"ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္မသိသည့္ ၿဗိတိန္"

ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာဟူ၍ ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိ
ဇန္န၀ါရီ၈ရက္ေန႔က ၿဗိတိန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးက ၿဗိတိန္အစုိးရ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေျခအေနဆုိင္ရာ ရွင္းတမ္းဟုဆုိသည့္ စာတမ္းတေစာင္ထုတ္ျပန္ခ့ဲသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ ရပ္တန္႔ေနၿပီး အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသည္ဟု ေ၀ဖန္ထားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လူ႕အခြင့္အေရး အလြဲသုံးစားလုပ္မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ဟုဆုိထားသည္။ထုိ႔အျပင္႐ိုဟင္ဂ်ာဟု ေအာ္ေနသူမ်ားနဲ႔ပတ္သက္၍ လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာလူ႔အခြင့္အေရးကုိပုိ၍ေလးစားရန္ တုိက္တြန္းလုိသည္ဟုလည္း ပါရွိသည္။ ျပည္တြင္းထုတ္ နာမည္ႀကီးသတင္းစာတေစာင္က ““ဥပမာ-ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာလုိ႔သုံးတယ္။ ဒါကုိကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ လုံး၀လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္သမ္ၼတႀကီးကုိယ္တုိင္က ကမ္ၻာသိေအာင္ ေျပာၾကားထားသလုိ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ေနတဲ့သေဘာထား ေတြကုိ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ေလးစားဖုိ႔လုိတယ္။

ကုိလုိနီေခတ္ကထားခ့ဲတဲ့ ဘဂၤါလီျပႆနာက ဒီကေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကုိ ဒုက္ၡေပးေနတုန္း ဆုိတာ ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံသားစိစစ္မႈျငင္းဆန္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီေတြ၊ ဒီဘဂၤါလီေတြကုိ ေနာက္ကြယ္က ေသြးထုိးေပးေနတဲ့သူေတြကုိလည္း အစုိးရရဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္””ဟု သမ္ၼတ႐ံုးအႀကီးတန္းအရာရွိတဦးကေျပာသည္ဟု ေရးသား ခဲ့သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

မွန္ေပသည္။ ၿဗိတိသွ်ေနမ၀င္အင္ပါယာထူေထာင္ေရး ရည္ရြယ္ ခ်က္ထဲ၌သာ ျမန္မာႏိုင္ငံမပါ၀င္ခ့ဲလွ်င္ ဘဂၤါလီျပႆနာဟူ၍ရွိခ့ဲမည္ မဟုတ္သလုိ ႐ိုဟင္ဂ်ာဟူ၍ ထေအာ္ေနသူမ်ားလည္းရွိခ့ဲမည္ မဟုတ္ေပ။ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္မွာ ၆၇ ႏွစ္ရွိခ့ဲၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ၿဗိတိသွ်တို႔ခ်န္ထားခ့ဲသည့္ ဘဂၤါလီျပႆနာမွာ ယေန႔တုိင္ေျဖရွင္းမရႏိုင္ ေသးဘဲရွိေနသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးမွ ထေအာ္လာသည့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ တုိင္းရင္းသားျဖစ္ေရးေတာင္းဆုိမႈမွာ တေန႔တျခားပုိမုိဆုိး၀ါးလာေနသည္။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံအစုိးရေျဖရွင္းဖုိ႔ႀကိဳးစားရာတြင္လည္း ၿဗိတိန္အစုိးရ အေနျဖင့္ အျပဳသေဘာေျပာဆုိမႈမ်ားျဖင့္ ပါ၀င္ကူညီအားျဖည့္သင့္ပါေသာ္ လည္း ထုိသုိ႔လုပ္ေဆာင္သည္ကုိ မေတြ႕ရေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္သည့္ အခ်ိန္ မည္သည့္ေခတ္ မည္သည့္အခါကမွ် မရွိခ့ဲသည့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္း သားျဖစ္ေရးေတာင္းဆုိမႈကုိ အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္ ဖိအားေပးေျပာ ဆုိျခင္းက ျမန္မာအစုိးရ၏ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနမႈမ်ားကုိ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီး လုပ္ေဆာင္ရာေရာက္ေနသည္။

