လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းတြင္ ႐ႈပ္ေထြးနက္နဲေသာ
ျဖစ္စဥ္မ်ားရွိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သို႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလမွ
ဒီမိုကေရစီသို႔ ကူးေျပာင္းေနေသာ လူမႈျဖစ္စဥ္သည္ ပိုမုိ၍ပင္ နားလည္ရခက္ခဲ
နက္နဲသည့္သဘာဝရွိေပသည္။ အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားသည္ အေပၚယံတြင္ရွင္းလင္းေသာ္လည္း
ေအာက္ေျခတြင္ အလြန္သိမ္ေမြ႕ ႐ႈပ္ေထြး၏။ အခ်ိဳ႕ကား
႐ႈပ္ေထြးသေယာင္ရွိေသာ္လည္း အေျခခံအားျဖင့္ ရွင္းလင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က တုိင္းျပည္ကို အာဏာသိမ္းခဲ့သူ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သူ၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလွ်င္ စစ္ တန္းလ်ားျပန္မည္ဟု တုိင္းျပည္ကို ေျပာခဲ့သူ၊ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေျဖာင့္မတ္စြာ က်င္းပေပးခဲ့သူ၊ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွ ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ ကြယ္သြားခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာေမာင္၏ ဘဝဇာတ္ခံု အေၾကာင္းစံုကို သက္ရွိထင္ရွား ေမးျမန္း၍မရႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း ၄င္း၏ သားႀကီးျဖစ္သူ ဦးသီဟေစာအားေပၚျပဴလာနယူးစ္အယ္ဒီတာအဖြဲ႕မွ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခြင့္ရခဲ့ပါ သည္။ ဦးသီဟေစာႏွင့္ အေမးအေျဖကို ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
► ဦးသီဟေစာရဲ႕ ဘဝနဲ႔ မိသားစုအ ေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပေပး ပါလား။
သိပ္ေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါ ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က နဂိုကတည္းကလည္း သာမန္လုိပဲ ေနလာၾကေတာ့ သာမန္လို ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၈၂ ေလာက္ မွာ အလုပ္စလုပ္တယ္။ စလုပ္ေတာ့ ၃ က်ပ္ ၁၅ ျပားေပါ့။
ေနာက္ဆံုးႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန မွာ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးလုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အထိ ကေတာ့ ေက်ာ္လာတာ တစ္ဆင့္မွ မရွိ ဘူး။ ၁၉၇၉မွာ ကြၽန္ေတာ္ ႐ူပေဗဒနဲ႔ ဘြဲ႕ရတယ္။ အေဖက တုိင္းမွဴးလုပ္ေန တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မိသား စုမွာ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းရွိတယ္။ ၾကက္ ကေလးအေကာင္ တစ္ရာ၊ ႏွစ္ရာ ေလာက္နဲ႔လုပ္တယ္။ မနက္ဆို ၅ နာရီ ထရတယ္။ ၾကက္စာအတြက္ ကန္စြန္း ရြက္ေတြ၊ ဘာေတြစဥ္းမယ္။ ၾကက္စာ ေတြ ေကြၽးတယ္။ ၾကက္ေခ်းက်ံဳးမယ္။ ေရတုိက္မယ္ေပါ့။ ဒီလိုေတြ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ တယ္။
အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ အစိုးရဝန္ထမ္းအလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဝါသနာမပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖက လုပ္ခုိင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပုသိမ္မွန္စက္႐ံု မွာ အလုပ္သြင္းေပးတယ္။ တစ္ေန႔ကို ၃က်ပ္ ၁၅ျပားရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အေဖက စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္တာဝန္နဲ႔ ရန္ကုန္ ေရာက္လာတယ္။ ၁၉၈ဝ ႏွစ္ေတြေလာက္ က ထင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အမွတ္ (၁) စက္မႈဝန္ႀကီးဌာနမွာ ၁၆ဝ စေကးက စ ၿပီးအလုပ္ဝင္လုပ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားဘာ သာ အင္စတီက်ဳမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဂ်ာမန္ ဘာသာအခ်ိန္ပိုင္းသင္တန္း တက္ေသး တယ္။ အမွတ္(၁) စက္မႈဝန္ႀကီးဌာနမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးစေတြ႕ ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြန္ပ်ဴတာက ၃၂ ကီလိုဗိုက္ပဲရွိတယ္။ ဒါေလးကို ပ႐ိုဂရမ္းမင္းလုပ္ၾကတာေ ပါ့။ ေနာက္က်ေတာ့ လစာေပးတဲ့ စာရင္းဇယားေတြကို ကြၽန္ ေတာ္တို႔ တစ္လေလာက္လုပ္ရမွာ ၃ ရက္နဲ႔လုပ္ႏုိင္တယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးဌာနကိုေရာက္တယ္။ ေတာင္ကို ရီးယားႏုိင္ငံ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မွာ တတိယအ တြင္းဝန္အျဖစ္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္။ ေတာင္ကိုရီး ယားမွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ ပဲ ကြၽန္ေတာ့္အေဖကိစၥေတြ ျဖစ္တာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ဖိလစ္ပိုင္မွာ ဒုတိယ အတြင္းဝန္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေန တုန္းကြၽန္ေတာ့္အေဖဆံုးတာပါ။ ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ့္အေဖဆံုးတာ ကြၽန္ေတာ္မသိ လိုက္ ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ ထမ္းသေဘာသဘာဝအရ ႏုိင္ငံျခားမွာ သံုးႏွစ္ေလာက္ေန၊ ျမန္မာျပည္မွာ သံုး ႏွစ္ေလာက္ေနရတယ္။ ျပန္လာတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ဌာန ကို စာတင္တယ္။ ႏိုင္ငံ ျခားျပန္မလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတယ္။ ဒီမွာ အေမက်န္ရွိေနေသး တာ။ ဒီေတာ့ အေမမရွိေတာ့တဲ့အခါ က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ မိမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ မိဘႏွစ္ပါးက အေရး ႀကီးဆံုးပဲ။ ကြၽန္ေတာ္မရွိတုန္း အေဖ ဒီ လိုျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မရွိတုန္း ဒီလို မ်ိဳးအေမထပ္ျဖစ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ယူက်ံဳး မရျဖစ္မိ မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာေန လုိက္တာ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာတယ္။ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ခရစ္စမတ္ ေန႔မွာအေမဆံုးသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ့္သား ၁ဝတန္းေအာင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ ေထာင္က်စ ကတည္းကFamily Plan တစ္ခုရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လို႔ ကေလး ယူတဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္ပဲ ယူခဲ့တယ္။ ဒီကေလးကိုပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေအာင္လို႔ရည္ရြယ္ထားခဲ့တယ္။ ကေလး ယူကတည္းက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ေစာင့္ေရွာက္ မလဲ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ ကိုယ့္ ဆီက ေမြးလာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ကို လူ႔ေလာကမွာ တင့္တင့္တယ္တယ္ ျဖစ္ ေစခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သားကို စာ ေကာင္းေကာင္းသင္ေပးမယ္။ ႏိုင္ငံျခား မွာစာသင္မယ္။ ဒီအတြက္ ကုန္က်စ ရိတ္မ်ားမယ္။ ကေလးမ်ားမ်ားယူရင္ အခုလိုမ်ိဳး ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကို ေပါက္ေ ပါက္ေျမာက္ေျမာက္ လုပ္ေပးႏုိင္ မွာမဟုတ္ဘူး။ သူတု႔ိက ေနာက္ထပ္က ေလးေတြ ရလာခဲ့ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ ယူျဖစ္ မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ကသားအႀကီးဆံုး။ ကြၽန္ေတာ့္ ေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ညီမရွိတယ္။ ၿပီး ေတာ့ဆံုးသြားတဲ့ ညီတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ညီမမွာလည္း ကေလးႏွစ္ ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ညီမက အဂၤလန္မွာေနတယ္။ သူတို႔က သမီးႏွစ္ေယာက္။ ကြၽန္ေတာ္က သားတစ္ ေယာက္။ ကြၽန္ေတာ့္ သားက အခုအသက္ ၂၂ ႏွစ္။ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္၊ ၾသဂုတ္လတုန္း က ကြၽန္ေတာ့္သား Graduation ရွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဗီဇာေလွ်ာက္ၿပီး သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အီတလီ၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီ ဆီေရာက္သြားတယ္။ ညီမေတြဆီလည္း ဝင္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနမွာ အလုပ္ လုပ္တုန္းကေတာ့ အေရွ႕ဘက္ႏိုင္ငံေတြ ဆီကိုသာ ေရာက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အေနာက္ ဘက္ႏုိင္ငံေတြကို မေရာက္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ ရဲ႕ လူေနမႈဘဝ ေနထုိင္မႈ ပံုစံေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ေလ့လာ ခဲ့တယ္။ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေတြးေခၚမႈ ပံုစံေတြကို ေလ့လာတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ သားက ႏုိင္ငံျခားမွာ။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ အမ်ိဳးသမီးရယ္ ဒီမွာေနတယ္။ ေယာကၡမ ႀကီးေတြကလည္း အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္ေတြ ဆိုေ တာ့ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ဒီမွာ Struggle လုပ္ေနရတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သာမန္ ဘဝပါပဲ။ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။
►ဦးသီဟေစာတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ငယ္ ဘဝပံုရိပ္ေတြကိုလည္း ေျပာျပပါဦး
