" မလုပ္စေကာင္း အလုပ္ေကာင္းလို့ "

                 ဒီတေခါက္ေတာ့ ၿမန္မာၿပည္အေရွ့ေတာင္ပိုင္းမွာ ခဏတာေက်ာင္းတက္ခဲ့စဥ္အခ်ိန္တုန္းက ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားမိသားစုတစုရဲ့အေၾကာင္းကို ၿပန္ေဖာက္သည္ခ်မယ္။ အဲ့ဒီမိသားစုထဲက သားၿဖစ္တဲ့သူနဲ့ က်ြန္ေတာ္နဲ့က တကယ့္ညီရင္းအစ္ကိုေတြလို ခင္မင္ေနၾကတာ။

 က်ြန္ေတာ္အဲ့ဒီၿပည္နယ္မွာေနတုန္းကဆိုရင္ သူတို့မိသားစုက က်ြန္ေတာ့္စားအိမ္၊ ေသာက္အိမ္ပဲ။ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဖက တရားေဟာဓမၼဆရာ တဦးပါ။ တရားဓမၼနဲ့အၿမဲထိေတြ့ေနတဲ့ မိသားစုေလးမို့လားေတာ့ မသိဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္သူတို့အိမ္သြားသြား အၿမဲတမ္း တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ မိသားစုေလးတခုေပါ့။
သူတို့မိသားစုနဲ့ ခင္ခင္မင္မင္ေနလာရင္းနဲ့ တေန့ေတာ့ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဖ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကြယ္လြန္သြားရွာပါေတာ့တယ္။
သူ့အေဖရဲ့ ရုပ္အေလာင္းကို အသုဘခ်တဲ့ေန့မွာတင္ ခုေၿပာၿပမယ့္ အၿဖစ္အပ်က္စေတာ့တာပါပဲ။
******************************
                 က်ြန္ေတာ္နဲ့ ညီအစ္ကိုလိုေပါင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဖဆံုးတာဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေနၿပီး အေလာင္းေၿမက်တဲ့အခ်ိန္အထိ သူတို့မိသားစုကို ဝိုင္းကူညီေပးရတာေပါ့။ ရပ္ထဲရြာထဲ ထင္ရွားတဲ့လူတေယာက္ရဲ့ စ်ာပနၿဖစ္ေနေတာ့ သူ့အေဖရဲ့ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ အသုဘလိုက္ပို့တဲ့လူေတြ အေတာ္ေလးမ်ားသား။ အိမ္မွာတုန္းက အပူရုပ္ကိုဟန္လုပ္ဖံုးထားတဲ့ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းခမ်ာမွာ သုႆ     ာန္ထဲေရာက္လို့ သူ့အေဖအေလာင္းကို ဂူသြင္းခ်ိန္ကစၿပီး ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဝမ္းနည္းပက္လက္ငိုေတာ့တာပါပဲ။ အသုဘလိုက္ပို့တဲ့လူေတြေရာ၊ သူ့မိသားစုေတြေရာ အကုန္လံုးၿပန္ကုန္တာေတာင္မွ ငိုလို့မၿပီးႏိုင္ေသးဘူး။ သူ့အေဖအုတ္ဂူေဘးနားမွာ တရွံဳ့ရွံဳ့နဲ့ ထိုင္ငိုေနတာကို က်ြန္ေတာ္လည္း အားေပးႏွစ္သိမ့္ရင္း အေဖာ္လုပ္ၿပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ေပးရတဲ့ အၿဖစ္ကိုေရာက္ပါေလေရာ။ ဒီေကာင္ခံစားခ်က္အၿပည့္နဲ့ ငိုေနတာကို ထိုင္ေစာင့္ေနမိတာတၿဖည္းၿဖည္းနဲ့ ေနေတာင္အေတာ္ေစာင္းလာၿပီ။ အာစရိရဲ့ ငိုေၾကာကလည္း မၿပတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ 

