ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရွာေဖြေနေသာ ရဲရင့္ေသာ စစ္သားတစ္ေယာက္

လာမည့္ဇြန္လတြင္ အသက္(၇၀)ျပည့္ေတာ့မည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္သည္ ေျပာင္းလဲမႈ၏သေကၤတ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ အာဏာပါဝါကမူ တပ္မေတာ္လက္ထဲတြင္သာ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

ဘယ္ေနရာကၾကည့္ၾကည့္ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ အလွမ္းေဝးေသာ ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္စရာ ေတာႀကီးမ်က္မည္းေနရာကို ၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က တည္ေဆာက္ခဲ့ရာ ေနျပည္ေတာ္။ ယင္းေနျပည္ေတာ္ရွိ ခမ္းနားလွေသာ လႊတ္ေတာ္ဝင္းႀကီးအတြင္းက ဌာနခ်ဳပ္အသစ္ဆီေရာက္ေအာင္ ရွည္လ်ားေသာ ခရီးတစ္ခုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အင္းလ်ားကန္ေဘး ရန္ကုန္ေနအိမ္၌ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံခဲ့ရေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သူ၏ေနာက္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ လုပ္ႀကံခံခဲ့ရသည့္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ဖခင္ဦးေအာင္ဆန္း၏ ပံုရိပ္လႊမ္းမိုးမႈရွိေသာ ႐ုံးတစ္႐ုံးကို ႀကီးၾကပ္ဦးစီးေနေလၿပီ။သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အာဏာဆုိင္ရာ ေခ်ာင္ပိတ္ေနမႈမ်ား၊ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား အားလံုးအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာကို သူ ရွာေဖြေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ထိုတစ္စံုတစ္ရာကေတာ့ ရာထူးအဆင့္အတန္းမ်ားကို ႐ုိက္ခ်ိဳးမည့္ ၊ အာဏာပါဝါကို ၿမဲၿမဲက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို အာဏာမွေန၍ ကူညီကေလာ္ခြာထုတ္ေပးမည့္ ရဲရင့္ေသာစစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေျပာင္းလဲမည္ဆိုပါက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမဲလိုအပ္ေသာေၾကာင့္ လက္ရွိလႊတ္ေတာ္တြင္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ေနရာယူထားေသာ တပ္မေတာ္၏ အမာခံအုပ္စုလက္ထဲတြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေျပာင္းလဲေရးႏွင့္္ပတ္သက္၍ ထိေရာက္ေသာ ဗီတုိပါဝါတစ္ခုရွိေန၏။

‘‘အထက္ကအမိန္႔ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး မဲေပးဖို႔ျပင္ဆင္ထားတဲ့ (တပ္မေတာ္သား) တစ္ေယာက္တေလေတာင္ ကြၽန္မ ခုခ်ိန္ထိ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး’’ဟု ဆံေကသာထက္တြင္ ပန္းမ်ားပန္ဆင္ထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေျပာသည္။

‘‘အဲဒါက အေျခအေနသစ္ကို လက္ခံလာတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေမးခြန္းတစ္ခုပဲ။ သူတို႔ တကယ္ ဒီမိုကေရစီဆီ ေျပာင္းလဲသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ အရပ္သားအုပ္ခ်ဳပ္မႈကို သူတို႔လက္ခံရမယ္။ အရပ္သားအခြင့္အာဏာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကသာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္သင့္ၿပီးေတာ့ အစိုးရကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္က ျပည္သူလူထုရဲ႕အခြင့္အေရးပဲ’’ဟု ၎ကေျပာသည္။

