ဥစၥာေစာင့္ တစ္ကယ္ရွိတာလား ၊ အပိုင္း(၁)

ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီလိုလာေမးရင္ေတာ့ ရွိတယ္ဆိုတာျဖစ္ႏုိင္တယ္။  ယံုလားဆိုေတာ့ ယံုတယ္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ မယံုဘူးလည္းမဟုတ္ဘူး။  သူ႕ဟာသူေနသူ ေနၾကတယ္။  ကိုယ္လည္း ကိုယ္ဟာကိုေန တယ္ေပါ့ေလ။  ဥစၥာေစာင့္ေတြေၾကာင့္ စီးပြားတက္တာ ဟုတ္လားေမးရင္လည္း ဟုတ္ခ်င္လည္းဟုတ္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ျပီး အလုပ္နဲ႕ ရတဲ့ေငြကိုပဲလိုခ်င္တယ္။  ဘယ္ ပစၥည္းမွ အလကားမရတာ၊ဥစၥေစာင့္က စီးပြားတက္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္ ဆိုရင္လည္း သူတစ္ခုခုလိုခ်င္လို႕ လုပ္ေပးတာျဖစ္မွာေပ့ါ။  အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ္က သူ႕အတြက္ အလုပ္အပိုေတြလုပ္ေပးရဦးမယ္။  အဲ့ဒီေတာ့ သူ႕ဟာသူေန ကိုယ္ဟာကုိယ္ေနလို႕ပဲ ကြ်န္ေတာ္က ခံယူတယ္။ 

          ဥစၥာေစာင့္တစ္ကယ္ရွိတာလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေလးကိုကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလးထဲက မယံုတာပါ။ ဗိုလ္တစ္ေထာင္က ျမနန္းႏြယ္ဆိုတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ အေၾကာင္လည္းၾကားဖူးပါရဲ႕။  ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြမဟုတ္ေလေတာ့ယံုရခက္ခက္ၾကီးရယ္။  ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္ကြ်န္ေတာ္ ၇ တန္းေလာက္မွာ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္ေလးတစ္ခု ေတြ႕ဖူးပါရဲ႕။  ကိုယ္ေတြ႕ဆိုေပမယ့္ အေမက ကြ်န္ေတာ္ငယ္ေသးတာကို စိုးရိပ္ျပီးေခၚမသြားလို႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေမ့ဆီက ျပန္ၾကားရတာေတြကိုပဲ နားေထာင္ရတာပါ။  အျဖစ္ကဒီလို။

          ကြ်န္ေတာ္ က ပုသိမ္ဇာတိ။  မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း အားလံုး ပုသိမ္ကေက်ာင္းေတြမွာပဲတက္ခဲ့တာ။  အေမကလည္း ပုသိမ္မွာပဲ ေဆးခန္းဖြင့္တယ္။  အေမေဆးခန္းဖြင့္တဲ့ အိမ္ေလးက ကြ်န္ေတာ္တို႕အိမ္နဲ႕အေတာ္ေလးလွမ္းသဗ်။  တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ပတ္ကို ၁ရက္ ၂ ရက္ေလာက္ေတာ့ အေမ့ေဆးခန္းကို လိုက္ျပီး ေဆာ့ေလ့ရွိသဗ်။  ေဆးခန္းက ေဆးဘူးခြံကေလးေတြကို အိမ္ျပန္သယ္လာ၊  အဲ့ဒီေဆးဘူးခြံေလးေတြနဲ႕ အိမ္ေဆာက္တမ္းေဆာ့ အဲ့ဒီလိုေပါ့ေလ။  အေမ့ေဆးခန္းဖြင့္တဲ့ အိမ္မွာက အပ်ိဳၾကီးတစ္ေယာက္၊အပ်ိဳၾကီးရဲ႕အေမနဲ႕ တူမႏွစ္ေယာက္ရွိသဗ်။  ဥစၥာေစာင့္အျဖစ္ကအဲ့ဒီအိမ္မွာ ျဖစ္တာ။  ျဖစ္ပံုကေတာ့ ဆန္းသား။  အဲ့ဒီတူမႏွစ္ေယာက္မွာ အၾကီးမက တစ္အိမ္လံုး က်န္တဲ့လူေတြနဲ႕မတူဘူးခင္ဗ်။  အသားအရည္က ေရႊ၀ါေရာင္ ၀င္း၀င္း၊မ်က္ႏွာကလည္း ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႕ တစ္မိေပါက္ တစ္ေယာက္ထြန္းဆိုသလို အေတာ္ေခ်ာသဗ်။  ထားပါေတာ့ေလ မမိုးမိုးလို႕ပဲ ေခၚၾကပါစို႕။ 

          အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မမိုးမိုးက အထက္တန္းတက္ေနတုန္းနဲ႕တူတယ္။  အေမကလည္းထံုးစံအတုိင္း ညေနဆိုရင္ စက္ဘီးေလးစီးျပီးေတာ့ေဆးခန္းသြား ညပိုင္းက်ေတာ့ ျပန္လာေပါ့ေလ။  ဒီလိုနဲ႕တစ္ေန႕က်ေတာ့ ေဆးခန္းပိတ္ျပီး ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ ေဆးခန္းေရွ႕၊  အိမ္ေရွ႕ေပ့ါဗ်ာ၊ အဲ့ဒီမွာ ေျမြသူေတာင္ (စပါးအံုးအျဖဴေရာင္ လိုေျမြမ်ိဳး) က ကန္႕လန္႕ျဖတ္ျပီး ပိတ္ေနပါတယ္။  အေမကလည္း ေၾကာက္ေတာ့ ေဆးခန္းကလည္း မျပန္ရဲ၊ အဲ့ဒါနဲ႕ေရႊလက္စြပ္ကို ေရထဲစိမ္ ေရႊေရေငြေရ ဖ်န္းတယ္ဆိုျပီး ေမြၾကီးကို ေျခာက္ထုတ္၊ ေမြၾကီးအိမ္ေရွ႕က ထြက္သြားေတာ့မွပဲ အိမ္ျပန္ရဲေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီလိုျဖစ္တာက ၾကာသာပေတး ေန႕တုိင္းခင္ဗ်။  ၾကာသာေပးေန႕ ညေရာက္ျပီဆိုရင္ အဲ့ဒီေျမြၾကီးက အခ်ိန္မွန္ပဲေဆးခန္းေရွ႕ ပိတ္ပိတ္ျပီးေနတာ။  ပိတ္တုိင္းလည္းေျခာက္လွန္႕ထုတ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။  အဲ့ဒီလိုနဲ႕ တစ္လေလာက္ၾကာလာေတာ့မမိုးမိုးက အေမ့ကိုလာေျပာတယ္။  သူ တစ္ပတ္ကိုတစ္ခါေလာက္ အိပ္မက္ မက္တယ္တဲ့။  အိပ္မက္ထဲမွာသူ႕ဆံပင္ေတြက အရွည္ၾကီးပဲ၊ ရွည္တာမွ ေျခမ်က္စိေလာက္နားအထိရွည္ျပီးေတာ့ ဆံပင္အဖ်ားေလးေတြကအေပၚကို ျပန္ေကာ့တက္ေနပါသတဲ့။  ေနာက္ျပီး သူေရာက္သြားတဲ့ ေနရာက ေတာ္ေတာ္ကို ခမ္းခမ္းနားနားနဲ႕ တယ္… မဟာဆန္ဆိုပဲ။  ေရႊတိုင္လံုးၾကီးေတြနဲ႕၊  ေရႊေတြ ေငြေတြဆိုတာ ေရႊအိုးေတြနဲ႕ ထည့္ထားတာ တစ္ခန္းလံုးအျပည့္ဆိုပဲ။  ေနာက္ျပီးေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ သူ႕အကို အမေတြနဲ႕ ေတြ႕တယ္ဆုိပဲ။  ဟိုမွာ သူတို႕ဒန္းစီးျပီးေတာ့ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကတာ တယ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းဆိုပဲ။

