“သံုးဘြာ”

 

1.
ထိုက္ႀကီးတ့ဲ… …
နာမည္ရင္းကေတာ့ သန္းထိုက္
ခင္တ့ဲလူေတြက ထိုက္ႀကီးလို႔ ေခၚၾကတယ္။
ေနာက္ေတာ့ တအိမ္ထဲ အတူငွားေနတ့ဲ ရခိုင္သားႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ္နဲ႔ေတြ႔မွ ‘သံုးဘြာ’ ျဖစ္သြားရရွာတာ။


ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ျပီး ေခၚတာရယ္ပါ
ရခိုင္လို ‘သံုးဘြာ’ ဆိုတာ… ျမန္မာလို အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ ‘ျပားကုိးဆယ္’ ေပ့ါ
ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္မွာ အေလးခ်ိန္ခြင္သံုးတ့ဲ ယူနစ္က ျပည္မမွာလို ပိသာ၊က်ပ္သား မဟုတ္ဘူးတ့ဲ
သစ္ (သိုက္) နဲ႔ ဘြာ ကုိ သံုးတယ္။

၁ သစ္မွာ ၄ဘြာ ရိွတယ္၊
ဒီေတာ့ သူေျပာခ်င္တ့ဲ သံုးဘြာ ဆိုတာ ၁သစ္မျပည့္ဘူး၊ (က်ပ္မျပည့္ဘူးလို႔) ဆိုလိုတာပါ
ထိုက္ႀကီးကလည္း ႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ္ကုိ နာမည္ျပန္ေပးထားပါတယ္… ‘နင္နင္’ တ့ဲ။
ထားပါေလ… အဓိကက ထိုက္ႀကီး အေၾကာင္းေျပာခ်င္တာပါ။
ထိုက္ႀကီးအေၾကာင္းေျပာရင္ သူငယ္ငယ္က အေၾကာင္းပါေျပာရမယ္…

2.
ဒီေကာင္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ‘ဇ’ နဲ႔
ေက်ာင္းစ, ေနျပီဆိုကတည္းက ေက်ာင္းေျပးျပီး ဖားရိုက္၊ ငါးႏိႈက္၊ ေရကူး အကုန္လုပ္တယ္
အိမ္ေနာက္ေဖး အုန္းပင္ေပၚက က်ီးသိုက္တက္ႏိႈက္တယ္ က်ီးကန္းကေခါင္းလုိက္ဆိတ္လို႔ အုန္းပင္ေပၚက ကမန္းကတန္းေလ်ာခ်တာ ဗိုက္ေတြကုိ စုတ္ျပတ္လို႔….
ေအာက္ေရာက္ေတာ့လည္း မသက္သာဘူး၊ ေက်ာင္းဒကာသူအဖိုး ရြာသူႀကီးက ေဆာ္ပေလာ္တီးတာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ မထႏိုင္ဘူးေလ
အဲဒါ က်ီးကန္းကလည္း အညိဳးမေျပဘူး၊ သူမို႔အိမ္ထဲကထြက္ျပီဆို ေခါင္းကုိ လိုက္ဆိတ္ေတာ့တာ
ၾကာေတာ့ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ထြက္ရမွာကုိ ေၾကာက္လာတယ္… ဟိုေကာင္က အိမ္ေဘး ကုကိၠဳပင္ေပၚက ထိုင္ေစာင့္ေနတာကုိး… …
အမယ္.. သူကလည္း ညဏ္ႀကီးရွင္ရယ္
က်ီးမ်က္ေစ့လည္ေအာင္ သူ႔အေဖအက်ၤ ီ ဖားဖားႀကီးေတြ ဝတ္ထြက္တယ္
ဘယ္ရမလဲ၊ က်ီးက သူ႔ထက္လည္ေတာ့ မွတ္မိတယ္၊ ရုပ္ဖ်က္ၿပီး တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲထြက္ရင္ေတာင္ သူ႔ဘဲေရြးဆိတ္တယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္ျပင္ထြက္ရင္ သံဇလံုႀကီးေခါင္းေဆာင္း ထြက္ရတယ္
ဒါက်ေတာ့ က်ီးက အ, ျပန္ေရာ၊ က်န္တ့ဲ ကိုယ္လံုးမဆိတ္ဘဲ ေခါင္းဘဲ ဆိတ္ေတာ့ ကိုေရႊက်ီးချမာ တခါက ႏွစ္ခါ မဆိတ္ႏိုင္ဘူး ႏႈတ္သီးေတြ နာကုန္တာေပ့ါ
အဲဒီမွာ က်ီးလည္း စိတ္ေလ်ာ့သြားပံုရတယ္၊ မဆိတ္ေတာ့ဘူး၊
ထိုက္ႀကီးလည္း က်ီးသိုက္ကို တက္မႏႈိက္ရဲေတာ့ဘူး… …
ရန္ကုန္နဲ႔လိုင္ဇာ လမ္းေလွ်ာက္တ့ဲလူမရိွဘဲ ႏွစ္ဘက္ ျင္ိမ္းခ်မ္းေရး ရသြားတယ္

