ၿပင္ဦးလြင္ေပတဒါန (ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ) .. ဗဟုသုတ အလို႔ငွာ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္.... ေၾကာက္လန္႔တက္သူမ်ား မဖတ္ရ....

ၿပင္ဦးလြင္(၈)မိုင္ သုႆာန္ထဲက ေပတဒါန အလွဴပြဲဓါတ္ပံုေတြပါ။
https://www.facebook.com/blackdream21 (၂၈.၅.၂၀၁၁) တြင္ ရိုက္ကူးေသာဓါတ္ပံုမ်ားၿဖစ္ပါတယ္။

သာမန္ရိုးရိုး တမလြန္ဘံုသားမ်ား စားေသာက္ရန္ ၿပင္ဆင္တည္ခင္းရာ ေနရာ

မႏၱေလး ျဗဟၼစိုရ္ နာေရးကူညီမွဳအသင္းရဲ႕ နာယကဆရာေတာ္ က တရားေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။

VIP ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္

ဘယ္ဘက္ဖက္ရြက္ေပၚက ထမင္းခဲ တစ္၀က္မရွိေတာ့ပါ…

ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရင္ ငါးေပၚမွာ ကိုက္ရာအခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္

သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သီလရွင္မ်ားလည္း ၾကြေရာက္ခ်ီးၿမွင့္ေတာ္မူၾကပါတယ္။

တမင္လုပ္ၾကံဖန္တီးတဲ့ ေၿခရာေတြမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါဆိုရင္ ဘာၿဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ.........

ျခံနဲ႕ေကြ်းထားတဲ့ (သဲခင္းထားတဲ့ေနရာမွာေတာ့) ေျခရာေတြပါ က်န္ခဲ့ပါ တယ္..။ အရြယ္စံု ဆိုဒ္အဆံုပါပဲ..။ (ၿပိတၱာေတြ ဖိနပ္မစီးဘူးဆိုတာ ေျခရာေတြအရသိရပါတယ္..။ အတည္ပါ..။ မေနာက္ပါဘူး)
သဲပံုေစတီ..။ ကိုစံမွဲ႕ ၊ မဖဲ၀ါ..။ သခ်ိဳင္းေစာင့္တို႕ရဲ႕ သဲေတြေပၚမွာ ေျခရာေတြ အသီးသီးေပၚေနပါတယ္။ (လံုးဝလုပ္ၾကံဖန္တီးမွုဳ မပါဝင္ပါ။)

တမလြန္ေလာကမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကုသိုလ္ယူဖူးေၿမာ္ႏိုင္ၾကေစဖို့ရာ သဲပံုေစတီေတာ္တဆူကိုလည္း တည္ထားေပးပါတယ္။

ကိုစံမွဲ႕ ၊ မဖဲ၀ါ ေမာင္ႏွမအတြက္ပါ..။ ဘယ္ဘက္က သက္သက္လြတ္… ညာဘက္က ငါးအစိမ္း..။

ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားကို စတင္ဖိတ္ၾကားပါၿပီ။

လာေရာက္တဲ့ လူပရိသတ္အင္အားက သုႆာန္ဇရပ္အၿပည့္ပါ။

ဘဝတပါးမွ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား သီးသန့္ ေရစက္ခ် သာဓု အႏုေမာဓနာ ၿပဳႏိုင္ပါရန္ လူမ်ားဝင္ေရာက္ၿခင္း မၿပဳရ။

ေၿမေစာင့္နတ္၊ ေၿမေစာင့္ဘီလူး၊ သုႆာန္ေစာင့္နဲ့ နာမည္ေက်ာ္ မဖဲဝါတို့ေမာင္ႏွမ အတြက္ကို ခုလို VIP Special Room မ်ားမွာ တည္ခင္းဧည့္ခံၿပီး ဒါနၿပဳပါတယ္။

ေပတ အာဟာရဒါန ၿပဳလုပ္ရန္ နီးကပ္လာခ်ိန္မွာ ည (၁၁း၄၅)နာရီခန့္မွာေတာ့ မီးမ်ားအားလံုးကိုအခုလိုု ေခတၱခဏ ၿငိွမ္းသတ္ထားလိုက္ပါတယ္။မိနစ္(၂၀)ခန့္ မီးၿငိွမ္းသတ္ထား ခ်ိန္အတြင္း မီးမွိတ္ၿပီး အစာေကြ်းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ၊ ဂါထာေတြ၊ ဘုရားစာေတြကို မရြတ္ဖို႕လည္း သတိေပးထားပါတယ္။

လူေတြအထဲမ၀င္ေအာင္ ဒီလို ကာေပးထားပါတယ္ (မီးပိတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီ့ထက္ ပိုေနာက္ဆုတ္ခိုင္းပါတယ္..။)

အထူးျခားဆံုးကေတာ့ ေျမဖုတ္ဘီလူးေနရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္..။ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျမျမွဳပ္ၿပီးေကြ်းထားခဲ့တဲ့ ဖက္ရြက္ေတြဟာ အကုန္ ေျမႀကီးအေပၚ ျပန္ေရာက္ေနပါတယ္….။ အပုပ္နံ႕ေပးတာေတြ၊ အေမႊးနံ႕ေပးတာေတြ၊ ၀င္ပူးတာ စီးတာေတြေတာ့ အခု ျပင္ဦးလြင္ပြဲမွာ မေတြ႕ခဲ့ရပါဘူး..။သႏၱိသုခမွ အသင္းသား အခ်ိဳ႕နဲ႕ ေမတၱာရွင္ ေပတဒါနအဖြဲ႕မွ အဖြဲ႕၀င္အခ်ိဳ႕ သုႆန္မွာ အိပ္ဖို႕ က်န္ခဲ့ပါတယ္…။ လူေတြ မ်ားလို႕ လာမစားရဲလို႕ မစားခဲ့ရဖူးဆိုရင္ အခုလူေတြ ရွင္းသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ လာေရာက္စားေသာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္းနဲ႕..။ မ၀ေသးရင္ မိမိတို႕ ဒီမွာ အိပ္မည္ျဖစ္သျဖင့္ လာေရာက္ေတာင္းခံႏုိင္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားေနသည့္ အသံမ်ားကိုလည္း ၾကားလိုက္ရပါတယ္….။