ကြၽန္ေတာ္တို႔က သာမန္ပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက စာသင္တယ္။ ပညာ ေရးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Struggling ပါပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ၅ ႏွစ္ ႀကီး၊ ၅ ႏွစ္ငယ္ေတြ။ ကြၽန္ေတာ္က ၅၇ ႏွစ္၊ ညီမက ၅၂ ႏွစ္၊ ဆံုးသြားတဲ့ ညီက ၄၇ ႏွစ္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ၁ဝ ႏွစ္ကြာ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကြာျခားမႈေတာ့ ရွိတယ္။ အသက္တစ္ႏွစ္၊ ႏွ စ္ႏွစ္ေလာက္ သာကြာတဲ့ေမာင္ႏွမေတြလိုမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ၾကားမွာ Obedience လိုမ်ိဳးေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ ညီအစ္ ကို ေမာင္ႏွမေတြ ပံုစံမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူး။ အဓိကစာဖတ္ၾကတယ္။ ညီမဆို လည္း ေဆးေက်ာင္းဝင္ဖုိ႔ စာဖတ္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ တကၠသိုလ္တက္ေနတုန္းကလည္း ရန္ကုန္မွာ ၄ႏွစ္တာကာလေပါ့။ ေႏြ ေရာက္မွ နယ္ျပန္ျဖစ္တယ္။ မိသားစု က နယ္မွာ ရွိတာကိုး။ အဲဒီလိုပဲ စာဖတ္ တဲ့အခ်ိန္ စာဖတ္တယ္။ အျခားရယ္ စရာေမာစ ရာေျ ပာျဖစ္ၾကတယ္။ တျခား ေထြေထြထူးထူး ေျပာစရာမရွိပါဘူး။
►ဦးသီဟေစာရဲ႕ဖခင္က မႏၲေလးမွာ တပ္ သားဘဝကေန ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ အထိ ျဖစ္ခဲ့တာေနာ္။ ဟုတ္ပါသလား။
ဟုတ္ပါတယ္။ တပ္သားဘဝကေန ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အထိ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
►ဦးသီဟေစာတု႔ိက Military ထက္ Intellectual ဘက္ကို ပိုေရာက္သြားတဲ့ သေဘာေပါ့။
ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အဲဒီလို ျဖစ္သြားတယ္။ အလုပ္ထဲက အ ေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းတယ္။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္း တယ္။ တပ္ထဲက လူေ တြနဲ႔ သိပ္ထိေတြ႕ မႈ မရွိဘူး။ အေဖက မႏၲေလးမွာ ေနခဲ့ တယ္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ (အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး)ရဲ႕ တပည့္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အေဖေျပာတဲ့ စကား ေတြထဲမွာေတာ့ ‘ငါတို႔က ဗိုလ္ေဇယ်တို႔၊ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္တို႔နဲ႔ သိတယ္ကြ’ဆုိၿပီး ေျပာၾကားဖူးတာရွိတယ္။ ၾကား ဖူးတယ္။ဦးသီဟေစာအေဖ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္) လက္ထက္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အေျဖာင့္ မတ္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲေတြထဲက တစ္ခု လို႔ ကမၻာက အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေ စာေမာင္ရဲ႕ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြဟာ အဲဒီ တုန္းက ေျပာတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါ တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးရင္ စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္ဆိုတဲ့ ဟာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဦးသီ ဟေစာအေဖရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈဟာ မ ေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာ ေမာင္ လို ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး တ႐ုတ္ ျပည္မွာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္က ေက်ာင္းသား ေတြ ဆႏၵျပတဲ့အခါမွာ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံ ေရး ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈ လုပ္ေဆာင္ေပး ဖို႔ သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ တ႐ုတ္ ေခါင္းေဆာင္ ေက်ာက္က်ိယန္လည္း သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ သေဘာထား မ ေအာင္ျမင္ဘဲ ကြယ္လြန္သည္အထိ ေန အိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ေနသြား ခဲ့ရတယ္။ သူကြယ္လြန္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပိုင္း အခ်ိန္ေတြမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့ Prisoner of the State; ‘The Secret Journal of Zhao Ziyang’ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထြက္ရွိ လာခဲ့ပါတယ္။
►ဦးသီဟေစာအေဖမွာ ေရာ ဒီလိုမ်ိဳး ဒိုင္ယာရီေတြ၊ ဘာေတြ ေရးထားခဲ့တာေတြ ရွိလား။
ရွိေကာင္းလည္း ရွိႏုိင္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ မိသားစုက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳး လည္း ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက သူ႔ ႐ံုးမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ အလုပ္ လုပ္တယ္။ သူအ လုပ္က ကိစၥေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုနဲ႔ သိပ္တုိင္ပင္ ေလ့ မရွိဘူး။ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြရဲ႕ အေပၚမွာပဲ ရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ ထားၿပီး အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ႐ံုးက ကိစၥေတြကို အိမ္ကို သယ္မလာဘူးေပါ့ ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အေဖ အၿငိမ္းစားယူ ၿပီးေနာက္မွာ အေမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဒီလိုမ်ိဳး ကိစၥေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးကိစၥမ်ိဳးေတြနဲ႔
