ဒီေန႔မနက္ “ေ၀” အိပ္ယာနုိးတဲ႔ အခ်ိန္ သင္းပ်ံ႔တဲ႔ ပိေတာက္ရနံ႔ေတြက “ေ၀႔” အခနး္ထဲမွာလြင္႔ေနပါတယ္။
အိပ္ယာထဲကမထေသးဘဲ လူးလိမ္႔လုိ႔အပ်င္းေၾကာဆန္႔ရင္း ကေန ျပဴတင္းေပါက္ဘက္ကုိေမာ႔ၾကည္႔
လုိက္ေတာ႔ ျခံစည္းရုိးနားမွာကပ္ေနတဲ႔ တစ္ပင္တည္းေသာ ပိေတာက္ပင္ပ်ဳိေလးက အပြင္႔ေတြေ၀လုိ႔။
အိပ္ယာကိုအျမန္သိမး္ျခင္ေထာင္ကို လုံးေထြးတင္ျပီး အျပင္ဘက္လွမး္ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါ
နံနက္ခင္းေအးေအးမွာ ခပ္ေျဖးေျဖးေလးတုိက္ခတ္ေနတဲ႔ တန္ခူးေလေၾကာင္႔
အပင္ထက္မွာအစီအရီပြင္႔ေနတဲ႔ ပိေတာက္ပန္း၀ါ၀ါေလးေတြရယ္
ပိေတာက္ရြက္စိမး္စိမး္ေတြ ေလထဲမွာယိမ္းႏြဲ႔လုိ႔ေနပုံက“ခူးမွာလားရွင္႔ “ လုိ႔ေမးေနသေယာင္ေယာင္။
ရင္ခုန္စရာေကာင္းေအာင္ လွပေသာ အပြင္႔ေတြနဲ႔ေ၀ေနတဲ႔ ပိေတာက္ပနး္ေလးေတြကို ၾကည္႔ေနရင္း ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕
“မခူးခ်င္စမး္ပါနဲ႔
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မီမုိ႔
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပ
ခပ္သိမး္နယ္စုံစုံသုိ႔
ပြင္႔ငုံကို လင္႔ကုန္ၾကေတာ႔လုိ႔
ေခါင္းၾကြကာဆာေ၀ေ၀နဲ႔
သူလဲေလ ေလာကီသားလုိပ
ၾကြားခ်င္လွေပလိမ္႔မယ္…..”
ဆုိတဲ႔ စကားလုံးအဖြဲ႔အႏြဲ႔အလွေလးမ်ားက ပိေတာက္ရနံ႔မ်ားနဲ႔အတူ
ေလထဲမွာ စီးေမ်ာခုန္ေပါက္ျပီး ရင္ထဲ အသဲထဲကို တုိးေ၀ွ႔ျပီး ၀င္လာေနသလုိလုိ။
တစ္ေယာက္ထဲ အေတြးေတြ ၾကြယ္လုိ႔ေကာင္းေနတုနး္
ျခံစည္းရုိးအျပင္ဘက္ကေန ပိေတာက္ပင္ကို ေငးၾကည္႔ေနၾကတဲ႔ ေခ်ာစုမတုိ႔ ေမာင္ႏွမဆီက
“မမေ၀…………မီးတုိ႔ကို ပိေတာက္ပနး္ထူး ေပးေတာ့”လုိ႔ မပ့ီတပီေအာ္ေျပာေန
သံကိုၾကားလုိက္ေတာ႔မွမ်က္ႏွာမသစ္ရေသးတာကို သတိရျပီး
“ခဏေလးးးးးးးးးး” လုိ႔အသံေပးရင္း အေျပးအလႊားေရခ်ဳိးခန္း၀င္လုိက္ရပါတယ္။
“ေ၀”ေရခ်ဳိးေနတုံးမွာ ေခ်ာစုမရဲ႕ လွမး္ေခၚသံကို ေတာ႔ မပီမသၾကားလုိက္သလုိလုိ။
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လူေတြရဲ႕ စကားေျပာသံေတြကိုလဲ ပလုံးဗေထြးၾကားမိလုိက္သလုိလုိ။
စိတ္ထဲမွာေတာ႔ “ေခ်ာစုမရယ္ ခဏေတာင္မေစာင္႔နုိင္ဘူးလားေအ” လုိ႔အသံမထြက္ဘဲေမးေနမိပါတယ္။
“ေ၀” ေရခ်ဳိးခန္းက ျပန္ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ႔ ျခံစည္းရုိးနံေဘးမွာ အေစာကျမင္ခဲ႔ရတဲ႔လွပေသာျမင္ကြင္းနဲ႔
တစ္ျခားစီ။
ပိေတာက္ကုိင္းအက်ဳိးအပဲ႔ေတြက အက်ည္းတန္လွစြာ တုိးလုိ႔တြဲေလာငး္နဲ႔ အလဲလဲအျပဳိျပဳိ။
ပိေတာက္ရြက္စိမး္စိမ္းနဲ႔ ပြင္႔ေၾကြ၀ါ၀ါေတြကေတာ႔ ေျမေပၚမွာအႏွံအျပား က်ဲျပန္႔။
ေခ်ာစုမ လက္ထဲမွာေတာ႔ ပိေတာက္ပြင္႔ေလးေတြက်ဳိးတုိးက်ဲတဲပါတဲ႔ ပိေတာက္ခက္ေလးႏွစ္ခက္။
အပင္ေပၚမွာေတာ႔ အေစာေလးကမွရွိခဲ႔တဲ႔ လွပေသာ
ပိေတာက္ပြင္႔ေလးေတြကတမဟုတ္ခ်င္း ကြယ္ေပ်ာက္။
အပင္ဖ်ားမွာသာတစ္ခက္ႏွစ္ခက္ေလာက္ဘဲက်န္ပါေတာတယ္႔။
လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ျခံနဲ႔ခပ္ေ၀းေ၀းဖက္ကို
ထြက္သြားတဲ႔ လူတစ္စုလက္ထဲမွာ ေ၀့ ျခံထြက္ပိေတာက္ခုိင္ေတြကို
ေပြ႔သြားတာကိုျမင္လုိက္ရခ်ိန္မွာေတာ႔ မနက္အိပ္ယာအထမွာရခဲတဲ႔
ၾကည္ႏူးျခင္းေတြက အခ်ိန္တုိတုိေလးအတြင္းမွာေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ႔ျပန္ပါတယ္။
ေခ်ာစုမတုိ႔ကို အိမ္ထဲ၀င္လာဘုိ႔လက္ယပ္ေခၚလုိက္ေတာ႔ ျခံတံခါးဖြင္႔၀င္လာၾကပါတယ္။
ဘယ္ကလာျပး ဘယ္ကိုသြားမွန္းမသိတဲ႔ လူစိမး္ေတြက
ပိေတာက္ပန္းေတြကို ခြင္႔မေတာင္းဘဲ ထင္တုိင္းၾကဲသြားၾကတာကိုေခ်ာစုမ က
“ေ၀့”ကို မပီ႔တပီနဲ႔တုိင္ေျပာေနပါတယ္။
“မမေ၀“ကို တမီးက လွမး္ေထာ္ေသးတယ္ လို႔ နုပ္ခမ္းတလံ ပန္းတလံနဲ႔ေျပာေနပုံေလးက စိတ္တုိစရာၾကားထဲကခ်စ္စရာေကာငး္ေနျပန္ပါတယ္။
“ေ၀့”ကိုေခ်ာစုမ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေနတုနး္ ေမေမနဲ႔ ေဒၚေလးငယ္တုိ႔လဲ ေစ်းက ျပန္လာပါတယ္။
သူတုိ႔ျပန္လာေတာ႔ ေခ်ာစုမက ေနာက္တစ္ခါထပ္ျပီး တုိင္ခ်က္ဖြင္႔အျပီးမွာေတာ႔
“ေဟာ႔ေတာ႔ လမး္မွာေတြ႔တဲ႔လူေတြ ကိုင္သြားတဲ႔ ပန္းေတြက ငါတုိ႔ ဟာေတြေပါ႔။
ငါေတာင္ပိေတာက္ပန္းျမင္ေတာ႔ ေတာင္းအုံးမလုိ႔
ဒီလုိမွန္းသိ ထားခဲ႔ဆုိျပီးျပန္ယူ ထားလုိက္ပါတယ္ေအ”လုိ႔နွေမ်ာတသစြာေျပာေနျပန္ပါတယ္။
ႏွေမ်ာေပမယ္႔လဲ ကိုယ္မွ ဘာမွ မတတ္နုိင္တဲ႔ကိစၥကိုး။
ျပီးသြားျပီေလ။
ေလာကၾကီးက ဒီလုိပါဘဲ လွတာလဲ တဏခ။
ေပ်ာ္တာလဲ တခဏ။
ကုိယ္ဘယ္ေလာက္ႏွစ္သက္ႏွစ္သက္ ဘယ္ေလာက္တန္ဘုိးထားထား
စည္းမေစာင္႔တတ္တဲ႔လူေတြရဲ႕လက္ထဲမွာ အလဟႆပ်က္စီးသြားခဲ႔ရတာ ဓမၼတာ။