ေရဘူးေတာ့ တိုက္ခဲ့တယ္..။ လက္ႏွစ္စစ္ေလာက္ ေလ်ာ့သြားပါတယ္..။ သူတို႕ ဆက္ေသာက္လို႕ ရေအာင္ အဲ့ဒီ့ဘူးကို သုႆန္မွာပဲ ထားခဲ့ပါတယ္…။

လြန္ခဲ့ေသာ ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ခန္႔က ျဖစ္သည္။
          ဖိတ္စာႏွင့္ ဖိတ္စာေပးသူကုိ ၾကည့္ၿပီး“ဘယ္လုိပါလိမ့္”ဟု ေတြးမိလုိက္သည္။ ဤလုိ ဖိတ္စာမ်ဳိးကုိ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး၊ မရဖူးဘူးသျဖင့္ အံ့ၾသသလုိလည္း ျဖစ္သြားမိသည္။
          ဖိတ္စာေပးသူကလည္း နိကာယ္သာသနာေတာ္ ထြန္းကားေရးအသင္း၏ ဥကၠ႒၊ ဝဋံသကာ (ဘီေအ) သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာန အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္(ၿငိမ္း) ဦးေသာင္းလြင္ (ရွင္သုမန)။
          သူက ေျပာသည္မွာ -
          “ကၽြန္ေတာ္ ခု အသက္ခုနစ္ဆယ္ ရွိၿပီ၊ ခုမွ လုပ္ရေကာင္းမွန္း သိလုိ႔ ဉာတိေပတ ဥဒၵိႆဒါန အလႉလုပ္မလုိ႔”
ဟုဆုိသည္။
         သူေျပာသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္၏။ ဉာတိေပတ ဥဒၵိႆ အလႉဆုိသည္ မွာ သံသရာ ဘဝ အဆက္ဆက္က ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ခဲ့ေသာ မကၽြတ္မလြတ္ၾကသူ ေပတ(ၿပိတၱာ)မ်ားကုိ ရည္စူး၍ သီးသန္႔ အလႉလုပ္မည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤလုိပြဲမ်ဳိးကုိ သီးသန္႔ မိမိအိမ္၌ လုပ္သူဟူ၍ စာေရးသူ တစ္ခါမွ မႀကဳံဖူး၊ မေတြ႔ဖူးေပ။
          သူက ထုိပြဲသုိ႔ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးကုိလည္း ပင့္ထားသည္ဟု ေျပာ၏။ ဗန္း ေမာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဆုိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နိကာယ္ သာသနာထြန္းကားေရး အသင္း၏ ၾသဝါဒါစရိယ၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသုိလ္မွ ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္ သိေရာမဏိဝဋံသကာ ေဒါက္တာ အရွင္ကုမာရ ဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္သည္။
          ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးဆီသုိ႔ စာေရးသူသည္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ အနည္းဆုံး သုံး ေလးေခါက္ေတာ့ မေရာက္ မျဖစ္ ေရာက္ရ၏။ ေရာက္ရေသာ အေၾကာင္းမွာ နိကာယ္ သာသနာေတာ္ထြန္းကားေရးအသင္းက ႏွစ္စဥ္က်င္းပေနေသာ နိကာယ္စာေမးပြဲ အတြက္ ပုစၧက သြားေလွ်ာက္ရျခင္း၊ ပုစၧာသြားယူးရျခင္း၊ စာေျဖသံဃာမ်ား၏ အေျဖ လႊာမ်ားကုိ စိစစ္ အမွတ္ေပးရန္ ပုိ႔ေပးျခင္း၊ ဆရာေတာ္ႀကီး စိစစ္အမွတ္ေပးထားေသာ စာေျဖလႊာမ်ားကုိ ျပန္ယူရျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
          ဉာတိေပတ ဥဒၵိႆအလႉဒါနႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေလွ်ာက္ထားၾကည့္ရာ ဆရာေတာ္ ႀကီးက အလြန္လုပ္ သင့္ေသာ အလႉဒါနတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေလသည္။
          ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မိန္႔ၾကားေျပာျပခ်က္အရာ သံသရာ အဆက္ဆက္က ေတာ္စပ္ ခဲ့ၾကေသာ ေဆြမ်ဳိး ၿပိတၱာမ်ားအတြက္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး အလႉေပးျခင္း၊ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာမ်ားအား အမွ်ေဝျခင္းတုိ႔ကုိ ဆရာေတာ္က အက်ယ္တဝင့္ မိန္႔ၾကားေလသည္။
