အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈအေမြကို ဘယ္သူကထိန္းမလဲ က်ဳပ္တို႔လား သူမ်ားလား

ပခုကၠဴခ႐ိုင္ ၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္သည္ ျမန္ မာ့သမိုင္းအေမြအႏွစ္မ်ား ေပါၾကြယ္ဝ႐ံု မွ်မက စာဆိုပညာရွင္အမ်ား  ေပၚထြက္ရာ ေဒသတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ကမၻာ ေပၚတြင္ လြန္ ခဲ့ေသာအႏွစ္သန္း ၄ဝက လူသား မ်ိဳးႏြယ္၏ အေစာဆံုး ပ႐ိုင္း မိတ္ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ၾကြင္းကို ထိုၿမိဳ႕နယ္၌ ေတြ႕ရွိရ သည္။ ေခတ္အဆက္ ဆက္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ သမွ်ေသာ အသားေက်ာင္း မ်ားတြင္လည္း ႏွစ္အရွည္ၾကာဆံုးေက်ာင္း ကို ထိုၿမိဳ႕နယ္ ဗိမာန္မရြာတြင္ ေတြ႕ရွိရ သည္။

ေက်ာင္းႀကီး၏ ထုပ္တန္းေပၚမွ စာေၾကာင္း ၁၃ ေၾကာင္းပါ ကမၸည္းစာ အရ ”မေနာရမၼာ ေရႊေက်ာင္း” ၾကီးကို  ျမန္မာႏွစ္ ၁၁ဝဝ ျပည့္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၇၃၈)က ေဆာက္ လုပ္ခဲ့သည္။ ယခု အခါ သက္တမ္း ၂၇၅ ႏွစ္ ရွိေပၿပီ။ သမိုင္းယဥ္ေက်းမႈအေမြမို႔ ခ်စ္ၾကရ မည္ဆိုလွ်င္ ထိုေက်ာင္းကို ျမန္မာတို႔ သံကြန္ခ်ာ ခုနစ္ထပ္ အုပ္ကာ ကုမၻဏ္ တစ္ေထာင္အေစာင့္အၾကပ္ျဖင့္ ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ထားသင့္ေပသည္။  အမ်ိဳးသား သမိုင္းယဥ္ေက်းမႈ အေမြအ ႏွစ္မ်ားျဖစ္ သျဖင့္ေက်ာင္းတြင္း ရွိ ေက်ာင္း ႏွင့္ အတူလွဴထားခဲ့ေသာ အသံုးအေဆာင္ မ်ားကို စနစ္တက်ထားရွိကာ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ပညာရွင္မ်ားကို လာေရာက္ေလ့ လာႏိုင္ေအာင္ ေဒသယဥ္ေက်းမႈ ျပ တိုက္ အျဖစ္ ျပဳလုပ္ဖြင့္လွစ္ထားသင့္ သည္။

ေက်ာင္းႀကီးသည္ မူလက တစ္ ေဆာင္တည္းမဟုတ္ေခ်။ အမိုးကလည္း မူလအမိုးမဟုတ္ေတာ့၊ ေက်ာင္းကမၸည္း စာအရ စုလစ္မြမ္းခြၽန္တို႔ျဖင့္ အလြန္ တင့္တယ္လွပစြာ တည္ေဆာက္ထား ခဲ့သည္။  ေက်ာင္းမွာ အလ်ား ခုနစ္ပင္ ေျခာက္ခန္းႏွင့္ အနံေျခာက္ပင္ ငါးခန္း ဖြဲ႕ကာတည္ေဆာက္ထားသည္။ ခန္းဖြင့္ အက်ယ္မွာ ေလးေတာင္ ရွိ သည္။ ဝင္ ထြက္ေပါက္တံခါးတို႔ကို တံကဲပံုပန္း အလွေဖာ္ထားသည္။ အျပင္ဘက္မွ ေက်ာင္းပ်ဥ္ေထာင္နံရံေပၚတြင္လည္း ေလ့လာစရာမ်ား ပန္းထြင္းလက္ရာမ်ား ရွိ သည္။ ေရႊနန္း ျပာသာဒ္ပံု၊ ယင္း ေအာက္တြင္ ရာဇပလႅင္ပံု ထိုပံုေပၚတြင္ ဥေဒါင္း႐ုပ္ကို ဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထုလုပ္ ထားသည္။

ေက်ာင္းအတြင္းပိုင္းတြင္ ပန္းပု ႐ုပ္ၾကြ႐ုပ္လံုးပညာရွင္မ်ား သစ္ေစး ဟသၤာျပဒါးကိုင္ၾကရသူမ်ား၊ ေရႊဆိုင္း ပညာရွင္မ်ား၊ ပန္းပြတ္ပညာရွင္မ်ား၊ ေရႊဇဝါေရးပညာရွင္မ်ား၊ စာတိုက္ ေသတၱာလုပ္ ပညာရွင္မ်ား၊ သ႐ိုးပန္းခ်ီ ပညာရွင္မ်ား၊ ေပစာေရးမ်ား၊ ပန္းပဲ သမားမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ျခင္း တြင္ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ ပူေဇာ္ခဲ့ၾကသည္။ 