******************************************************************
ဒီလုိပိေတာက္ပြင္႔ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ”ေ၀” ငယ္စဥ္ဘ၀တစ္ေလ်ာက္လုံးေနခဲ႔ရတဲ႔ ျခံၾကီးကုိသတိရမိပါတယ္။
ေျမာက္ျပင္ ထား၀ယ္ရပ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အေဖ႔ဘက္ကပုိင္တဲ႔ ျခံၾကီးကိုေပါ႔.။
”ေ၀” တုိ႔ျခံၾကီးရဲ႕ေနာက္မွာ ေရစီးေနတဲ႔ ေခ်ာင္းကေလးတစငး္လဲရွိ။
ျခံပါတ္ပါတ္လည္မွာ မာကလာပင္ သရက္ပင္ မန္က်ည္းပင္ေတြအျပင္ ဗာဒံပင္ေတြလဲရွိ။
ေနာက္ ”ေ၀” အႏွစ္သက္ဆုံးပိေတာက္ပင္က ၄ ပင္ေတာင္ရွိပါတယ္။
ပိေတာက္ပြင္႔တဲ႔ရက္မ်ားဆုိရင္ တစ္ျခံလုံးပိေတာက္ရနံ႔ေတြနဲ႔ ၾကဳိင္ေလ်ာက္။
ေမေမကေတာ႔ “ပိေတာက္နံ႔ေတြက ၾကာလာေတာ႔ အီေနာက္လာျပီး ေခါင္းမူးလာျပီေအ႔ “လုိ႔
ညည္းညဴတတ္ေပမယ္႔ ”ေ၀” မွာေတာ႔ အဲဒီေန႔တစ္ေန႔လုံး ပိေတာက္ပန္းေတြနဲ႔အလွပ္ေတြရွုပ္လုိ႔ပါဘဲ။
၀ါးတံခ်ဳေတြနဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြခူး။
ကိုယ္အရပ္နဲ႔မမွီရင္ ဟုိလူလာအုံးဒီလူလာအုံးဆုိ ေခၚျပီးခူးခုိင္း။
ကိုင္းထိပ္ဖ်ားမွာပြင္႔ေနတဲ႔ အခုိင္ေတြကုိ အပင္ေပၚတက္ ခူးခုိင္း။
နဲ႔ၾကဳံသမ်ွလူကို အပူကပ္ပါတယ္။
ျပီးရင္ ခူးထားတဲ႔ ပိေတာက္ပနး္ေတြကို ဒါကေတာ႔ ဘုရားတင္ဘုိ႔
ဒါကေတာ႔ ဘယ္သူ႔အတြက္ ဒါကေတာ႔ ဘယ္အိမ္အတြက္ ဆုိေ၀ပုံက်နဲ႔ခြဲတမး္ခ်။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပိေတာက္ပနး္လာယူဘုိ႔ဖုန္းဆက္ေခၚ။
ကို္ယ္နဲ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလဲ လက္လွမး္မီသေလာက္လွမ္းေခၚ။
အိမ္နီးနားခ်ငး္ေတြကို အရင္လုိက္ေ၀။
ျပီးရင္ ဖုန္းဆက္လုိ႔မရ တဲ႔သူတုိ ႔ ကိုယ္တုိင္သြားေပးမွ သင္႔ေတာ္တဲ႔သူတုိ႔အိမ္ကေတာ႔
ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔လုိက္ေပး။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးနဲ႔ အလုပ္ေတြကုိ ရွုပ္လုိ႔ေပါ႔။
”ေ၀” ကသာ ေပ်ာ္ေနပါတယ္ ပိေတာက္ပင္ေတြေအာက္က ကိုင္းက်ဳိးကိုငး္ပဲ႔ေတြ
ပိေတာက္ရြက္ေၾကြနဲ႔ ပိေတာက္ပြင္႔ေၾကြေတြနဲ႔ ပြစာၾကဲေနတာကို ေဖေဖနဲ႔ေမေမက
မေမာနုိင္မပန္းနုိင္ရွင္းၾကရပါတယ္။
က်မ ပိေတာက္ပန္းနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး အရူးထတာကို အိမ္ကေဒၚေလးေမတုိ႔ကလဲေျပာ
သူငယ္ခ်င္းေတြက လဲေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဒီ ပိေတာက္ပန္းေ၀ငွတဲ႔ ပြဲကေတာ႔ နွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းအေျပာင္းအလဲမရွိက်င္းပခဲ႔တာပါ။
ဒီလုိပိေတာက္ေတြပြင္႔တဲ့ရက္ သၾကၤန္က်ခါနီးရက္ကေလးမွာ
“ကိုထက္”တုိ႔မိသားစု က်မတုိ႔ျခံေဘးကိုေျပာငး္လာခဲ႔တာပါဘဲ။
မွတ္မွတ္ရရ ေအပရယ္လ (၉)ရက္ေန႔ ေပါ႔။
ပုိအမွတ္ရစရာေျပာရရင္ အဲဒီေန႔ ကက်မတုိ႔ျခံထဲက ပိေတာက္ပင္ေတြပြင္႔တဲ႔ေန႔ေပါ႔၊
********************************************************
“ကိုထက္” တုိ႔ေျပာငး္လာတဲ႔ေန႔က“ ေ၀” ရဲ႕ရုိးရာမပ်က္ ပိေတာက္ပန္းေ၀ပြဲၾကီး က်င္းပေနတာေပါ႔။
သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ကို ေ၀ျပီး ျပန္လာတဲ႔ “ ေ၀့” ကို
“ သမီးေ၀ ေရ ေျပာင္းလာတဲ႔လူသစ္ေတြကို လဲမိတ္ဆက္ရင္းသြားပုိ႔ေပးလုိက္အုံးေနာ္”လုိ႔
ေျပာတာနဲ႔ အလွဆုံးအပြင္႔ေတြနဲ႔ေ၀ေနတဲ႔ ပိေတာက္ခုိင္ၾကီးကိုယူျပီး “ကိုထက္”တုိ႔ျခံဘက္ကုိ ကူးလာခဲ႔ပါတယ္။
အိမ္ထဲမ၀င္ခင္ “ အိမ္ရွင္တုိ႔……………..” လုိ႔ လွမး္ေအာ္လုိက္တဲ႔အခါ
က်မတုိ႔နဲ႔ အသက္ရြယ္တူေလာက္ရွိတဲ႔ အသားလတ္လတ္ အရပ္ပုပ်တ္ပ်တ္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာပါတယ္။
သူ႔ကုိျမင္ေတာ႔ “ဘုရားတင္ဘုိ႔ ပိေတာက္ပန္းလာေပးတာ” လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ႔
အိမ္နံေဘးနားမွာ ခ်ထားတဲ႔ ေရပုံးတစ္ပုံးကို လက္ညွဳိးထုိးျပျပီး
“အဲဒီအထဲ ထည္႔ထားလုိက္ေတာ႔” လုိ႔ေျပာပါတယ္။
ေနာက္မွ “ေက်းဇူး………..”လုိ႔ေျပာလာပါတယ္။
“ ေ၀” လဲ ျပန္လွည္႔ထြက္မယ္ အလုပ္
“ေရာ္………….ကိုထက္ ကလဲ ပနး္ေတြတကူးတက လာေပးတဲ႔သူကို အိမ္ထဲထုိင္ခုိင္းအုံးေလ” လုိ႔ေျပာရင္း
အသား၀ါညက္ညက္ မ်က္ႏွာထားခ်ဳိခ်ုိနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးၾကီးဆီက အသံၾကားလုိက္ရပါတယ္။
အဲေတာ႔ အေစာက လူက ကိုထက္ ဆုိတာကိုသိလိုက္ရပါတယ္။
အိမ္ထဲကေနထြက္လာရင္း “ သမီးေရ အိမ္ထဲ၀င္ထုိင္ပါအုံးကြယ္”
လုိ႔ေျပာေတာ႔
“အိမ္ထဲမွာ ရွုပ္ပြေနလုိ႔ မထုိ္င္ခုိင္းတာပါ ေမေမရ” လုိ႔ သူက ၀င္ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔လြတ္ေနတဲ႔ခုံတစ္လုံးေပၚမွာ၀င္ထုိင္လုိက္ရပါတယ္။
“သမီးေလးနာမယ္က………….”