          ထုိ႔ျပင္ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာမ်ားကုိသာမဟုတ္ ၿပိတၱာမ်ားအားလုံးကုိ ရည္႐ြယ္၍ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာ ေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ႀကံေတာသုသာန္တြင္ မကၽြတ္မလြတ္ဘဲ ရွိၾကကုန္ေသာ ေပတ(ၿပိတၱာ)မ်ားအတြက္ ေပတဥဒၵိႆဒါန (အကၽြတ္အလြတ္ပြဲ)ကုိ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္အထိ ျပဳလုပ္သြားေၾကာင္းကုိလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးက မိန္႔ၾကားျပန္သည္။
          (ထုိစဥ္က ႀကံေတာသုသာန္ကုိ ေ႐ႊတေကာ၊ ထိန္ပင္သုိ႔ မေျပာင္းမေ႐ႊ႕ေသး ေပ။)
          မင္းကြန္း တိပိဋက ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးေဆာင္က်င္းပေသာ ၿပိတၱာတုိ႔၏ အကၽြတ္ အလြတ္ပြဲ (ေပတ ဥဒၵိႆဒါန)ကုိ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးကုိယ္တုိင္ ပါဝင္ဖူးသည္။ ထုိ႔ အျပင္ ယခု ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၾကၿပီျဖစ္ေသာ တိပိဋက ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆရာ ေတာ္ႀကီး အေတာ္မ်ားမ်ား ႂကြေရာက္ ခ်ီးျမွင့္ၾကေၾကာင္းလည္း မိန္႔ၾကားသည္။
          အကၽြတ္အလြတ္ပြဲျပဳလုပ္ေသာ ကာလမွာ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္၊ နံနက္ ခုနစ္နာရီတြင္ ႏွစ္စဥ္ အခ်ိန္မေျပာင္းဘဲ တိတိက်က် ျပဳလုပ္သည္။ ထုိအကၽြတ္ အလြတ္ပြဲကုိ ဦးေဆာင္ၾကေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ သံမဏိ ဦးေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ ရည္ ဦးသူတုိ႔က ဦးေဆာင္ၾကသည္။ ႀကံေတာသုသာန္၌ပင္ ေပတဥဒၵိႆဒါန(တေစၧစာ)ကုိ အုိးႀကီးအုိးငယ္ေတြႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ၾကသည္။
          ဦးေမာင္ေမာင္မွာ အဂၤလိပ္တုိ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေခတ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္ ေက်ာင္း သားအ႐ြယ္ကပင္ အဂၤလိပ္အစုိးရကုိ ေတာ္လွန္လာသူ၊ သံမဏိဘြဲ႕ရလာသူ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ေတြ႔ကာ ဆရာေတာ္၏ အဆုံးအမ၌ တည္ လာသူ ျဖစ္သည္။
          မင္းကြန္း တိပိဋက ဆရာေတာ္က ႀကံေတာသုသာန္၌ အကၽြတ္အလြတ္ပြဲ ျပဳလုပ္ ျခင္းမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ အဓိက သုသာန္ႀကီးျဖစ္သျဖင့္ မကၽြတ္မလြတ္သူမ်ားလည္း အမ်ား အျပားပင္ ရွိေနၾက၍ ျဖစ္ေပမည္။
          စာေရးသူမွာ ကမာ႐ြတ္ၿမိဳ႕နယ္ လွည္းတန္း၌ေနသူျဖစ္ရာ နာနတ္ေတာ၊ ေျခာက္ ပင္ခံ၊ ကြမ္းၿခံမွသည္ စာေရးသူတုိ႔ ေနေသာ စပယ္ၿခံရွိ ႀကံေတာသုသာန္ႏွင့္ နီးေသာ အရပ္မ်ားက လူႀကီးသူမမ်ားသည္ ယခုအထိ ႀကံေတာသုသာန္က တေစၧ၊ သရဲ၊ မွင္စာ၊ က်တ္၊ ေပတမ်ားအေၾကာင္းကုိ အခြင့္အခါသင္လွ်င္ ေျပာၾကားတတ္ ၾကၿမဲ ျဖစ္သည္။
          ႀကံေတာသုသာန္ကုိ သက္ဆုိင္ရာက ေရေဝး၊ေ႐ႊတေကာႏွင့္ ထိန္ပင္ကုိ ေျပာင္းရာ၌လည္း သရဲ တေစၧကုိ ကားအစီးေပါင္း မည္ေ႐ြ႕မည္မွ် တုိက္ယူရသည္။ သရဲ တေစၧေတြ မ်ားလြန္း၍ ကားမထြက္ႏုိင္ ျဖစ္ကာ ျပန္ဆင္းခုိင္းရေၾကာင္း၊ ေနာက္ကားႏွင့္ ပုိ႔မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာရသလုိ အလည္လြန္ေန၍ သူမ်ားေတြ ေျပာင္းသြားၾကသည္ကုိ မသိလုိက္ သျဖင့္ ႀကံေတာ၌ပင္ တေစၧတစ္ေကာင္ က်န္ေနခဲရာ ညညက်လွ်င္ ထုိတေစၧ မည္သုိ႔ ငုိေနပုံ၊ မည္သုိ႔ ေျခာက္လွန္႔ပုံတုိ႔ကုိလည္း ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာၾကားေနၾကသည္ကုိ ၾကားခဲ့ရသည္။
          ဤသုိ႔ သုသာန္ေျပာင္းသည့္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သီတဂူဆရာေတာ္ကလည္း “သီတဂူ၏ ဘဝပုံရိပ္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ”စာအုပ္တြင္ ယခု သီတဂူ အာယုဒါန ေဆး႐ုံ ေဆာက္လုပ္ရန္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသားထားသည္။