3.
သူတို႔ရြာက သူေဌးသားတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းသြားတက္တာ…
ၿမိဳ႕ကျပန္လာရင္ ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြဝတ္ၿပီး ရြာထဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လည္တယ္
ရုပ္ကစုပ္ခၽြန္းခၽြန္းနဲ႔ အဝတ္သစ္အစားသစ္နဲ႔ ၾကည့္ရတာ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူးရယ္… …
ေတြ႔သမွ်လူေခၚၿပီး ျမိဳမွာ ေက်ာင္းတက္ရတာ ဘယ္လိုအဆင့္ျမင့္ေၾကာင္း၊ သူက စာဘယ္လိုေတာ္ေၾကာင္း၊ ဆရာဆရာမေတြက သူ႔ကုိ ဘယ္လိုခ်စ္ေၾကာင္း ႀကြားေတာ့တာ…
သူ႔မွာ စားစရာမို႔ ရိွျပီဆို ကေလးခ်င္းေရွ႕လာျပၿပီး ၾကြားစားတာ… ႏွေျမာတာလည္းအလြန္၊ ဘယ္သူ႔ကုိမွလည္း ေကၽြးတာမဟုတ္ဘူးရယ္
တရက္ေတာ့ ဘယ္ကရလာတယ္မသိပါဘူး
ေတာင္ငူေရႊနီငွက္ေပ်ာသီးႀကီး တကုိုင္ကိုင္နဲ႔ ကေလးေတြၾကားထဲ လမ္းသလားေနတယ္… စားမွာျဖင့္စားလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး
လူစံုျမင္ေအာင္ ေစာင့္ေနတာ…
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ထိုက္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ပါေလေရာ
“ဟာ… မင္းလက္ထဲက ဘာႀကီးတံုး”
“ေရႊနီငွက္ေပ်ာသီးကြ”
“တခါမွ မျမင္ဖူးဘူးကြာ”
“ဟုတ္တယ္၊ ဒို႔ရြာမွာ မရိွဘူး”
“လွလိုက္တာကြာ…”
“ဟဲ… ဟဲ…”
“အလံုးႀကီးကလည္း ႀကီးလိုက္တာ…”
“ဟီး… ဟီး…”
“ဒီေလာက္ႀကီးတ့ဲ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ေတာ္ေတာ္ငတ္ႀကီးက်တ့ဲေကာင္မွ တစ္လံုးလံုးကုန္ေအာင္စားႏိုင္မွာကြ”
“ဟင္… ေအး… ဟဲ ဟဲ ေဟ့ေရာင္ထိုက္ႀကီး၊ ေရာ့ ေရာ့ မင္း တစ္ဝက္ယူလိုက္ကြ၊ ဟုတ္တယ္ ငါတစ္ေယာက္ထဲ တစ္လံုးလံုး ကုန္ေအာင္မစားႏိုင္ဘူး… ဟင္း…ဟင္း”
ထိုက္ႀကီးက အဲဒီလိုမ်ဳိး….