မပတ္သက္ေစခ်င္ဘူး။ ခပ္ေဝးေဝးေန ခိုင္းတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးေနခိုင္း တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ေရာက္သလိုပံုစံ ေနတယ္။ ဗုိလ္မွဴးျဖစ္ရင္လည္း ဗိုလ္မွဴးေပါ့။ လူ တုိင္းကေတာ့ ဒီလိုပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါ တယ္။ သမား႐ိုးက်ေပါ့။ အေၾကာင္း တုိက္ဆုိင္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးျဖစ္ လာတာ ေပါ့ေလ။ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေပါ့။
စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္ဆိုတာက လည္း သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေျပာၿပီး မွ ေမးတာ။ ေဖေဖ ဒီကိစၥက အေဖ တ ကယ္ရည္ရြယ္ၿပီးမွ ထားတဲ့ကိစၥလား။ကြၽန္ေတာ့္အေဖ က ”ဒီကိစၥကို တကယ္ ရည္ရြယ္ ထားတာပါ။ တုိင္းျပည္အတြက္ လည္းေကာင္းသလို တပ္မေတာ္အတြက္ လည္းေကာင္းတယ္။ ငါတို႔က စစ္သား ေတြပဲ။ ငါတို႔က တုိင္းျ ပည္ကို ကာကြယ္ ရမယ္။ က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြက ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူေတြက သူတုိ႔ ဘာသာသူတို႔ စီစဥ္ လုပ္ကိုင္ၾကလိမ့္ မယ္” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
►တပ္မေတာ္ သမိုင္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ေဖာ္ ျပရာမွာ ကာလတစ္ခုအထိ အခ်ိဳ႕ ဓာတ္ပံုေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္ မရတာမ်ိဳး ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ ေဖာ္ျပခြင့္ ရတဲ့အခါ က်ေတာ့ သားႀကီး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဦးသီဟေစာ ဘယ္လို ခံစားရပါသလဲ။
အေဖက မိသားစုဘဝကို သာမန္ ပဲ ေနလာခဲ့တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ကေတာ့ အေဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ျဖစ္လုိ႔လည္း ဘာမွေတာ့ ထူးမသြားဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မျဖစ္လို႔လည္း ဘာမွ ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ အ ၿငိမ္းစား ယူတဲ့အခါက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ လြတ္လပ္သြား ေသးတယ္။
►ဦးသီဟေစာ အခု အၿငိမ္းစားယူၿပီးတဲ့ အခါ ဘာေတြ ဆက္လုပ္မယ္လို႔ ရည္ ရြယ္ထားပါသလဲ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမယ္လို႔ စိတ္ကူး ထားပါသလဲ။
ကြၽန္ေတာ္ အစိုးရဝန္ထမ္း လုပ္ သက္အားလံုး ၃၃ ႏွစ္ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံ ျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာ ၂၅ ႏွစ္ေတာင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝ၁၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက အၿငိမ္းစားယူခဲ့ေပမယ့္ အသက္ကေတာ့ မျပည့္ေသးပါဘူး။ ၆ လေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ့အတြက္ ကြၽန္ ေတာ္ သိပ္အေျခမက်ေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ အေနအထားက ကုိယ့္ မွာ ရွိတဲ့ အိမ္တစ္လံုးကို ငွားထားတယ္။ ေယာကၡမႀကီးေတြနဲ႔ ေနတယ္။ စား ေလာက္ေသာက္ေလာက္တဲ့ အေနအ ထားရွိေပမယ့္ အမွားခံႏိုင္တဲ့ အေျခအ ေနမွာ မရွိပါဘူး။ ဘာလုပ္လုပ္ ေသ ေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီးမွ လုပ္ ရပါတယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က တုိင္းျပည္ကို အာဏာသိမ္းခဲ့သူ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သူ၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလွ်င္ စစ္ တန္းလ်ားျပန္မည္ဟု တုိင္းျပည္ကို ေျပာခဲ့သူ၊ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေျဖာင့္မတ္စြာ က်င္းပေပးခဲ့သူ၊ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွ ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ ကြယ္သြားခဲ့သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာေမာင္၏ ဘဝဇာတ္ခံု အေၾကာင္းစံုကို သက္ရွိထင္ရွား ေမးျမန္း၍မရႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း ၄င္း၏ သားႀကီးျဖစ္သူ ဦးသီဟေစာအားေပၚျပဴလာနယူးစ္အယ္ဒီတာအဖြဲ႕မွ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခြင့္ရခဲ့ပါ သည္။ ဦးသီဟေစာႏွင့္ အေမးအေျဖကို ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
► ဦးသီဟေစာရဲ႕ ဘဝနဲ႔ မိသားစုအ ေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပေပး ပါလား။