လာမည့္ဇြန္လတြင္ အသက္(၇၀)ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီ အကူးအေျပာင္းအေပၚ အေနာက္တိုင္း၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာ ခ်ိတ္တြယ္ထားခံရေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးမည့္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ က်င္းပႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ တပ္မေတာ္အာဏာ လုယူခဲ့စဥ္ကတည္းကစ၍ တိုင္းျပည္သမိုင္းတြင္ အလြတ္လပ္ဆံုး ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္လာမည့္ဟန္ေပၚသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္လံုးကြၽတ္အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳကာ ယင္းအစားလူမဆန္သည့္ ေခ်မႈန္းမႈကိုသာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့၏။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ အဟန္႔အတားမ်ားကို သူ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ရာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ခန္႔အၾကာတြင္ တိုင္းျပည္၏ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သူေပၚထြက္လာေတာ့မည္ဟု (ပို၍ပို၍ အလားအလာမရွိသည့္တိုင္) စိတ္ကူးႀကံစည္၍ ရတန္ပါေသးသည္။

ပို၍ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ကေတာ့ ဒ႑ာရီပံုျပင္တစ္ပုဒ္၏ ဇာတ္သိမ္းထက္ နည္းနည္းေလ်ာ့သည့္ အေနအထားျဖင့္သာ သူ႔ကိုယ္သူ ေက်နပ္လက္ခံရပါလိမ့္မည္။ ယင္းအေနအထားက ျပႆနာလိႈင္းလံုးမ်ား ႐ုိက္ပုတ္ခံေနရသလို ႏုိင္ငံတကာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနသည့္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ဘုရင္ေမြးထုတ္ေပးသူအျဖစ္ ေနရမည့္ ဇာတ္ပို႔ေနရာပဲ ျဖစ္ပါသည္။

အာရွ၏ေနာက္ဆံုး မဟာမ်က္ႏွာစာ

ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား၏ရလဒ္၊ ယင္းကိုဦးတည္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာႏွင့္ ဂိုဏ္းဂဏကြဲမႈဆိုင္ရာ တိုက္ပြဲမ်ားသည္ မဟာအင္အားႀကီး တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယၾကား ကြက္တိတည္ရွိေနေသာ မဟာဗ်ဴဟာက်က် အေရးပါသည့္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏ အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ပါလိမ့္မည္။ အာရွ၏ ေနာက္ဆံုးမဟာစီးပြားေရးမ်က္ႏွာစာအျဖစ္ အလားအလာရွိေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ကုန္သြယ္ေရးဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ။ အင္ပါယာထူေထာင္သူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ဖူးခဲ့ၿပီ၊ ကိုလိုနီစနစ္၏ သားေကာင္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါၿပီ။

ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆုတ္ၿဖဲေနသည့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အင္အားမ်ားထဲတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ သက္ဆိုးရွည္ေနေသာ ျပည္တြင္းစစ္ပဋိပကၡ၊ ျမင့္တက္လာသည့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာတင္းမာမႈ ၊ ခိုင္မာသည့္ စီးပြားေရးႀကီးထြားမႈ အသီးအပြင့္မ်ား စားသံုးခြင့္ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းကို လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးေနသူမ်ားထံမွ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ျခင္းမ်ား ပါဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ခြင့္အတြက္ ႀကိဳးစားေနေသာ အုပ္စုမ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာက စုစည္းသည္ဆိုလွ်င္ ယင္း၏အတိတ္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ခ်ိန္မ်ားကို နဂိုအတိုင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ စြမ္းရည္တစ္ခုသာျဖစ္သည္။

‘‘ကမၻာကျမင္ဖူးသမွ် လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွာ အထူးျခားအေျပာင္ေျမာက္္ဆံုး ေျပာင္းလဲမႈေတြထဲက တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ေနရပါတယ္’’ ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူ ရစ္ခ်တ္ေဟာ့ေဆးက ေျပာသည္။

‘‘အဲဒါက တိုင္းျပည္ရဲ႕ျပႆနာေတြအားလံုးကို မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္လား။ ေကာင္းၿပီ ဒါက ယူတိုးပီးယား (အရာအားလံုးၿပီးျပည့္စံုေနေသာ စိတ္ကူးယဥ္ေနရာ၊ သုခဘံု) မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါက အာရပ္ေႏြဦးေတာ္လွန္ေရးထက္ အေတာ္အသင့္ ပိုထိန္းေက်ာင္းထားတဲ့ အကူးအေျပာင္းတစ္ခု၊ အဲဒါထက္ ေသခ်ာသေလာက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အကူးအေျပာင္းတစ္ခုပါ’’ဟု ရစ္ခ်တ္ကေျပာသည္။