4.
အေၾကာက္အလန္႔ကလည္းမရိွ၊ ရြာထဲမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တာ
အဖိုးက ေရွးဆယ္ရြာသူႀကီးဆိုေတာ့ အဖိုးအရိွန္နဲ႔ ရြာကလည္း သူ႔ကုိဘာမွ မေျပာရွာပါဘူး
နည္းနည္းေလးအရြယ္ရလာေတာ့ ရြာထဲမွာ သူေၾကာက္ရမယ့္သူတစ္ေယာက္ ရိွလာတယ္…
အပ်ဳိႀကီး မဇင္ေပ့ါ
အပ်ဳိႀကီးကလည္း သူ႔ကုိ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ စေနာက္ေနတာပါ
တစ္ရက္ ရြာျပင္က ေရတြင္းကုိ ေရခ်ဳိးမလို႔ထြက္အလာ မဇင္တို႔အိမ္နားကအျဖတ္၊ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ အထဲမွာ စကားေကာင္းေနတ့ဲ အပ်ဳိႀကီးတစ္သိုက္က သူ႔ကုိ ျမင္သြားပါေလေရာ… …
“ဟ့ဲ… ေမာင္ထိုက္၊ ဘယ္တံုး”
“ဟို… ရြာထိပ္ေရတြင္းကုိဗ်”
“ဒါဆိုအေတာ္ဘဲ၊ ႀကံဳတံုး ငါ့ဟာေလး ဝင္ဆြဲသြားစမ္းပါ…ဟီး ဟီး”
“ဗ်ာ… ဟာ.. ဘာလဲဗ်၊”
“ေရပံုးေျပာတာပါ ဟ့ဲ၊ နင္က ဘာေျပာတယ္ ထင္ေနလို႔လဲ… ဟီး… ဟီး”
“ခင္ဗ်ားေနာ္”
အပ်ဳိႀကီးသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဝင္မ, တယ္… ..
“မဇင္၊ ညီးကလည္းေအ၊ သူက ဘာဆြဲခ်င္ေနမွန္းမွမသိတာ…”
“ေအး ဟ့ဲ ဟီး ဟီး”
“ဟီး… ဟီး ဟီး၊ ဟား ဟား”
အဲဒီနားက မနည္းေျပးခ့ဲရတယ္
တစ္ရက္ကလည္း မဇင္တို႔အိမ္က ေခြးမႀကီး သားေပါက္တယ္…
ေခြးေပါက္ေလးေတြ ဝဝကစ္ကစ္နဲ႔ ခ်စ္စရာေလးေတြ
ထိုက္ႀကီးကလည္း ေခြးခ်စ္တတ္တ့ဲသူဆိုေတာ့ မဇင္အရိပ္အေရာင္မရိွတံုး ေခြးလာၾကည့္တယ္… …
မဇင္ရဲ႕ေမာင္ေလး ငတိုးက ေခြးဝပ္က်င္းမွာ လိုက္ျပတယ္ေလ… …
“အားလံုး ငါးေကာင္ေပါက္တာ ကုိထိုက္ႀကီးရ၊ တစ္ေကာင္ကေတာ့ ေသသြားတယ္”
“ေအးကြာ၊ ခ်စ္စရာေလးေတြေနာ္”
ငတိုးနဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာေနရင္း…. ..
“ငတိုး၊ င့ါကုိ တစ္ေကာင္ေပးကြာ”
“ကုိထိုက္ႀကီးလိုခ်င္ အမ ယူဗ်ာ”
“ဟာ… မင္းအမ မဇင္ႀကီးေတာ့ မလိုခ်င္ပါဘူး၊ ငါက ေခြးဘဲ လိုခ်င္တာ”
“ဘာဗ်၊ က်ဳပ္ကလည္း ေခြးကုိေျပာေနတာဗ်၊ ေခြးအထီးေတာ့မရဘူး၊ တစ္ေကာင္ထဲပါလို႔၊ လိုခ်င္ရင္ ေခြးအမယူလို႔ ေျပာတာ”
“ဟင္…. ေဆာတီး၊ ေဆာတီးေနာ္”
“ခင္ဗ်ားကုိ မဇင္နဲ႔ တိုင္ေျပာမယ္၊ သူ႔ေတာ့မယူဘူး ေခြးဘဲ ယူမယ္တ့ဲလို႔”
“ဟာ… မလုပ္ပါနဲ႔ ညီေရးရာ၊ ဒီတစ္ခါ ယုန္ရရင္ မင္းကုိ တစ္ေကာင္ေပးပါမယ္ေနာ္”
“ျပီးေရာ”
ယုန္နဲ႔လာဘ္ထိုးလိုက္လို႔ မဇင္ရန္က သက္သာသြားတာ