“ ေ၀ လုိ႔ေခၚပါတယ္ ၾကီးၾကီး”
“’ဒါက ကိုထက္ တဲ႔ တစ္ဦးထဲေသာ သားဆုိေတာ႔ နညး္းနည္းေလးဆုိးတယ္”လုိ႔ေျပာေတာ႔
“ ေမေမက လဲ …………..” လုိ႔ ရွက္သလုိလုိေျပာေနတဲ႔သူ႔မ်က္ႏွာေလးမွာ ရုိးသားတဲ႔အသြင္အျပင္ေလးကို
ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။
သူ႔အေမအေျပာနဲ႔ ဘဲ ကိုထက္က အေ၀းသင္ တတိယႏွစ္ ဥပေဒ တက္ေနတယ္ဆုိတာသိလုိက္ရ။
“သမီးေလးကေရာ လုိ႔ “ေမးေတာ႔
“ ေ၀က အီကုိ တတိယနွစ္အေ၀းသင္ပါရွင္႔”လုိ႔ျပန္ေျဖျပီး အိမ္ဘက္ကိုျပန္မယ္အလုပ္
“ေနာက္ရက္ေတြလဲ ၾကီးၾကီး တုိ႔ဆီလာခဲ႔ေနာ္ သမီး” လုိ႔ေျပာလွာပါတယ္။
အဲဒီေန႔ကစလုိ႔ ကုိထက္ တုိ႔အိမ္နဲ႔ ေ၀တုိ႔ ႏွစ္အိမ္က တကယ္႔ အိမ္နီးခ်င္းေကာငး္ေတြလုိျဖစ္ကုန္ပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္သၾကၤန္ကိုေရာက္လာပါေတာ႔တယ္.။
က်မတုိ႔ ျခံေရွ႔မွာ အုန္းလက္မ႑ပ္ေလးထုိးျပီးေရပက္ၾကတာေပါ႔။
ကိုထက္ ကို သၾကၤန္ေရကစားရေအာင္ေခၚေတာ႔ ပါးစပ္ကမေျပာဘဲ ေခါငး္ခါလုိ႔ျငင္းပါတယ္။
“ေ၀” တုိ႔ကေတာ႔ သၾကၤန္ဆုိေပ်ာ္တာပါဘဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက လဲ အုပ္စုလုိက္ၾကီးအိမ္ကိုလာျပီးေရကစားၾကေတာ႔
အရမး္ကိုေပ်ာ္စရာေကာင္းပါရဲ႕။
ေမေမတုိ႔ ေဖေဖတုိ႔က “ ေ၀”တုိ႔ကို လြတ္လပ္စြာထားေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ ေ၀”တုိ႔အိမ္ဆုိရင္
ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။
သၾကၤန္ရက္ဆုိရင္ ေ၀းတဲ႔သူက ေ၀တုိ႔ိအိမ္မွာဘဲ အိ္ပ္တဲ႔သူရွိပါတယ္။
သၾကၤန္တစ္ရက္မွာေတာ႔ သူတုိ႔ျခံထဲကမွာ သစ္ပင္ေတြေပါင္းႏွုတ္ေနတဲ႔ “ကိုထက္” ကို
က်မသူငယ္ခ်င္း “မိသူ “ကျမင္သြားပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုျပန္ေခၚျပီး ကိုထက္ ကို ေရ၀ုိင္းေလာင္းၾကပါတယ္။
ထြက္ေျပးလုိ႔မရေအာင္ ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္နဲ႔ေလာင္းၾကတာပါ။
မေျပးသာလုိ႔ ေရအေလာင္းခံလုိက္ရတဲ႔ “ကုိထက္” ရဲ႕ မ်က္နာက ရွက္လုိ႔ထင္ပါရဲ႕ ရဲတြတ္လုိ႔ေနပါတယ္။
အဲဒီမွာ ေ၀ တုိ႔က မ႑ပ္ကို ေရလာကစားဘုိ႔ေျပာေတာ႔ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔
“ မကစားတတ္ဘူး “ လုိ႔ေျပာေတာ႔
“ကစားတတ္ေအာင္ ငါတုိ႔သင္ေပးမယ္ေလ” လုိ႔ က်မတုိ႔မွာေျပာေျပာျပီး ရီၾကရပါေသးတယ္။
သၾကၤန္အက်တ္ေန႔ မွာေတာ႔ မုန္႔လုံးေရေပၚလုပ္ျပီး စတုဒီသာေ၀ေတာ႔ ကိုထက္ လဲလာျပီး၀ုိင္းကူလုပ္ေပးပါတယ္။
ထင္းေတြခြဲေပး ဒယ္အုိးေတြမေပး မီးဖုိေပးေပါ႔။
ရွက္တတ္တဲ႔ ကိုထက္ ကုိ မုန္႔လုံးေတြဇြတ္ေၾကြးၾကပါတယ္။
ေၾကြးတာက ငရုတ္သီးထည္႔ထားတဲ႔ မုန္႔လုံးကုိေရာေၾကြး။
ငရုတ္သီးစပ္လုိ႔ တစ္ဖူးဖူးျဖစ္ေနတာကို ၀ုိငး္ဟာသေတြလုပ္ျပီ းအခ်ဳိရည္ေတြဇြတ္တုိက္။
ျပီးရင္ေပါက္ကရေတြ၀ုိင္းေျပာဆုိေတာ႔ ရွက္တတ္တဲ႔ ကိုေ၀ နဲ႔ စတတ္ေနာက္တတ္တဲ႔က်မတုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စု
တစ္ေန႔ထဲနဲ႔အထာက်သြားျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
အဲဒီေန႔က စလုိ႔ ႔ “ေ၀” အဖြဲ႔နဲ႔ ကိုထက္ လဲခင္သြားပါေတာ႔တယ္။
သၾကၤန္ေနာက္ဆုံးရက္မွာေတာ႔ ကိုထက္ တုိ႔ေမေမက “ ေ၀” တုိ႔အိမ္ဘက္ကုိကူးလာပါတယ္။
နက္ျဖန္သူတုိ႔အိမ္ မွ အႏၱရာယ္ကင္းဆြမ္းကပ္မွာဆုိေတာ႔ ေမေမကို ၀ုိင္းကူေပးဘုိ႔အကူညီလာေတာင္းတာပါ။
ေနာက္ “ေ၀” ကေတာ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို လုိက္ဖိတ္ေပးဘုိ႔တာ၀န္ယူရပါတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြကို အာရုဏ္ဆြမး္ကပ္ တရားနာျပီးရင္ မိတ္ေဆြေတြကိုေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ဧည္႔ခံမယ္ေပါ႔။
အဲေတာ႔ ေ၀႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးက ၀ုိင္းကူၾကရတယ္ဆုိေတာ႔ ပုိပုိျပီးရင္းနွီးသြားၾကပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔လည္းေတြ႔တာမၾကာေသးေပမယ္႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေပါင္းလာတဲ့မိတ္ေဆြေတြလုိ ရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္။
လူၾကီးေတြရင္းနွီးျပီဆုိမွေတာ႔လူငယ္ေတြက ပုိလုိ႔ရင္းသြားတာေပါ႔ေနာ္။
******************************************************************************
“ေ၀” က အေ၀းသင္တက္ရင္းနဲ႔ အလွကုန္ပစၥည္းေတြျဖန္႔ခ်ိတဲ႔ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။
“ကိုထက္” ကေတာ႔ ေလာေလာဆယ္အလုပ္မရွိ။
“ေ၀” ေမေမကေတာ႔ ရတနာပစၥည္းအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္သူ။
ဒါေပမယ္႔မိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ အပ်ငး္ေျပလုပ္သေဘာေလာက္ဘဲလုပ္တာပါ။
သူ႔ေမေမက ေတာ႔ အိမ္ေထာင္မူ႔ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္သူ။
အင္မတန္ေအးေဆးရုိးသားတဲ႔ ကသာျမဳိ႔သူ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ။
“ေ၀” ေဖေဖကေတာ႔ လူသုံးကုန္ပစၥည္းျဖန္႔ခ်ိတဲ႔ ပုဂၢလိက လုပ္ငနး္တစ္ခုက မန္ေနဂ်ာ။
သူ႔အေဖကလည္း သစ္ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းက မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္။
သူ႔ေဖေဖ အလုပ္က မန္းေလးကို ေျပာင္းလာရေတာ႔ မိသားစုလုိက္ ေျပာင္းလာျပီး