          “ဆြမ္းဦးပုညရွင္ အေနာက္ဘက္ ဆူးခ်ဳံေတာေတြနဲ႔ ေျမ႐ုိင္းႀကီးကုိ ရွင္းလင္းတဲ့ အခါ နာနတ္ေတာ သုသာန္ကေလးကုိ ထုလုိက္၊ ၿဖိဳလုိက္၊ ဖ်က္လုိက္ လုပ္ရပါတယ္။ ႐ုပ္ အေလာင္း ျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ အုပ္ဂူေပါင္း (၃၇)ဂူက အ႐ုိးေတြကုိ တူးၿပီး မီး႐ႈိ႕ပစ္လုိက္ရပါ တယ္။
            အခ်ဳိ႕အုတ္ဂူေတြထဲမွာ ပုပ္သုိးေနတဲ့ ႐ုပ္အေလာင္းေကာင္မ်ားကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ရွင္းလင္းေနဆဲ ေျမလြတ္ႀကီးမွာ တဲထုိးလုိ႔ ေနၾကရတယ္။ အလုပ္သမားေတြ၊ အင္ဂ်င္ နီယာေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ တစ္ေတြဟာ ညက်ရင္ အလွည့္နဲ႔ အိပ္ၿပီးေတာ့ သတိထား ေနၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႕အလုပ္သမားေတြကုိ ေခါင္းလာမ,တယ္။ တခ်ဳိ႕ အလုပ္သမား ေတြကုိ ေျခေထာက္ကေန အိပ္ရာေပၚက ဆြဲခ်တယ္။ တစ္ခါ တစ္ခါ တဲအမုိးေပၚခဲေတြ က်လာတယ္။
            ၾသဝါဒါစရိယ ပထမဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္က သံဃာဆြမ္းကပ္၊ ပရိကၡရာရွစ္ပါးလႉ၊ အမွ်ေဝ၊ ပရိတ္ ႐ြတ္၊ အမိန္႔ေတာ္ျပန္ လုပ္ရမယ္လုိ႔ ၾသဝါဒေပးတဲ့အတြက္ ထုိၾသဝါဒ အတုိင္း အားလုံးလုိက္လုပ္ၾကတယ္။ အမွ်ေဝ အမိန္႔ေတာ္ျပန္ၿပီးတဲ့ ညေနခင္းမွာ တီအီး အလဲဗင္း အမုိးဖြင့္ကားႀကီးကုိ အဆင္သင့္ျပင္ ထားၿပီး“လာၾကေဟ့၊ တက္ၾကေဟ့၊ မင္းတုိ႔ကုိ အိမ္ေျပာင္းေပးမယ္”လုိ႔ ဖိတ္ေခၚၿပီး အသစ္လုပ္ထားၿပီး ျဖစ္တဲ့ သုသာန္ဇရပ္နဲ႔ သုသာန္အသစ္ဆီသုိ႔ ေမာင္းသြားၿပီး အားလုံးကုိ ပုိ႔လိုက္တယ္။
            တက္ၿပီးလုိက္ပါလာၾကတာ တစ္ေယာက္ကုိမွ် မျမင္ရေပမယ့္ ေမာ္ေတာ္ကား ႀကီးရဲ႕ တာယာကေတာ့ ျပားေနတာပဲ။ အဲဒီညရဲ႕ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေဆး႐ုံေျမ ကြက္ႀကီးထဲ အားလုံး ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္ၾကရတယ္။”
ဟု ေရးသားေဖာ္ျပထားေလ၏။  
ဤသုိ႔ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး၏ ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ကုိ ဖတ္႐ႈရျခင္းအားျဖင့္ ေပတ(ၿပိတၱာ)တုိ႔သည္ သုသာန္၌ အေနမ်ားၾကသည္မွာ ထင္ရွားေလ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘဝနတ္ ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီျဖစ္ေသာ တိပိဋက ဆရာေတာ္ကလည္း ေပတဥဒၵိႆဒါန (အကၽြတ္အလြတ္ပြဲ)ကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ႀကံေတာသုသာန္၌ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ထိ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တုိင္း လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေပတ(ၿပိတၱာ)ဆုိသည္မွာ ငရဲ၊ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ဟူေသာ အပါယ္ေလးဘုံ၌ ပါဝင္သည္။ လူတုိ႔ ေျပာေနၾကေသာ သရဲ၊ တေစၧ၊ မွင္စာ၊ သဘက္၊ ဖုတ္၊ က်တ္၊ ဥစၥာေစာင့္၊ ႐ုကၡစုိး၊ စုန္း၊ ဘီလူး စသည္တုိ႔မွာ အားလုံး ေပတေခၚ ၿပိတၱာ မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ၿပိတၱာတုိ႔၏ဘုံသည္ ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္တုိ႔အထက္ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္၌ ရွိ၏။ ယင္းတုိ႔ေနရာဘုံမွာ ေတာ၊ ေတာင္၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ သုသာန္၊ သစ္ပင္၊ လုိဏ္ေခါင္း၊ ေက်ာင္းပ်က္ အိမ္အုိ၊ ဥယ်ာဥ္ စသည္တုိ႔၌ ေနထုိင္ၾကသည္။
လူတုိ႔သည္ ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ၿပိတၱာ ျဖစ္ၾကရျခင္းအေၾကာင္းမွာ လူ႔ဘဝ လူ႔ ေလာက၌ အၾကင္သူတုိ႔ သည္ -