စစ္ႏွင့္ ေဝးကြာေသာ အရပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္တိုင္းက် တည္ေဆာက္ေနျခင္း ျဖစ္ဟန္ရွိသစဥ့္ကန္ရြာမွ ဦးဆုသာတို႔ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ိဳး တစ္စုတို႔က ေနာင္သံသရာပါ ေအာင္ ေက်ာင္းၾကီးကို တည္ေဆာက္ ခဲ့ၾကသည္။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ေရး ကူးလွဴဒါန္းခဲ့ၾကသည္။ စစ္ေဘး စစ္ ဒဏ္ ေၾကာင့္ သာသနာၫႇိဳးႏြမ္းသြားမည္ကို လည္း အထူးစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ ျဖစ္ ေပၚေနၾကဟန္ ရွိသည္။ ေက်ာင္းႀကီးကို စုေဆာင္းထားသမွ် တရားသျဖင့္ ရွာ ေဖြထားေ သာ (ဓမိၼယလဒၵ) ေငြေၾကးမ်ား ကို အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ အကုန္အက်ခံ ကာတည္ေဆာက္ခဲ့ဟန္ရွိသည္။ ေက်ာင္း ေတာ္ႀကီး၏ အဆင္တန္ဆာတို႔က လည္း ၾကည့္ျမင္ရ သူတို႔ကို ၾကည္ညိဳမႈ သဒၶါတရားပြားလာေအာင္ ဖန္တီးထား ျခင္းျဖစ္ဟန္ ရွိသည္။

အတြင္း တံခါးေပါက္မ်ားတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ သိၾကား႐ုပ္ ျဗဟၼာ ႐ုပ္တို႔ကလည္း စံျပဳေလာက္ေအာင္ လွပအခ်ိဳးအစားက်သည္။ ေတာၾကိဳ အံု ၾကားတြင္ ရွိေနေသာ္ လည္း ဘာသာ သာသနာပညာႏွင့္ အႏုပညာလက္ရာ တို႔တြင္ ေရွးကပခန္းနယ္၊ ယခုၿမိဳင္ျမိဳ႕  နယ္သည္ ေခတ္ေရွ႕ေဆာင္ ဆိုရမ ေလာက္ ထြန္းေတာက္ခဲ့ သည္။ ေခ တ္ ျပိဳင္ နာမည္ၾကီးခဲ့ေသာ ပထမေက်ာ္ ေအာင္စံထားဆရာေတာ္၏ ပိုက္သင္ရြာ၊ ၾကည့္ကန္ရွင္ႀကီး၏ ၾကည့္ကန္ရြာ၊ ဓမၼ သတ္က်မ္းျပဳ အတြင္းဝန္ ဝဏၰဓမ ၼေ က်ာ္ ထင္၏ ဇာတိ ဖ်သီးရြာ၊ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာ စု ၿမိဳင္မွ တိပိဋကဆရာေတာ့္ဇာတိ ေက်ာက္တိုင္ရြာတို႔ႏွင့္လည္း မေဝးလွ ေခ်။ စစ္ကြင္းရာတြင္ မေနာ ရမၼာ ေရႊ ေက်ာင္း ၾကီး သည္ မီးလွ်ံၾကားမွ ပဒုမၼာ ေရႊၾကာပန္းၾကီးတစ္ပြင့္ ေပၚေပါက္ဖူး ပြင့္လာ သကဲ့သို႔ရွိေခ်သည္။

မေနာရမၼာ(စိတ္ႏွလံုးေပ်ာ္ေမြ႕ ဖြယ္ရာေက်ာင္း၊ အရပ္အေခၚအံုတံု ေက်ာင္း)ကို စဥ့္ကန္(စိန္႔ကန္)ရြာေန ဦးဆုသာ၊ ဇနီး ေဒၚဇံျဖိဳးႏွင့္ ဇနီးသား သမီး ေဆြမ်ိဳးအေပါင္းတို႔က စုေပါင္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို ေက်ာင္းေဆာက္မွတ္တမ္းကို အေရွ႕ဘက္ထုပ္တန္းတြင္ ပါဠိ၊ နိသ်၊ ျမန္မာ သံုးမ်ိဳးစာ ၁၃ ေၾကာင္း ေရးထိုး ထားသည္။ ျမန္ မာဘာသာစကားေျပျဖင့္ ေက်ာင္းတည္၊ ေက်ာင္းတင္မွတ္တမ္းႏွင့္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားလွဴသည့္ မွတ္ တမ္းထိ အျပည့္အစံုေဖာ္ျပသည္။

