ကၽြန္မ အေပၚ ေစတနာ ေမတၱာထားတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ျခင္း အားျဖင့္ စပါရေစ။
အသက္ (၇၀)ဆိုေတာ့ ဒီေလာကႀကီးမွာ အႏွစ္(၇၀)နီးပါး ေနခဲ့ ရၿပီေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဒီႏွစ္(၇၀) အတြင္းမွာ ေစတနာ ေမတၱာရဲ႕တန္ဖိုးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခဲ့ ရတယ္ ဆိုတာလည္း သိပ္လြယ္လြယ္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္မုိ႔လို႔လည္း ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမတၱာ၊ ကၽြန္မတို႔ကို ေထာက္ခံသူမ်ားရဲ႕ ေစတနာဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အင္အား ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ျငင္းမရပါဘူး။ ဒါေၾကာင္မုိ႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ ဒီႏိုင္ငံ ဘယ္သြား မလဲလို႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္တဲ့ အခါ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူမ်ားဟာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရး လမ္းစဥ္ကို သြားေစခ်င္ပါတယ္။ သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာ ႐ိုး႐ိုးေလး ေျပာတာပါ။ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာ ႏုိင္ငံေရး ပါပဲ။
ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာ လူေတြနဲ႔ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့ ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္လို႔ ေျပာလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာ နံပါတ္တစ္ ကေတာ့ ျပည္သူလူထုကို မလွည့္ျဖားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိး၊ နံပါတ္ႏွစ္ ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အဖြဲ႕ အစည္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔ လုပ္တဲ့ အခါမွာ အျခားသူေတြကို ထိခိုက္ နစ္နာေအာင္ မေကာင္းတဲ့ နည္းေတြ၊ မမွန္ကန္တဲ့ နည္းေတြ၊ မတရားတဲ့ နည္းေတြ လုပ္တာကို ေရွာင္ၾကဥ္ ဖို႔ပဲ။ အဲဒီလို လုပ္မွ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ရွိႏုိင္ မွာပါ။ သန္႔ရွင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ရွိမွ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံဟာ ေရွ႕မွာ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေအးေအး ေဆးေဆး ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္နဲ႔ တိုးတက္ ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေမြးေန႔ အတြက္ ေျပာတဲ့ စကားေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး စကားေတြ ခ်ည္းပါလား တခ်ဳိ႕က ေမးပါတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ ေရွာင္လို႔ မရပါဘူး။ ကၽြန္မ ဒီလို ေမြးေန႔ အတြက္ ေျပာရတဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာတာကလည္း ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ ေရာက္လာ တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရး စကားပဲ ေျပာရမွာ ပါပဲ။ ဒီႏုိင္ငံဟာ အခုႏွစ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ကၽြန္မရဲ႕ (၇၀)ေျမာက္ ေမြးေန႔ ျဖစ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမယ့္ ႏွစ္မို႔လို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ေန ပါၿပီ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ မွန္မွန္ ကန္ကန္ ရလဒ္ ထြက္ေပၚဖို႔ ဆုိတာဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ အတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ အခု အခ်ိန္မွာ အဖြဲ႔ အသီးသီး၊ ပုဂ္ၢိဳလ္ အသီးသီးက ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာ ေအာင္ျမင္ေရး အတြက္၊ ေအာင္ႏုိင္ေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္း ေနၾကပါတယ္။ ဒါလည္း သဘာ၀က် ပါတယ္။ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ အရ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္း၊ ကိုယ္ေထာက္ခံတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား ႏုိင္ေအာင္လို႔ လုပ္ေပး ခ်င္ၾကတာခ်ည္း ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ လုပ္ပံု ကိုင္ပံုဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ အတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္လို ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ က်င္းပမလဲ ဒီေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ေတြ ဘယ္လို ျဖစ္မလဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံဟာ ဘယ္လို အေျခအေနမွာ ရွိမွာလဲ ဆိုတာေတြဟာ ဒီႏွစ္အတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ႏွစ္ အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ အတြက္၊ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ဆိုလို႔ ရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ ႏိႈင္းယွဥ္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္မယ္ ဆိုရင္ ဘ၀ တစ္ခု ဆိုတာ ေန႔ခ်င္း၊ ညခ်င္း ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တျဖည္းျဖည္း တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တည္ေဆာက္ လာရ တာပါ။ ကၽြန္မက ကံေကာင္း ေထာက္မလို႔ ကၽြန္မကို ေကာင္းေကာင္း ဆံုးမမယ့္ မိဘ ဆရာမ်ားနဲ႔ ႀကီးျပင္း ခဲ့ရပါတယ္။