“ေ၀” တုိ႔ျခံနံေဘးမွာငွားေနၾကတာပါ။
“ေ၀” တုိ႔ကေတာ႔ အိမ္ပုိင္ဆုိေပမယ္႔လဲ အေမြဆုိင္အိမ္ၾကီး။
အခုလုိကြာျခားမူ႔ေတြရွိေနေပမယ္႔ ေ၀တုိ႔ မိသားစုနဲ႔ သူတုိ႔မိသားစုက
မိတ္ေဆြရင္းေတြအျဖစ္ ရပ္တည္နုိင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ကိုထက္လဲ ေရသန္႔ျဖန္႔တဲ႔ကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္ရသြားပါတယ္။
အျခားျမဳိ႔ေတြနဲ႔ မတူတဲ႔ မနး္ေလးျမဳိ႔ရဲ႕ထူးျခားခ်က္က အလုပ္ပိတ္ရက္ပါဘဲ။
မန္းေလးမွာရွိတဲ႔ အစုိးရရုံးေတြ ဘဏ္ေတြရဲ႕ ပိတ္ရက္ က စေန တနဂၤေႏြျဖစ္ေပမယ္႔
မန္းေလးကုန္စည္ဒုိင္နဲ႔ ေစ်းခ်ဳိေတာ္ကေတာ႔ ဥပုဒ္ေန႔မွာပဲ အလုပ္ပိတ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔လဲ လုပ္ငန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဥပုဒ္ေန႔ကို အလုပ္ပိတ္ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။
အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ေ၀” တုိ႔ိအိမ္မွာစုရပ္လုပ္ေလ႔ရွိပါတယ္။
အိမ္ကေနမွာ ဟုိသြားဒီသြားလုပ္ၾကတာေပါ႔။
ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့“ေ၀” တုိ႔သြားေလရာကို “ကိုထက္”လဲအဖြဲ႔၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္။
“ေ၀” တုိ႔အဖြဲ႔ကလဲသြား သြားနုိင္လြန္းတယ္ဆုိရေလာက္ေအာင္ပိတ္ရက္ေရာက္တာနဲ႔လည္ပါတယ္။
မုိးေလ၀သ သတင္းေၾကျငာသလုိပါဘဲ မန္းေလးျမဳိ႔နွင္႔အနီးတစ္၀ုိက္ကေတာ႔ ျပဲျပဲစင္ေနေအာင္ကို
သြားၾကတာပါ။
အဲလုိသြားၾကတဲ႔အခါ က်န္တဲ႔သူေတြက မွတ္ပုံတင္ျပီးသားနဲ႔ လုိင္စင္၀င္ျပီးသားနဲ႔ေတြျဖစ္ေနေတာ႔
အလြတ္ျဖစ္ေနတဲ႔ “ေ၀” နဲ႔ “ကိုထက္” တုိ႔က အလုိလုိေနရင္း ဆုိင္ကယအျမဲတြဲစီးရသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔လည္း “ေ၀” တုိ႔နွစ္ေယာက္ၾကားမွာေတာ႔ ဘာမွထူးျခားမလာခဲ႔တာလဲအမွန္ပါဘဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ႔ လြတ္ေနတဲ႔ “ေ၀” နဲ႔ “ကိုထက္”ကို မခ်ိတ္ခ်ိတ္ေအာင္အျမဲ စေနတာလဲအမွန္ပါဘဲ။
အေ၀းသင္တက္ရတဲ႔ကာလမွာ “ကိုထက္”နဲ႔ပုိရင္းနွီးလုိ႔သြားပါတယ္။
ေျမာက္ျပင္ ထား၀ယ္ရပ္ကေန ေတာင္ျပင္ ရတနာပုံတကၠသုိလ္ ကုိေက်ာင္းသြားတက္ရတဲ႔အခါ အိမ္က လမး္မွာ
စိတ္မခ်ဘူးဆုိတဲ႔အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဖယ္ရီနဲ႔ေက်ာင္းတက္ခုိင္းပါတယ္။
အဲေတာ႔ ေက်ာငး္နဲ႔ အိမ္ ကလြဲလုိ႔ ဘယ္မွမေရာက္။
“ကိုထက္” နဲ႔ အိမ္နီးနားျခငး္ျဖစ္လာတဲ႔အခါေတာ႔ “ကိုထက္”တစ္ေယာက္လုံးပါတာဘဲဆုိတဲ႔
အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေက်ာငး္ကို ဆုိင္ကယ္နဲ႔သြားၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းကအျပန္ “ေ၀” သြားခ်င္သမွ် ေနရာကုိ “ကိုထက္” ကအေဖာ္လုိက္ရပါတယ္။
ကိုထက္ စားခ်င္မ်ွကို ေ၀ က ဒကာခံရပါတယ္။
တကယ္တမ္းသြားၾကလာၾကျပီဆုိတဲ႔ အခါ သိလာရတာက ကိုထက္ က ဆုိင္ကယ္ေမာင္းရတာတာကိုေၾကာက္ပါတယ္။
နယ္မွာေနတုနး္က ဆုိင္ကယ္စီးတာမွန္ေပမယ္႔ မန္းေလးလုိ ရွုပ္ယွက္ခပ္မေနသလုိ စည္းမဲ႔ကမး္မဲ႔လဲ
မစီးၾကပါဘူး။
အဲေတာ႔ အတူသြားၾကတဲ႔ အခါ ဆုိင္ကယ္ကို ကိုထက္တလွည္႔ ေ၀တလွည္႔ေမာင္းၾကရပါတယ္.။
ေ၀ ေမာင္းတဲ႔ အလွည္႔ဆုိရင္ သူက ေ၀႔ ပုခုံးေပၚလက္တင္ ျပီး အိပ္ငုိက္ခ်င္ငုိက္လာပါတယ္။
အဲလုိအိပ္ေနတာမ်ားျမင္ရင္ ေ၀ က အက်င္႔ပုတ္ျပီး ဆုိင္ကယ္ဘရိတ္ကိုေဆာင္႔အုပ္လုိက္လုိ႔ ကိုထက္ လန္႔သြား
ရင္ အဖြဲေတြက ၀ိုင္းျပီး ဟားလုိ႔မဆုံးပါဘူး။
တစ္ခါတစ္ေလ ေ၀ က ဆုိင္ကယ္ကိုခြထုိင္ရင္း သူ႔ပုခုံးကိုကုိင္လုိက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္
ေဘးေစာင္းထုိင္လုိက္တဲ႔အခါ သူ႔ခါးေလးကို ဖက္ျပီး ေနရာေရႊ႔လုိက္ရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔မွာမေနတတ္မထုိင္တတ္။
အျမဲလုိေတြ႔ အျမဲလုိအတူရွိေနေတာ႔ ကိုထက္ အေပၚမွာ ေ၀႔အေနနဲ႔ သံေယာဇဥ္ရွိလာ တြယ္တာလာတာေတာ႔
အမွန္ပါဘဲ။
ဒါေပမယ္႔ “ခ်စ္ေနျပီလား”လို႔ေမးလာခဲ႔ရင္ေတာ႔ ေျဖစရာအေျဖမရွိေသးတာအမွန္ပါဘဲ။
ကိုထက္ ကလဲ ေ၀႔အေပၚမွာ ဂရုိစုိက္တာမွန္ေပမယ္႔ ခ်စ္တယ္ဆုိတာကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္မျပ။
ကိုယ္႔စိတ္က ဘဲ ယုိင္ေနလုိ႔လားေတာ႔မသိနုိင္ ကိုထက္ မ်က္၀န္းထဲမွာ အခ်စ္ရိပ္ေတြ ေတြ႔ေနသလုိလုိ။
စိတ္ခ်င္းက ဘဲ နွစ္ကုိယ္နီးခ်င္ေနသလုိလုိ။
အေပါငး္အသင္းေတြက လဲ ေ၀ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ နီးစပ္ေစခ်င္ေနသလုိ ႏွစ္ဖက္မိဘကလဲ
ကန္႔ကြက္စရာအေၾကာင္းမရွိလုိ႔ထင္မိေပမယ္႔ ကာယကံရွင္ႏွစ္ဦးကေတာ႔ မထူးမျခား။
အျမဲေတြ႔ေနရေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ သိပ္ထူးထူးျခား မျဖစ္တာလဲ ပါမယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ႔္ အလုပ္ကျပန္ေရာက္တဲ႔ ညေနခင္းမ်ားမွာေတာ႔ ေတြ႔ခ်ိန္တန္လုိ႔ မေတြ႔ခဲ့ရင္ စိတ္ထဲကေန
လုိက္ရွာေနမိတာေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။
***************************************************************
မထူးျခားတဲ႔ ဇာတ္လမး္ကေန ထူးျခားေအာင္ဖန္တီးလုိက္တာကေတာ႔ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲမွာေပါ႔။
ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲဆုိတာ မန္းေလးေတာင္ပါတ္၀နး္က်င္က ရပ္ကြက္ေတြအတြက္
နယ္လုံးဆုိင္ရာပြဲေတာ္ၾကီးဆုိေတာ္ ရက္လဲရွည္သလုိ အင္မတန္မလဲစည္ကားပါတယ္။
ေရွးေခတ္ကေတာ႔ ဟုိးအေရွ႔ဘက္ကရြာေတြကေနလွည္းေတြနဲ႔လာၾကတာဆုိေတာ႔
ဘုရားပါတ္၀န္းက်င္မွာ လွညး္၀ိုင္းၾကီးေတြ စခန္းခ်ထားတာကိုျမင္ေနရပါတယ္။
ဒါကေတာ႔ ေ၀ တုိ႔ငယ္ငယ္ကေပါ႔။
အခုေခတ္ကေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ေခတ္ ကားေခတ္ဆုိျပန္ေတာ႔ အဲလုိလွည္း၀ုိငး္ၾကီးေတြေတာ႔ မေတြ႔ရေတာ႔ပါဘူး။
ဒီေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲရက္ေတြမွာဆုိရင္ ေရွးကတည္းက အစဥ္အလာတစ္ခုအေနနဲ႔လာေရာင္းၾကတဲ႔
ပန္းတေနာ္ သင္ဖ်ဴးဖ်ာသည္ေတြက ေတာ႔ လာျမဲလာ ေရာင္းျမဲေရာင္းလ်က္ပါဘဲ။
အဖိတ္ေန႔ညမွာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ပြဲၾကည္႔ခ်င္တယ္ေျပာပါတယ္။
ခက္တာက ေ၀ ကပြဲမၾကဳိက္။
အဲေတာ႔ ဘုရားပြဲကုိ အတူသြားၾကမယ္။
စႏၵာမုနိဘုရားထဲက သူငယ္ခ်ငး္ေတြဆီကုိ သြားျပီး ဧည္႔ခံတဲ႔မုန္႔ကုိသြားစားမယ္။
ျပီးရင္ပြဲခင္းထဲေလ်ာက္ၾကည္႔မယ္။
က်န္တဲ႔သူေတြက ပြဲၾကည္႔ ဘုိ႔ေနခဲ႔မယ္။
ေ၀ နဲ႔ ကိုထက္ က ေတာ႔ အိမ္ျပန္မယ္လုိ႔ သေဘာတူလုိက္ၾကပါတယ္။
ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲဆုိရင္ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ အုပ္စုလုိက္သြားၾကတာပါ။
ေ၀ တုိ႔အိမ္နဲ႔ ေက်ာက္ေတာ ္ၾကီးဘုရားက သိပ္အေ၀းၾကီးေတာ႔လဲမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီတစ္ခါေတာ႔ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ မသြားဘူး အလကားေနရင္းဆုိင္ကယ္အပ္ခကုန္မယ္။
ပြဲၾကည္႔မယ္ဆုိေတာ႔ မုိးလင္းမွ ျပီးမွာ။
ပြဲျပီးမွ အိမ္ကိုဖုနး္ဆက္ျပီးကားနဲ႔လာေခၚခုိင္းမယ္။
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ဆုိင္ကယ္လဲ မစီးခ်င္ဘူးဆုိၾကပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဘဲ ပြဲခင္းလည္ျပီးေတာ႔ ေ၀ နဲ႔ ကုိထက္က လမ္းေလ်ာက္ျပီးျပန္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။
ေဆာငး္၀င္စ ဆုိေတာ႔ မေအးတေအး။
က်ဳံးနံေဘးကလဲ လမး္ေလ်ာက္ရတာ က လူရွင္းေတာ႔ ေအးေအးေဆးေဆးပါ။
ျပည္႔ခါနီးလရဲ႕ အေရာင္ကလဲ က်ဳံးေရျပင္စိမး္စိမ္းေပၚမွာတလက္လက္ေတာက္ပလုိ႔ေပါ႔။
လမ္းေလ်ာက္လာရင္း ကိုထက္ က ေ၀ လက္ကို အသာေလးလာကိုင္ပါတယ္။
လက္တြဲရင္း လမ္းအတူေလ်ာက္လာခဲ့ၾကတာေပါ႔။
ကိုထက္ ေ၀႔ လက္ကို လာကိုင္တာ က လဲ သိပ္ဆန္းၾကယ္တဲ႔ကိစၥေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။
မၾကာခဏ လက္တြဲေနၾကပါ။
ဒီတစ္ခါေတာ႔ ခါတုိင္းနဲ႔မတူသလုိပါဘဲ။
ကိုထက္ ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က အေႏြးဓါတ္ေတြ အင္အားေတြက ေ၀႔ ရဲ႕ေသြးေၾကာထဲကို
စီးေမ်ာလာသလုိ ခံစားရေတာ႔ ရင္ေတြခုန္လာပါတယ္။
ေ၀႔လက္ကုိ ဆြဲျပီးလမ္းေလ်ာက္လာရင္းက ကိုထက္ က ေ၀႔ကုိခ်စ္တဲ႔အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။
ေနာက္ လက္ထပ္ဘုိ႔အထိရည္ရြယ္ထားေၾကာင္း သူ႔ အေမကိုလဲ ဖြင္႔ ေျပာျပီး ျပီဆုိတဲ႔အေၾကာငး္
ေတြကုိ တတြတ္တြတ္ေျပာလာေတာ႔ အေစာက ေႏြးေနတယ္ထင္ရတဲ႔လက္ေတြကေအးစက္သြားသလုိလုိ။
ဒါေပမယ္႔လည္း ေ၀႔ ပါးႏွစ္ဖက္ကေတာ႔ ပူေႏြး လာသလုိလုိပါဘဲ။
အဲဒါကုိ ရွက္တယ္လုိ႔ ေခၚရမလားေတာ႔ မသိပါဘူး။
စကတည္းက ယိမး္ေနလုိ႔ မခုိင္တဲ႔ ေ၀႔စိတ္ေတြေၾကာင္႔ အမ်ားတကာလုိ စဥး္စားပါအုံးမယ္တုိ႔
အခ်ိန္ေပးပါအုံးလုိ႔ မူမေနဘဲ “ကိုထက္ကုိလဲ ေ၀က ခ်စ္ျပီးသား”လုိ႔အေျဖေပးမိခဲ႔ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းလုိသံေယာဇဥ္က ေန ခ်စ္သူလုိ အေနအထား ကိုေျပာငး္သြားခဲ႔ေပမယ္႔ ေ၀နဲ႔ကိုထက္ရဲ႕
ေနပုံထုိင္ပုံကေတာ႔ ထူးျခားေသာေျပာငး္လဲမူ႔ မရွိပါဘူး။
သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကဳိးေပၚမွာ အခ်စ္ကို မြမး္မံလုိက္ေတာ႔ ပုိလုိ႔ ခုိင္မာသြားတာပဲရွိပါတယ္။
ထူးျခားတယ္ေျပာနုိ္င္တာကေတာ႔ အရင္က အလုပ္သြားရင္ ကိုယ့္ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ကိုယ္သြားခဲ႔ၾကေပမယ္႔
ခ်စ္သူျဖစ္သြားတဲ႔ အခ်ိန္က စလုိ႔ ဓါတ္ဆီ တစ္ဂါလံ သုံးေထာင္ ကိုအေၾကာင္းျပျပီး ေ၀႔ ကို ကိုထက္က
အၾကဳိအပုိ႔လုပ္ေပးပါတယ္။
အိမ္ကလူၾကီးေတြကလဲ က်မတုိ႔နွစ္ေယာက္ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ရိပ္မိပုံရပါတယ္။
စကတည္းက သေဘာတူျပီးသားဆုိေတာ႔ သိေပမယ္႔လည္း ဘာမွ မေျပာတာျဖစ္နုိင္သလုိ
ေ၀တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ လူအျမင္မေတာ္ေလာက္ေအာင္လဲ မေနေတာ႔ ေျပာဘုိ႔မလုိအပ္တာလဲျဖစ္နုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ လဲ လူၾကီးေတြကို အသိေပးျပီး လက္ထပ္ဘုိ႔ ရက္ေရြးဘုိ႔ တုိင္ပင္ၾကရေတာ႔တာေပါ႔။
ေ၀တုိ႔နွစ္ေယာက္ျမန္္းၾကတဲ႔ ေန႔ကလဲ ေ၀တုိ႔ဖက္က ေဆြမ်ဳိးေတြရယ္ အိမ္အနီးကလူၾကီးေတြရယ္ကို
ဘဲဖိတ္ျပီး အက်ဥ္းရုံး ျပီးလုပ္လုိက္ၾကတာပါ။
ေက်ာင္းကလဲ ဒီတစ္နွစ္ဆုိျပီးေတာ႔မွာ ဆုိေတာ႔ လူၾကီးေတြက လက္ထပ္မယ္႔ ရက္ကို သၾကီန္မတုိင္ခင္
လက္ထပ္ဘုိ႔ ေရြးေပးလုိက္ၾကပါတယ္။