သိပ္ေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါ ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က နဂိုကတည္းကလည္း သာမန္လုိပဲ ေနလာၾကေတာ့ သာမန္လို ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၁၉၈၂ ေလာက္ မွာ အလုပ္စလုပ္တယ္။ စလုပ္ေတာ့ ၃ က်ပ္ ၁၅ ျပားေပါ့။
ေနာက္ဆံုးႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန မွာ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးလုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အထိ ကေတာ့ ေက်ာ္လာတာ တစ္ဆင့္မွ မရွိ ဘူး။ ၁၉၇၉မွာ ကြၽန္ေတာ္ ႐ူပေဗဒနဲ႔ ဘြဲ႕ရတယ္။ အေဖက တုိင္းမွဴးလုပ္ေန တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မိသား စုမွာ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းရွိတယ္။ ၾကက္ ကေလးအေကာင္ တစ္ရာ၊ ႏွစ္ရာ ေလာက္နဲ႔လုပ္တယ္။ မနက္ဆို ၅ နာရီ ထရတယ္။ ၾကက္စာအတြက္ ကန္စြန္း ရြက္ေတြ၊ ဘာေတြစဥ္းမယ္။ ၾကက္စာ ေတြ ေကြၽးတယ္။ ၾကက္ေခ်းက်ံဳးမယ္။ ေရတုိက္မယ္ေပါ့။ ဒီလိုေတြ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ တယ္။
အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ အစိုးရဝန္ထမ္းအလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဝါသနာမပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖက လုပ္ခုိင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပုသိမ္မွန္စက္႐ံု မွာ အလုပ္သြင္းေပးတယ္။ တစ္ေန႔ကို ၃က်ပ္ ၁၅ျပားရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အေဖက စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္တာဝန္နဲ႔ ရန္ကုန္ ေရာက္လာတယ္။ ၁၉၈ဝ ႏွစ္ေတြေလာက္ က ထင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အမွတ္ (၁) စက္မႈဝန္ႀကီးဌာနမွာ ၁၆ဝ စေကးက စ ၿပီးအလုပ္ဝင္လုပ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားဘာ သာ အင္စတီက်ဳမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဂ်ာမန္ ဘာသာအခ်ိန္ပိုင္းသင္တန္း တက္ေသး တယ္။ အမွတ္(၁) စက္မႈဝန္ႀကီးဌာနမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးစေတြ႕ ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြန္ပ်ဴတာက ၃၂ ကီလိုဗိုက္ပဲရွိတယ္။ ဒါေလးကို ပ႐ိုဂရမ္းမင္းလုပ္ၾကတာေ ပါ့။ ေနာက္က်ေတာ့ လစာေပးတဲ့ စာရင္းဇယားေတြကို ကြၽန္ ေတာ္တို႔ တစ္လေလာက္လုပ္ရမွာ ၃ ရက္နဲ႔လုပ္ႏုိင္တယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးဌာနကိုေရာက္တယ္။ ေတာင္ကို ရီးယားႏုိင္ငံ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မွာ တတိယအ တြင္းဝန္အျဖစ္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရပါတယ္။ ေတာင္ကိုရီး ယားမွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတုန္းမွာ ပဲ ကြၽန္ေတာ့္အေဖကိစၥေတြ ျဖစ္တာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ဖိလစ္ပိုင္မွာ ဒုတိယ အတြင္းဝန္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေန တုန္းကြၽန္ေတာ့္အေဖဆံုးတာပါ။ ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ့္အေဖဆံုးတာ ကြၽန္ေတာ္မသိ လိုက္ ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ ထမ္းသေဘာသဘာဝအရ ႏုိင္ငံျခားမွာ သံုးႏွစ္ေလာက္ေန၊ ျမန္မာျပည္မွာ သံုး ႏွစ္ေလာက္ေနရတယ္။ ျပန္လာတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္ဌာန ကို စာတင္တယ္။ ႏိုင္ငံ ျခားျပန္မလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတယ္။ ဒီမွာ အေမက်န္ရွိေနေသး တာ။ ဒီေတာ့ အေမမရွိေတာ့တဲ့အခါ က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ မိမယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ မိဘႏွစ္ပါးက အေရး ႀကီးဆံုးပဲ။ ကြၽန္ေတာ္မရွိတုန္း အေဖ ဒီ လိုျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မရွိတုန္း ဒီလို မ်ိဳးအေမထပ္ျဖစ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ယူက်ံဳး မရျဖစ္မိ မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာေန လုိက္တာ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာတယ္။ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ခရစ္စမတ္ ေန႔မွာအေမဆံုးသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ့္သား ၁ဝတန္းေအာင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ ေထာင္က်စ ကတည္းကFamily Plan တစ္ခုရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လို႔ ကေလး ယူတဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္ပဲ ယူခဲ့တယ္။ ဒီကေလးကိုပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေအာင္လို႔ရည္ရြယ္ထားခဲ့တယ္။ ကေလး