မွန္မွန္ ကန္ကန္လုပ္ဖို႔၊ မွန္မွန္ ကန္ကန္ စဥ္းစားဖို႔ အားေပးတဲ့၊ သင္ေပးတဲ့ မိဘေတြ၊ ဆရာေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္း ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္လိုပဲ၊ ဘယ္သူကပဲ သင္သင္ ကိုယ္က သင္ယူမွပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ျပင္ႏုိင္မွာပါ။ ဒီအတိုင္းပဲ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ျပည္သူ ျပည္သား ေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြက ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ၊ ျပင္ပကမၻာက ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ျပင္ယူမွ ရမွာပါ။ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ အျမင္ေတြ၊ ကၽြန္မတို႔ ျဖစ္ေစ ခ်င္တာေတြ၊ ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဆႏၵ အိပ္မက္ေတြကိုသာ တင္ျပ ႏုိင္တာပါ။ ဒီဟာေတြကို တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဆိုတာ ျပည္သူေတြ ပါမွ ျဖစ္မယ္။
အဓိက က ျပည္သူေတြ ပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အသက္ဟာ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ကၽြန္မ အသက္ထက္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ႏွစ္ႏွစ္ပဲ ငယ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာ ေပါ့ေနာ္။ သံုးႏွစ္ေပါ့။ ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ၊ သံုးႏွစ္ ငယ္တယ္လို႔ ဆိုပါေတာ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆိုရင္ ကၽြန္မ အသက္က ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ ရွိပါၿပီ။ တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္ဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံ အျဖစ္ (၆၈)ႏွစ္ ရပ္တည္ ခဲ့ၿပီးၿပီ ဆိုလို႔ ရွိရင္ေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို သံုးသပ္ ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာ ပါၿပီ။ ဒီတိုင္းျပည္ဟာ တိုးတက္ ခဲ့သလား၊ ဘယ္ေလာက္ အထိ တုိးတက္ ခဲ့သလဲ။ ႏုိင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ အထိ ဒီလြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ေနျခင္း အားျဖင့္ ဘ၀ေတြ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းလာ သလဲ ဆိုတာေတြကို ကၽြန္မတို႔ စမ္းသပ္ ဆံုးျဖတ္ ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာ ပါၿပီ။ လူတစ္ေယာက္ အသက္(၇၀)ျပည့္တဲ့ အခါက်လို႔ ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ ဘ၀မွာ တုိးတက္မႈေတြ ရွိခဲ့သလည္း ဆိုတာေတြကို စမ္းသပ္ၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ ႏုိင္သလို ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ ဘယ္အေျခအေန ေရာက္ေနၿပီလဲ ဘယ္အေျခအေနကို ဆက္သြားမလဲ ဆိုတာ ဒီႏွစ္မွာ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ား ကေနၿပီး ေတာ့ အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ေရရွည္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုပဲ ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ကၽြန္မတို႔ လူသားေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြ၊ ကမၻာႀကီးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုပါ ၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုေခတ္ အခု အခါမွာ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံမွ ထီးထီးႀကီး ေနလို႔ မရပါဘူး။
ဒီကမၻာဟာ ျပင္ပ ကမၻာႀကီးနဲ႔ ဆက္စပ္ ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အေျခအေနကို ၾကည့္တဲ့ အခါက်ရင္ ကမၻာ့ အေျခအေန၊ ကမၻာ့ရဲ႕အျမင္၊ ကမၻာ့ရဲ႕ သေဘာထားေတြကိုလည္း ထည့္သြင္း ၿပီးေတာ့ စဥ္းစား ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ (၇၀)……၊ အသက္ (၇၀)ဆိုေတာ့ ေနာင္ ကၽြန္မတို႔ ေနရတယ ္ဆိုလို႔ ရွိရင္ ႏွစ္(၂၀) ေလာက္ ေနရတယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ေတာင္ အင္မတန္ အသက္ရွည္တယ္လို႔ ေျပာရ မွာပါ။ ဒီ ေနာင္ေနႏုိင္မယ့္ ႏွစ္(၂၀)ေလာက္ အတြင္းမွာ ဒီႏိုင္ငံ တိုးတက္တာ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တကယ့္ကို ကမၻာကေနၿပီးေတာ့ ေလးစားရမယ့္၊ တန္ဖုိးထားရမယ့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေစခ်င္ ပါတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္တာကို ကၽြန္မတို႔ ျမင္ေတြ႕ သြားခ်င္ ပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးမွာ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္မ ပါခဲ့တာဟာ အႏွစ္(၃၀)ေလာက္ ရွိသြား ပါၿပီ။ ႏွစ္(၃၀)ဆိုတာလည္း မနည္းပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီႏွစ္(၃၀) အတြင္းမွာ အဓိက ရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ၊ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ေမတၱာ၊ ေစတနာထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ မွ်ရမယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ လူတိုင္း၊ လူတုိင္းဟာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ အတြက္ လုပ္ေပး ေနႏိုင္တဲ့ အေျခအေန၊ အေနအထား ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ နိမ့္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ျမင့္သည္ ျဖစ္ေစ ဒါကေတာ့ ကမၻာ့ အျမင္အရ၊ ေလာကီ အျမင္အရ ေပါ့ေလ။ နိမ့္တာ ျမင့္တာကို ဆိုလို တာပါ။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္မွာလည္း ေပးစရာရွိတယ္ ဆိုတာကို မေမ့ေစခ်င္ ပါဘူး။
ယူတာကိုပဲ၊ ယူႏုိင္မွာကိုပဲ စဥ္းစား ေနလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူလူထုဟာ ငါတို႔ ဒီေလာကႀကီးကို ဘာေပးႏုိင္သလဲ ဆိုတာကို ေလးေလး နက္နက္ စဥ္းစား ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို စဥ္းစားမွ ကိုယ့္ရဲ႕ တန္ဖိုးကိုလည္း သိမွာပါ။ အခု ကၽြန္မတို႔ အားလံုး ေျပာေနတာ လူ႕အခြင့္အေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရး ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဘာလို႔ ယံုၾကည္သလဲ ဆိုတာ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ ေမြးရာပါ ဂုဏ္သိကၡာ ပါလာတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ တန္ဖိုးရွိတယ္ ဆုိတာကို ယံုၾကည္လို႔ လူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာ စာတမ္းႀကီးဟာ ေပၚလာ တာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ တန္ဖိုး၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို တကယ္ ပထမစၿပီး အသိအမွတ္ ျပဳရမွာ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ တန္ဖိုး ျမင့္ေစမယ့္ ကိစၥေတြကို အဓိက ထားၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ သြားမယ္ ဆိုလို႔ ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ တန္ဖိုးပါ တက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္မကေနၿပီးေတာ့ ဘယ္သူကမွ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ အျပစ္ ကင္းကင္းစင္စင္နဲ႔ အမွား မရွိေအာင္လို႔ လုပ္ရမယ္လို႔ ကၽြန္မ ဆုိလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို တကယ္ျဖစ္ဖု႔ိ ဆုိတာ အင္မတန္မွ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳျပင ္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အခ်ိန္မေရြး မွန္ကန္တဲ့ ဘက္က ေနၿပီးေတာ့ ရပ္တည္ ေပးႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ အတြက္ ဘာမဆို ၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ မဆို ၊ဘယ္ေနရာမွာ မဆို လုပ္ေပးႏိုင္တာကို လုပ္ေပးခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ ေစတနာကို ပြားမ်ားေအာင္လို႔ ေနႏုိင္ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။
အဲဒါဟာ အျခားသူေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ လူတိုင္း လူတိုင္း တစ္ဦးခ်င္း တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံအေပၚမွာ ထားတဲ့ ေမတၱာ၊ ေစတနာ အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ အေနနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အေပၚ မွာ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေပါ့ေနာ္၊ ဒီႏွစ္ (၇၀)အတြင္း ေစတနာ၊ ေမတၱာ ထားခဲ့ သူေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျပာရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူျပည္သားမ်ားဟာ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံ အေပၚ၊ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုႀကီး အေပၚမွာ ေစတနာ၊ ေမတၱာေတြ ထားၿပီးေတာ့ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ေခ်ာေခ်ာ ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ ညီညီ ညြတ္ညြတ္ ဒီေလာက ခရီးကို သြားႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ႀကိဳးစား ေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ ပါတယ္။
(NLD CHAIRPERSON တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ႐ုပ္သံဖိုင္မွ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
Messenger News Journal
0 comments:
Post a Comment