ေ၀ တုိ႔လက္မထပ္ခင္ ႏွစ္လ ေလာက္အလုိမွာ ကိုထက္ ေဖေဖ က သက္ျပည္႔ပင္စင္ယူလုိ္က္ပါတယ္။
တကယ္လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္ငါးႏွစ္ေလာက္ လုပ္မယ္ဆုိရင္လုပ္လုိ႔ရပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ကိုထက္တုိ႔ေဖေဖေရာ ေမေမပါ ဒီမန္းေလးရာသီဥတုနဲ႔ေရာ လူေနမူ႔စနစ္နဲ႔ပါ အထာမက်။
အဲေတာ႔ သူတုိ႔ ေမြးရပ္ေျမ ကသာျမဳိ႔ကိုဘဲျပန္ခ်င္ၾကပါတယ္။
ေ၀နဲ႔ ကိုထက္ လက္ထပ္ျပီးရင္ ကိုထက္အတြက္သူတုိ႔ စိတ္ခ်သြားျပီမုိ႔ သူတုိ႔လဲ ကသာကိုျပန္မယ္။
ကိုထက္ ကို ေ၀တုိ႔နဲ႔ ထားခဲ႔မယ္လုိ႔ စီစဥ္ထားၾကပါတယ္။
ဒီေတာ႔လဲ ေ၀တုိ႔ အိမ္မွာ အခန္းတစ္ခန္း ထပ္ဖြဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။
ေဖေဖနဲ႔ေမေမတုိ႔က အေရွ႔ေတာင္ဘက္ခန္းမွာေနၾကေတာ႔ ေ၀နဲ႔ ကိုထက္အတြက္ အေနာက္ေတာင္ဘက္
မွာ အခန္းတစ္ခန္းထပ္ဖြဲ႔ၾကပါတယ္။
ေ၀တုိ႔ အခနး္ထဲမွာ ေ၀႔စိတ္ၾကဳိက္ ေ၀ါေပပါ အျပာႏုေရာင္ေလးေတြကပ္ျပီး အလွဆင္။
အခန္းထဲမွာထားဘုိ႔ ပရိေဘာဂ ေတြကို စိတ္တုိငး္က်ေရြးျပီး ၀ယ္ျပီး ထည္႔ထားပါတယ္။
တကယ္စကားမ်ားၾကရတာကေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္၀တ္မယ္႔ အ၀တ္အစားအတြက္ပါ။
ႏွစ္ဖက္မိဘက ခ်ိတ္လုံခ်ည္ ဆင္တူ တန္ဘုိး ေကာငး္ေကာငး္၀တ္ေစခ်င္တယ္။
က်န္တာေတြကို လုိက္ေရာေပမယ္႔ ဒီကိစၥကုိေတာ႔ ကိုထက္ က ခါးခါးသီးသီးျငင္းပါတယ္။
တစ္သက္တစ္ခါ ဆုိေပမယ္႔ တစ္သက္မွာ တစ္ခါဘဲ၀တ္မယ္႔ အ၀တ္အစားအတြက္ ေငြအမ်ားၾကီး
အကုန္မခံခ်င္ဘူးဆုိျပီး ျငင္းပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ လဲ အသင္႔အတင္႔ အဘုိးတန္တဲ႔ ခ်ိတ္ကို ၀ယ္ဘုိ႔သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္မဂၤလာေဆာင္ကိုလဲ မဂၤလာခန္းမ မွာ ဧည္႔ခံပြဲမလုပ္ခ်င္ဘူးလုိ႔ ဆုိလာျပန္ပါတယ္။
မဂၤလာဆြမး္ေကြ်းဘဲလုပ္ခ်င္တယ္လုိ႔ေျပာေတာ႔ လုိက္ေလ်ာရျပန္ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ဘဲအခ်ိန္ေတြ တေရႊ႔ေရႊ႔ကုန္လြန္ခဲ႔ရင္း မဂၤလာရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ေအပရယ္
(၃)ရက္ေန႔မွာေတာ႔ ေ၀႔ဘ၀မွာ မေမ႔နုိင္စရာ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ျပည္႔လ်ံေနတဲ႔ရက္ကေလးေပါ႔။
သူမ်ားမဂၤလာေဆာင္ေတြလုိ႔ သူတုိ႔ သမီး သတုိ႔သားမွန္းကြဲျပားျခားနားေလာက္ေအာင္၀တ္ဆင္မထားဘဲ
ပရိတ္သတ္ေတြနဲ႔ေရာေနွာေနရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စလုိက္ေနာက္လုိက္ေနရင္း
သူတုိ႔သားကတစ္ေနရာ သူတုိ႔သမီးကတစ္ေနရာ ဧည္႔ခံရင္း၊
ဓါတ္ပုံရုိက္မယ္ဆုိမွ တကြဲစီေနၾကတဲ႔ မဂၤလာေမာင္ႏွံကုိ လုိက္ရွာရင္း၊
ဧည္႔ခံေနရင္းက ဘုိက္ဆာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထမင္းေရာေနွာစားရငး္၊
စရင္းေနာက္ရင္း ရီရင္းေမာရင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မဂၤလာပြဲေလးကို ျပီးဆုံးေစခဲ႔ၾကပါတယ္။
ညပုိင္းေရာက္ေတာ႔ နွစ္ဖက္မိဘခြင္႔ျပဳခ်က္နဲ႔ ကူညီတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဧည္႔ခံပြဲေလးကို
ကန္ေတာ္ၾကီး ကုကၠဳိကြ်နး္စားေသာက္ဆုိင္မွာစားၾကေသာက္ၾက အျပန္မွာ ေကတီဗြီကုိ၀င္
သီခ်ငး္ေတြဆိုၾက ကၾကနဲ႔ေပ်ာ္စရာၾကီးပါဘဲ။
တစ္ခါမွ မေသာက္ဘူးတဲ႔ အူရုိင္းေလး ကိုထက္ကုိ ဘီယာတစ္ခြက္ဇြတ္တုိက္လုိက္ၾကေတာ႔
ေကတီဗြီက ဆုိဖာေပၚမွာ ေ၀႔ေပါင္ကုိ ေခါင္းအုံးျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ကိုထက္ကုိ
ဖုန္းေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္ၾက ဟာသေတြလုပ္ၾက ေပါက္ကရ ေပါက္ပန္းေစ်းေတြေျပာၾကနဲ႔
ညတစ္နာရီေက်ာ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး ကားေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္ရင္းပါလာတဲ႔ သူတုိ႔သားအသစ္စက္စက္ကို
ေ၀႔ မိဘေတြ မသိေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အခန္းထဲကို ထမ္းပုိ႔ခဲ႔ရပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ကို ဘာအခက္အခဲမွ မရွိဘဲကူးေျပာင္းခဲ႔ၾကရပါတယ္။
ေ၀တုိ႔လက္ထပ္ျပီး သုံးရက္ေျမာက္တဲ႔ ညမွာေတာ႔ သၾကန္မုိးေလးတစ္ေဖ်ာက္နွစ္ေဖ်ာက္က်လာပါတယ္။
ဒါဆုိရင္ေသခ်ာျပီ မနက္ဆုိရင္ ပိေတာက္ပနး္ပြင္႔မယ္ဆုိတာေပါ႔။
အိပ္ေပ်ာ္စ ျပဳေနတဲ႔ ကိုထက္ ကို ဇြတ္နုိး မနက္ ပိေတာက္ပန္းေတြခူးျပီးေ၀ရေအာင္လုိ႔ပူဆာ။
အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုထက္ က
“ ပိေတာက္ေတြပဲ ပြင္႔ပါေစအုံး ေ၀ ရာ”လုိ႔စိတ္တုိတဲ႔ေလသံၾကီးနဲ႔ေျပာေတာ႔ ညၾကီးမငး္ၾကီး ရီရျပန္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ေန႔မနက္ ေလးနာရီေလာက္မွာ ကတည္းက ပိေတာက္ပင္ၾကီးက ေမႊးေသာရနံ႔ေတြကိုိေပးေနပါျပီ။
ကုိထက္ ကိုနွုိးေတာ႔ အိပ္ခ်င္မေျပေသးတဲ႔ ေလသံနဲ႔ “အေစာၾကီးရွိေသးတယ္”ဆုိျပီးဆက္အိပ္ေန။
ေ၀ လဲခဏေတာ႔ မခ်င္႔မရဲနဲ႔ မွိန္းေနရပါတယ္။
ငါးနာရီထုိးလုိ႔ အလင္းေရာင္လဲရေရာ ျခံထဲကို ေ၀တစ္ေယာက္ထဲဆင္း။
ၾကဳိတင္လုပ္ထားတဲ႔ ၀ါးတံခ်ုဳနဲ႔ လက္လွမ္းမွီတဲ႔ အကိုင္းက ပိေတာက္ပန္းေတြကိုခူး။
ေရဆြတ္ထားတဲ႔ အ၀တ္စ ထဲကို ထည္႔ ျပီးျပန္အုပ္ အလုပ္ေတြရွုပ္ေနပါတယ္။