• ·         ဥစၥာစြဲ၊ သားမယားစြဲတုိ႔ျဖင့္ ေသလြန္သူမ်ား။
• ·         ျငဴစူျခင္း၊ ဝန္တုိ မစၧရိယႏွင့္ ေသလြန္သူမ်ာ။၊
• ·         မိမိကုိယ္တုိင္ ေပးကမ္းလႉဒါန္းျခင္း မရွိသူမ်ား။
• ·         သူတစ္ပါးတုိ႔ ေပးကမ္းလႉဒါန္းသည္ကုိ တားျမစ္အႏၲရာယ္ျပဳသူမ်ား။

ထုိသူတုိ႔သည္ ၿပိတၱာဘုံ၌ ျဖစ္ၾကရေလသည္။
ၿပိတၱာဘုံသုိ႔ က်ေရာက္သြားသူတုိ႔မွ အၿမဲမျပတ္ အစာေရစာငတ္ျပတ္၍ ေနေနၾက ရသည္။ သူတုိ႔၏ အကုသုိလ္ ဂ႐ုံကံ၊ လဟုကံကုိ လုိက္၍ အႏွစ္တစ္ရာ၊ အႏွစ္တစ္ ေထာင္၊ အႏွစ္တစ္ေသာင္း၊ အႏွစ္တစ္သိန္းတုိ႔ ကာလပတ္လုံးလည္းေကာင္း၊ ဘုရားတစ္ ဆူႏွင့္ တစ္ဆူၾကား၊ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ႏွစ္ဆူ၊ သုံးဆူၾကား၊ ေလးဆူၾကား စသည္ျဖင့္ အကုသိုလ္ကံ၏ အေလးအေပါ့ေပၚတြင္ ဝဋ္ခံၾကရသည္။
ၿပိတၱာဘုံတုိ႔သည္ အမ်ဳိးအစားအားျဖင့္ မ်ားစြာ ရွိကုန္ၾကသည္။
၁။ စႏၲတ ၿပိတၱာ = သူတစ္ပါးစြန္႔ထားေသာ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ အန္ဖတ္တုိ႔ကုိ စားရ ေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၂။ ကုဏပါသ ၿပိတၱာ = ေႁမြ၊ ေခြး၊ လူေသ စေသာ အေကာင္ပုပ္မ်ားကုိ စားရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၃။ ဂုတခါဒက ၿပိတၱာ = လူ႔မစင္ စားရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၄။ အဂၢိဇာလမုခ ၿပိတၱာ = အစားမစားရဘဲ ပါးစပ္မွ မီးလွ်ံထြက္ေနေသာ ၿပိတၱာ မ်ဳိး။
၅။ သုစိမုခ ၿပိတၱာ = ခႏၶာကုိယ္ႀကီးၿပီး ပါးစပ္က အပ္နဖားေပါက္မွ်ရွိကာ အစား အစာမ်ားကုိ ပါးစပ္က မသြင္းႏုိင္၊ နားေပါက္၊ ႏွာေခါင္းေပါက္က သြင္း၍ စားရေသာ ၿပိတၱာ မ်ဳိး။
၆။ တဏွာဋိက ၿပိတၱ = ေရမေသာက္ရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။ ေရေတြ႕ေသာ္လည္း ေရမ်ားမရွိေတာ့ဘဲ ေရမ်ားက ေသြး၊ ျပည္၊ က်င္ႀကီးေတြ ျဖစ္သြားရသည့္ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၇။  သုနိဇၩာမက ၿပိတၱာ = မီးေလာင္ထားေသာ သစ္ငုတ္ႏွင့္တူၿပီး ႀကဳံလွီပိန္ကပ္ ကာ အ႐ုိးၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ အဝတ္မရွိ ကုိယ္တုံးလုံးေနရသည္။ အနံ႔အသက္ အလြန္ဆုိး သည့္အျပင္ ေျခခြင္ လက္ခြင္ႏွင့္ မ်က္လုံးအစုံက အျပင္သုိ႔ ျပဴးထြက္ေနသည္။ ထမင္းဆာျခင္း၊ ေရငတ္ျခင္းဒဏ္ကုိ အျပင္း အထန္ ခံစားေနရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၈။ သတၱဂၤ ၿပိတၱာ = လက္သည္း ေျခသည္းတုိ႔က ဓားလွံလုိ ခၽြန္ထက္ေနၿပီး မိမိ ၏ အသားကုိ ဖဲ့စားေနရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၉။  ပဗၺတဂၤ ၿပိတၱာ = ကုိယ္ခႏၶာမွာ ေတာင္ေလာက္ရွိၿပီး ဇီးကြက္မ်က္ႏွာႏွင့္ ကုိယ္ခႏၶာမွ အခုိးအလွ်ံေတြ အၿမဲထြက္ကာ တစ္ကုိယ္လုံး မီးေလာင္ကၽြမ္းခံ ေနရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၀။  အဇဂရ ၿပိတၱာ = စပါးႀကီးေႁမြႏွင့္တူေသာ ခႏၶာရွိၿပီး ညအခါ တေျပာင္ ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ကုိယ္ခႏၶာႏွင့္ သြားလာလွည့္ပတ္ေနၿပီး ေန႔အခါ ဆင္းရဲအမ်ဳိးမ်ဳိး ခံစားေနရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၁။ ခုပၸိပါသိက ၿပိတၱာ = ထမင္းငတ္ ေရငတ္ အၿမဲခံေနရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၂။ နိဇၩာမတဏွိက ၿပိတၱာ = ပါးစပ္မွ မီးလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ထြက္ေနၿပီး ေရဆာ ထမင္းဆာ ဒုကၡကုိ အၿမဲခံေနရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၃။ ပရဒတၱဴပ ၿပိတၱာ = မိမိအစြမ္းအစနဲ႔ ဘာမွ မစားရဘဲ လူ႔ျပည္က ေဆြမ်ဳိး ေတြ ကုသုိလ္ေပး အမွ်အတန္းေဝမွ စားရေသာက္ရ အသက္ရွည္ရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၄။ ကာလကဥၥိက ၿပိတၱာ = ကုိယ္ခႏၶာ သုံးဂါဝုတ္ရွိၿပီး အသားအေသြးနည္း ကာ သစ္႐ြက္ေျခာက္လုိ အ႐ုိးက်ဲျခင္း၊ အပ္နဖားေပါက္ေလာက္သာ ပါးစပ္ေပါက္ရွိျခင္း၊ စားေသာက္ရေသာအခါ ေစာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ျပဳၿပီးမွ စားေသာက္ရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၅။ ေဝမာနိက ၿပိတၱာ= ေန႔ခံ ညစံ ၿပိတၱာမ်ဳိး။ ေန႔အခါ ငရဲထိိန္း အလုပ္လုပ္ရၿပီး ငရဲေခြးတုိ႔ ကုိက္ျခင္းကုိ ခံရျခင္း၊ ဓားလွံလွီးျဖတ္တာ ခံရျခင္း၊ ညအခါက်မွ နတ္ကဲ့သုိ႔ စည္းစိမ္ခံစားရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
၁၆။ မဟိႏၶိက ၿပိတၱာ = ေဝမာနိက ၿပိတၱာမ်ဳိးတြင္ ပါဝင္၍ ငရဲျပည္မွာ ယမမင္း သြားလုပ္ရသည္။ အဆင္းလွသည္။ စည္းစိမ္ႀကီးသည္၊ သုိ႔ေသာ္ စားေသာက္ခ်င္တုိင္း မစားရ။ တစ္ခါတစ္ရံမွ စားေသာက္ရသည္။ ေတာင့္တမႈ အာသာ ဆႏၵျပင္းျပေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
စသည္ျဖင့္ မိမိျပဳခဲ့ေသာ အကုသုိလ္ကံအလုိက္ ခံစားေနေသာ ၿပိတၱာတုိ႔သည္ မ်ားျပားစြာ ရွိၾကကုန္ သည္။
အပ္သြားလုိ အေမြးရွိေသာ ၿပိတၱာ၊
မိေက်ာင္းေရလုိ ကုိယ္ေရရွိေသာ ၿပိတၱာ၊
လက္သည္းေျခသည္း ရွည္ေသာ ၿပိတၱာ၊
ေျခတစ္ေခ်ာင္းသာရွိေသာ ၿပိတၱာ၊
မ်က္စိတစ္လုံးသာ ရွိေသာ ၿပိတၱာ၊
မ်က္စိမ်ားစြာရွိေသာ ၿပိတၱာ၊
ပါးစပ္၊ မ်က္စိ၊ ႏွာေခါင္းတုိ႔သည္ ရင္ဘတ္၌သာ တည္ရွိေသာ ၿပိတၱာ -
စသည္ျဖင့္လည္း ရွိေသးသည္။
ထုိသုိ႔ ၿပိတၱာအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကရာတြင္ မိမိတုိ႔ အစာအာဟာရအလုိ႔ငွာ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကုိ ပူးဝင္ကာ ေတာင္းဆုိ စားေသာက္ရေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိးတုိ႔လည္း ရွိေသးသည္။
အနံ႔ခံ႐ုံႏွင့္ အာဟာရ ျပည့္ဝသြားေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး၊ ခ်က္ေၾကာ္ၿပီးေသာ အာဟာရ ကုိမွ ႀကိဳက္တတ္ေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး၊ အစိမ္းလုိက္ စားရမွ တင္းတိမ္ေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး၊ အရွင္လတ္လတ္ကုိမွ ကၽြတ္ကၽြတ္ျမည္ေအာင္ ဝါးစား တတ္ေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိး။
ေပတ(ၿပိတၱာ)တုိ႔ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ တေစၧ၊ သူရဲ၊ မွင္စာ၊ သဘက္၊ ဘီလူး၊ ႐ုကၡစုိး၊ က်တ္ စသည့္ ၿပိတၱာတုိ႔က လူတုိ႔အား ေျခာက္လွန္႔တတ္ေသာ အျခင္းအရာတုိ႔မွာလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိေလသည္။
အေျခာက္ခံရသူ ကံနိမ့္ေန၍ အေျခာက္ခံရျခင္း၊
ေနာက္ေျပာင္ က်ီစယ္လုိ၍ ေျခာက္ျခင္း၊
ခ်စ္ခင္၍ ေျခာက္ျခင္း၊ အမွ်အတန္းေပးေဝမႈကုိ ရလုိ၍ ေျခာက္ျခင္း၊
စားေသာက္လုိ၍ ေျခာက္ျခင္း၊ ဥစၥာေပးလုိ၍ ေျခာက္ျခင္း၊
မွာထားလုိ၍ ေျခာက္ျခင္း၊ ႏႈတ္ဆက္လုိ၍ ေျခာက္ျခင္း၊
သားမယားတုိ႔ကုိ စြဲလမ္းခင္မင္၍ ေျခာက္ျခင္း၊
ဘုရားသံ တရားသံကုိ ၾကားေနရ၍ ႐ြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္သည္ကုိ မလုိလား မႏွစ္ၿခိဳက္ျခင္း -
စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းတုိ႔လည္း ရွိသည္။
အမွန္မွာမူ ၿပိတၱာတုိ႔က ေျခာက္သည္မဟုတ္၊ သူတုိ႔ဆႏၵကုိ လူတုိ႔အား ေျပာျပလုိ ၍၊ အကူအညီ ေတာင္းလုိ၍ ကုိယ္ထင္ျပရာ သူတုိ႔၏ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ သူတုိ႔၏ အတၱေဘာ ကုိယ္ခႏၶာသည္ ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ ႐ြံရွာဖြယ္ ရွိေနသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ သူတုိ႔၏ အတၱေဘာကုိ လူတုိ႔က ႐ုတ္တရက္ ျမင္ၾကရေသာအခါ လန္႔ဖ်ပ္ေၾကာက္႐ြံ႕ ကုန္ၾကသည္။ ဤသည္ကုိပင္ တေစၧေျခာက္သည္ဟု လူတုိ႔ ေျပာၾကသည္။
အေျခာက္ခံရသူ အခ်ဳိ႕က ေျပာျပၾကသည္မွာ ေခါင္းက ပုတ္ေလာက္၊ မ်က္လုံး ႀကီး ႏွစ္လုံးက လင္းကြင္းေလာက္ တစ္ကုိယ္လုံးတြင္ အေမြးစုတ္ဖြား အရွည္ႀကီးႏွင့္ စသည္ျဖင့္ သူတုိ႔ ျမင္ရာကုိ သူတုိ႔ ေျပာၾကသည္။ သူတုိ႔ျမင္သလုိပင္ ထုိထုိသုိ႔ေသာ ႐ုပ္ဆင္းသဏၭာန္ရွိၾကသည့္ ေပတမ်ားကား အမ်ားအျပားပင္။
အမွန္က လူတုိ႔ ေတြ႕ျမင္ရေသာ ထုိအတၱေဘာ ကုိယ္ခႏၶာသည္ သူတုိ႔၏ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေန၊ ခံစားေနရေသာ ကုိယ္ခႏၶာပင္ ျဖစ္သည္။ လူတုိ႔ေၾကာက္ေအာင္ တမင္လုပ္ႀကံ၍ ျပျခင္း မဟုတ္ေပ။ ၿပိတၱာတုိ႔မွာ အမွန္တကယ္ အလြန္သနားစရာေကာင္းေသာ သတၱဝါမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ ေပတဝတၳဳကား မ်ားစြာ ရွိေပသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္လည္း ေပတမ်ားစြာကုိ ကုိယ္တုိင္ျမင္ေတြ႕ၾကရေၾကာင္း ေပတ ဝတၳဳေတာ္မ်ာ၌ ုပါရွိေလသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ဂဏေပတ ဝတၳဳ၌ ဘုရားရွင္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္း သုံးေနေတာ္မူစဥ္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္သည္ သာဝတၳိျပည္သုိ႔ ဆြမ္းခံႂကြ ေတာ္မူေလရာ အဝတ္မပါ ဗလာကုိယ္ခ်ည္းႏွင့္ ႐ုပ္ရည္မလွ ပိန္ခ်ဳံးက်ကာ အေၾကာ ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ ၿပိတၱာမ်ားကုိ ေတြ႕၍ သူတုိ႔၏ အကုသိုလ္ကံမ်ားကုိ ေမးျမန္ကာ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ဘုရားရွင္က တရားနာ ပရိသတ္တုိ႔အား ေဟာၾကား ေတာ္မူေလ သည္။
တစ္ခါကလည္း ကာလကဥၥိက ၿပိတၱာႀကီးသည္ ေရငတ္လြန္း၍ အနက္ တစ္ယူဇနာရွိေသာ မဟာဂဂၤါ ျမစ္ႀကီးထဲသုိ႔ ေရေသာက္ဆင္းသြားသည္။ ၿပိတၱာႀကီး ေရာက္ေသာ္ ဂဂၤါျမစ္ေရသည္ ခန္းေျခာက္ကုန္၏။ အခုိးအလွ်ံေတြထြက္ၿပီး ျမစ္ႀကီး၏ ေအာက္ ေက်ာက္ျပားႀကီးသာ ေတြ႔ရသည္။ ၿပိတၱာႀကီးကား ေရစီးသံကုိ ၾကားေနရ၏။ သုိ႔အတြက္ ေရကုိ ဆက္လက္ရွာေဖြသည္။
ဤသုိ႔ႏွင့္ နံနက္အ႐ုဏ္က်င္းလာသည္။ ေရကုိကား ရွာမေတြ႕ေသး။ ထုိအခ်ိန္ မွာပင္ နံနက္၌ သံဃာ အပါးသုံးဆယ္တုိ႔သည္ အ႐ုဏ္ဆြမ္းအလုိ႔ငွာ ထြက္ႂကြလာသည္။ ထုိအခါ ေရလုိက္ရွာေနေသာ ၿပိတၱာႀကီးႏွင့္ ဆုံမိၾက၏။
ရဟန္းမ်ားက ၿပိတၱာႀကီးကုိ ေမး၏။
“ၿပိတၱာႀကီး၊ မဟာဂဂၤါျမစ္ႀကီးထဲမွာ ဘယ္အရာကုိ လုိက္ရွာေနသနည္း”
“အရွင္ဘုရားတုိ႔၊ တပည့္ေတာ္ ေရငတ္လြန္း၍ ေရလုိက္ရွာေနပါသည္ဘုရား။”
ထုိအခါ ရဟန္းတုိ႔က -
“ၿပိတၱာႀကီး၊ သင့္ေရွ႕မွာ မဟာဂဂၤါျမစ္ႀကီးပဲ၊ ေရေတြ တသြင္သြင္ စီးေနသည္ မဟုတ္ေလာ။”
“တပည့္ေတာ္ နားထဲမွာ ေရစီးသံကုိမူ ၾကားေနရပါသည္ဘုရား။ သုိ႔ေသာ္ ေရကုိ ကား မျမင္ မေတြ႕ရပါလားဘုရား။”
ထုိအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၿပိတၱာႀကီး၏ အကုသိုလ္ကံကုိ သေဘာ ေပါက္ သြားၾက၏။ ၿပိတၱာႀကီးကုိုလည္း အလြန္သနားသြားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းတုိ႔က-
“ၿပိတၱာႀကီး၊ ဒီေလာက္ေတာင္ သင္ ေရေသာက္ခ်င္ေနရင္ မဟာဂဂၤါျမစ္ျပင္မွာ လွဲအိပ္လုိက္ပါ။ ငါတုိ႔ သင့္အား ေရတုိက္ေပးၾကပါမည္။”
ၿပိတၱာႀကီးသည္ ရဟန္းမ်ား မိန္႔ၾကားသည့္အတုိင္း လွဲအိပ္လုိက္သည္။
ရဟန္းအပါး သုံးဆယ္တုိ႔သည္ သပိတ္အလုံးသုံးဆယ္တုိ႔ႏွင့္ ဂဂၤါျမစ္ထဲက ေရကုိ ခပ္ၿပီး ၿပိတၱာႀကီး၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ေလာင္းထည့္ၾကသည္။
တစ္မနက္လုံး သပိတ္အလုံးသုံးဆယ္ႏွင့္ ရဟန္းအပါး သုံးဆယ္တုိ႔ ေလာင္း ထည့္ၾကေသာ ေရသည္ ၿပိတၱာႀကီး၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ တစ္လက္ဆြန္းမွ်သာ ဝင္သည္။ ၿပိတၱာ ႀကီးကား ေရငတ္ေနေသာ အာသာ မေျပေခ်။
ဤကဲ့သုိ႔ ေရငတ္ေနေသာ ၿပိတၱာ၊ အစာငတ္ေနေသာ ၿပိတၱာတုိ႔သည္ ဒုႏွင့္ေဒး ရွိၾကေပသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိးတုိ႔ကုိ ေပတဥဒၵိႆဒါန ျပဳရျခင္းသည္ ၿပိတၱာ တုိ႔အတြက္ အလြန္အက်ဳိးမ်ားေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္တကြ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္လည္း ေပတဥဒၵိႆဒါန (အကၽြတ္အလြတ္ပြဲ)လုပ္ၾကသည္မွာ သနားစရာ ေကာင္းေသာ ၿပိတၱာမ်ားအတြက္ အက်ဳိးတရား ႀကီးမားလွေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း စာေရးသူသည္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မေတြ႕ဖူး မႀကံဳဖူးဘူးေသး ေသာ ဦးေသာင္းလြင္၏ ဉာတိေပတ ဥဒၵိႆဒါနအလႉပြဲသုိ႔ ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ အေရာက္ သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။
