဒီမ်က္ရည္ခံမွဲ႔ႀကီး ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ဘာသာတရားကို အထူးလိုက္စားၿပီး ကိုယ္က်င့္တရား အထူးေကာင္းမြန္ေအာင္ ေနထိုင္ရမယ္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ တရစပ္ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ အက်င့္သီလကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ရမယ္။ ေမြးေန႔တိုင္း ပန္းဆီမီး ေရခ်မ္း ကပ္လွဴပူေဇာ္သင့္တယ္။ စိန္၊ ဥႆဖယား လက္ဝတ္ရတနာတို႔ကို ဝတ္ဆင္ေဆာင္ထားသင့္တယ္။

ေနာက္မွဲ႔တစ္မ်ိဳးကိုၾကေတာ့ ႏႈတ္တဆိတ္ လို႔ ေခၚတယ္။ ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ ပါးစပ္နားမွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတယ္္ဆိုရင္ အဲဒီမွဲ႔ကို ႏႈတ္တဆိတ္ လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီမွဲ႔ ပိုင္ရွင္ေတြဟာ စကားေျပာအေတာ္ ေျပျပစ္တယ္ၾကတယ္။ ခ်ိဳသာၾကတယ္။ စကားေျပာပရိယာယ္ ၾကြယ္ဝတယ္။ မူယာမာယာ မ်ားတတ္ၾကတယ္။ အသိသာဆံုးက ေယာက္်ားမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မႈ႔ စြဲလန္းမႈ႔မ်ား ရေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီမွဲ႔ ပိုင္းရွင္မ်ားဟာ စိန္ရယ္ ျမရယ္ ေျပာင္ေခါင္းစိမ္းရတနာတို႔ကို ဝတ္ဆင္သင့္တယ္။ အနီေရာင္ပန္းပြင့္မ်ားကို မၾကာခဏဆိုသလို ဘုရားကို ကပ္လွဴေပးရင္ ကံဇာတာပိုၿပီး ျမင့္မားေစတယ္။

ေနာက္မွဲ႔တစ္မ်ိဳးက ေရႊပိတုန္းစုပ္ လို႔ ေခၚတယ္။ ညာဘက္ပါးျပင္ ပါးစပ္နားတြင္ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတဲ့ မွဲ႔ေပါ့။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူမ်ား ဝန္းရံေနတယ္။ မာယာပရိယာယ္ ၾကြယ္ဝၿပီးေတာ့ လူခ်စ္လူခင္ အားႀကီးမ်ားတယ္။ စန္းပြင့္တယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္ အမ်ိဳးသား၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရတယ္။ အျဖဴေရာင္ အစိမ္းေရာင္ ရတနာမွန္သမွ် ဝတ္ဆင္သင့္တယ္။ ပုလဲတစ္မ်ိဳးကို ေတာ့ လံုးဝ ေရွာင္ထားသင့္တယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္မ်ိဳးကေတာ့ စံပယ္တင္မွဲ႔လို႔ ေခၚတယ္။ ဘယ္ဘက္ ပါးျပင္မို႔မို႔မွာ ထင္ထင္ရွားရွား မွဲ႔တစ္လံုးတည္း ထင္းထင္းႀကီး ရွိေနတဲ့ မွဲ႔ကို ေခၚတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားမယ္။ လူတစ္ဦးကို အလြယ္တကူ ႏွစ္သက္တတ္တယ္။ ကိုယ့္အေပၚကို အိမ္ေထာင္ဘက္က ခ်စ္ခင္ေအာင္ စြဲလန္းေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ အခ်စ္ေရးေတြမွာေတာ့ အၿမဲတမ္းဆိုသလို ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္ခြ ႀကံဳရေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေဆာင္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ပံုလည္ဆြဲတန္ဆာ ကို ေရႊနဲ႔ လုပ္ၿပီး ေဆာင္ထားသင့္တယ္။ အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ မ်ိဳးစံုနဲ႔ သင့္ျမတ္တယ္။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အထက္ပါအတိုင္း မဝါအား အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ ထင္ရွားေသာ မွဲ႔(၇)မ်ိဳး အေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္ၿပီးလွ်င္ ေဆးလိပ္တစ္လိ္ပ္ကို မီးညႇိ႐ႈိက္ဖြာလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ မီးခိုးမ်ားကို ေကာင္းကင္သို႔ မႈတ္ထုတ္လိုက္၏။ ထိုအခါ မဝါက ဒါဆိုရင္ ကြ်န္မေယာက္်ားေတြက တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို ပစ္ထားခဲ့တာ ဒီမ်က္ရည္ခံ မွဲ႔ႀကီးေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ဟု သူမ၏ အထင္ကို ျပန္ေျပာျပေလ၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က ဒါဆိုရင္ မဝါရယ္ အဲဒီမွဲ႔ႀကီးကို ကိုးရီးယားနည္းပညာနဲ႔ သြားၿပီး ရွင္းပစ္လိုက္ပါလားဟု ကြ်ႏ္ုပ္က ေျပာလိုက္ေလရာ မဝါက...

မလုပ္ပါနဲ႔ ဆရာရယ္။ သဘာဝဟာသဘာဝပဲ ေကာင္းပါတယ္။ သဘာဝကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္တာ မေကာင္းဘူးထင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ဆရာရယ္ အခုလည္း ကြ်န္မနဲ႔ ဆရာလည္း သဘာဝအတိုင္း လူလြတ္ခ်င္း တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္လိုက္ရင္ မေကာင္းေပဘူးလားဟု ျပန္ေနာက္ေလေတာ့၏။ ထိုအခါ ကြ်ႏ္ုပ္က သဘာဝတရားႀကီးကို ဒီအတိုင္းထားတာ ေကာင္းေပမယ့္ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္တာေတာ့ မပါဘူးဟာ။ အဲဒီေတာ့ သဘာဝအတိုင္း အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္ၾကစို႔ဟု ႏႈတ္ဆက္ရင္း မဟာခ်ိဳင္ေနဝစ္ရွိ ဝပ္ခုပ္ဘုရားမွ လမ္းခြဲ၍ ျပန္လာေလေတာ့သတည္း။

ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာ www.heintinzaw.com ကေန ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဧရာ၀တီblog