ၿဗိတိသွ်တို႔စတင္အုပ္စိုးစဥ္ကာလ ၁၈၂၅ ခုႏွစ္တြင္ ရခုိင္တျပည္လုံး မြတ္ဆလင္ဦးေရမွာ သုံးေသာင္း(၃၀၀၀၀)သာရွိခ့ဲသည္ဟု ၿဗိတိသွ်အစုိးရ ျပဳစုခ့ဲသည့္မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရသည္။ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ မြတ္ဆလင္ ဦးေရ ႏွစ္သိန္းတေသာင္းခုနစ္ေထာင္ရွစ္ရာ(၂၁၇၈၀၀)အထိ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ဖြယ္ရာ တုိးလာခ့ဲသည္။ အထူးသျဖင့္ စစ္တေကာင္းခ႐ိုင္မွ ဘဂၤါလီမ်ားကုိ အထိန္းမရွိအကြပ္မရွိ ၀င္ထြက္ခြင့္ျပဳထားခ့ဲျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ထုိသုိ႔မြတ္ဆလင္ဦးေရတဟုန္ထုိး တုိးလာ မႈကုိ စုိးရိမ္လာရာ အေျခအေနကုိ စုံစမ္းရန္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ စုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္တခု ဖြဲ႕ေပးခ့ဲသည္။ ေကာ္မရွင္ကမြတ္ဆလင္ဦးေရအတားအဆီး မရွိတုိးလာမႈကုိမဟန္႔တားႏိုင္ပါက ေနာင္တခ်ိန္တြင္ လူမ်ဳိးေရးပဋိပက္ၡ ျဖစ္လာႏိုင္သည္ဟု အစီရင္ခံခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ဒုတိယကမ္ၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္လာျခင္းေၾကာင့္ မည္သုိ႔မွ်မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခ့ဲေပ။ အစီရင္ခံခ့ဲသည့္ အတုိင္းပင္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ကုလား-ရခုိင္ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ခ့ဲသည္။ထုိ႔ေနာက္ မူဂ်ာဟစ္ သူပုန္ထခ့ဲသည္။ မြတ္ဆလင္ သီးျခားျပည္နယ္ ေတာင္းခ့ဲသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္းသားဟူ၍ ေတာင္းဆုိ လာခ့ဲသည္။ ယေန႔တုိင္လည္း ေတာင္းဆုိေနဆဲျဖစ္သည္။

၁၈၇၂ ခုႏွစ္၊ ၁၉၀၁ ခုႏွစ္၊ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္တို႔တြင္ေကာက္ယူခ့ဲ သည့္ သန္းေခါင္စာရင္းမ်ား၌လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးဟူ၍ မပါရွိခ့ဲေပ။စစ္တေကာင္းသား၊ ဘဂၤါလီစသည္ျဖင့္သာ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ခ့ဲ သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ အိႏ္ၵိယစစ္ေရးခ်ဳပ္႐ံုး၏ အမိန္႔ျဖင့္ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ တြင္ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထုတ္ေ၀ခ့ဲသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလူမ်ဳိးစုမ်ား (Races of Burma) စာအုပ္တြင္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာဆုိသည္ကုိမေတြ႕ရေပ။ ထုိစာအုပ္၌ ရခုိင္ျပည္အေၾကာင္း ေရးသားရာတြင္ ““ရခုိင္ျပည္နယ္သုိ႔ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း စစ္တေကာင္းမွ လယ္စုိက္ပ်ဳိးသူမ်ား အုပ္စုလုိက္၀င္ေရာက္လႊမ္းမုိးေလ့ရွိသည္။ တုိင္းရင္း သားလူမ်ဳိးစုရွစ္မ်ဳိးမွ ဆယ္မ်ဳိးအထိေနထုိင္ၾကရာ ယင္းတို႔မွာ ခမီး၊ ဒုိင္းနက္၊ Chaw, Mro, Kon Kaungtsos ႏွင့္ ခ်င္းလူမ်ဳိးစုမ်ားျဖစ္ သည့္ Ku, Kyu, Welaung, Le'du ႏွင့္ Yindu တို႔ျဖစ္သည္””ဟု ေတြ႕ရသည္။