ေအာက္ေျခက အကိုင္းေတြကုန္ေတာ႔ မွ ကိုထက္တုိ႔အိမ္ရယ္ ေ၀တုိ႔အိမ္ရယ္က ဘုရားပန္းအုိးေတြကို
ပိေတာက္ပန္းေတြထုိးလုိ႔ ဘုရားပန္းလဲေပးပါတယ္။
ေနာက္ ကုိထက္နုိးလာျပီဆုိေတာ႔မွ ေ၀မမွီလုိ႔ခ်န္ထားတဲ႔ ပိေတာက္ခုိင္ေတြကိုခ်ဳိးခ်။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုနး္ဆက္ ေခၚျပီး အစဥ္အလာမပ်က္ ပိေတာက္ပန္းလာယူဘုိ႔ခုိင္းရပါတယ္။
ဆယ္နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႔ မန္းေလးေတာင္ေျခ က
တုိင္းရင္းေဆးေက်ာင္းက ေမေမ႔ကို ေဆးကုေပးေနတဲ႔
ဆရာ႔အိမ္ကိုပိေတာက္ပန္းသြားေပးဘုိ႔ ျပင္ၾကပါတယ္။
ကိုထက္က ေမာင္း ေ၀ က ပိေတာက္ပန္းအခုိင္ေတြကို မနုိင္မနင္းေပြ႔လုိ႔ေပါ႔။
နန္းတြင္း ေျမာက္ဘက္တံတား ေရာက္ေတာ႔ မီးနီမိလုိ႔ ရပ္ေစာင္႔ေနရပါတယ္.။
ရပ္ထားကတညး္က ဘယ္ဘက္ကုိေကြ႔မယ္ဆုိတာ အခ်က္ျပထားျပီးသား။
မီးစိမး္ကို ေစာင္႔ေနရင္းက ကိုထက္ နဲ႔စကားတေျပာေျပာေပါ႔။
မီးစိမး္ေတာ႔ ေ၀တုိ႔ဆုိင္ကယ္က ေျမာက္ဘက္ ကိုဖ်တ္ ကနဲ႔ ေကြ႔လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ အေနာက္ကလာတဲ႔
အရွိန္ျပင္းျပင္းေမာင္းျပီး လူသုံးေယာက္စီးလာတဲ႔ ဆုိင္ကယ္က
ေ၀တုိ႔ဆုိင္ကယ္ကို ေဘးတစ္ေစာင္း ျဖတ္ျပီးတုိက္ထည္႔လုိက္ပါတယ္။
ေ၀ က ဆုိင္ကယ္ကိုေက်ာ္ျပီး ေက်ာက္လမး္မေပၚကို ေျပာင္းျပန္လဲအက် ေခါငး္နဲ႔ ေက်ာက္လမ္းမနဲ႔
အရွိန္ျပင္းျပင္းရုိက္မိပါတယ္။
ေက်ာက္လမး္မေပၚေ၀လဲက် သြားတဲ႔အခ်ိန္ ေ၀႔ အေပၚကုိေလးလံတဲ႔ အရာတစ္ခု ပိက်လာတယ္လုိ႔ခံစားလုိက္ရ။
လဲေနရင္းကေန ေ၀ ေနာက္ဆုံးျမင္လုိက္တာကေတာ႔ အေရွ႔ ကေန အေနာက္ကိုဆငး္လာတဲ႔ ကားၾကီးတစ္စီးက
ကိုထက္ အေပၚကို ျဖတ္သြားတယ္ဆုိတာပါဘဲ။
******************************************************************
ေနာက္ရက္ ေ၀ ျပန္သတိရလာတဲ႔အ ခ်ိန္မွာ သိလုိက္ရတာကေတာ႔ ေ၀႔ရဲ ေျခေထာက္ေတြလွဳပ္လုိ႔မရ။
ပုံမွန္အေနအထားက ပ်က္ယြငး္သြားတာကိုသိလုိက္ရပါတယ္။
ေခါင္းကို ထိခုိက္မိေတာ႔ နွစ္ရက္တိတိ သတိေမ႔ေနပါသတဲ႔။
က်မတုိ႔ရဲ႕ အၾကီးမားဆုံးေသာအမွားက အခ်က္ျပမီးဖြင္႔ထားေပမယ့္ ေကြ႔ခါနီးမွာ ေနာက္တစ္ခ်က္ျပန္လွည္႔
မၾကည္႔မိတာရယ္ ဆုိင္ကယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းမထားမိတာရယ္ပါဘဲ။
အေနာက္ဘက္ကေနလာတဲ႔ ဆုိင္ကယ္က လဲ ေ၀ တုိ႔ဆုိင္ကယ္က ေကြ႔မယ္ဆုိတာ အခ်က္လဲျပထားတယ္
လမ္းလဲ ဦးေနတာ သိပါရဲနဲ႔ မီးစိမး္ျပီဆုိတာနဲ႔ အရွိန္မေလ်ာ႔ဘဲစီးတာပါဘဲ။
တကယ္နီးလာလုိ႔ ဘရိတ္လဲအုပ္ေရာ မမိေတာ႔ ေ၀တုိ႔ဆုိင္ကယ္ကို ၀င္ခ်ိတ္ေတာ႔တာပါဘဲ။
ဆုိင္ကယ္တကယ္မစီးတတ္ဘဲ စီးလာတာလဲျဖစ္နုိင္ပါတယ္။
သတိရလာေပမယ္႔ လဲ ေက်ာက္လမး္မနဲ႔ ေခါငး္နဲ႔ ရုိက္မိတဲ႔ အရွိန္ေၾကာင္႔ ေ၀႔ေခါငး္ေတြက အျမဲတမ္းမူးေ၀ေ၀။
ဘာမွစဥ္းစားလုိ႔လဲမရ။
ဒီလုိနဲ႔ဘဲ ေဆးရုံမွာ ေ၀ လခ်ီျပီးၾကာခဲ႔ရပါတယ္။
ေ၀တုိ႔ ဆုိင္ကယ္တုိက္တဲ႔အခ်ိန္ က်ဳံးနံေဘးက မန္က်ည္းေရေရာင္းတဲ႔ သူက ဖုန္းဆက္ေခၚျပီး
အကူအညီေပးတယ္ဆုိတာသိလုိက္ရပါတယ္။
ေ၀တုိ႔ကို၀င္တုိက္တဲ႔ ထဲက တစ္ေယာက္ကလဲ ဆုိင္ကယ္လက္ကုိင္နဲ႔ရုိက္မိေတာ႔ ေမးရုိးက်ဳိး၊
တစ္ေယာက္ကေတာ႔ လက္က်ဳိး ပြန္းပဲ႔ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမားမျဖစ္ေတာ႔ ကံေကာငး္တယ္ဆုိရပါမယ္။
ေ၀သတိျပန္လည္လာတဲ႔အခ်ိန္ကိုထက္ ကုိ ေမးရင္ အရုိးက်ဳိးလုိ႔ ေဆးရုံက မဆငး္ရေသး ထလဲ မထနုိင္ဘူးဆုိတာဘဲသိရ။
ဒီလုိနဲ႔ဘဲ မူးယစ္ရီေ၀စြာ မၾကည္လင္စြာ နဲ႔
ေဆးေသာက္လုိက္အိပ္လုိက္နဲ႔ ေဆးရုံေပၚမွာ ဘယ္ႏွစ္ေန႔ ဘယ္ႏွစ္ရက္
ဘယ္ႏွစ္လမွန္းမသိဘဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာျဖတ္သနး္ခဲ႔ရပါတယ္။
ကုိထက္ကိုလဲ မေတြ႔ရ။
ဒီလုိနဲ႔ဘဲ ေျခေထာက္ ဂုံညင္းအက္သြားတာလဲ ျပန္ေကာင္းလုိ႔လာပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဒူးကေတာ႔ ၾကာၾကာေထာက္လုိ႔မရ ေျခေထာက္အေကြးအျပဳမွာ အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။
ေ၀လဲေနတဲ႔အခ်ိန္ ေ၀႔ ေျခေထာက္ေပၚကို ဆုိင္ကယ္ႏွစ္စင္းထပ္လ်က္ၾကီးပိက်လာတဲ႔ အရွိန္ေၾကာင္႔
ေျခေခ်ာငး္ေလးေတြ က်ဳိးပဲ႔ကြဲအက္။
ဆုးိတာကေတာ႔ လူေကာင္းပကတိလုိ လမ္းေလ်ာက္လုိ႔မရေတာ႔ -+
တာပါဘဲ။
ခ်ဳိင္းေထာက္အကူအညီနဲ႔ေလ်ာက္ရပါတယ္။
ေ၀ ေဆးရုံက ဆင္းလုိ႔အျပန္ မွာေတာ႔ အျဖစ္အပ်က္မွန္ ဘ၀မွန္ကို သိလုိက္ရပါတယ္၊
ေ၀ေဆးရုံက ဆင္းျပီးျပန္ခဲ႔ရတာ ေ၀႔အိမ္မဟုတ္တဲ႔အိမ္ကိုပါ။
ေ၀ ေဆးရုံတက္ေနတဲ႔ သုံးလဆုိတဲ႔ကာလအတြင္းမွာ က်ယ္၀န္းတဲ႔ ထား၀ယ္က အိမ္ကိုလက္လႊတ္ဆုံးရွုံးလုိက္ရပါတယ္။
ေ၀႔ေဆးကုသစားရိတ္ အမူ႔အခင္းအတြက္ေျဖရွင္းရတဲ႔စားရိတ္ အေမြခြဲလုိတဲ႔ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ဆႏၵ
ေတြအတြက္ ထား၀ယ္အိမ္ကိုေရာင္း ျမဳိသစ္အစြန္အဖ်ားက ေစ်းသက္သာတဲ႔ အိမ္ေလးဆီကို
ေျပာင္းေရႊ႔လုိ႔ေနခဲ႔ၾကရပါတယ္။
သူတုိ႔အတြက္ အစားထုးိမရျခငး္ကေတာ႔ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလး ကိုထက္ ဆုံးပါးသြားျခငး္ပါဘဲ။
ကိုထက္ ဆုိင္ကယ္ ေပၚကေနျပဳတ္က်ျပီးေရွ႔လိမ္႔သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာမီးစိမး္ျပီဆုိတာနဲ႔ အရွိန္ျမႈင္႔ျပီးထြက္လာတဲ႔
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဘက္ကလာတဲ႔ ကုန္ကားတစ္စင္းက ကုိေ၀႔ ကိုတက္ၾကိတ္မိပါသတဲ႔။