5.
ထိုက္ႀကီး ေတာထဲကျပန္အလာ ေမာေမာနဲ႔ ရြာထိပ္ကဇရပ္မွာ ခဏဝင္နားတယ္
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ … ..
ရြာစဥ္လွည့္ၿပီး ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတ့ဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကလည္း အဲဒီဇရပ္မွာ ထမင္းစားေနၾကတယ္.. …
ကို္ယ္မေကာင္းတ့ဲလူေတြ ထမင္းကို ဘယ္လိုမ်ားစားၾကသလဲဆိုတာ ကုိယ့္လူက ၾကံဳတုံးစပ္စုပါေလေရာ…
ဟိုက ကုိယ္လံုးနဲ႔ကြယ္ေနရင္ သူက ေစာင္းၾကည့္တယ္
ဟိုက ေျခေထာက္နဲ႔ကြယ္ေနရင္ သူက ေက်ာ္ၾကည့္တယ္
ၾကာေတာ့ မ်က္စိေနာက္လာတယ္နဲ႔ တူပါတယ္၊ ေယာက်္ားလုပ္တ့ဲလူက လွမ္းေမးတယ္… …
“ဟ့ဲ… ေတာင္ေနး၊ ဒီေနာက္ေတာင္ ၾကည့္မေနနဲ႔၊ က်ားက်င္ဝင္က်ားတြား”
“မက်ားက်င္ပါပူး၊ ညြန္က်ရာၾကီး”
ဟိုကေျပာတာက… “ဟ့ဲ ေကာင္ေလး၊ ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကည့္မေနနဲ႔၊ စားခ်င္ဝင္စားသြား” လို႔ေျပာတာကုိ ကုိယ့္လူက ရိုးရိုးတန္းတန္း “မစားခ်င္ပါဘူး၊ ရြံစရာႀကီး” လို႔ မေျပာဘဲ သူတို႔ဘာသာစကားနဲ႔ သြားျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့… ဟိုလူက ေဒါသထြက္ၿပီး ထ နဘမ္းလံုးပါေလရာ.. ….
အို… ဒီဘက္ကေကာင္ကလည္း ထိုက္ႀကီးဘဲ၊ ဘာရမလဲ၊ သူေတာင္းစားေရာ၊ ခြက္ခုတ္ေရာ၊ ကုိယ္မေကာင္းတာေရာ၊ အႏူေရာ နားမလည္ဘူး၊ ျပန္လံုးတာေပ့ါ…
ရြာထိပ္ဇရပ္ေဘးမွာ ေခြးတစ္စီစီ၊ ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ သူတျပန္ကုိယ္တျပန္ ခ်ေနလိုက္ၾကတာ…. ………..
တဘက္ကလည္း သူႀကီးေျမး၊ တဘက္ကလည္း ကုိယ္မေကာင္းတ့ဲ လူဆိုေတာ့ ဘယ္ရြာသားမွ ဝင္ မဆြဲရဲဘူး
ေနာက္ေတာ့မွ သူအဖိုးကုိယ္တိုင္လိုက္လာျပီး ေရနဲ႔ေလာင္း ၾကိမ္နဲ႔ရိုက္ေတာ့မွ လူျခင္းကြဲသြားတယ္… …
ပြဲၿပီးလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကို္ယ့္လူမ်က္ခြက္မွာ ဖူးေယာင္ေနတာ
သူ႔အေမက ပြစိပြစိနဲ႔၊ အိမ္သားေတြကုိ ေရာဂါကူးလိမ့္မယ္ဆိုျပီး သူ႔ကို တစ္လေလာက္ အိမ္ထဲ အဝင္မခံဘူး…..
သူ႔ချမာလည္း အႏူလက္သီးခ်က္ မိျပီးကတည္းက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေတာ့တာရယ္… …

