ေအာ္ဇီတကၠသိုလ္ အေၾကာင္းပါ

UK နဲ႔ ၾသစေၾတးလ် တကၠသိုလ္ေတြဟာ အာရွက ပညာ/ဘြဲ႕လက္မွတ္ ေလာဘသားေတြကို မွီခိုေနရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ၾကာပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ၾသစေၾတးလ်ပါ။ UK က အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေရနံေဒသဆီက ေဈးကြက္ေဝစု ရပါေသးတယ္။ ၾသဇီကေတာ့ အာရွကို အဓိကမွီခိုရပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ အဲဒီလို ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ၾသဇီက ဘယ္လို ဆက္ဆံသလဲ နည္းနည္း ေျပာၾကည့္ခ်င္လို႔။ အျခားႏိူင္ငံေတြေတာ့ မေရာက္ဖူးေသးလို႔ မသိပါ။ သိတဲ့လူမ်ား ေျပာျပၾကပါ။ေက်ာင္းမွာ ဆရာေတြကို သေဘာမတူလို႔ရပါတယ္။ အျငင္းသန္ရင္ အခ်ိဳ႕ဆရာေတြက အိမ္အထိ ဖိတ္ၿပီး ေပးျငင္းပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ ဆရာက ပိုက္ဆံေပးထားတာမို႔ ေၾကာက္လို႔ မဟုတ္ပါ။ အေျကာင္းအရာကို ျငင္းခြင့္ ရိွေပမယ့္ စကားလံုး ယဥ္ေက်းရပါတယ္။ စာသင္ခ်ိန္ ၁၀ ပတ္စာကို ျမန္မာေငြ သိန္း ၂၀ ကေန ၄၀ၾကားေပးထားရေပမယ့္ ဆရာကို မခန္႔ေလးစား ျပဳမူရင္ ဆရာကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေစ၊ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ျဖစ္ေစ စာသင္ခန္းထဲက ဆြဲထုတ္လို႔ရပါတယ္။ စကားေျပာ မကြၽမ္းက်င္သူေတြက ျငင္းခ်က္ထုတ္ခ်င္ရင္ ဆရာကို ပထမ ဘာသာစကား အခက္အခဲ အေၾကာင္း ေတာင္းပန္ၿပီးမွ ဆက္ေျပာရပါတယ္။

ဘြဲ႕ႀကိဳတန္းေတြမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ ပိုမ်ားေပမယ့္၊ ဘြဲ႕လြန္တမ္းေတြမွာ အဝတ္အစားကအစ ကန္႔သတ္ပါတယ္။ ၄၀ ဒီကရီေလာက္ အထိ ပူတာမွန္ေပမယ့္ စာသင္တန္းထဲမွာ Provocatively မဝတ္ဖို႔ စာထုတ္ထားပါတယ္။ Presentation ရွိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ဆိုရင္ ကိုယ့္အခါလွည့္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ေဘာင္းဘီတို၊ ေျခညပ္ဖိနပ္ မဝတ္ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ဝတ္ရင္ အမွတ္ေလ်ာ့ပါတယ္။ မေက်နပ္ရင္ ေက်ာင္းေကာင္စီကို တိုင္လို႔ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို သက္ေသေခၚ အမႈစစ္ပါတယ္။ ၃ ပံု ၂ ပံု ေထာက္ခံခ်က္ မရလို႔ တင္ျပသူ ရံႈးပါတယ္။

ဒီလို လုပ္ခြင့္ရွိတယ္ ဆိုတာလဲ ေက်ာင္းစမအပ္ခင္ကတည္းက Academic Integrity ဆိုတာကို လက္မွတ္ထိုးရပါတယ္။ အလြယ္ေျပာရင္ေတာ့ တကၠသိုလ္ ပရဝဏ္ အတြင္းမွာ ပညာသင္ၾကားသူတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီစြာ က်င့္ႀကံေနထိုင္ပါမည္လို႔ ကနဦးတည္းက ဝန္ခံ ကတိျပဳရတာပါ။