ေျပာင္းလဲမႈကို ၂၀၁၀ ႏိုဝင္ဘာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လႊတ္ေပးမႈျဖင့္ အစပ်ိဳးခဲ့သည္။ စစ္အစိုးရသည္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ ဖန္တီးခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ရာေပါင္းမ်ားစြာ လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ ဆင္ဆာလုပ္ငန္းကို ပိတ္သိမ္းခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ပါဝင္သည့္ အစိုးရသည္ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီ စီးပြားေရးပိ္တ္ဆို႔မႈမ်ား အဆံုးသတ္ရန္အတြက္ အေနာက္တိုင္းႏွင့္ အေလးအနက္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား စတင္ခဲ့သည္။ အေနာက္တိုင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ရန္ အဆင္မေျပသည့္ ေဒသအျဖစ္မွေန၍ ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆံုး အလားအလာရွိ ေစ်းကြက္တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႐ုန္းကန္ရမႈကို သံုးေျမႇာင့္ဖန္တံုးက တစ္ဆင့္သာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အေနာက္ကမၻာက ႐ႈျမင္ထားခဲ့ၾက၏။ လက္ေတြ႕ပံုျပင္ဇာတ္ထုပ္ကမူ သည့္ထက္ ပို႐ႈပ္ေထြးခက္ခဲလွပါသည္။ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္က အထက္ျမန္မာျပည္ကို ၿဗိတိသွ်တို႔ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခဲ့စဥ္ကတည္းကပင္ ကမၻာေပၚတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ိဳးစံု အမ်ားဆံုးႏုိင္ငံမ်ားအနက္ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ တည္ၿငိမ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးမူေဘာင္တစ္ခုကို ေရးဆြဲရန္ အေရးနိမ့္သြားၿပီျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ၁၄ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၌ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု လက္နက္ကိုင္မ်ားက နယ္စပ္ေဒသတစ္ေလွ်ာက္ သီးျခားျပည္နယ္မ်ားရရွိေရး တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသည့္အခါ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမည့္ အႏၲရာယ္ႏွင့္ တိုင္းျပည္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ျခင္းဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေတြ႔အႀကံဳ ဇာတ္သိမ္းကို ေၾကညာခဲ့ပါသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဗမာ့နည္းဗမာ့ဟန္ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆီသို႔ ဒုကၡေရာက္ေစေသာ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လမ္းမသည္ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုဗမာ့နည္းဗမာ့ဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ စမ္းသပ္မႈေၾကာင့္ ေဒသတြင္းတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာႏွင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဆိုင္ရာ အဆိုးဆံုးစံခ်ိန္တင္ ႏိုင္ငံမ်ားအနက္ တစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူနည္းစုမ်ားအေရးဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသားျပႆနာ ေအးၿငိမ္းေအာင္ႀကိဳးပမ္းမႈတစ္ခုပါဝင္သည့္ ယခုေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလသည္ ႏိုင္ငံသစ္တစ္ခု ဖန္တီးျခင္းျဖစ္သလို လက္ရွိႏုိင္ငံကို ေနာက္တစ္ဖန္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ဆြဲသည့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေစႏိုင္သည္။

စာေရးဆရာလည္းျဖစ္၊ သမုိင္းပညာရွင္လည္းျဖစ္သူ ဦးသန္႔ျမင့္ဦးကမူ အဓိကဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာပါးနပ္စြာ ဦးတည္ေနမႈမ်ားကို လက္ဘယ္ေနရာမွာမွန္း မသိေသးသည့္ ပိုကာကစားပြဲတစ္ခုႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္သည္။