6.
ေနာက္ေတာ့ ရြာမွာေနရင္ ျပသနာေပါင္းစံုရွာေနအံုးမယ္ ဆိုျပီး၊ ျမိဳ႕ကအမ်ဳိးေတြဆီပုိ႔၊ ေက်ာင္းေနခိုင္းလိုက္တာ လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္နဲ႔ ဘြဲ႔ေလးတစ္ခု ရလာရွာတယ္… …
ရတ့ဲဘြဲ႕ကလည္း လူနဲ႔လိုက္ပါတယ္… Psychology(စိတ္ပညာ) တ့ဲ
ဘြဲ႔ရျပီး ရြာကုိျပန္လာတယ္
ဘာအလုပ္မွလည္း မရိွေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ ရြာရိုးကုိးေပါက္ ေလွ်ာက္သြားေနတာ
ေလွ်ာက္သြားတာက ကိစၥမရိွဘူး၊ ေက်ာင္းက ဝယ္လာတ့ဲ အက်ၤ ီႀကီး ဝတ္ဝတ္ေနတာက ခက္တာ…
သူတို႔ေမဂ်ာက တီရွပ္မွာ တံဆိပ္ရိုက္ေရာင္းတယ္… ေမဂ်ာရံပံုေငြအတြက္ေပ့ါ..
တီရွပ္ေနာက္ေက်ာမွာက ရိုက္ထားတာက ‘စိတ္ပညာမိသားစု’ တ့ဲ… ဒါကျပသနာမရိွဘူး
အဲ တီရွပ္ေရွ႕မွာက်ေတာ့ လူပံု၊ လူပံုမွာ မ်က္လံုးက တဖက္က်ဥ္းတဖက္က်ယ္၊ ေခါင္းမွာက ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပီးထိုးထားတယ္၊ လည္ပင္းမွာက ေဆးလိပ္တိုေတြ ႏိုဆီခြက္ေတြ ဆြဲထားတယ္
ကဲ အဲဒီအက်ၤ ီႀကီးနဲ႔ ရြာထဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြားေနေတာ့ သူ႔အေဖက စိတ္ရႈပ္လာတယ္နဲ႔တူပါတယ္၊ ရြာကေကာင္ေလးေတြ စကၤာပူကုိသြားျပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေအးဂ်င့္က လူလာစုေတာ့ ထည့္လြတ္လိုက္တယ္
ဒါနဲ႔ ဒီကုိေရာက္လာျပီး ‘သံုးဘြာ’ ဇာတ္လမ္းက စ, ေတာ့တာ

