ျပင္ဆင္ေရး၊ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင္႔ အခ်စ္မပါေသာ အိမ္ေထာင္ေရး

နိဒါန္း

အမ်ဳိးသားေရးႏိုးၾကားမႈ အသြင္ေဆာင္ေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္မလား၊ အသစ္ေရးဆြဲမလား ဟူသည့္ ေမးခြန္းသည္လည္း လက္ရွိၾကား သိရသည့္ သတင္းမ်ားအရ ျပင္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္း ကိုသာ သြားၾကေတာ့မည့္ သေဘာသို႔ တိမ္းညြတ္ေနသည္။ NLD ပါတီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ ဖြဲ႕စည္းဥပေဒ ျပင္ဆင္ရာတြင္ လႊတ္ေတာ္လမ္းေၾကာင္း ကသာ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမည့္ ရည္မွန္းခ်က္ကို လူသိထင္ရွား ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ ဖြဲ႕စည္းအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို အေျခခံဥပေဒပါ ေပးထားခ်က္မ်ားအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္သြားမည္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

အေစာဆုံး ေျပာၾကားခဲ့သူ

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတအျဖစ္ ကတိသစၥာ က်ိန္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံ့တာဝန္ကို လႊဲ ေျပာင္းရယူခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔မွာပင္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေပးထားခ်က္အတိုင္း ျပင္ဆင္ၾကရန္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဆိုရလွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး သည္ စတင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္မွာပင္ ျပင္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္းကို ေဖာ္ညႊန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပိုမိုထင္ရွားေစရန္ အတြက္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္းပါ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုသည္။
“အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းညီညြတ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီကေန႔အထိ မူဝါဒလမ္းစဥ္(၇)ရပ္နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို လက္မခံလိုၾကေသးတဲ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပရွိ လူပုဂၢဳိလ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ဥပေဒ ျပင္ပရွိ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။ ဒီပုဂၢဳိလ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားဟာ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးျဖစ္ၾကသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစိုးရအဖြဲ႕ ကိုလည္း ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ကိုယ့္အစိုးရအျဖစ္ ျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အခန္း(၁၂)မွာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း မ်ားနဲ႔အညီ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ေပးထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။”
ဤသည္မွာ စတင္တာဝန္ယူခ်ိန္မွာပင္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးအေပၚ ထားရွိေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၏ သေဘာထားကို အတိအလင္း ထုတ္ျပန္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေပးထားခ်က္ျဖစ္ေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၃၆(က)ႏွင့္ (ခ)တို႔သည္ ျပင္ဆင္ပုံ ျပင္ဆင္နည္းကို သတ္မွတ္ေပးထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ျပင္လိုေသာ္ ဤအတိုင္းျပင္ဟု ဆိုထားသည့္ ျပင္ဆင္ေရးဆိုင္ရာ ေပးထားခ်က္မ်ားလည္း ျဖစ္သည္။

ဘယ္လိုျပင္ၾကမလဲ

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ ပုဒ္မေပါင္း ၄၅၇ ခု ရွိၿပီး ျပည္လုံးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ ျပင္ဆင္ရန္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ ပုဒ္မေပါင္း ၉၅ ခု ရွိရာ ၂၀ ဒသမ ၇၉ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တြင္းမွာပင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္သည့္ ပုဒ္မေပါင္း ၃၆၂ ခု ၇၉ ဒသမ ၂၁ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိသည္။ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒတြင္ အဓိကက်သည္မွာ ပုဒ္မ ၁ မွ ၄၈ အထိ ျဖစ္ေသာ အခန္း(၁)၊ ႏိုင္ငံေတာ္အေျခခံမူမ်ား ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ အေျခခံမူမ်ား (Basic Principles) ကို အေျခခံ၍ က်န္ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ျပ႒ာန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္ကိုလည္း ပုဒ္မ ၄၈ တြင္ “ႏိုင္ငံေတာ္ အေျခခံမူမ်ားသည္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္မ်ားက ဥပေဒ ျပ႒ာန္းရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ အျခားဥပေဒမ်ားပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာက အနက္အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရာတြင္လည္းေကာင္း လိုက္နာရမည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္” ဟူ၍ ျပ႒ာန္းထားေၾကာင္း ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲခဲ့ရာတြင္ ပထမဦးစြာ အေျခခံမူမ်ားကို ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းၿပီး ယင္းအေျခခံမူ မ်ားကို အေျခခံ၍ အေသးစိတ္ အေျခခံရမည့္မူမ်ား ဟူ၍ ေရးဆြဲခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမူမ်ား အတည္ျပဳ သေဘာတူညီၿပီးေနာက္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အခန္း(၁)ကို အေျခခံ၍ အခန္း(၂)မွ အခန္း(၁၅)အထိ ေရးဆြဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ရွင္းလင္းေနရျခင္း အေၾကာင္းရင္းမွာ အခန္း(၂)မွ အခန္း(၁၅)အထိ ပါရွိေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္လိုလွ်င္ ယင္းပုဒ္မမ်ားကိုသာ ကြက္၍ မျပင္သင့္ဘဲ မူလအေျခခံထားသည့္ အေျခခံမူကိုပါ ျပင္ဆင္ရမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ အခန္း(၁) ပါ ပုဒ္မေပါင္း(၄၈)ခုကို ကိုင္တြယ္ရမည္ဟု ရည္ညႊန္းလိုျခင္း ျဖစ္သည္။
တစ္ဖန္ အခန္း (၁) ပါ ပုဒ္မေပါင္း ၄၈ ခုသည္ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ တစ္ခုလုံး၏ မူေဘာင္ Spirit of Constitution ျဖစ္သည့္အတြက္ မူေဘာင္ကို ဦးစြာအေက်အလည္ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးရန္ လိုအပ္မည္ ျဖစ္သည္။ ယခုလက္ရွိ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ေလ့လာသုံးသပ္ေရး ေကာ္မတီသို႔ တင္ျပလာသည့္ တင္ျပခ်က္မ်ားအျပင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္၏ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာမည့္ မူေဘာင္ သေဘာတူညီခ်က္ တို႔ကို ျပန္လည္တိုက္ဆိုင္၍ စိစစ္သုံးသပ္ရမည့္ သေဘာရွိသည္။

ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္မလဲ

ျပင္ဆင္ေရး စားပြဲဝိုင္းတို႔တြင္ သူ႔လိုလားခ်က္၊ ကိုယ့္လိုလားခ်က္ စသည္အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစု အသီးသီးတို႔၏ ဆႏၵေပါင္းမ်ားစြာ၊ ျပင္ဆင္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနၾကမည္မွာ မုခ်ျဖစ္၍ ဆႏၵေပၚ အေျချပဳေသာ ျပင္ဆင္ေရးအစီအစဥ္ တို႔လည္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရွိေနၾကေပလိမ့္မည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို လက္ေတြ႕ က်င့္သုံးလာၾကသည္မွာ (၂)ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္၍ ေတြ႕ႀကံဳလာရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို ေျပလည္စိမ့္ေသာငွာ လည္းေကာင္း၊ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကို ေရွး႐ႈေစျခင္းငွာ လည္းေကာင္း ဦးစားေပး ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္မ်ားကို ဆစ္ပိုင္းေလ့လာၿပီး ျပင္ဆင္ေရးဆိုင္ရာ ဘုံသေဘာတူညီခ်က္ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ေသာ္ မသင့္ေလာဟု ေတြးမိသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ရာတြင္ ျပည္လုံးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ ျပင္ဆင္ရမည္မွာ (၂၀.၇၉ ရာခိုင္ႏႈန္း) ရွိသည္ ျဖစ္၍ ျပင္ဆင္ေရးဒိုင္ယာေလာ့ မည္မွ်အထိ ခရီးေရာက္မည္နည္း ဟူေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ျပည္လုံးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲျဖင့္ ျပင္ဆင္ရမည့္ ပုဒ္မမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ရွိရသည္-
(၁) အခန္း (၁) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အေျခခံမူမ်ား၊ ပုဒ္မ ၁ မွ ၄၈ အထိ၊ (တစ္ခန္းလုံး)
(၂) အခန္း (၂) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပုံ၊ ပုဒ္မ ၄၉ မွ ၅၆ အထိ၊ (တစ္ခန္းလုံး)
(၃) အခန္း (၃) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ား (ပုဒ္မ ၅၉) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ဒုတိယသမၼတမ်ား ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ျခင္း (ပုဒ္မ ၆၀)
(၄) အခန္း (၄) ၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၇၄) ၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၁၀၉)၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၁၄၁) ၊ တိုင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၁၆၁)
(၅) အခန္း (၅) ၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၂၀၀)၊ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၂၀၁) ၊ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖြဲ႕ သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၂၄၈) ၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္း၊ ဦးစီးအဖြဲ႕ႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသဦးစီးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၂၇၆)
(၆) အခန္း (၆)၊ တရား႐ုံးမ်ားဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၂၉၃) ၊ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၂၉၄) ၊ တိုင္းေဒသႀကီး တရားလႊတ္ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ တရားလႊတ္ေတာ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၃၀၅) ၊ တိုင္းေဒသႀကီး တရားလႊတ္ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္ တရားလႊတ္ေတာ္၏ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္ရွိ တရား႐ုံးမ်ား (ပုဒ္မ ၃၁၄) ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခုံ႐ုံးဖြဲ႕စည္းျခင္း (ပုဒ္မ ၃၂၀) ၊
(၇) အခန္း (၁၁) ၊ အေရးေပၚကာလဆိုင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား၊ ပုဒ္မ ၄၁၀ မွ ၄၃၂ အထိ (တစ္ခန္းလုံး)
(၈) အခန္း (၁၂) ၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျပည္လုံးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲ ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္သည့္ ပုဒ္မမ်ားႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အားလုံး၏ ၇၅% ေက်ာ္ျဖင့္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ေသာ ပုဒ္မမ်ား(ပုဒ္မ ၄၃၆)

အထက္ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ အခန္း (၇) တပ္မေတာ္၊ အခန္း (၈) ႏိုင္ငံသား၊ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ မူလအခြင့္အေရးႏွင့္ တာဝန္မ်ား၊ အခန္း (၉) ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္း၊ အခန္း (၁၀) ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ဟူသည့္ အခန္း (၄) ခန္းပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားမွာ လႊတ္ေတာ္တြင္း ျပင္ဆင္ေရးျဖင့္ ၿပီးေျမာက္ႏိုင္မည္။ သို႔ေသာ္ အခန္း (၁) အေျခခံမူႏွင့္ ညီညြတ္ရမည္ဟူ၍ ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္းမႈဆိုင္ရာ ဘုံသေဘာတူညီခ်က္ မ်ားကို တည္ေဆာက္ႏိုင္လွ်င္ မ်ားစြာ လူးသာလြန္႔သာ မည္ကို ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး။ ျပည္နယ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ခြဲေဝထားေသာ ေနာက္ဆက္တြဲ ဇယားမ်ားမွာ ဖက္ဒရယ္ စစ္ေရးအတြက္ အဓိကျဖစ္ေနၿပီး လႊတ္ေတာ္တြင္း ျပင္ဆင္ေရး လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ပင္ ၿပီးျပတ္မည္၊ သို႔ေသာ္ အခန္း (၁) အေျခခံမူႏွင့္ ညီညြတ္ရမည္၊ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမႈ လိုအပ္မည္ ျဖစ္သည္။

လႊတ္ေတာ္တြင္း အင္အား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို မိမိတို႔ဘာသာ ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ေတာ္မူ ႏိုင္ၾကရန္သာ လိုသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အေျဖမွန္ႏွင့္ နီးစပ္ႏိုင္ၾက ေပလိမ့္မည္။

ဘယ္ဟာကို စျပင္မလဲ

ဤတြင္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကြၽမ္းက်င္သူမ်ား စသည့္ Stakeholder အားလုံး၏ ဘုံသေဘာထား တစ္ရပ္ ထြက္ေပၚႏိုင္ရန္ မည္သည့္ကို အစျပဳမည္နည္း ဟူေသာ ေမးခြန္းတစ္ရပ္ ေပၚထြက္လာသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ နိဂုံးခ်ဳပ္ေရးသို႔ သြားလိုေသာ္ ျပည္နယ္-ျပည္ေထာင္စု အျငင္းပြားမႈမ်ားကို ဦးစြာ ရွင္းရန္ လိုအပ္မည္။ တပ္မေတာ္အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးမွ အၿပီးဆိုင္ ဆုတ္ခြာေရးသည္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အျပည့္အဝ ရ-မရ ဟူေသာအခ်က္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ ဆက္ႏႊယ္ေနေသာေၾကာင့္ ယခုျပင္ဆင္သည့္ အဆင့္တြင္ အၿပီးတိုင္ ဆုတ္ခြာေရးအထိ မမွန္းသင့္ဘဲ ေရွ႕တစ္ဆင့္ျဖစ္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ ေရွး႐ႈသင့္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။
Politics is The Art of Possible ဟု ဆိုၾကသည့္အတိုင္း ဆႏၵထက္ အေျမာ္အျမင္ကို ဆင္ျခင္ ခြဲျခားလ်က္ စ်ာန္သမာပတ္ ဝင္စားႏိုင္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခအႏုပညာကို ဖန္တီးႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၅ မတိုင္မီ ဟူေသာ အခ်ိန္ဇယားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ အျငင္းပြားမႈ မွန္သမွ် အျပတ္ျဖတ္ႏိုင္-မျဖတ္ႏိုင္ ကိုလည္း အင္အားႏွင့္ အလုပ္ႏိႈင္းယွဥ္ ခ်ိန္ဆၾကရန္ အေရးႀကီးေပမည္။

ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား သတိျပဳရမည္မွာ လက္ရွိအေနအထားသည္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို ျဖတ္သန္းေနၾကဆဲ ျဖစ္၍ စတန္းဖို႔ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡ တယ္ရီကား၏ အဆိုအတိုင္း “အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ဟူသည္မွာ အခ်စ္မပါဘဲ ျပဳလိုက္ရေသာ အိမ္ေထာင္ေရး” ဟူသည္ကို သတိခ်ပ္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ဟူ၍ နားလည္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါလွ်င္ မိမိစံႏွင့္အညီ၊ မိမိ စေ႐ြးႏွင့္အံကိုက္ ဟူေသာ စိတ္ကူးစံမ်ားျဖင့္ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာမနမ္းႏိုင္ဘဲ အိမ္ေထာင္ တကြဲတျပား အျဖစ္ခံရမည့္ကိန္း ဆိုက္ႏိုင္ေပသည္။ သန္း ၆၀ မိသားစုႀကီး၏ အိမ္ေထာင္ေရး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆႏၵထက္ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ တို႔ကသာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အႏုပညာကို ဖန္ဆင္းႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုး တင္ျပလိုက္ရေပသည္။

မွဴးေဇာ္
http://thevoicemyanmar.com