ေမွာင္ရီဖ်ိဳးဖ်အခ်ိန္မွာ သက္ရွိလူသားဆိုလို့ က်ြန္ေတာ္နဲ့သူ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတဲ့ သုႆ     ာန္ထဲ တဟီးဟီးနဲ့ ငိုေနတဲ့ဒီေကာင့္ရွိဳက္သံၾကားေနရတာလည္း က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေၾကာခ်မ္းသလိုလိုၿဖစ္လာတယ္။ အခ်ိန္လည္းလင့္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ၾကာၾကာဆက္ေနဖို့လည္း မေကာင္းေတာ့တာမို့ အိမ္ၿပန္ၾကဖို့ ဒီေကာင့္ကို စည္းရံုးေရးဆင္းရေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။

အခ်ိန္လည္းအေတာ္ေမွာင္ေနၿပီ။ အိမ္ၿပန္သြားတဲ့လူေတြလည္း က်ြန္ေတာ္တို့ႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္။ ၿပန္ရေအာင္လို့ ေၿပာေတာ့ သူလည္း အသာတၾကည္နဲ့ ၿပန္လိုက္လာပါတယ္။ အသုဘခ်ဖို့လာတုန္းက ဆိုင္ကယ္ယူလာမိလို့ေတာ္ေသးတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဒီသခ်ိၤဳင္းကုန္းကေန သူတို့အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ေၿခလ်င္ေလွ်ာက္ၿပန္ရရင္လည္း မေခ်ာင္ဘူးဗ်။ သူ့အိမ္သူၿပန္ေရာက္ေအာင္ပို့ၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ၿပန္အိပ္လိုက္တယ္။ အရင္ေန့ေတြတုန္းက သူတို့အိမ္မွာ ညအိပ္ညေနဝိုင္းကူေပးထားတာဆိုေတာ့ ဒီေန့ေတာ့ ေအးေဆးအနားယူမယ္စိတ္ကူးနဲ့ အိမ္ၿပန္အိပ္လိုက္တာပါ။

                   မနက္မိုးလင္းေတာ့ က်ြန္ေတာ့္အိမ္ကို ဒီေကာင္ေရာက္ခ်လာပါေရာ။ သူ့ၾကည့္ရတာလည္း ညက အိပ္ေရးမဝတဲ့ရုပ္နဲ့ဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း သူ့အေဖကိုသတိရစိတ္နဲ့အိပ္မရတာပဲၿဖစ္မယ္လို့တြက္လိုက္ၿပီး ဘာမွမေၿပာပဲေနလိုက္မိတယ္။ သူ့ဆီကထြက္လာတဲ့စကားသံကိုၾကားေတာ့မွပဲ က်ြန္ေတာ့္တြက္ကိန္း တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေနမွန္း သိလိုက္ရေတာ့တယ္။ သူေၿပာတာ ဒီလိုဗ်။ သူတို့မိသားစုေတြ မေန့ညတုန္းက တေယာက္မွ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူးတဲ့ ။ ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ ကြယ္လြန္သြားတဲ့သူတို့အေဖက တၿခားဘဝကေန သူတို့အိမ္ကိုေရာက္လာလို့တဲ့ဗ်ာ။ သူ့ညီမေတြ ၊ အစ္မေတြလည္း ေၾကာက္လန့္ေနၾကတယ္တဲ့။ သူ့စကားအဓိပၸာယ္ကို ေသခ်ာၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ သူဆိုလိုတာက သူ့အေဖ မက်ြတ္မလြတ္ပဲ
သူတို့အိမ္မွာ လာေၿခာက္ေနမွန္း က်ြန္ေတာ္လည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ တၿခားလူတေယာက္ေယာက္ဆံုးလို့ မက်ြတ္မလြတ္ပါဘူး၊ ဘာဘာညာညာလာေၿပာရင္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္က ေနာက္တယ္လို့ပဲ ထင္မိမွာ။ အခုက ဖေအအရင္းေခါက္ေခါက္ၾကီးေသတာကို သားၿဖစ္တဲ့သူကေတာ့ ကိုယ့္အေဖကို သြားပုပ္ေလလြင့္ေတာ့ မေၿပာေလာက္တာမို့ သူေၿပာတာကို မယံုခ်င္ယံုခ်င္နဲ့ နားေထာင္ေနလိုက္မိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကိုလည္း သူတို့အိမ္မွာ
အေဖာ္အေနနဲ့ လာေစာင့္အိပ္ေပးဖို့ အကူအညီေတာင္းပါေလေရာဗ်ိဳ့။ ၿငင္းလို့လည္းမေကာင္းတာနဲ့ က်ြန္ေတာ္လည္း လာခဲ့ပါမယ္လို့ ကတိေပးလိုက္ၿပီး သူတို့အိမ္မွာညသြားအိပ္ဖို့ ၿပင္ရေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒီေန့ ေန့ခင္းပိုင္းမွာ သူတို့ဘုရားဝတ္ၿပဳေက်ာင္းက ဘာသာေရးဆရာေတြ သူတို့အိမ္ကိုလာၿပီး ဘာသာေရး ထံုးစံေတြနဲ့ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ရြတ္ဖတ္ဆုေတာင္းတာေတြ လုပ္ေပးသြားၾကပါတယ္။