ယင္းသည္ လက္တစ္ဆုပ္စာလူတစ္စု လက္ထဲတြင္သာ တည္ရွိေနၿပီး သေဘာတူညီခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ မရရွိပါက ေရြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္းတြင္ ယာယီႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း ျဖစ္လာႏိုင္ေျခရွိေၾကာင္း ၎ကဆိုသည္။

‘‘ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးအေပးအယူညႇိႏိႈင္းမႈဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈသိပ္မရွိဘူး။ မတူကြဲျပားမႈေတြကို မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ထားတဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြပဲရွိတယ္’’ဟု ဦးသန္႔ျမင့္ဦးကေျပာသည္။

အကဲျဖတ္မႈတစ္ခုအရေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ တိုင္းျပည္၏ အေက်ာ္ၾကားဆံုး လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုး ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္တြင္ ေနရာအမ်ားဆံုးရႏုိင္ေျခရွိေသာ ပါတီေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း တိုင္းျပည္ကိုဦးေဆာင္ရန္အတြက္ အခြင့္အေရးနည္းနည္းသာ ရွိသည္ဟုသာ သံုးသပ္ထားသည္။

အနီးကပ္ဆံုး အဟန္႔အတားကေတာ့ သူမကို ရည္ရြယ္ေရးဆြဲခဲ့ပံုရေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ပုဒ္မတစ္ခုပဲ ျဖစ္သည္။ ယင္းပုဒ္မက တိုင္းတစ္ပါး၏ ႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္ေသာ သားသမီးရွိသူကို သမၼတျဖစ္ခြင့္မွ ပိတ္ပင္ထားေသာ ပုဒ္မျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သားႏွစ္ဦးစလံုးမွာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ပို၍နက္႐ိႈင္းသည့္ ျပႆနာကေတာ့ အဆင့္ျမင့္တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးမ်ား၏ မသကၤာမႈမ်ားပဲျဖစ္၏။

ထူးဆန္းသည့္ bedfellows

ႏိုင္ငံေရးလွည့္ကြက္မ်ားႏွင့္ အလွည့္အေျပာင္းမ်ား၏ ေနာက္ထပ္သေကၤတတစ္ခုကေတာ့ အသစ္ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အရင္းႏွီးဆံုးမဟာမိတ္က သူ ဆယ္စုႏွစ္ေလးပံုတစ္ပံုစာမွ် အေသအလဲ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ရေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းတစ္ဦးပင္။ သူရဦးေရႊမန္းသည္ အရပ္သားအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ ပူပူေႏြးေႏြး လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာင္းလဲပံုေဖာ္လာသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ သူရဦးေရႊမန္းကို သမၼတအျဖစ္ အမည္စာရင္းတင္သြင္းၿပီး သူကိုယ္တိုင္ကမူ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ (သို႔မဟုတ္) ပို၍ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္က သူ႔ပါတီ NLD ကို ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမုိးႏိုင္စြမ္းေပးမည့္ အားေကာင္းေသာ ပိတ္ကားေနာက္ကြယ္မွ ေနရာကို ယူလိမ့္မည္ဟု အခ်ိဳ႕က ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ တပ္မေတာ္တြင္းမွ အခရာက်ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အယံုအၾကည္မရွိၾကသလို သူရဦးေရႊမန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အယံုအၾကည္မရွိ လက္မခံၾကေပ။ ၎တို႔၏ တက္မကိုင္ ပဲ့ကိုင္ရွင္ေဟာင္းမ်ားအနက္ တစ္ဦးက သူ႔ကိုယ္သူ အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးအျဖစ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ဒီမိုကေရစီ အားေပးျမႇင့္တင္သူအျဖစ္ ႐ုပ္လံုးသစ္ပံုေဖာ္လာသည့္အေပၚ တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးတခ်ိဳ႕က သစၥာေဖာက္ခံရသလို ခံစားၾကရသည္။