မေနာရမၼာေရႊေက်ာင္းႀကီးတြင္ ယခုအခါ ဘုရားေဆာင္မေတြ႕ရေတာ့ ေသာ္လည္း ေက်ာင္းႀကီးေပၚတြင္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ သံုးဆူႏွင့္ ဘုရား ေဆာင္ငယ္ႏွ စ္ေဆာင္ ကိုကား ေတြ႕ရွိရ သည္။ဆင္းတုေတာ္ သံုးဆူသည္ ေခတ္ သံုးေခတ္ကို ေဖာ္ျပေနသကဲ့သို႔ ရွိေပ သည္။ အားလံုးသည္ စက်င္ေက်ာက္ ဆင္းတုေတာ္မ်ား ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ဆင္း တုေတာ္မ်ား၏ မုျဒာႏွင့္ အာသနတို႔ သည္ ပံုစံတူျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အေသး စိတ္ေဖာ္ျပပံုႏွင့္ မ်က္ႏွာေတာ္တို႔ သည္ ျခားနားၾကေပ သည္။အ သားျ ဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထား ေသာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ ႏွစ္ခု ကိုလည္း ေတြ႔ရွိရသည္။ ပထမေက်ာင္း ေဆာင္ငယ္မွာ စုလစ္မြမ္းခြၽန္ တို႔ျဖင့္ အလြန္လွ ပေသာ ပံု သဏၭာန္ျဖင့္ တည္ ေဆာက္ထားသည္။ ထုပ္တန္းစာထဲ တြင္ေတြ႕ရွိရသည့္အတိုင္း ျဖစ္သည္။ ဒုတိယေက်ာင္းေဆာင္မွာ ႀကီးမားၿပီး အမိုးႏွစ္ ထပ္ျဖင့္ ေဆာက္ လုပ္ ထားေသာ ေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ျဖစ္သည္။

ထိုပံုကိုၾကည့္လ်က္ မူလေက်ာင္း အမိုးကို အာရံုျဖင့္ မွန္းဆၾကည္ညိဳႏိုင္ ပါသည္။ ေက်ာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ရက္စြဲျဖစ္စဥ္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႕ရသမွ် ေဖာ္ျပလိုက္ ပါသည္။

၁။ ၁၁ဝဝျပဥ့္ ကဆုန္လျပဥ့္ေက်ာ္ ၁၅ံ စေန(၆ ေမ ၁၇၃၈) ေက်ာင္းစတည္။

၂။ ၁၁ဝဝျပဥ့္ဝါဆိုလၧန္း ၁၄ံ တနဂၤေႏြ (၁၈ ဇြန္ ၁၇၃၈)ရွင္ဥတၱမသာ ရကို ေက်ာင္းတင္လွဴ။

၃။ ၁၁ဝ၃ သီတင္ကြၽတ္လျပဥ့္ေက်ာ္ ၆(၁၉ စက္တင္ဘာ ၁၇၄၁) ကရက ပါဠိေတာ္ေရးကူးၿပီး။

၄။ ၁၁ဝ၄ ဒုဝါဆိုလၧန္း ၁၂ ေသာ ၾကာ(၂ ဇူလိုင္ ၁၇၄၂)ေရႊဇဝါေရးျပီး၊ ဒုၾကိမ္ေက်ာင္း တင္လွဴ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ ရာတြင္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီး ကုန္က် ေငြေပါင္း ၂၅၂၈ က်ပ္ ရွိသည္။ ထိုေငြ သည္ သူ႔ေခတ္အေလ်ာက္ ေရႊကို ဝယ္လွ်င္ ေရႊ ၁၇၆.၆ က်ပ္သား ဝယ္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုေခတ္က ေရႊေစ်းသည္ တစ္က်ပ္သားလွ်င္ ေငြျဖင့္ ၁၆ က်ပ္ သာ က်ပါသည္။ စပါးဝယ္ယူလွ်င္ စပါးတင္း ေပါင္း ၅၆၅ဝဝ တင္း (စပါး ၁ဝဝ လွ်င္ ေငြ ၅က်ပ္ႏႈန္း) ဝယ္ ယူႏိုင္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္၍ ငါးပိ ဝယ္ယူမည္ ဆိုပါက ငါးပိပိႆာ ေပါင္း ၁၁၃ဝဝဝ (ငါးပိႆာ ၁ဝဝလွ်င္ ေငြႏွစ္ က်ပ္ခြဲႏႈန္း) ဝယ္ယူႏိုင္ပါသည္။

ဦးဆုသာမိသားစုႏွင့္ႏွစ္ဖက္ေဆြ မ်ိဳးတို႔က မေနာ ရမၼာေရႊေက်ာင္းႀကီး ကို ေညာင္ရမ္းေခတ္ေႏွာင္း ႏိုင္ငံ မျငိမ္ မသက္ျဖစ္ေနစဥ္ တည္ေဆာက္လွဴဒါန္း ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ ႏိုင္ငံၿပိဳလဲေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ယင္းတို႔တစ္သက္တာ စု ေဆာင္းခဲ့ရသည့္ဥစၥာတို႔ကို ရန္သူမ်ိဳးငါး ပါးက လက္မဦးမီ ယင္းတို႔က သာသနာ ေတာ္ အတြက္လက္ဦးမႈ ရယူလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္းကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထိန္းသိမ္းၾကရန္ တာဝန္ရွိေနေပသည္။

ဗညား႐ိုး

Popular Myanmar News Journal