          အေမကလည္း အို ညည္းေအ…  အိပ္ေရးပ်က္တာတို႕၊  အားနည္းတာတို႕ ျဖစ္ရင္ ဒီလိုပဲ အိပ္မက္ မက္တယ္ပါတယ္၊  အဟာရညီမွ်တဲ့ အစားအစာ မ်ားမ်ားစားေပး၊  အားေဆးကေတာ့ လိုအပ္မွေသာက္ဆိုျပီးေတာ့ အားေဆးေပးလိုက္ပါသတဲ့။  ဒါေပမယ့္ မမိုးမိုးကေတာ့ ေသာၾကာေန႕ေလာက္ဆိုရင္ အေမ့ဆီလာျပီးသူ႕အိမ္မက္ကို ေျပာျပတတ္ပါတယ္။  အိမ္မက္ထဲမွာသူ႕အစ္ကို အမေတြက သူ႕တို႕နဲ႕ လာေနမလားလို႕ ေခၚေနေၾကာင္း။  သူလည္း ဟုိမွာေနရတာ ေပ်ာ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။  အေမက နင့္အိမ္မက္ထဲမွာနဲ႕ အျပင္မွာ ဘယ္ဟာ ပိုေပ်ာ္လည္းေမးေတာ့ သူက ဟိုမွာေနရတာ ပိုေပ်ာ္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။

          ဒီလိုနဲ႕ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ထင္တယ္  အဲ့ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ မမိုးမိုးတစ္ေယာက္သတိလစ္သြားပါေတာ့တယ္။  အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီးလွမ္းေခၚေတာ့ အေမကလည္း အဲ ဒီေကာင္မေလး စိတ္ညစ္စရာေတြရွိလား၊ ရည္းစားသညာေတြ ရျပီးေတာ့မ်ားတစ္ခုခုျဖစ္ေလသလားဆိုျပီး ေန႕ခင္းၾကီး ေဆးခန္းကေလးကို သြားပါတယ္။  ဟိုေရာက္ေတာ့ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္၊ မ်က္ခြံလွန္ၾကည့္၊စသည္အားျဖင့္သူ စစ္ေဆးၾကည့္ပါတယ္။  အားလံုးက ပံုမွန္၊  သို႕ေပမယ့္ သတိကေတာ့ လစ္ေနတာပါပဲ။  အစက သတိလစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္ထင္ေပမယ့္ တစ္ကယ္သတိလစ္ေနေလေတာ့ဘာရယ္ေၾကာင့္ သတိလစ္ရတယ္ဆိုတာကို သူလည္း ေရေရရာရာမသိပါဘူး။  ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႕ေရာက္ မမုိးမိုးလည္း ျပန္သတိရလာေတာ့ရိႈက္ၾကီး တစ္ငင္ကို ငိုေတာ့တာပဲ။  သူ႕ကို သူ႕အစ္ကိုနဲ႕အမေတြက ဟိုမွာ အျပီးလိုက္ေနဖို႕ေခၚေၾကာင္း။ သူတို႕မွာ စုစုေပါင္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွစ္မ ငါးေယာက္ရွိေၾကာင္း။  အစ္ကိုက တစ္ေယာက္၊ အမက ၃ ေယာက္ရွိျပီး သူက အငယ္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း။  အငယ္ဆံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႕ကို အားလံုးက ခ်စ္ၾကေၾကာင္း။ဒါေပမယ့္ သူလည္း အိမ္ကလူၾကီးေတြ စိတ္ပူမွာစိုးလို႕ အိမ္ခဏ ျပန္ဦးမယ္ဆိုျပီးေတာ့ ျပန္လာတဲ့အခါမွာခုလို သတိရလာတာျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ငိုငို တစ္ယိုယုိနဲ႕ ေျပာပါတယ္။ 

          ဘယ္သူက သူေျပာတာ ယံုမွာတုန္း။  ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္လို႕ပဲ ထင္တာပါပဲ။  ဒီလိုနဲ႕ မမိုးမိုးတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ခါတစ္ေလ သံုး နာရီေလာက္သတိလစ္သြားလိုက္၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ရက္ေလာက္ သတိလစ္သြားလိုက္၊ ႏိုးလာရင္ တစ္မိႈင္မိႈင္းတစ္ေတြေတြနဲ႕ သူ ေရြးရခက္ေနေၾကာင္း ဟိုမွာလည္း ေပ်ာ္ေပမယ့္ ဒီမွာလည္း ေပ်ာ္ေၾကာင္းစတဲ့ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ ေလွ်ာက္ေျပေနပါတယ္။ အဲ့ဒီကစျပီး အေမက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေဆးခန္းမေခၚေတာ့တာနဲ႕ပဲ အိမ္ကေနျပီး အေမျပန္လာတုိင္းျပန္ေျပာျပတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကိုပဲ ေစာင့္ျပီး နားေထာင္ရတာပါပဲ။

          ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေန႕ေတာ့ ကရင္ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္အိမ္ကိုလာလည္ပါသတဲ့။  အဲ့ဒီဆရာမက သိုက္တို႕ဥစၥာေစာင့္တို႕နဲ႕ဆိုရင္ စကားေတြဘာေတြ ေျပာဆိုပဲ။ ေျပာတယ္ဆိုတာက သူကလည္း အဆက္ပါဆိုပဲ။ အဆက္ဆိုတာက သိုက္နဲ႕ အဆက္ရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။  ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ ကြ်န္ေတာ္သံသယျဖစ္ေပမယ့္ အဲ့ဒီဆရာမနဲ႕ေတြ႕ေတာ့တစ္သက္လံုး ဗမာစကားေျပာေနတဲ့ မမိုးမိုးဟာ ကရင္လို ထျပီးေရာေတာ့တာပါဘဲ။  အေမတို႕လည္း မ်က္လံုး အေၾကာင္သားနဲ႕ ထိုင္ၾကည့္ေနရတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။  ေနာက္တစ္ခုက အသံေန အသံထားနဲ႕ စကားေျပာပံုကခဏေန တစ္ေယာက္၊ ခဏေန တစ္ေယာက္က ေျပာေနသလို မမိုးမိုးရဲ႕ အသံေတြက ေျပာင္းေနပါတယ္တဲ့။  သူတို႕ဟာ သူတို႕ ပတြတ္ ပတြတ္နဲ႕ ေျပာလို႕လဲ၀ေရာမမိုးမိုးလည္း သတိျပန္လစ္သြားေရာတဲ့။  ကရင္ဆရာမကသူဟာ မမိုးမိုးရဲ႕ အမသံုးေယာက္နဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

          အဲ့ဒီေက်ာင္းဆရာမ ျပန္ေျပာျပတာကေတာ့ မမိုးမိုးဟာခုခ်ိန္အထိ သိုက္ထဲမွာပဲရွိေနေၾကာင္း၊ ေစာေစာက သူေျပာသြားတာေတြဟာ သူ႕အစ္မ သံုးေယာက္ကသူ႕ကိုယ္ထဲ ၀င္ျပီး ပူေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း။  သူတို႕ညီမေလးကို အျပီးေခၚထားခ်င္ေၾကာင္း။  သိုက္ေစာင့္ဘုိးဘိုးၾကီးနဲ႕ ေဆြးေႏြးဦးမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။  ေနာက္ျပီး သူတို႕ သိုက္က ပုသိမ္ ေရႊမုေ႒ာ ဘုရားေအာက္မွာရွိေၾကာင္းလည္း ပါပါတယ္။  ဒီလိုနဲ႕ အဲ့ဒါ ျပီးကထဲကမမိုးမိုးလည္း သတိလစ္သြားတာ သတိကို ျပန္လည္မလာေတာ့ပါဘူး။  ၾကံရာမရတဲ့ အဆံုး ၾကံခင္း က သိုက္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ဆရာေတာ္ကို အိမ္သားေတြ သြားပင့္ၾကပါတယ္။
         
အဲ့ဒီလိုနဲ႕ၾကံခင္းက ဆရာေတာ္ ေရာက္လာေရာဆိုပါဆို႕ဗ်ာ။ ဆရာေတာ္ေရာက္လာေတာ့လည္း မမိုးမိုးက သတိလစ္ေနတုန္းခင္ဗ်ာ့။  ဆရာေတာ္က ေရမန္းေတြဘာေတြဖ်န္းျပီး ဖေနာင့္နဲ႕ ၾကမ္းျပင္လည္းေဆာင့္ လိုက္ေရာ မမိုးမိုးလဲ ငုတ္တုတ္ထ ထုိင္ဆိုပဲ။  ငုတ္တုတ္လည္း ထုိင္ျပီးေရာ ဆရာေတာ္နဲ႕ ကရင္လို ေရာၾကေလရဲ႕။  ကရင္လိုေရာရင္း ေရာရင္းကေန ေနာက္ပိုင္း ဘာသာစကားေျပာင္းသြား တာေဘးက လူေတြ လည္း နားမလည္ေတာ့ပါဘူးတဲ့။  ဟို ကရင္ေက်ာင္းဆရာမလည္းနားမလည္ေတာ့ဘူး။  ထင္တာကေတာ့ ေရွးေဟာင္း ဘာသာစကားတစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။  