                     ညဘက္ေရာက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္လည္း သူတို့အိမ္ကို ေစာေစာစီးစီးထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ နယ္မွာဆိုေတာ့ ညေနေမွာင္ၿပီဆိုရင္ သြားရလာရတာ သိပ္မေကာင္းလွဘူးမဟုတ္လား (တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေၿပာတဲ့ သူ့အေဖအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္ေလးဝင္ေနတာလည္းတပိုင္းေပါ့)။ သူတို့အိမ္မွာ က်ြန္ေတာ္ရယ္၊ ေနာက္ထပ္အေဖာ္အေနနဲ့လာအိပ္ေပးၾကတဲ့ တၿခားေယာက်္ားေလးသံုးေယာက္ကို အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ အိပ္ဖို့စီစဥ္ေပးထားတယ္။ နာေရးကိစၥေၾကာင့္ စိတ္ပမ္း၊ လူပမ္း ၿဖစ္ေနၾကတဲ့သူတို့မိသားစုေတြလည္း ေစာေစာစီးစီး အိပ္ယာဝင္ကုန္ၾကေတာ့ စကားေတြဘာေတြလည္း မေၿပာၿဖစ္ၾကေတာ့တာနဲ့ က်ြန္ေတာ္လည္း အိပ္မယ့္ေနရာမွာ ၿခင္ေထာင္ေထာင္ၿပီး အိပ္ယာဝင္လိုက္ေတာ့တယ္။ အိပ္လို့ေတာ့ ဘယ္ေပ်ာ္လိမ့္မလဲဗ်ာ။ အိပ္ေနက်ေနရာလည္း မဟုတ္တဲ့အၿပင္
သူငယ္ခ်င္းအေဖရဲ့သတင္းကိုလည္း သိေနေတာ့ အိပ္ယာထဲမွာ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္လုပ္ေနရင္းက စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန့္ၿဖစ္လာတာနဲ့ က်ြန္ေတာ္လည္း ငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ က်ြန္ေတာ္ငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္မိတဲ့အခ်ိန္နဲ့ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ က်ြန္ေတာ့္ၿခင္ေထာင္နဲ့ေဘးခ်င္းကပ္မွာ အိပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အိပ္ယာကေန ထ လာၾကတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို့ တေယာက္နဲ့တေယာက္ ဘာစကားမွမေၿပာၿဖစ္ၾကေသးပဲ မီးအရင္ထြန္းၿပီးေတာ့ ဟိုၾကည့္လိုက္၊ သည္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနၾကတုန္းမွာ ရပ္ကြက္ထဲက ေခြးေတြ Timing ကိုက္ထားသလား ေအာက္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ တၿပိဳင္တည္း ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူကုန္ၾကတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ၾကရတယ္။ ညေမွာင္ေမွာင္ လူေၿခတိတ္ခ်ိန္မွာၾကားလိုက္ရတဲ့ ေခြးအူသံေတြက က်က္သေရတံုးလြန္းသလို စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာလည္း အေတာ္ေကာင္းသား။

                      က်ြန္ေတာ္လည္း အလိုလိုေနရင္းနဲ့က်က္သီးေတြထလာတာနဲ့ ခုခ်က္ခ်င္းထၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကို ကိုယ္ၿပန္ၾကရင္ေကာင္းမလားလို့ က်န္တဲ့လူေတြကိုတိုင္ပင္ဖို့ စဥ္းစားေနတုန္း အိမ္ေပၚထပ္ကေန စကားေၿပာတဲ့အသံလိုလို ၾကားလိုက္ရတယ္။ က်ြန္ေတာ္တေယာက္တည္း ၾကားတာေတာ့မဟုတ္ဘူးဗ်။ က်န္တဲ့လူေတြလည္း ၾကားတယ္။ အသံလာတဲ့ဆီကို က်ြန္ေတာ္တို့အာရံုစိုက္ေနတုန္းမွာ အိမ္ေရွ့ၿခံစည္းရိုးကို တုတ္နဲ့ပြတ္ဆြဲသြားတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့တာပါပဲ။ အသံေပ်ာက္သြားၿပန္ေတာ့ ေခါင္မိုးသြပ္ၿပားေပၚကို သဲနဲ့ပက္ေနတဲ့အသံမ်ိဳး  တေၿဖာေၿဖာနဲ့ အိမ္အေပၚထပ္ဘက္ကေနထြက္လာၿပန္ေရာ။ တခုၿပီးတခု တူးထူးဆန္းဆန္းၿဖစ္လာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကိုယ္က်ြန္ေတာ္ ေၾကာက္စိတ္မဝင္ေအာင္အားတင္းထားေပမယ့္ ဒူးကတဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီ။ ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးစိတ္အားတင္းမယ္ၾကံမိကာမွ သူတို့ကလည္း က်ြန္ေတာ္နဲ့ မတိမ္းမယိမ္းေတြကိုၿဖစ္လို့။ 

အိမ္ေပၚထပ္က သြပ္ၿပားကိုသဲနဲ့ပက္တဲ့အသံေပ်ာက္သြားၿပီးေတာ့ ပုတ္အဲ့အဲ့အနံ့ဆိုးၾကီးတခုက က်ြန္ေတာ္တို့ႏွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာၿပန္ပါေတာ့တယ္။ တသက္နဲ့တကိုယ္ ဒါမ်ိဳး တခါမွမၾကံဳဘူးတဲ့က်ြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခုလိုနဖူးေတြ့ဒူးေတြ့ ၾကံဳေနရခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္လို့ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့ပဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ကို ၿဖစ္ေနေတာ့တာ။ ေနာက္ထပ္ ဘာေတြမ်ား ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ၿဖစ္လာဦးမလဲလို့ ရင္တထိတ္ထိတ္ေစာင့္ေနၾကေပမယ့္ ဘာမွဆက္မၿဖစ္ေတာ့ပဲၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားလို့ က်ြန္ေတာ္တို့အားလံုး ကိုယ့္အိပ္ယာထဲကို ၿပန္ဝင္လိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီညတုန္းက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္လိုက္ပါဘူးဗ်ာ။ အိပ္ေပ်ာ္မလို ၿဖစ္လိုက္၊ ၿပန္ၿပန္ၿပီး လန့္ႏိုးလိုက္နဲ့တင္ မိုးစင္စင္လင္းေရာ။

                    အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းမိသားစု အိပ္ယာႏိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ္တို့အားလံုးညတုန္းက ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥအတြက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုင္ပင္ၾကရပါေတာ့တယ္။ နာေရးၿဖစ္ထားတဲ့မိသားစုမွာက သူတို့အစီအစဥ္နဲ့သူတို့ ရွိၿပီးသားဆိုေပမယ့္က်ြန္ေတာ္တို့ကိုလည္း ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို့ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းၾကရွာတယ္။ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း မိသားစုရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲဆိုတာကို က်ြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္လို့ က်ြန္ေတာ့္မိဘေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းၿပန္ေၿပာၿပၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းၾကီးသံုးပါး ပင့္ၿပီး ပရိတ္တရားနာ၊ အမွ်ေဝဖို့ စီစဥ္ေပးရၿပန္ေရာဗ်ိဳ့။

ကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားခ်င္း မတူညီၾကေတာ့ နာေရးၿဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဘာသာေရးစည္းရံုးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး အထင္မွားခံရမွာစိုးလို့ သူတို့ဘာသာေရးဆရာသံုးေယာက္ကိုပါ ဖိတ္ၿပီးေတာ့ တရက္တည္းမွာ နာရီပိုင္းေလာက္ပဲၿခားၿပီး ေမတၱာပို့၊ ေကာင္းခ်ီးေပးဖို့အတြက္လည္း စီစဥ္ရပါေသးတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြဆိုတာေလ တခါမွ မၿမင္ဘူး၊ မၾကံဳဘူးၾကတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း တေန့တည္း၊ တေနရာတည္း ဘာသာၾကီးႏွစ္ခုက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ ရဲ့ တရားပြဲကို အုန္းအုန္းက်က္က်က္ လာၾကည့္ၾကေတာ့တာပဲ။ အဲ့ဒီ ခ်စ္ၾကည္ေရးဝတ္ၿပဳဆုေတာင္းပြဲၿပီးကတည္းက က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အိမ္မွာ ဘာဘာညာညာအသံဗလံ တစိုးတစိမွ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ေၿခာက္ေနလွန့္ေနရင္လည္း ဒီေကာင့္ႏွမေတြ၊ အစ္မေတြ ေစာေစာစီးစီး လင္ေနာက္လိုက္ေၿပးဖို့ ေသခ်ာသေလာက္ပဲဗ်ိဳ့။

ေၿပာဖို့ က်န္ေနတာတခုရွိေသးတယ္ဗ်။ သူတို့အိမ္မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းၿဖစ္သြားၿပီး အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ဒီကိစၥကို သိရတာ။ ဒီလိုဗ်...  က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေမက သူ့ေယာက်္ား၊ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဖကို ခ်စ္လြန္းအားၾကီးလို့ အသက္ရွိေနစဥ္တုန္းကလိုပဲ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္စာၿပင္ထားၿပီး  သူ့ေယာက်္ားနာမည္ကို ေခၚၿပီးေတာ့ ထမင္းစားရေအာင္လာေလ ဆိုၿပီး လုပ္တာမ်ိဳး၊ ၿပီးေတာ့ ညအိပ္ရင္လည္း သူ့ေယာက်္ားရဲ့ အဝတ္အစားေတြကို အိပ္ယာေဘးမွာ ထားၿပီး အိပ္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္ခဲ့မိတယ္တဲ့ဗ်။ အဲ့လိုၾကီးေတြ ေပါက္တတ္ကရ မလုပ္ေကာင္းတာေတြကို လုပ္မိထားေတာ့ ဘဝၿခားေနတဲ့ သူ့လင္ေတာ္ေမာင္က စြဲလန္းစိတ္ေတြၿဖစ္ၿပီး အိမ္ကေန မခြာသြားႏိုင္ၿဖစ္ေနတာတဲ့ဗ်ာ.....။ အိမ္မွာ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ၾကံဳလိုက္ရေတာ့မွပဲ ဘြားေတာ္လည္း အဲ့ဒီအလုပ္ေတြကို ရပ္တန္းက ရပ္သြားေတာ့တာပါတဲ့ဗ်ာ။

                 မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ မယံုဘူးဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ နာေရးကိစၥရွိလာတဲ့အခါ ဒါမ်ိဳး လက္ေတြ့လုပ္ၾကည့္ၾကေပါ့။
အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီ page အတြက္ ၿဖစ္ရပ္မွန္ကုန္ၾကမ္းေလးရရင္ပဲ နည္းတဲ့အၿမတ္လား.......။

ကိုယ္ေတြ့ၾကံဳလာရတာေလး မခ်ြင္းမခ်န္ ဇာတ္ေၾကာင္းၿပန္ေၿပာတဲ့ ကိုအထြန္းဘြား ေရ........
အထူး အထူး ေက်းဇူး အမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ ခင္ဗ်။

နာေရးအိမ္တြင္ ညအိပ္ညေန မကူညီေတာ့သူ

(အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)

သရဲအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္ (ေပတေလာကကိုစိတ္ဝင္စားသူမ်ား)