ယူကတည္းက ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ေစာင့္ေရွာက္ မလဲ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ ကိုယ့္ ဆီက ေမြးလာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ကို လူ႔ေလာကမွာ တင့္တင့္တယ္တယ္ ျဖစ္ ေစခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္သားကို စာ ေကာင္းေကာင္းသင္ေပးမယ္။ ႏိုင္ငံျခား မွာစာသင္မယ္။ ဒီအတြက္ ကုန္က်စ ရိတ္မ်ားမယ္။ ကေလးမ်ားမ်ားယူရင္ အခုလိုမ်ိဳး ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကို ေပါက္ေ ပါက္ေျမာက္ေျမာက္ လုပ္ေပးႏုိင္ မွာမဟုတ္ဘူး။ သူတု႔ိက ေနာက္ထပ္က ေလးေတြ ရလာခဲ့ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ ယူျဖစ္ မွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ကသားအႀကီးဆံုး။ ကြၽန္ေတာ့္ ေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ညီမရွိတယ္။ ၿပီး ေတာ့ဆံုးသြားတဲ့ ညီတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ညီမမွာလည္း ကေလးႏွစ္ ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ညီမက အဂၤလန္မွာေနတယ္။ သူတို႔က သမီးႏွစ္ေယာက္။ ကြၽန္ေတာ္က သားတစ္ ေယာက္။ ကြၽန္ေတာ့္ သားက အခုအသက္ ၂၂ ႏွစ္။ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္၊ ၾသဂုတ္လတုန္း က ကြၽန္ေတာ့္သား Graduation ရွိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဗီဇာေလွ်ာက္ၿပီး သြားခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အီတလီ၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီ ဆီေရာက္သြားတယ္။ ညီမေတြဆီလည္း ဝင္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနမွာ အလုပ္ လုပ္တုန္းကေတာ့ အေရွ႕ဘက္ႏိုင္ငံေတြ ဆီကိုသာ ေရာက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အေနာက္ ဘက္ႏုိင္ငံေတြကို မေရာက္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ ရဲ႕ လူေနမႈဘဝ ေနထုိင္မႈ ပံုစံေတြကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားတယ္။ ေလ့လာ ခဲ့တယ္။ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေတြးေခၚမႈ ပံုစံေတြကို ေလ့လာတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ သားက ႏုိင္ငံျခားမွာ။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ အမ်ိဳးသမီးရယ္ ဒီမွာေနတယ္။ ေယာကၡမ ႀကီးေတြကလည္း အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္ေတြ ဆိုေ တာ့ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ဒီမွာ Struggle လုပ္ေနရတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သာမန္ ဘဝပါပဲ။ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။
►ဦးသီဟေစာတုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ငယ္ ဘဝပံုရိပ္ေတြကိုလည္း ေျပာျပပါဦး
ကြၽန္ေတာ္တို႔က သာမန္ပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက စာသင္တယ္။ ပညာ ေရးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Struggling ပါပဲ။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ၅ ႏွစ္ ႀကီး၊ ၅ ႏွစ္ငယ္ေတြ။ ကြၽန္ေတာ္က ၅၇ ႏွစ္၊ ညီမက ၅၂ ႏွစ္၊ ဆံုးသြားတဲ့ ညီက ၄၇ ႏွစ္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ၁ဝ ႏွစ္ကြာ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကြာျခားမႈေတာ့ ရွိတယ္။ အသက္တစ္ႏွစ္၊ ႏွ စ္ႏွစ္ေလာက္ သာကြာတဲ့ေမာင္ႏွမေတြလိုမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ ၾကားမွာ Obedience လိုမ်ိဳးေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ ညီအစ္ ကို ေမာင္ႏွမေတြ ပံုစံမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူး။ အဓိကစာဖတ္ၾကတယ္။ ညီမဆို လည္း ေဆးေက်ာင္းဝင္ဖုိ႔ စာဖတ္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္ တကၠသိုလ္တက္ေနတုန္းကလည္း ရန္ကုန္မွာ ၄ႏွစ္တာကာလေပါ့။ ေႏြ ေရာက္မွ နယ္ျပန္ျဖစ္တယ္။ မိသားစု က နယ္မွာ ရွိတာကိုး။ အဲဒီလိုပဲ စာဖတ္ တဲ့အခ်ိန္ စာဖတ္တယ္။ အျခားရယ္ စရာေမာစ ရာေျ ပာျဖစ္ၾကတယ္။ တျခား ေထြေထြထူးထူး ေျပာစရာမရွိပါဘူး။
►ဦးသီဟေစာရဲ႕ဖခင္က မႏၲေလးမွာ တပ္ သားဘဝကေန ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ အထိ ျဖစ္ခဲ့တာေနာ္။ ဟုတ္ပါသလား။
ဟုတ္ပါတယ္။ တပ္သားဘဝကေန ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အထိ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။
►ဦးသီဟေစာတု႔ိက Military ထက္ Intellectual ဘက္ကို ပိုေရာက္သြားတဲ့ သေဘာေပါ့။
ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အဲဒီလို ျဖစ္သြားတယ္။ အလုပ္ထဲက အ ေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းတယ္။ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္း တယ္။ တပ္ထဲက လူေ တြနဲ႔ သိပ္ထိေတြ႕ မႈ မရွိဘူး။ အေဖက မႏၲေလးမွာ ေနခဲ့ တယ္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ (အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး)ရဲ႕ တပည့္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အေဖေျပာတဲ့ စကား ေတြထဲမွာေတာ့ ‘ငါတို႔က ဗိုလ္ေဇယ်တို႔၊ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္တို႔နဲ႔ သိတယ္ကြ’ဆုိၿပီး ေျပာၾကားဖူးတာရွိတယ္။ ၾကား ဖူးတယ္။ဦးသီဟေစာအေဖ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ေစာေမာင္) လက္ထက္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အေျဖာင့္ မတ္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲေတြထဲက တစ္ခု လို႔ ကမၻာက အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေ စာေမာင္ရဲ႕ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြဟာ အဲဒီ တုန္းက ေျပာတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါ တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးရင္ စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္ဆိုတဲ့ ဟာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဦးသီ ဟေစာအေဖရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈဟာ မ ေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာ ေမာင္ လို ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး တ႐ုတ္ ျပည္မွာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္က ေက်ာင္းသား ေတြ ဆႏၵျပတဲ့အခါမွာ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံ ေရး ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈ လုပ္ေဆာင္ေပး ဖို႔ သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ တ႐ုတ္ ေခါင္းေဆာင္ ေက်ာက္က်ိယန္လည္း သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ သေဘာထား မ ေအာင္ျမင္ဘဲ ကြယ္လြန္သည္အထိ ေန အိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ေနသြား ခဲ့ရတယ္။ သူကြယ္လြန္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပိုင္း အခ်ိန္ေတြမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့ Prisoner of the State; ‘The Secret Journal of Zhao Ziyang’ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ထြက္ရွိ လာခဲ့ပါတယ္။
►ဦးသီဟေစာအေဖမွာ ေရာ ဒီလိုမ်ိဳး ဒိုင္ယာရီေတြ၊ ဘာေတြ ေရးထားခဲ့တာေတြ ရွိလား။
ရွိေကာင္းလည္း ရွိႏုိင္တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ မိသားစုက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳး လည္း ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေဖက သူ႔ ႐ံုးမွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ အလုပ္ လုပ္တယ္။ သူအ လုပ္က ကိစၥေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုနဲ႔ သိပ္တုိင္ပင္ ေလ့ မရွိဘူး။ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြရဲ႕ အေပၚမွာပဲ ရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ ထားၿပီး အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ႐ံုးက ကိစၥေတြကို အိမ္ကို သယ္မလာဘူးေပါ့ ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အေဖ အၿငိမ္းစားယူ ၿပီးေနာက္မွာ အေမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဒီလိုမ်ိဳး ကိစၥေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးကိစၥမ်ိဳးေတြနဲ႔
မပတ္သက္ေစခ်င္ဘူး။ ခပ္ေဝးေဝးေန ခိုင္းတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးေနခိုင္း တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္အေဖက ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ေရာက္သလိုပံုစံ ေနတယ္။ ဗုိလ္မွဴးျဖစ္ရင္လည္း ဗိုလ္မွဴးေပါ့။ လူ တုိင္းကေတာ့ ဒီလိုပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါ တယ္။ သမား႐ိုးက်ေပါ့။ အေၾကာင္း တုိက္ဆုိင္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးျဖစ္ လာတာ ေပါ့ေလ။ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေပါ့။
စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္ဆိုတာက လည္း သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေျပာၿပီး မွ ေမးတာ။ ေဖေဖ ဒီကိစၥက အေဖ တ ကယ္ရည္ရြယ္ၿပီးမွ ထားတဲ့ကိစၥလား။ကြၽန္ေတာ့္အေဖ က ”ဒီကိစၥကို တကယ္ ရည္ရြယ္ ထားတာပါ။ တုိင္းျပည္အတြက္ လည္းေကာင္းသလို တပ္မေတာ္အတြက္ လည္းေကာင္းတယ္။ ငါတို႔က စစ္သား ေတြပဲ။ ငါတို႔က တုိင္းျ ပည္ကို ကာကြယ္ ရမယ္။ က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြက ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူေတြက သူတုိ႔ ဘာသာသူတို႔ စီစဥ္ လုပ္ကိုင္ၾကလိမ့္ မယ္” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