၂၄-၂-၁၉၄၇ ရက္စြဲျဖင့္ ဂ်ေမတူအူလမားမြတ္ဆလင္အဖြဲ႕က ရခုိင္ေျမာက္ပုိင္းေဒသမ်ားျဖစ္သည့္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာႏွင့္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားကုိ သီးျခားမြတ္ဆလင္ျပည္နယ္ထူေထာင္ခြင့္ျပဳ ရန္ႏွင့္ ပင္လုံညီလာခံတြင္ရပုိင္ခြင့္မ်ား တင္ျပေဆြးေဆြးခြင့္ျပဳရန္ ၿဗိတိ သွ်အစုိးရသုိ႔ စာေရးသားေတာင္းဆုိခ့ဲမႈအေပၚ ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ၁၈-၆-၁၉၄၇ ရက္စြဲျဖင့္အေၾကာင္းျပန္ၾကားခ့ဲသည္။ အေၾကာင္းျပန္စာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သီးျခားမြတ္ဆလင္ျပည္နယ္တခု တည္ေထာင္ေပးရန္ မွာ လက္ေတြ႕မက်ေၾကာင္း၊ ဘာသာေရးတခုတည္းျဖင့္ တုိင္းရင္းသား ျဖစ္မလာႏိုင္သကဲ့သုိ႔ ျမန္မာမွာေရာ ကမ္ၻာမွာပါ အစဥ္အလာမရွိေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အျခားျပည္နယ္မ်ားမွာ သမုိင္းေၾကာင္းအရ ျမန္မာဘုရင္ မ်ားေခတ္တြင္ သီးျခားျပည္နယ္မ်ားျဖစ္ခ့ဲၾကေၾကာင္း၊ ရခုိင္ရွိ မြတ္ဆလင္ မ်ားသည္ ရခုိင္သုိ႔မဟုတ္ ျမန္မာလက္ေအာက္တြင္ အၿမဲေနထုိင္ခ့ဲၾကၿပီး သီးျခားျပည္နယ္ခြဲ၍ေနထုိင္ခ့ဲဖူးသည့္ သမုိင္းအစဥ္အလာမရွိခ့ဲေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ပါရွိခ့ဲသည္။ ဤအခ်ိန္ထိ ႐ိုဟင္ဂ်ာဟူေသာ အမည္နာမကုိ မေတြ႕ရေသးေပ။

ဤသမုိင္းဤမွတ္တမ္းမ်ားကုိၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဆုိေသာ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးမရွိခ့ဲသည္ကုိ ထင္ရွားစြာျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဤမရွိခ့ဲ သည့္လူမ်ဳိးကုိ အရွိတရားအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအစုိးရက လက္ခံအသိ အမွတ္ျပဳေပးရမည္ဆုိသည္မွာ သဘာ၀က်ႏိုင္မည္လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစုိးရေနရာတြင္၀င္၍ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သဘာ၀က် မက်သိႏိုင္လိမ့္ မည္။ ၿဗိတိန္အစုိးရအေနျဖင့္ မိမိတို႔ဘုိးဘြားမ်ား ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕စဥ္က ေရးသားခဲ့၊ ထုတ္ျပန္ခ့ဲသည့္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ သူတပါးအစုိးရကုိ ဖိအားေပးေ၀ဖန္ေနဖုိ႔မသင့္ေပ။ ျပန္လည္ေလ့လာ ဖတ္႐ႈျခင္းျဖင့္ သမုိင္းမွန္ကုိလက္ခံသြားရန္ လုိအပ္ေပလိမ့္မည္။ လြတ္လပ္ ေရးရၿပီး ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္မွ ဘူးသီးေတာင္ ပါလီမန္အမတ္ ဂါဖားရ္က ႐ိုဟင္ဂ်ာသမုိင္းကုိ လုပ္ႀကံေရးသားခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။

ကုိၿငိမ္း
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)