ဒါက ဥပမာေလာက္ ေျပာတာ။ အျခား အေသးအဖြဲထဲက အေရးႀကီးတာေလး ေျပာဦးမယ္။

အားလံုးပဲ သိတဲ့ အတိုင္း ၾသဇီဟာ အစစအရာရာ ေဈးႀကီးပါတယ္။ ေက်ာင္းစရိတ္ကလည္း သိၾကတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ Bus စီးတဲ့အခါ Zone နဲ႔ခြဲထားတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔ အိမ္နဲ႔ 2 zone ဆိုရင္ ၅ က်ပ္ေလာက္က်ပါတယ္။ ဒါတေၾကာင္းစာထဲပါ။ အသြားအျပန္ အနည္းဆံုး ၈ က်ပ္ေလာက္ေပးရပါတယ္။

Bus စစီးေတာ့ သင္ေပးတဲ့သူက မွာတယ္။ ကားေပၚတက္ရင္ အခ်ိန္ကာလ အလိုက္ ဒရို္င္ဘာကို ႏႈတ္ဆက္ရမယ္။ ကားေပၚကဆင္းရင္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျပာရမယ္။ အံ့ၾသစရာပါ။ ရိုးရိုးလူေတြလည္း လိုက္နာၾကေပမယ့္ ဒီစည္းကမ္းခ်က္ကို အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းသား/သူေတြ လိုက္နာရပါတယ္။ အေျခခံ အဆင့္ပဲ မဟုတ္။ တကၠသိုလ္ ပရဝဏ္ထဲ ေရာက္တဲ့ ကားကို စီးရင္ ေက်ာင္းသားဆိုရင္ အသက္ ၆၀ လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျပာရပါတယ္။ ေျပာလည္း ေျပာၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ ရာသီေတြဆို ပိုၿပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိၾကပါတယ္။ စာေမးပြဲ နီးလာရင္ေတာ့ စိတ္ေနာက္ကုန္လို႔ပါ။ တခါ စာေမးပြဲ ကာလမွာ ေက်ာင္းထဲဝင္တဲ့ ကားဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို Good Luck လို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

မေျပာရင္ေရာ..... အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ကားေပၚက်န္တဲ့ သူေတြက ျပဴးၿပဲ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ အေျခခံ အဆင့္ ေက်ာင္းသားေလးေတြဆို ကားဆရာက ဆူပါတယ္။ မင္းတို႔ ဘာလို႔ မႏႈတ္ဆက္တာလဲ ဘာညာဆိုၿပီး ကားရပ္ၿပီး Lecture ရို္က္ပါတယ္။ ဒါက ကားဆရာရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပါ။ ေက်ာင္းဆရာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။

ခိုင္မာတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ ထိုက္သင့္ေအာင္ က်င့္ႀကံေနထိုင္မႈ ဆီကပဲ ရႏိူင္ပါတယ္။

**တေန႔က ေက်ာင္းသား ဆိုသူမ်ားက ေက်ာင္းဝင္းေတြကို ခ်ိဳးဖ်က္တာ၊ ဆရာေတြကို ခင္ဗ်ား၊ ကြၽန္ေတာ္ ေခၚရဲတာ၊ ၾကက္သီးမ်ားေတာင္ ထမိပါတယ္။**

ျမန္မာျပည္ ပညာေရးမွာ အဓိက ျပဳျပင္စရာ ႏွစ္ခု ရွိပါတယ္။ ပညာရပ္ ဘြဲ႕နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ အရည္အေသြး အဆင့္အတန္းမွီေအာင္ တကၠသိုလ္ေတြဖက္က ျဖည့္စည္းေပးဖို႔။ ေနာက္တခုက Academic အေနနဲ႔ မက်င့္ႀကံႏိူင္မယ့္ အရည္အေသြး မျပည့္မွီသူမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဘြဲ႕မခ်ီးျမႇင့္ဖို႔ပါပဲ။

Credit>>>Khin Nyein Nyein