►တပ္မေတာ္ သမိုင္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြ ေဖာ္ ျပရာမွာ ကာလတစ္ခုအထိ အခ်ိဳ႕ ဓာတ္ပံုေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္ မရတာမ်ိဳး ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ ေဖာ္ျပခြင့္ ရတဲ့အခါ က်ေတာ့ သားႀကီး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဦးသီဟေစာ ဘယ္လို ခံစားရပါသလဲ။
အေဖက မိသားစုဘဝကို သာမန္ ပဲ ေနလာခဲ့တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ကေတာ့ အေဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး ျဖစ္လုိ႔လည္း ဘာမွေတာ့ ထူးမသြားဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မျဖစ္လို႔လည္း ဘာမွ ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ အ ၿငိမ္းစား ယူတဲ့အခါက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ လြတ္လပ္သြား ေသးတယ္။
►ဦးသီဟေစာ အခု အၿငိမ္းစားယူၿပီးတဲ့ အခါ ဘာေတြ ဆက္လုပ္မယ္လို႔ ရည္ ရြယ္ထားပါသလဲ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမယ္လို႔ စိတ္ကူး ထားပါသလဲ။
ကြၽန္ေတာ္ အစိုးရဝန္ထမ္း လုပ္ သက္အားလံုး ၃၃ ႏွစ္ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံ ျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာ ၂၅ ႏွစ္ေတာင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝ၁၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက အၿငိမ္းစားယူခဲ့ေပမယ့္ အသက္ကေတာ့ မျပည့္ေသးပါဘူး။ ၆ လေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ့အတြက္ ကြၽန္ ေတာ္ သိပ္အေျခမက်ေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ အေနအထားက ကုိယ့္ မွာ ရွိတဲ့ အိမ္တစ္လံုးကို ငွားထားတယ္။ ေယာကၡမႀကီးေတြနဲ႔ ေနတယ္။ စား ေလာက္ေသာက္ေလာက္တဲ့ အေနအ ထားရွိေပမယ့္ အမွားခံႏိုင္တဲ့ အေျခအ ေနမွာ မရွိပါဘူး။ ဘာလုပ္လုပ္ ေသ ေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီးမွ လုပ္ ရပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေနဝင္းဟာ သူ႔ဆီက အာဏာကို စစ္တပ္က ထပ္သိမ္းမွာ အင္မတန္ေၾကာက္တဲ့ လူပါ။ ဒါကုိ U Nay Winနုိင္ငံျခားသြားတုိင္း တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ေခၚသြားတာ ၾကည့္ရင္သိနုိင္ပါတယ္။
ReplyDeleteေနာက္ဆံုး ဘယ္လုိမွ တားမနုိင္ေတာ့တဲ့ အဆံုးမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းဖုိ႔ ဗုိလ္ေစာေမာင္ကုိ အမိန္႔ေပး လုိက္တာဟာ ဦးေနဝင္းကုိယ္တုိင္ သူမလုပ္ခ်င္ဆံုး အလုပ္ကုိ လုပ္လုိက္ရတာလုိ႔ သိရပါတယ္။
တုိင္းျပည္အေျခအေန အဲဒီလုိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဦးေနဝင္းအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူလုပ္ေပးမယ့္ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ လက္မခံၾကဘဲ ၾကားျဖတ္အစုိးရကုိသာ တစိုက္မတ္မတ္ေတာင္းဆုိေနတဲ့ အေထြေထြသပိတ္ ထဲမွာ အၾကပ္ရုိက္ကာ သူ႔လံုျခံဳေရး ထြက္ေပါက္ ပိတ္ခံရသလုိ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ဦးေန၀င္းအေနႏွင့္ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲကို လုပ္ေပးရျခင္းမွာ ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ အျဖစ္ႏွင့္ ၂ႏွစ္ သူတာ၀န္ယူ ခဲ့စဥ္က အာဏာ အရသာသိသြား သျဖင့္ ၁၉၆၂-ခုႏွစ္ တြင္ ျပန္မေပးေတာ့ပါ။
ထို႕ေၾကာင့္သူသည္ စစ္တပ္လက္ထဲတြင္ အာဏာကိုၾကာရွည္စြာ မထားလိုပါ။ Actually,General Tun Yee must be chief of army.He is seanor general and he is called burma Nepolian.He is pure fighter soldier like NLD U Tin Oo.He got respect in army.Thats why U Nay Win kicked him to party. and put Bo Saw Mg as တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္.U Nay Win afraid Bo Saw Mg အာဏာ အရသာသိသြား .He always warn him that after election,ur job finish.Bon Saw Mg never expect he became chief of army becaus of U Nay Win.he wanted to proved that he royality to his master .He talked to public indirectly to U Nay Win that စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္.
ၾကားသိရေသာ သတင္းအရ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ဦးေန၀င္းသည္ အႏိုင္ရ NLD ေခါင္းေဆာင္ကို ေခၚေတြ႕ၿပီး သူတို႕ကိုမည္သို႕ သေဘာထား ပါသလဲ ဟုေမးေသာ အခါ NLD ေခါင္းေဆာင္က သူ႕သေဘာႏွင့္ သူဆံုးျဖတ္၍ မရ အမ်ားဆႏၵ ႏွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ရမည္ဟု ေျပာခဲ့ေၾကာင္းသိရိွရသည္။ ထို႕ေနာက္ NLD ကဦးေန၀င္းကို ခံုရံုးတင္ရန ္ျပဳမူေၾကာင္း သိရိွရသည္။