7.
အလုပ္ထဲမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္မွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ထိုက္ႀကီးက တစ္ေယာက္ထဲ ျငိမ္ျပီး စဥ္းစားေနတာမ်ားတယ္
ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာတံုးလို႔ သြားေမးရင္.. …
“မင္းတို႔ နားမလည္ပါဘူး၊ စိတ္ပညာဆိုင္ရာ အေတြးအျမင္ေတြ စဥ္းစားသံုးသပ္ေနတာပါ”…လို႔ ျပန္ေျဖတတ္တယ္…
သူ လုပ္ပံုကုိင္ပံု ေျပာပံုဆိုပံုေတြက က်န္တ့ဲလူေတြနဲ႔ မတူဘူး
ဒီေတာ့… ဟိုေကာင္ လူရႈပ္ႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ္က နာမည္ေျပာင္ ေပးေတာ့တာေပ့ါ… …
“သံုးဘြာ” လို႔…
အစ, ကေတာ့ ဘာကုိဆိုလိုမွန္းမသိပါဘူး၊ ေနာက္ သိသြားေတာ့လည္း ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ႔ စိတ္မဆိုးဘူး…. ဒီေရာက္ျပီးမွ ခင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြလိုပါဘဲ
အဲ… နာမည္ေျပာင္ေပးတာ စိတ္မဆိုးေပမယ့္ ေနာက္တခါက်ေတာ့ ပံုျပင္အေျပာေကာင္းလို႔ သတ္မလို ျဖတ္မလိုေတာင္ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္…
ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုပါ… …
ထိုက္ႀကီးက နားထဲမွာ ဒဏ္ရိွတယ္ေျပာတယ္၊ ငယ္ငယ္တံုးက ေဆာ့ရင္းျပဳရင္းနဲ႔ နားထဲကို သံခၽြန္နဲ႔ထိုးတာ ဘာျဖစ္ခ့ဲတယ္မသိဘူး အခန္႔မသင့္လို႔ရိွရင္ ျပန္ျပန္နာတယ္
ဒီေရာက္ေတာ့လည္း ခဏခဏ ျပန္ျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဆးရံုသြားျပတာ… …
အေျဖက နားကုိ ခြဲစိပ္ကုသ ရမယ္တ့ဲ
ေဆးရံုကျပန္လာေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ္ကေမးတယ္… …
“ေဟ့ေရာင္ သံုးဘြာ၊ မင္း နားက ဘာျဖစ္တာတ့ဲတံုး”
“သိပါဘူးကြာ၊ ခြဲရမယ္ေျပာတာဘဲ”
“ခု မခြဲခ့ဲဘူးလား”
“ေနာက္ သံုးပတ္ခြာျပီး ရက္ခ်ိန္းေပးလိုက္တယ္”
“အင္း… နားအလႈဳ႕ရွင္ ေစာင့္တာနဲ႔ တူပါတယ္”
“ေဟ့ေရာင္ နင္နင္၊ မင္း ဘာေျပာတာလဲ၊ ငါ နားမလည္ဘူး”
“ပံုျပင္ရိွတယ္ကြ”
“ေျပာျပစမ္း၊ မဟုတ္တာေျပာလို႔ကေတာ့ ေသျပီသာမွတ္”
ႀကိမ္းေမာင္းထားတ့ဲ ၾကားထဲက ႏိုင္ႏိုင္ေက်ာ္ေျပာတ့ဲ ပံုျပင္က… ဒီလို

