ထုိင္းစစ္ဗိုလ္ နဲ႔ ဗမာစစ္ဗိုလ္ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္

ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္လာတာ အႏွစ္ (၈၀) ေက်ာ္ ရွိၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ထုိင္းစီးပြားေရးဟာ ရွင္သန္ႀကီးထြားေနပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ ႀကီးစိုးတဲ့အခါမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ အာရွေဒသမွာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ေရာက္သြားပါတယ္။ လူဦးေရနဲ႔ တုိင္းျပည္အရြယ္အစား မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေပမယ့္ ၂၀၁၂ စာရင္းအရ ထုိင္းရဲ ႔ ႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အသားတင္ထုတ္လုပ္မႈ တန္းဖိုးဟာ ျမန္မာထက္ (၇) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းရဲ ႔ ထုတ္လုပ္မႈႏႈန္းမွာလည္း ထိုင္းကျမန္မာထက္ (၇) ဆ ပိုမ်ားပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေငြ လက္က်န္မွာေတာ့ ထုိင္းအစိုးရက အဆေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ျမန္မာထက္ပိုမ်ားပါတယ္။
ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ ႔ စီးပြားေရးအေျခခံအေဆာက္အအံုဟာ ေခတ္မီၿပီး စက္မႈနဲ႔ လက္ယာပို႔ကုန္လုပ္ငန္း အားေကာင္းပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက အလုပ္သမားႏွစ္သန္းခြဲကို အလုပ္ေပးထားႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ပညာေရး အသံုးစရိတ္ဟာ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ ႏွစ္စဥ္အသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈရဲ ႔ တစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ မရွိေပမယ့္ ထုိင္းက (၄) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ တနည္းဆုိရင္ ျမန္မာရဲ ႔ ပညာေရး အသံုးစရိတ္ဟာ ေဒၚလာသန္း (၇၀၀) သာရွိၿပီး ထုိင္းအစိုးရပညာေရးစရိတ္က ေဒၚလာသန္း (၂၇၀၀) ရွိပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ႀကီးစိုးတဲ့ အႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ကာလမွာ ျမန္မာ့ပညာေရးအဆင့္အတန္း ထိုးက်သြားပါတယ္။

ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ ရွင္ဘုရင္ကို ရန္ျပဳႏိုင္တဲ့ ျပည္တြင္အင္အားကို ႏိွမ္နင္းဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေစာပိုင္းမွာ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးသာ ႀကီးစိုးပါတယ္။ သာမန္စစ္သည္ေတြ တက္လမ္းမရွိတဲ့အတြက္ မင္းေဆြမင္းမ်ဳိးႀကီးစိုးတဲ့ ထုိင္းစစ္တပ္ကို ျပဳျပင္ဖို႔ ၁၉၁၂ ခုႏွစ္မွာ အရာရွိငယ္တစုက စစ္အာဏာသိမ္းဖို႔ ပထမဦးဆံုး ႀကံစည္ခဲ့ပါတယ္။ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္နဲ႔မဆီေလ်ာ္တဲ့ အႂကြင္းမဲ့အာဏာရွင္ ဘုရင္စနစ္ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး အေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဘုရင္စနစ္ကို ၁၉၃၂ မွာ တည္ေထာင္သူဟာ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္နဲ႔ အရပ္သားဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကတည္းက အရပ္သားဝန္ထမ္းနဲ႔ လက္တြဲတာဟာ ထုိင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ အသြင္လကၡဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြကေတာ့ အာဏာရၿပီးတာနဲ႔ အရပ္သားအမွဳထမ္းေတြကို အေစခံဘဝကို ပို႔လိုက္ၿပီး ေနရာတကာမွာ အာဏာျပပါေတာ့တယ္။

ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ထူးျခားတဲ့ ဒုတိယအသြင္လကၡဏာက ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္မွာ အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာကို အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္းေတြက ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းမရွိရင္ ထိုင္းစစ္တပ္က ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းၿပီး ျပႆာနာကို ရွင္းေပးရမယ္လို႔ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြက ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရရွည္အာဏာသိမ္းဖို႔ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြက မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဘန္းျပၿပီး ရာသက္ပန္ အာဏာသိမ္းႏိုင္ဖို႔ အာရံုစိုက္ပါတယ္။

ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ထူးျခားတဲ့ တတိယအသြင္လကၡဏာကေတာ့ သူတုိ႔ကိုယ္သူတို႔ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုလို႔ ယူဆတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ တပ္စခန္းကို ျပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ကေတာ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းက ယံုၾကည္ခ်က္အမ်ုိးမ်ဳိးေၾကညာၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္စားလာတာ အခုအခ်ိန္အထိ ျဖစ္ပါတယ္။

မၾကာခဏ အာဏာသိမ္းတဲ့ အစဥ္အလာေၾကာင့္ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကို အာရံုစိုက္ၾကပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး၊ ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းစတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ေငြပိုရွာၾကပါတယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသြားတဲ့ ထိုင္းစစ္ဗို္လ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက စစ္ပစၥည္းဝယ္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ေကာ္မရွင္ရၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြရဲ ႔ ကိုယ္က်ဳိးရွာလုပ္ငန္းဟာ တုိင္းျပည္ကို အႀကီးအက်ယ္ မထိခိုက္တဲ့အတြက္ ထိုင္းစီးပြားေရး ရွင္သန္တုိးတက္ေနပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြကေတာ့ အရည္အခ်င္းမရွိေပမယ့္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္မွာေရာ၊ ေစ်းကြက္စနစ္မွာေရာ ေနရာတကာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီး အာဏာျပတာေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ လူမႈစီးပြားေရးဘဝ ခၽြတ္ၿခံုက်ရပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ဟာ နည္းမ်ဳိးစံုသံုးၿပီး တုိင္းျပည္ကို ႀကီးစိုးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာလူမ်ဳိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အနည္းဆံုး သေဘာထား (၃) မ်ဳိးေလာက္ ရွိပါတယ္။ ပထမသေဘာထားက ဗမာကို မယံုသကၤာျဖစ္ၿပီး၊ ဗမာဆန္႔က်င္ေရးကို အားေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အယုဒၶယၿမိဳ ႔ေတာ္ ဖ်က္ဆီးခံရတာကို ထိုင္းႏုိင္ငံသားေတြက မေမ့ႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ ဗမာကို တမင္ႏိွမ္ၿပီးေရးတဲ့ စာအုပ္စာေပဆုိရင္ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ လူႀကိဳက္မ်ားပါတယ္။ ဗမာကို ႏိွမ္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းကိုလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ၾကည့္သူမ်ားပါတယ္။ ဗမာစစ္အုပ္စုကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈကို ရိုေသေလးစားၿပီး ျမန္မာလူထုခံစားေနရတဲ့ အတိဒုကၡကို စာနာေထာက္ထားတာဟာ ဒုတိယသေဘာထား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသေဘာထားရွိသူေတြဟာ ျမန္မာဒုကၡသည္နဲ႔ အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈကို ကူညီၾကပါတယ္။ တတိယကေတာ့ ဗမာအစိုးရ ဘာလုပ္လုပ္ စီးပြားေရးအရ အျမတ္ရရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။

ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ စစ္အာဏာသိမ္းတိုင္း ဒီမုိကေရစီအတြက္ အႏုတ္လကၡဏာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဗမာစစ္ဗုိလ္ေတြလို ရာသက္ပန္ ႀကီးစိုးဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ အစဥ္အလာအတုိင္း စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္ၾကမွာမို႔ ယာယီဆုတ္ယုတ္တဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာစစ္ဗိုလ္ေတြကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ၿပီး အခိုင္အမာ ေနရာယူထားတာမုိ႔ စစ္တန္းလ်ားျပန္ဖို႔ဆိုတာ ေဝလာေဝး စိတ္ကူးထဲေတာင္ ထည့္ထားပံုမရေသးဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။

VOA