                      ဆရာေတာ္လည္း ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႕ ေဒါသေတြ ထြက္လာျပီးေတာ့ မမိုးမိုးကို ၾကိမ္နဲ႕ ေဆာ္ပါေတာ့တယ္။  မမိုးမိုးလည္း လူးလွမ့္ ေနတာေပါ့ေလ။  အဲ့ဒါနဲ႕ သိပ္မၾကာပါဘူး မမိုးမိုး အသံက ေယာက်ၤားသံၾကီးလိုေျပာင္းသြားျပီးေတာ့ ဆရာေတာ့နဲ႕ အတင္အခ် ေျပာေတာ့တာပါဘဲ။  ေနာက္မွ သိရတာက ဆရာေတာ္နဲ႕ ပထမ ေျပာတာက အစ္မ အၾကီးဆံုးနဲ႕ ေျပာတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။  သူတို႕ ရဲ႕ အေထြးကေလးကိုလူ႕ျပည္ျပန္မပို႕ေတာ့ဘူး ျပန္ေခၚထားမယ္ဆိုလို႕ ဆရာေတာ္က သေဘာမတူေၾကာင္း၊  လာျပီးမွေတာ့ သက္တမ္းေစ့ေနျပီးမွ ျပန္ေခၚရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ဒီလို ခုလႊတ္ ခုျပန္ေခၚ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ရေအာင္ မင္းတို႕ကိုယ္ မင္းတို႕ ဘာထင္ေနသလဲလို႕ ျပန္ေျပာေၾကာင္း။ ဟိုက ဘူးခံေနတာနဲ႕ ဆရာေတာ္လည္း တင္းျပီးေတာ့ ၾကိမ္နဲ႕ သမတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။  သူ႕ညီမ ၾကိမ္ သမခံေနရတာကို အစ္ကိုကေတြ႕ေတာ့မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ျပီး အမအစား အစ္ကိုၾကီးက ၾကိမ္ဒဏ္၀င္ခံရင္း ဆရာေတာ္နဲ႕ စကားမ်ားၾကတယ္လို႕ဆရာေတာ္က ျပန္ေျပာပါတယ္။ 

          ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုၾကီးေသာ ဘာေသာ နားမလည္ဘူးသမ မယ္ဆိုျပီး ၾကိမ္နဲ႕ ထပ္ေဆာ္ျပန္ပါတယ္။ မမိုးမိုးက လူးလွမ့္ေနတာပါဘဲ။  ၾကိမ္လံုးရာေတြလည္းတစ္ကိုယ္လံုးမြေနတာေပါ့ေလ။  ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူၾကီးသံလိုမ်ိဳး မမိုးမိုး ဆီက အသံထြက္လာပါတယ္။  ဆရာေတာ္ေျပာတာကေတာ့အဲ့ဒါဟာ သိုက္ ေစာင့္ ဘုိးဘိုးၾကီးလို႕ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္နဲ႕ သိုက္ေစာင့္ ဘုိးဘိုးၾကီးနဲ႕ စကားေတြ အတင္အခ် ေျပာလိုက္တာအေတာ္ၾကာသြားပါသတဲ့။  ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္လိုညွိလိုက္တယ္မသိပါဘူး ဆရာေတာ္က မင္းတို႕လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္လုိ႕ရမယ္ ထင္ေနသလား။ ငါ သုိက္ေက်ာျဖတ္မယ္ဆိုျပီးေတာ့ၾကံခင္းကို မမိုးမိုးကို ေခၚသြားဖို႕ ျပင္ပါတယ္။