8.
တခါက ……
အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးရိွတယ္တ့ဲ
(မရိုေသ့စကားဗ်ာ၊ ကန္ေတာ့ပါ၏) သူမရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးတန္ဆာဟာ အဆမတန္ႀကီးေနသတ့ဲ
အဲဒါကုိ ခြဲစိပ္ျပီး ေသးေအာင္ျပဳျပင္ေပးဖို႔ ဆရာဝန္ကုိ လာတိုင္ပင္တယ္…
ရွက္ကလည္းရွက္ဆိုေတာ့…. ဒီကိစၥကုိ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဖို႔ ဆရာဝန္ဆီမွာ ကတိေတာင္းရွာတယ္… …
ဆရာဝန္ကလည္း ကတိေပးၿပီး၊ ခြဲစိပ္ေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္… ..
ဒီလိုနဲ႔ ေမ့ေဆးေပးၿပီး ခြဲစိပ္ျဖတ္ေတာက္ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္…
လူနာအမ်ဳိးသမီး ေမ့ေဆးျပယ္ျပီး ျပန္သတိရလာေတာ့၊ သူ႔ကုတင္ေဘးက စားပြဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းသံုးပြင့္ ထိုးထားတ့ဲ ပန္းအိုးေလးေရာက္ေနသတ့ဲ… …
ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္ကုိ ေမးတာေပ့ါ… …
“ဆရာ၊ ဒီႏွင္းဆီပန္းသံုးပြင့္က ဆရာပုိ႔ထားတာလား”
“အဲဒီအထဲက တစ္ပြင့္ကေတာ့ က်ေနာ့္ႏွင္းဆီပါ”
“ရွင္… ဒါဆို က်န္တ့ဲ ႏွစ္ပြင့္ကေရာ ဆရာ၊ သူမ်ားေတြကုိ အသိမေပးဖို႔ ဆရာကတိေပးထားတယ္ေလ”
“မလြဲမေရွာင္သာလို႔ပါ”
“ဘယ္သူေတြမိုလို႔ မလြဲမေရွာင္သာရတာလဲ ဆရာရယ္”
“တစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ နပ္စ္မပါ၊ ခြဲစိပ္မႈမွာ သူလည္းပါဝင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ အထိမ္းအမွတ္ေနနဲ႔ သူပုိ႔ထားတာပါ”
“ထားပါေတာ့၊ က်န္တ့ဲ တစ္ပြင့္ကေရာဆရာ”
“ေဘးခန္းက လူနာဆီကပါ”
“သူကေရာ ဘာအတြက္တ့ဲလဲ”
“သူ႔ နားရြက္ အသစ္ႏွစ္ဘက္အတြက္ ေက်းဇူးတင္လို႔တ့ဲ”…. …
ကဲ… နားခြဲမယ့္ သံုးဘြာ၊ ‘နင္နင္’ဆိုတ့ဲေကာင္ကုိ သတ္မယ္ျဖတ္မယ္လုပ္တာ လြန္သလားဗ်ာ….

9.
သံုးဘြာ ဇာတ္လမ္းက ယင္-ယမ္နဲ႔ေတြ႔မွ ျပတ္ေတာ့တာ… …
ဘယ္ကရလာတယ္ မသိပါဘူး
တရုတ္ Taoism ေတြရဲ႕ အယူအဆထင္ပါရဲ႕၊ Yin နဲ႔ Yang ဆိုတ့ဲ စာအုပ္ကုိ ဆရာသံုးဘြာတစ္ေယာက္ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ဖတ္ေနတာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္…
ပါးစပ္ကလည္း တြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာလိုက္၊ စာအုပ္ကုန္းဖတ္လိုက္နဲ႔