ဦးေသာင္းလြင္၏ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာမ်ားအား ဖိတ္ၾကားေသာ ဖိတ္စာ နမူနာ တစ္႐ြက္ ကိုလည္းေတာင္း ယူခဲ့သည္။ ထုိဖိတ္စာမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဉာတိေပတ ဥဒၵိႆဒါန
ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာမ်ားအတြက္ ရည္စူးအလႉမဂၤလာပြဲသုိ႔ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာမ်ားအား
ဖိတ္ၾကားလႊာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တာေမြၿမိဳ႕နယ္ က်ားကြက္သစ္ရပ္ကြက္ (…)လမ္း၊ အမွတ္ (…)ေန႔ ဦး/ေဒၚ (…)က ယခုဘဝ/ေရွးအတိတ္သံသရာ တစ္ခုေသာ ဘဝ/ဘဝအဆက္ဆက္တုိ႔က ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ခဲ့ၾကဖူးၿပီး ယေန႔ တုိင္ ေပတဘဝ၌ မကၽြတ္မလြတ္ ရွိေနၾကသည့္ မိဘ ဘုိးဘြား ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ စေသာ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတုိ႔အား ရည္စူး၍ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ(၁၃)ရက္၊ ၁၃၆၄ ခု၊ သီတင္းကၽြတ္ လဆန္း (၇)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ (ယေန႔မွေနာက္ (၇)ရက္ေျမာက္ေသာေန႔ နံနက္(၁၀)နာရီတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တာေမြၿမိဳ႕နယ္ က်ားကြက္သစ္ ရပ္ကြက္၊ က်ိဳကၠဆံလမ္း၊ အမွတ္ (၂၂၈)ေနအိမ္တြင္ ဘုရား အမႉးရွိေသာ သံဃာေတာ္ (၆)ပါးတုိ႔အား ေန႔လယ္ ဆြမ္း ဆက္ကပ္၍ သကၤန္း(၆)စုံ၊ ထီး(၆)လက္၊ ဖိနပ္(၆)ရံႏွင့္ အျခားလႉဒါန္းဖြယ္တုိ႔ကုိ ေစတနာသုံးတန္ ထက္သန္စြာျဖင့္ လႉဒါန္းၾကပါ မည္။ ထုိဉာတိေပတ ဥဒၵိႆဒါန ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာ ရည္စူးအလႉမဂၤလာပြဲသုိ႔ သင္ေဆြမ်ဳိး ၿပိတၱာ လူႀကီးမင္း ကုိယ္တုိင္ ႂကြေရာက္ၿပီး သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆုိ၍ သင္တုိ႔အတြက္ ရည္စူး၍ျပဳေသာ ကုသုိလ္ေဝစု ကုိ ရယူပါရန္ ေလးျမတ္စြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။
ေမတၱာရပ္ခံခ်က္
ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ မိဘ ဘုိးဘြား ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ စေသာ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတုိ႔သည္ တစ္စုံတစ္ခု ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ ဖိတ္ၾကားျခင္းကို မသိရွိႏုိင္ခဲ့ပါလွ်င္ ကမၼဇိဒၶိ တန္ခုိးရွိၾကသည့္ ႐ြာေစာင့္နတ္၊ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္၊ နယ္ေစာင့္နတ္၊ ကြင္းပုိင္ နယ္ပုိင္ ဘုိးဘုိးႀကီး စေသာ သာသနာေစာင့္နတ္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔က မိမိတုိ႔ ပုိင္နက္ နယ္ပယ္ အတြင္းရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ေဆြမ်ဳိး ၿပိတၱာမ်ားအား တစ္ဆင့္ ဖိတ္ၾကားေပးပါရန္ ေလးစားစြာ ေမတၱာရပ္ခံ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။
အထက္ပါ စာသားအတုိင္း ခုႏွစ္ ရက္ကပင္ ေဆြမ်ဳိး ၿပိတၱာမ်ားအား ႀကိဳတင္ ဖိတ္ၾကားထားပါေၾကာင္း သိရေပသည္။
                                                               ကုိႀကီးေကာင္း
မွတ္ခ်က္။            ။သူရဇၨမဂၢဇင္း (အတြဲ(ဂ) အမွတ္(၁)၊ ၂၀၀ဂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၈ မွ ၁၃၁ ထိ)မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။
(အက္ဒမင္ - ရြာေတာ္ရွင္)

သရဲအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္ (ေပတေလာကကိုစိတ္ဝင္စားသူမ်ား)