          ၾကားထဲမွာ ရထားစီးတာ၊ ကားစီးတာေတြကို ခ်န္ခဲ့ရင္ေတာ့ၾကီးေဒၚရယ္၊ မမိုးမိုးရယ္၊ ဆရာေတာ္ရယ္ ၾကံခင္းကို ေရာက္ပါေလေရာေပါ့ေလ။  ဟုိေရာက္ေတာ့ ျမစ္ကူးျပီး ဆရာေတာ္ေက်ာင္းကို သြားရမယ့္ခရီးပါ။  ဆရာေတာ္က သိုက္က အစ္ကိုၾကီးေရာ၊ အစ္မ၃ ေယာက္ေရာပါ ေခၚလာပါသတဲ့။  ျမစ္ကူးခါနီးက်ေတာ့ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ တက္ခုိင္းပါသတဲ့။  အဲ့ဒီက အေဒၚၾကီး ေျပာျပတာကေတာ့ ေလွက တစ္ေယာက္တက္လိုက္တုိင္းတစ္ေယာက္စား ျမဳတ္ျမဳတ္သြားတယ္ဆိုပဲ။  ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူးေပါ့ေလ။  အဲ့ဒါနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အစ္ကို ၾကီးအလွည့္က်ေတာ့ အစ္ကိုၾကီး က ေပကပ္ျပီး ေလွေပၚမတက္ဘူး လုပ္ေနပါသတဲ့။  အဲ့ဒါနဲ႕ ဆရာေတာ္လည္း အတင္းၾကိမ္းေမာင္းျပီး တက္ခုိင္းေတာ့မွေလွေပၚေရာက္ပါသတဲ့။  ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကအဲ့ဒီ မမိုးမိုးရဲ႕ အေဒၚကို ဟဲ့ဒကမၾကီး ဟိုဘက္တုိးလိုက္ ဒီမွာ အစ္ကို အၾကီးဆံုးက ထုိင္စရာေနရာမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္လို႕ ဆိုေလေတာ့ အေဒၚလည္း လန္႕ဖ်န္႕ျပီး အမေလး အတူတူေတာ့ မထုိင္ပါရေစနဲ႕ရွင္ဆိုျပီး ေနာက္တစ္တန္း ဆုတ္ထုိင္တယ္လို႕ ဆုိပါတယ္။ ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က “ကဲ ငါ့ေက်ာင္းအပိုင္ေရာက္ျပီ၊ နင္တို႕ ေမာင္ႏွစ္မေတြေအးေအးေဆးေဆးလိုက္ခဲ့ လမ္းမွာ ေလွကို ေမွာက္ပစ္မယ္ မက်န္နဲ႕ သိုက္ျပန္မေရာက္ဘူး ျဖစ္သြားမယ္လို႕ၾကိမ္းပါသတဲ့”။ 

          ဆရာေတာ္ေက်ာင္း၀င္ခါနီးေတာ့ ေလွေပၚက ပါလာတဲ့ေမာတဲ့ေမာင္ႏွမ ၄ ေယာက္ကို ဆရာေတာ္က မွာပါသတဲ့ “နင္တို႕ ဟုိေရာက္ရင္ ငါ့ေက်ာင္းက ဟာေတြနဲ႕တည့္ေအာင္ေန ရန္မျဖစ္နဲ႕တဲ့”။  ၾကီးေဒၚ ျပန္ေျပာတာကေတာ့ဆရာေတာ့္ ေက်ာင္းမွာလည္း ဥစၥာေစာင့္ေတြရွိသတဲ့ဗ်။ ေနာက္ျပီး ဆရာ့ေတာ့္ ဗီဒိုထဲမွာလည္း အရုပ္ေတြမွ အမ်ားၾကီး ထူျခားတာက ကြ်ဲညီေနာက္ရုပ္တဲ့ခင္ဗ်။  လျပည့္ညေရာက္လို႕ အဲဒီ ကြ်ဲညီေနာင္ကိုမွ ဗီဒိုထဲကမထုတ္ဖူးဆိုရင္ ေက်ာင္းတစ္ခုလံုး ေျဗာင္းကုိ ဆန္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ထားစိတ္ေတာ့ ၀င္စားစရာေပါ့ဗ်ာ။

          အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ဆရာ့ေတာ့္ေက်ာင္းမွာ မမိုးမိုးကိုထား၊  ျပီးေတာ့ ဥပုတ္ေစာင့္ခုိင္း၊ ၈ ပါးသီလယူ၊ေယာဂီ၀တ္ျပီးေတာ့ သိုက္ေက်ာ ျဖတ္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မမိုးမိုးတစ္ေယာက္ သတိလည္း မလစ္ေတာ့သလို၊အိပ္မက္လည္း မမက္ေတာ့ပါဘူး။  ထူးဆန္းတာတစ္ခုကမမိုးမိုးဟာ ျမန္မာစကား တစ္မ်ိဳးသာ ေျပာတတ္သူ (အဂၤလိပ္စကားကေတာ့ ေက်ာင္းမွာ သင္တယ္၊ဒါကို ထားလိုက္ပါေတာ့) တစ္ေယာက္ပါ။  ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္ျပီးေတာ့ ကရင္စကားေရာ၊  တစ္ျခားစကားကိုပါေဒသခံတစ္ေယာက္လို မႊတ္ေနေအာင္ေျပာေပမယ့္၊  အခုဆိုရင္သူဟာ အဲ့ဒီ ဘာသာစကားေတြကို လံုး၀ ျပန္မေျပာႏုိင္တာပါ။  အဲ့ဒီေတာ့ ယံုရ ခက္ခက္ၾကီးရယ္။  လက္ေတြ႕ ကုိယ့္ေရွ႕မွာ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္ဆိုေလေတာ့ဥစၥာေစာင့္ဆိုတာ တစ္ကယ္ရွိတယ္၊ မရွိဘူးဆိုတာ ေျပာရမွာ မလြယ္လွဘူး ျဖစ္သြားပါတယ္။  ခုေတာ့ မမိုးမိုးတစ္ေယာက္လည္း အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြက်ျပီးေတာ့ကေလးေတြေတာင္ ထြန္းကားေနျပီထင္ပါရဲ႕။

ဒါတင္လားဆိုေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။  ကြ်န္ေတာ္ အေဖရဲ႕ ဇာတိျမိဳ႕က ကန္ၾကီးေဒါင့္ျမိဳ႕ပါ။  ကန္ၾကီးေထာင့္ျမိဳ႕ဆိုတာ ဘယ္ကေန နာမည္တြင္လာလည္းမသိေပမယ့္၊  အေဒၚရဲ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာေတာ့ ကန္ၾကီး တစ္ကန္ရွိပါတယ္။  အခုေတာ့ အိမ္တုိင္းက ေက်ာေပးျပီး အိမ္သာလွည့္ေဆာက္ထားေလရဲ႕။  အဲ့ဒီမွာလည္း သိုက္ရွိတယ္ဆိုပါတယ္။  အဲ့ဒီသိုက္က ေနာက္ပိုင္း လူေတြ က အိမ္သာလွည့္ေဆာက္ပါမ်ားလာလို႕ကန္ၾကီးေဒါင့္ ေရႊလိပ္ျပာ ဘုရားဘက္ကို သိုက္ေျပာင္းတယ္ဆိုပါတယ္။  သိုက္ေျပာင္းတဲ့ေန႕ကေတာ့ ညေန၀င္ရီတေလွ်ာမွာ ေရႊေလွေတြမိုးေပၚပ်ံျပီးေတာ့ ေရႊလိပ္ပါဘုရားဆီကို ဆည္းလည္းသံ တစ္ခြ်င္ခြ်င္နဲ႕ ေျပာင္းၾကတယ္လို႕လူေတြဆိုၾကေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕မဟုတ္လို႕ မယံုပါဘူး။  ဒါေပမယ့္ ကန္ၾကီးေဒါင့္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး တည္ထားခဲ့တဲ့ေလးမ်က္ႏွာ ေစတီေတာ္ရဲ႕ မုဒ္ဦးတစ္ခုကေတာ့ အမည္မေဖာ္လိုတဲ့ ဥစၥာေစာင့္တစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္ၾကီးထံေရႊေတြလာေပးျပီးေတာ့ ဘုရားတည္ဖို႕ လႈဒါန္းသြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။  ယခုအခ်ိန္အထိ အဆိုပါမုဒ္ဦးမွာ ထိုကျဗည္းစာတမ္းကိုဖတ္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း ကန္ၾကီးေဒါင့္ျမိဳ႕ကို အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ သြားေရာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါေၾကာင္း၊ ဥစၥာေစာင့္ တစ္ကယ္ရွိသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေလးကို စဥ္းစားဖို႕ ပိုစ္တစ္ခုအေနနဲ႕တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

သဘာ၀လြန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား