ေငြ၊ က်ဴရွင္ႏွင့္ ပညာေရး အလြဲအမွားမ်ား

သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရတက္လာၿပီးေနာက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အေျပာင္းအလဲမ်ားလုပ္ေဆာင္လာေသာ္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ျခင္းမရွိေသးေပ။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးက႑တြင္ စတင္ လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္သည့္ကိစ္ၥမ်ဳိးကိုပင္ မျပဳလုပ္ဘဲ က်ဴရွင္စနစ္ ရွင္သန္ေစရန္ ေျမၾသဇာေကၽြး၊ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေနျခင္းမ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ရွိရပါသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးသည္ လြန္စြာဆိုး၀ါးနိမ့္က်ေနေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ၀န္ခံခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရအဖြဲ႕၏ ထံုးစံအတိုင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ထက္ထက္ျမက္ျမက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။

ကာလၾကာရွည္စြာ မွားယြင္းခဲ့ေသာ ပညာေရးစနစ္တခုလံုးကို တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ မလြယ္ကူေၾကာင္း သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပညာေရးက႑ကို ဦးေဆာင္ေနသူမ်ားသည္ ထိပ္ တန္းဘြဲ႕မ်ားကို ရရွိထားၾကပါလ်က္၊ ထိုးေဖာက္ထြက္၍ရသည့္ ေနရာကို ပင္ ထိုးေဖာက္ထြက္၀့ံသည့္ သတ္ၲိႏွင့္ ၪာဏ္ရည္မရွိျခင္းကိုမူ အံ့ၾသရပါသည္။

ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရာ၌ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ခ်မွတ္သည့္ မူ၀ါဒမွ သမ္ၼတႀကီးအႀကံေပးအဖြဲ႕က ခ်ေပးသည့္ မူ၀ါဒမွ မွန္ကန္ သည္၊ လုပ္မည္ဟူေသာ သေဘာမ်ဳိးမထားသင့္ပါ။

ဆရာမႀကီးေဒါက္တာျမင္ျ့မင့္ခင္ေရးသားခဲ့သည့္ ““အားလံုးအတြက္ ပညာေရး””တြင္ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ဦးေဆာင္ေနေသာ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္သင့္သည့္ အခ်က္မ်ားစြာ ပါ၀င္ပါသည္။ အစိုးရတက္လာစကသာ ေဒါက္တာျမင့္ျမင့္ခင္ကို ပညာေရးဆိုင္ရာ ျပဳ ျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ေပးခဲ့လွ်င္ပင္ ယခုအခ်ိန္ တြင္ တခ်ဳိ႕ေသာ ပညာေရးက႑မ်ား ေကာင္းစြာေျပာင္းလဲၿပီးျဖစ္ေနေပ မည္။ ႏိုင္ငံတြင္ လူေတာ္လူေကာင္း လူမွန္မ်ားရွိပါလ်က္ ထုတ္မသံုးျခင္း သည္ ႏုိင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ နစ္နာလွပါသည္။ ယခု ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ ကြယ္လြန္ရွာၿပီ။
ဆရာမႀကီး ေထာက္ျပခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားအနက္ အားလံုးႏွင့္ဆိုင္ သည္ဟု ယူဆေသာ အခ်က္အလက္ကို တင္ျပလိုပါသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားတြင္ အုပ္စု (၃)စု ကြဲထြက္လာမည္။ ထူးခၽြန္ေသာအုပ္စု၊ အလယ္အလတ္အုပ္စုႏွင့္ ၪာဏ္ရည္နိမ့္ပါးေသာအုပ္စုဟူ၍ ဤတြင္ ထူးခၽြန္ ေသာအုပ္စုႏွင့္ ၪာဏ္ရည္နိမ့္ပါးေသာ လူနည္းစုျဖစ္ၿပီး အလယ္အလတ္ အုပ္စုက လူမ်ားစုျဖစ္ေနမည္။ သို႔ေသာ္ ပညာေရးက ထိုအမ်ဳိးအစား (၃)မ်ဳိးစလံုးကို လက္တြဲေခၚသြားရမည္ဟု ဆရာမႀကီးက ရွင္းျပထားသည္။

အစိုးရသစ္တက္လာၿပီးေနာက္ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို ျပန္အေကာင္ အထည္ေဖာ္သည္။ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္က ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး လူငယ္မ်ားကို ႏိုင္ငံေရးအရ စည္း႐ံုးလိုမႈ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္းပါရွိေပသည္။

အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို ျပန္အေကာင္ အထည္ေဖာ္ျခင္းကို မေကာင္းဟုမဆိုလိုပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းလက္ထက္ က လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္စဥ္က ပညာေရးေလာကတြင္ မူလတန္းမွစ၍ တကၠသိုလ္ထိတိုင္ က်ဴရွင္စနစ္မရွိေသးပါ။ တိုင္းျပည္၏ ေငြေၾကးအေျခအေနလည္း ယေန႔ေခတ္ေလာက္ ေဖာင္းပြျခင္း၊ နိမ့္က်ဆင္းရဲျခင္းမရွိေသးပါ။ မူလတန္း ပညာမၿပီးစီးမီေက်ာင္းထြက္သူ ဦးေရလည္း လြန္စြာနည္းပါးခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။

အဆိုပါကာလမ်ဳိးတြင္ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို ႏိုင္ငံေရးအရ စည္း႐ံုးမႈရည္ရြယ္ခ်က္ပါေစကာမူ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ား မိမိေက်ာင္းမွ လူရည္ခၽြန္ရေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ မိမိအတန္းမွ လူရည္ခၽြန္ရေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက တပည့္ကို မုန္႔ေကၽြး၊ ထမင္းေကၽြးၿပီး အားႀကိဳးမာန္တက္သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကပါသည္။

တပည့္မ်ားကလည္း ႀကိဳးစားၾကသည္။ လူရည္ခၽြန္ရဖို႔ ေငြေပးရ ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ လူရည္ခၽြန္စာေမးပြဲေမးခြန္းေပါက္သည္ဟု တခါမွ်မျဖစ္ခဲ့ ဖူးပါ။ ပညာေရးေလာကသည္ ထိုမွ်ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ ရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ ပါေသးသည္။

ေနာက္ပိုင္း တစ၊ တစ ပညာေရးေလာက ယိုယြင္းလာသည္။ ယေန႔လက္ရွိကာလတြင္ ပညာေရးတြင္ က်ဴရွင္ႏွင့္ေငြက လႊမ္းမိုးထား သည္။ ပညာေရးစနစ္ကို ျပန္ျပဳျပင္ရာတြင္ က်ဴရွင္ႏွင့္ေငြ လႊမ္းမိုးေနသမွ် မေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါ။

ဒုတိယအႀကိမ္ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို ျပန္အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္အစား ထိုစီမံကိန္းအတြက္ ကုန္က်မည့္ေငြကို ေက်ာင္းမရွိေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္း၊ ၀န္ထမ္းမလံုေလာက္ျခင္းကို တိုးျမႇင့္ ခန္႔ထားျခင္း ပိုမိုလုပ္သင့္ပါသည္။ ပညာေရးစနစ္ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္လာ ၿပီးေနာက္ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းကို အခ်ိန္မေရြးျပန္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ပါသည္။

ထိုနည္းတူပင္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ တက္ၠသိုလ္ပညာဆက္ လက္သင္ၾကားခြင့္ကို ေအာင္မွတ္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေနျခင္းကို ျပန္လည္ျပင္ ဆင္ရမည့္အစား ေအာင္မွတ္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းကို ပိုမိုခိုင္မာေအာင္ လုပ္ ေဆာင္ျခင္းကိုလည္း ေတြ႕ရေပသည္။

ထူးခၽြန္စြာေအာင္ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ေဆး၊ စက္မႈ၊ ေရေၾကာင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာတက္ၠသိုလ္စသည္တို႔ကို မတက္ဘဲ ႐ိုး႐ိုး ေမဂ်ာယူပါ။ လစဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကး တသိန္းေပးျခင္း၊ က်ဴရွင္ကို သြယ္၀ိုက္ အသက္သြင္းေပးေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

က်ဴရွင္မယူဘဲ မိမိႀကိဳးစားမႈသက္သက္ျဖင့္ေအာင္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား မ်ားေသာအားျဖင့္ အမွတ္မေကာင္းၾကပါ။ မိဘက ျပည့္စံုၿပီး ၀ိုင္းက်ဴရွင္ (သို႔မဟုတ္) တလသိန္းခ်ီေပးရေသာ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းမ်ား တြင္ တတ္ႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားက အမွတ္ေကာင္း ေကာင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္ျခင္း ပိုမ်ားျပားပါသည္။

ပညာေရးစနစ္ မေျပာင္းႏိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ တက္ၠသိုလ္တက္ ရန္ အမွတ္ျဖင့္ ခြဲေစကာမူ ထူးခၽြန္သိပ္ၸံ၊ ၀ိဇၨာသင္တန္းသားမ်ားကို ႐ိုး႐ိုး ေအာင္ၿပီး ေမဂ်ာေပါင္းစံုတြင္ ပထမႏွစ္တက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲ က ပထမႏွစ္ကို ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္သူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေထာက္ပံ့ျခင္းက ပုိမိုမဆီေလ်ာ္ေပဘူးလား။