က်ဳိးျပတ္သြားတဲ႔ နံရုိးအပုိငး္အစက အထဲက ကလီစာေတြကိုေဖာက္ထြက္လုိ႔ ေဆးရုံေရာက္ျပီး ႏွစ္ရက္ေျမာက္တဲ႔
ေန႔မွာေလာကကုိစြန္႔ခြာ။
ကိုထက္ ဆုံးပါးသြားတဲ႔အခ်ိန္
အရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ႔ ကိုထက္ ေမေမတုိ႔ကလဲ အိမ္စာခ်ဳပ္ျပည္႔သြားတဲ႔အခါ
သူတုိ႔အိမ္ကုိ ျပန္အပ္ခုိင္းျပီး ေ၀႔ေမေမတုိ႔နဲ႔ေပါင္းေနဘုိ႔ေခၚထားရပါသတဲ႔။
ေ၀႔ကုိေတာ႔ ေဒၚေလးေမနဲ႔ ေမေမက ေဆးရုံေပၚက ေ၀႔ကုိတစ္လွည္႔စီျပဳစုေပး။
ေဖေဖကေတာ႔ ကာယကံရွင္မရွိေတာ႔ တဲ႔ ယာဥ္တုိက္မူ႔အတြက္ ဥပေဒနဲ႔အညီေဘာင္၀င္ေအာင္အမူပိတ္ဘုိ႔
အတြက္ လုံးပန္းရပါတယ္။
ေ၀ ေဆးရုံက ဆငး္လာေပမယ္႔လဲ အရင္လုိ အလုပ္မလုပ္နုိင္ေတာ႔ပါဘူး။
ဘာမွ ၾကာၾကာ ေခါင္းထဲထားလုိ႔မရ။
ၾကာၾကာစဥ္းစားလုိ႔မရ။
ေ၀စိတ္ထဲအျမဲမွတ္မိေနတာကေတာ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြေ၀တဲ႔အေၾကာင္းပါဘဲ။
ေ၀ အသိစိတ္လြတ္ကင္းေနတဲ႔ ကာလမ်ားကေတာ႔ ေ၀တုိ႔အိမ္အတြက္ အပူေတြစြန္းထင္းေသာကာလမ်ားပါဘဲ.။
ကုိထက္ မိဘမ်ားဘက္က ၾကည္႔ျပန္ရင္ သားကလဲ ဆုံး ေခ်ြးမကလဲ စိတ္ပုံမွန္မျဖစ္အေတာ္ကိုစိတ္ညစ္ခဲ႔ရေသာ
အခ်ိန္ေတြျဖစ္ခဲ႔မွာအေသအခ်ာ။
ေနာက္ေတာ႔ သူတုိ႔လဲ ေ၀တုိ႔အိမ္မွာေနရာတာ အားနာတယ္ဆုိျပီး သူတုိ႔ဇာတိ ကသာျမဳိ႔ကို အျပီးတုိင္
ေျပာင္းသြားၾကပါတယ္။
ေ၀႔မွာလဲ ေဆးေပါငး္စုံေသာက္ေပမယ္႔ ထူးျခားမလာ။
ရူးမသြားဘူးဆုိတာကိုေတာ႔ သိေနေပမယ္႔ မွတ္ဥာဏ္မ်ားက ပုံမွန္အလုပ္ လုပ္မလာတာပါဘဲ။
တစ္ရက္မွာေတာ႔ ေမေမနဲ႔ မေတြ႔တာၾကာေနတဲ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အိမ္အလည္ေရာက္လာပါတယ္။
သူကသိပ္ပုံမွန္မဟုတ္တယ္ ေ၀႔ကို ေတြ႔တဲ႔ အခါ ေမေမ႔နဲ႔ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။
ေမေမကလဲ ေျပာရင္းမ်က္ရည္ေတြက်လာတာေပါ႔။
အဲဒီမွာ “မမလြင္ရယ္ ဆရာ၀န္နဲ႔ျပတာလဲျပ ေဆးေသာက္ခုိင္းတာလဲေသာက္ခုိ္င္း
တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္ စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ျပန္ကုမွဘဲပုိသင္႔ေတာ္မယ္ ေလ၊
အဲေတာ႔ ေ၀႔ကို တရားထုိင္ခုိ္င္း တရားမွတ္ခုိ္င္း တကယ္နားလည္တတ္ကြ်မး္တဲ႔
ေနရာမွာ အပ္ျပီး တရားနဲ႔နီးစပ္ေအာင္လုပ္ေပးသင္႔တယ္။
က်မ ေ၀႔ကို ဆရာေတာ္ဆီလုိက္အပ္ေပးမယ္”
ဒါနဲ႔ဘဲ ေ၀ စိန္ပန္းမွာရွိတဲ႔ ဓမၼရိပ္သာတစ္ခုကုိေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္။
အစကေတာ႔ အခက္အခဲေပါငး္မ်ားစြာ။
ပ်ံ႔လြင္႔ေနေသာစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ အင္မတန္မွခက္ခဲေသာကိစၥတစ္ရပ္ဆုိတာသေဘာေပါက္လာမိပါတယ္။
ေနာက္ ေ၀ ဒီတရားစခနး္မွာ တစ္လေလာက္ေနတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေ၀႔စိတ္ေတြပုံမွန္ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။
ကိုယ္ရဲ႕ျဖစ္ခဲ႔သမွ်ေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္မွတ္မိလို႔လာပါတယ္။
သုံးလအၾကာမွာေတာ႔ ေ၀႔ အမွန္တရားကို လက္ခံရဲလာပါတယ္။
အစက ေ၀ျပန္စဥ္းစားလုိ႔ ဘာေၾကာင္႔မရဘူးဆုိတာကုိ ေရးေရးေလးသေဘာေပါက္လာပါတယ္။
သုံးလျပည္႔တဲ႔အခါ တရားစခန္းကေနေ၀ အိမ္ကိုျပန္လာပါတယ္။
အိမ္မွာလဲ ဆရာေတာ္သြန္သင္ျပသေပးတဲ႔အတုိငး္ တရားမွတ္ပါတယ္။
ေ၀းကြာလြနး္ေသာနိဗၺာန္ဆုိတာကို မေျပာလုိေပမယ္႔ ေ၀႔စိတ္ေတြတည္ျငိမ္လာ တာေတာ႔အမွန္တရားပါ။
ေျခေထာက္မေကာင္းတဲ႔ ေ၀႔ အတြက္ အျပင္မွအလုပ္လုပ္ဘုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။
ဒီ႔ေတာ႔ အုိးမကြာ အိမ္မကြာလုပ္လုိ႔ရတဲ႔ ကေလးမ်ားကုိ စာသင္ေပးတဲ႔အလုပ္ကို ေ၀လုပ္ပါတယ္။
ေလးႏွစ္ဆုိတဲ႔ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြင္းမွာေ၀စိတ္ေတြေအးခ်မး္တည္ျငိမ္ခဲ႔ပါတယ္။
ပိေတာက္ပြင္႔ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း စိတ္ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္တဲ႔ ကာလကိုလဲ ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းနုိင္ခဲ႔ပါျပီ။
သြားေလသူ ကိုထက္အတြက္လဲ ေကာင္းမူ႔ကုသုိလ္ေတြလုပ္တုိင္း အမ်ွေပးေ၀နုိင္ခဲ႔ပါျပီ။
ပိေတာက္ပြင္႔ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ကုိထက္ ကုိသတိရမိတာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။
ဒါေပမယ္႔ ကုန္လြန္ခဲ႔ေသာအခ်ိန္ကလုိ ပိေတာက္ပနး္ေတြ ကိုေတာ႔ လုိက္ေ၀ မေပးေတာ႔ပါဘူး ။
ေဟာ သတိေတြရပါတယ္ဆုိမွ ဘယ္က ဖြင္႔ေနမွန္းမသိတဲ႔သီခ်င္းသံေလးက ေ၀႔နားထဲေရာက္လာပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ေရာက္တုိင္းေလ……………………..တဲ႔။
ဟုတ္ပါတယ္ ပိေတာက္ပြင္႔ တဲ႔ ဒီအခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ ကိုထက္ ကို လြမး္ေန သတိရေနတာ
ရင္နဲ႔အမွ်ပါဘဲ။
သြားေလသူကိုထက္ ကိုရည္စူးလုိ႔ ေ၀လုပ္သမွ်ကုသုိလ္ေတြလဲ ကိုထက္ရေစဘုိ႔
အျမဲအမ်ွအတန္း ေပးေ၀ေနပါတယ္။
ေအာ္……………..ဒီအခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ပိေတာက္ပန္းေတြျမင္တုိင္း ရင္ထဲမွာေတာ႔ ဆုိ႔နင္႔ေၾကကြဲမိတာ
အမွန္ပါဘဲ …………………………………………………………..
ကိုိေပါက္လက္ေဆာင္အေဆြးပါးပါးေလး
poemscorner
0 comments:
Post a Comment