10.
အဲ တစ္ညမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကုိ ေျပာတယ္… …
“ေဟ့ေရာင္ေတြ၊ ေလာကမွာ အျဖဴရိွရင္ အမဲရိွရတယ္၊ အခ်စ္ရိွရင္ အမုန္းရိွရတယ္၊ လူေကာင္းရိွရင္ လူဆိုးရိွရတယ္၊ အဲလို ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြရိွမွ ေလာကၾကီးက Balance condition ဆိုတ့ဲ မွ်ေျခ ေပၚမွာတည္မွာကြ၊ ႏိုမို႔ ကမာၻႀကီး ပ်က္သြားမယ္”
အဲဒီ အယူအဆကုိ လက္ေတြ႔စမ္းသပ္အံုးမယ္ ဆိုၿပီး… …
ေရခ်ဳိးတယ္….
ေရပူနဲ႔ အရင္ခ်ဳိးတယ္၊ ျပီးေတာ့ ေရေအးနဲ႔ ခ်ိဳးတယ္….
အေအးဗူး ကုိကာကုိလာေသာက္တယ္၊ ျပီးတာနဲ႔ ေကာ္ဖီပူပူေဖ်ာ္ေသာက္တယ္
ညအိပ္ေတာ့ သီးခ်င္းကုိ အက်ယ္ႀကီး ဖြင့္အိပ္တယ္
(သူ႔အခန္းေဖာ္က အလည္ခဏျပန္သြားေနတာဆိုေတာ့ အခန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ထင္တိုင္းၾကဲေနတာ)
သီခ်င္းကလည္း ခင္ညြန္႔ရည္ တစ္ပုဒ္၊ ေလးျဖဴတစ္ပုဒ္ကုိ ကြန္ျပဴတာမွာ Play list သီးျခားလုပ္ျပီးေတာ့ကုိ ဖြင့္တာ……အျပင္းနဲ႔ အေပ်ာ့ေပ့ါေလ… …
ခင္ညြန္႔ရည္ အလွည့္မွာ လူက ပ်င္းလို႔အေရထြက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္
ေလးျဖဴအလွည့္မွာ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေတာ့ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ႏိုးလာတယ္
အဲလိုနဲ႔ တစ္ညလံုး အိပ္ေပ်ာ္လိုက္၊ ျပန္ႏိုးလိုက္၊ ျပန္ႏိုးလိုက္၊ အိပ္ေပ်ာ္လိုက္နဲ႔ မနက္လည္း မိုးလင္းေရာ လူက ဘတ္လဘိုင္လိုက္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေရာ… …
လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ လူျမင္သမွ် ရယ္ရယ္ျပေနတာ… တဟီး ဟီးနဲ႔
ၾကာေတာ့ Safety officer ေတြက မသကၤာတာနဲ႔ ဖမ္းၿပီး site ထဲက ေဆးခန္းပုိ႔တယ္…
ေဆးမႈးက စစ္ေဆးၾကည့္တယ္…ၿပီးေတာ့ ေဆးတစ္လံုးတိုက္ၿပီး ေဆးခန္းထဲမွာ အိပ္ခိုင္းထားလိုက္တာ ေန႔တဝက္က်ဳိးမွ ႏိုးလာေလရဲ႕… …
အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ေဆးမႈးက အေျခအေနေကာင္းမေကာင္း သူ႔မ်က္ႏွာကုိ လွမ္းအကဲခတ္တာ… သူက ျပန္ျပံဳးျပမိပါတယ္…. ‘ေရာဂါအကင္းမေသဘူး’ ဆိုျပီး စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရံုအပုိ႔ခံရေတာ့တာပါဘဲဗ်ာ…
အဲဒီကလည္းဆင္းေရာ…. ဗမာျပည္ျပန္ရေတာ့တာေပ့ါ

11.
ခုေတာ့ ရြာျပန္ေရာက္ေနၿပီေလ
ဖားရိုက္၊ ငါးႏိႈက္၊ ေရကူးတယ္
က်ီးသိုက္တက္ႏိႈက္ၿပီး က်ီးကန္းေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္
ေဟာင္းႏြမ္းေနတ့ဲ သူ႔ေမဂ်ာအက်ၤ ီႀကီး ျပန္ဝတ္ၿပီး ရြာထဲပတ္တယ္
အပ်ဳိႀကီး မဇင္ကုိေတာ့ ေတြ႕တာနဲ႔ လိုက္လိုက္ဆြဲေနလို႔ ခုဆို ထိုက္ႀကီးကုိျမင္ရင္ နီးစပ္ရာအိမ္ တက္ပုန္းေနရတယ္
တခါတေလ ရြာထိပ္ဇရပ္သြားထိုင္ျပီး သူ႔ရန္ဘက္ေဟာင္း ေရႊလက္သီးမ်ား ျပန္ေပၚလာအံုးမလားလို႔ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ေနတတ္သတ့ဲ… ….

အားလံုး ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးႏိုင္ၾကပါေစ
သန္၄ကုိ