ရမွတ္နည္းသျဖင့္ ေမဂ်ာေပါင္းစံုတြင္ တက္ေနၾကသူ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူအမ်ားစုသည္ သာမန္မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားလာၾကသူမ်ားျဖစ္ပါ သည္။ ဆယ္တန္းတြင္ က်ဴရွင္ေကာင္းေကာင္းမယူခဲ့ရ၍ အမွတ္မေကာင္း ေစကာမူ သူတုိ႔ေလးေတြအတြက္ ႀကိဳးစားပါက အခြင့္အလမ္းရွိသည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တုိင္းျပည္က မေပးႏုိင္ဘူးလား။

ဇူလိုင္ ၁၁ ရက္ေန႔ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းတြင္ “ေလးဘာသာ အထက္ဂုဏ္ထူးရရွိသူမ်ား ဆက္လက္ပညာသင္ယူမည့္ တကၠသိုလ္ရွိရာ ေဒသမ်ားသုိ႔ မိဘမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရး ေဆာင္ရြက္ မည္”ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ပါသတင္းကုိ စိတ္၀င္စားသျဖင့္ ဖတ္မိပါသည္။

ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္ေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ မိဘ မ်ားသည္ မည္သည့္၀န္ႀကီးဌာနမွ ၀န္ထမ္းျဖစ္ေစဟုမပါရွိဘဲ ရဲ၀န္ထမ္း တမ်ဳိးတည္းကိုသာ ရည္ၫႊန္းေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ ဂုဏ္ထူးေလးဘာသာ ႏွင့္အထက္ ေအာင္ျမင္သူေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ မိဘမ်ားက ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ႏွင့္ စာေရး၀န္ထမ္းျဖစ္ပါက သားသမီးမ်ားေက်ာင္းတက္ခြင့္ရ မည့္ေဒသသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းခြင့္ျပဳမည္ဟု ဆိုလုိျခင္းျဖစ္သည္။

ရဲ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ က်န္၀န္ႀကီးဌာနမ်ားမွ ၀န္ထမ္းအားလံုး ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ၀န္ထမ္းမ်ားအနက္ အခြင့္အေရးအရဆံုးက တပ္္မေတာ္(စစ္၀န္ထမ္းမ်ား)။ ယခု ဒုတိယအခြင့္ေရးရသူမ်ားက ရဲ၀န္ထမ္း ျဖစ္လာျပန္သည္။ ၀န္ထမ္းအားလံုးအတြက္ တေျပးညီမေဆာင္ရြက္ႏုိင္ ေသာ အခြင့္အေရးမ်ဳိးကို ဌာနဆုိင္ရာအတြင္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္သာ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ လူသိရွင္ၾကား သတင္းအျဖစ္မေဖာ္ျပသင့္ေပ။

ယခု ေဖာ္ျပထားေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕မိသားစုႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ကိစ္ၥ သည္ပင္ ေလးေလးနက္နက္ေတြးပါက ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ဳိးမ်ားကုိ ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ သာမန္ရဲ၀န္ထမ္းႏွင့္ စာေရး၀န္ထမ္းမ်ားသည္ ဤအခြင့္ အေရးရရန္ သားသမီးကို ႀကိဳးစားခိုင္းမည္။ က်ဴရွင္ေကာင္းေကာင္း၊ ၀ုိင္းေကာင္းေကာင္းထားရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္။ က်ဴရွင္ေကာင္းေကာင္း၊ ၀ုိင္း ေကာင္းေကာင္းတြင္ သားသမီးကုိ က်ဴရွင္ထားႏုိင္ေစရန္ မိဘက ေဘး ေပါက္၀င္ေငြရွာရေတာ့မည္။ လာဘ္စားေတာ့မည္။ ႐ုိး႐ိုးေက်ာင္းသင္ပညာ သက္သက္ျဖင့္ ကိုယ္တုိင္ႀကိဳးစားျခင္းေၾကာင့္ ဂုဏ္ထူးမ်ားစြာျဖင့္ ထူးခၽြန္စြာေအာင္မည့္ ေအာက္ေျခရဲ၀န္ထမ္းမ်ား၏ သားသမီးမ်ားရွိႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ လူနည္းစုသာျဖစ္ပါမည္။

လုပ္ပုိင္ခြင့္ရွိေသာ လူႀကီးမ်ားက ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ဂုဏ္ထူးရမႈ၊ အမွတ္အနည္းအမ်ားရမႈေပၚမူတည္စဥ္းစားေနသမွ် ကာလ ပတ္လံုး ျမန္မာ့ပညာေရးေလာကတြင္ အလြန္စည္ပင္ဖြံ႕ၿဖိဳးအျမစ္တြယ္ ေနေသာ က်ဴရွင္စံနစ္ကုိ အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္။

က်ဴရွင္ေကာင္းေကာင္း၊ ၀ုိင္းေကာင္းေကာင္းတတ္ႏုိင္ဖို႔ ေငြလိုပါသည္။ ေငြႏွင့္ရင္းမွရသည့္ ပညာေရး၊ က်ဴရွင္ေလွကားမွတက္မွ လိုရာရ ႏုိင္သည့္ ပညာေရးကုိ အားနည္းေအာင္ မလုပ္ဘဲ၊ အစစအရာရာ ဂုဏ္ ထူးျဖင့္၊ ရမွတ္ျဖင့္ စဥ္းစားေနျခင္းက ဆက္လက္မွားယြင္းေသာ ပညာေရးကုိ ေထာက္ပံ့ကူညီေနျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

ယခုအခါ သမၼတ၏ အႀကံေပးတဦးျဖစ္လာေသာ ေဒါက္တာရင္ရင္ ႏြယ္အား ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခ်က္ကို သံေတာ္ဆင့္ဂ်ာနယ္တြင္ ဖတ္႐ႈရပါသည္။ ေဒါက္တာရင္ရင္ႏြယ္သည္ ပညာေရးေလာက၊ အေျခခံပညာကုိ ကုိယ္တုိင္ကြင္းဆင္းေလ့လာေသာအခါ အေျခအေနမဟန္ေသာ ပညာေရး မွဴးမ်ားအေၾကာင္း သိရသည္။ ၀င္ေၾကး ၁၀ သိန္းေပးရေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္မ်ားအေၾကာင္းကုိ သိရသည္။

ေဒါက္တာရင္ရင္ႏြယ္သာ တကၠသိုလ္ေလာကသုိ႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာပါက ရင္သပ္ရင္မရမည့္အရာမ်ားစြာ ေတြ႕ရေပမည္။ က်ဴရွင္ရမည့္ အတန္းကုိ လုၾကသည့္ တကၠသုိလ္ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား။ ေက်ာင္းသင္ခန္းမ်ားက လယ္ေတာအလယ္တြင္ရွိေနသျဖင့္ ထန္းရည္အလြယ္တကူ ေသာက္ခြင့္ရသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ား။ လယ္ေတာထဲက ခ်ဳံပုုတ္မ်ားတြင္ ခ်စ္ဋီကာဖြင့္ေနေသာ စံုတြဲမ်ား၊ စာၾကည့္တုိက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဓာတ္ခြဲ ခန္းေကာင္းေကာင္းမရွိဘဲ ဖြင့္ထားေသာ တကၠသိုလ္မ်ား။ ေ၀းလံေသာ ေနရာတြင္ တက္ၠသုိလ္ကရွိသျဖင့္ ၃ နာရီခန္႔တြင္ ဘာမွ်မလုပ္ေတာ့ဘဲ အလုအယက္ ဖယ္ရီေပၚေျပးတက္ေနေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္း သားေက်ာင္းသူမ်ား၊ တက္ၠသိုလ္ေဆာက္စဥ္က စာၾကည့္တုိက္ သီးသန္႔မေဆာက္ခဲ့သျဖင့္ ယခုအခါ ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ရမည့္ အခ်ိန္တြင္ တကၠသိုလ္၀င္းထဲ၌ စာၾကည့္တုိက္သီးသန္႔ေဆာက္လာၾကသည္။

စာၾကည့္တုိက္ဗိသုကာပညာ သီးသန္႔ရွိပါသည္။ စာၾကည့္တုိက္ အေဆာက္အအံုကို ၀င္ေပါက္၊ ထြက္ေပါက္ တခုသာထားရေၾကာင္း စာၾကည့္တုိက္မွဴးက ရွင္းျပသည္ကုိ ဆရာလုပ္သည္ဟုယူဆၿပီး လက္စြဲ ေတာ္အင္ဂ်င္နီယာအဖြဲ႕ႏွင့္ တုိင္ပင္လ်က္ ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ ၄ ေပါက္ ရွိေသာ စာၾကည့္တုိက္အေဆာက္အအံုဒီဇုိင္းကုိ ေရြးခ်ယ္ေသာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္စသျဖင့္ အံ့ဖြယ္သုတမ်ားစြာ ေဒါက္တာေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ ေတြ႕ရေပမည္။

ျမန္မာ့ပညာေရးေလာကကုိ “ဒီ”(ဂုဏ္ထူး)မ်ားျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး၊ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာကလမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ မေရာက္ႏုိင္ပါ။ ျမန္မာ့ပညာေရးကို အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ၊ ထက္ထက္ျမက္ျမက္၊ လ်င္ ျမန္စြာ ေျပာင္းႏုိင္သူမ်ား ဦးေဆာင္ႏုိင္ပါေစဟု ဆုေတာင္းမိပါသည္။

ခင္ႏွင္းဦး

ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္