‘‘စိတ္ကူးက အတူတကြလုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ တပ္မေတာ္ကို ထြက္သြားခိုင္းလို႔မရဘူး။ တပ္မေတာ္ကို ေျဖရွင္းနည္းရဲ႕အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ရမယ္။ ျပႆနာအစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ မဟုတ္ဘူး’’ဟု ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည့္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဦးရဲထြဋ္ကေျပာသည္။

အစိုးရတပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအၾကား ဆယ္စုႏွစ္တစ္ဝက္ေက်ာ္မွ် ျပည္တြင္းစစ္ပဋိပကၡ အဆံုးသတ္ေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတုိင္းအတာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးတစ္ခု ေဆာင္ရြက္ရန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုေဒသမ်ားမွ ျပည္သူအမ်ားအျပားအတြက္မူ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုဆိုင္ရာ မည္သည့္ရွင္းလင္းခ်က္မွ် မပါဝင္သည့္ ျပည္လံုးကြၽတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ တစ္ခုထက္ နည္းနည္းပိုပါသည္။ အခ်ိဳ႕ကဆိုလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားကို သတိထားသလိုပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း သတိထားၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူမ်ားစုျဖစ္ေသာ ဗမာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္သာ ၎တို႔ႏွစ္ဦးစလံုးကို ႐ႈျမင္ၾက၍ပဲျဖစ္ပါ၏။

Hardline ဗုဒၶဘာသာမ်ား

ဤကဲ့သို႔ မေသခ်ာမေရရာသည့္ျဖစ္စဥ္၌ ေနာက္ထပ္ (စိုးရိမ္စရာ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္မ်ား ရွိလာႏိုင္ေျခရွိေသာ) သေဘာထားကြဲလြဲမႈ ျပႆနာတစ္ရပ္ကေတာ့ ႀကီးထြားလာသည့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ သည္းခံႏိုင္မႈ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အခ်ိဳ႕၏ အၾကမ္းဖက္မႈအတြက္ ပိုက်ယ္ျပန္႔လာသည့္ ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္မႈ ခြင့္ျပဳထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ျမင့္တက္လာေသာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ ပဋိပကၡက လူဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီ အသက္ဆံုး႐ႈံးေစခဲ့ၿပီး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ ခိုလံႈရသူမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံ၏ က်န္ေဒသမ်ားတြင္လည္း ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ အေျခခံအဖြဲ႔အစည္းမွာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ခံရပါၿပီဆိုေသာ လက္ယာယိမ္းဘုန္းႀကီးအခ်ိဳ႕၏ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရး ေဟာေျပာမႈမ်ားက တိုးပြားလာသည္။

ႏွစ္ဖက္စလံုးမွ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အသိအမွတ္ျပဳမႈတစ္ခု ေတာင္းဆိုေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မြတ္စလင္လူနည္းစုအား ကာကြယ္ရန္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားမႈ မျပဳျခင္းအတြက္ ႏုိင္ငံတကာက အျပစ္ရွာေဝဖန္ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ က်ျပန္လွ်င္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗုဒၶဘာသာအက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခုခံကာကြယ္ရာတြင္ ေပ်ာ့ညံ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ အခ်ိဳ႕က ေလွာင္ေျပာင္တုိက္ခိုက္ၾကျပန္သည္။

အစိုးရႏွင့္နီးစပ္ေသာ မသမာသည့္ အင္အားစုမ်ားက ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားကို တမင္တကာ စည္းက်ဝါးက် လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ဖိအားပိုမ်ားေစရန္အလို႔ငွာ ယင္းပဋိပကၡကို ပိုျပင္းထန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အေက်ာ္ၾကားဆံုး အတိုက္အခံမ်ားအနက္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးဇာဂနာကေျပာသည္။

‘‘ဒါေတြကို ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွာ စစ္တပ္ကလူေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ’’ဟု ဦးဇာဂနာကေျပာသည္။ သူက ဘာသာမ်ားအၾကား တင္းမာမႈကို ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုးႏွင့္ ပံုခိုင္းေျပာျပခဲ့သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား၏ ရလဒ္က မည္သို႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အာဏာယူသူ မည္သူပင္ျဖစ္ျဖစ္ နက္႐ႈိင္းလွသည့္ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ကို အေမြဆက္ခံရေပလိမ့္မည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ကေရာ ယခုႏွစ္အတြက္ပါ ၂ ႏွစ္စလံုး စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္မက ကမၻာ့ဘဏ္က ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ေသာ္လည္း လူတုိင္းခံစားခြင့္မရွိပါ။ ဖန္တီးခဲ့ေသာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈ အမ်ားစုမွာ အခြင့္ထူးခံ စီးပြားေရးသမား အနည္းစုဆီသို႔သာ ေရာက္ရွိသြားခ့ဲသည္။

‘‘စစ္တပ္ဟာ ဒီေနရာကို ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ၾကာ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့တာပဲ’’ ဟု အေနာက္တိုင္းသံတမန္တစ္ဦးက ေျပာသည္။

‘‘စစ္တပ္ကိုယ္၌ကလြဲရင္ အဖြဲ႔အစည္းအားလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတဲ့အေနအထားမွာရွိတယ္’’ဟု ၎ကေျပာသည္။

ႏိုဝင္ဘာ၌ မည္သူပဲႏိုင္ႏုိင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔၏ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈဖိအားမ်ားကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ညႇိႏိႈင္းရမည္ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ မဟာဗ်ဴဟာက်ဟန္ခ်က္ညီ ကစားကြက္ကို ကစားရေပလိမ့္မည္။ ေဘဂ်င္းဆီမွ ေငြမ်ားက ယခင္အာဏာရွင္စနစ္ကို မၿပိဳလဲေအာင္ ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တြင္းထြက္သတၱဳမ်ား၊ သစ္မ်ား၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကို ႏိႈက္ယူရန္ တ႐ုတ္၏ လူမဆန္ေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈအျဖစ္ ေတြ႔ျမင္ရသည့္ ခါးသီးမႈလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ တည္ရွိေနသည္။ အေမရိကန္၏ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမွာလည္း ယင္းကြက္လပ္ကိုျဖည့္ဆည္းရန္ အေနအထား၌ မရွိေသးေပ။ ျမန္မာ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္အအံုအားနည္းမႈ၊ တာရွည္ေသာ အေမရိကန္ပိတ္ဆို႔မႈေၾကာင့္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ေသာ အေမရိကန္ကုမၸဏီမ်ားသည္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံရန္ အမ်ားေမွ်ာ္လင့္သည္ထက္ ပိုေႏွးေကြးလာသည္။

အေရးႀကီး အေျပာင္းအလဲႏွစ္သို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ မေသခ်ာမေရရာမႈမ်ား ၿခံဳလြမ္းေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနအထားသည္ သူ၏ အနာဂတ္အစိုးရ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္မလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းတစ္ခုအေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တံုးတိတိတံု႔ျပန္မႈ၌ ၾကည္လင္ျပတ္သားသြားသည္။ အေျပာင္းအလဲတြင္ အေနအထားႀကီးမားစြာ ရွိေနေသာ္လည္း သူသမၼတျဖစ္လွ်င္ ဘာလုပ္မလဲဆိုသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မပီမျပင္ မေရမရာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အခ်ိဳ႕က ေဝဖန္ၾကသည္။

‘‘အဲဒါက အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု။ အင္မတန္မွ မေရမရာတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပဲ’’ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တံု႔ျပန္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

‘‘ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ကြၽန္မတို႔ ဝင္ၿပိဳင္မလားမၿပိဳင္ဘူးလားဆိုတာေတာင္ ကြၽန္မတို႔ မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူး။ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုအစိုးရမ်ိဳးျဖစ္လာမလဲဆိုတာကို ကြၽန္မ ဘယ္လိုေျပာႏိုင္ပါ့မလဲ’’ဟု သူမကေျပာသည္။

မ်က္ႏွာစာမွ သဗၺရနံေပါင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ

စီးပြားေရးတံခါးပိတ္ဝါဒကို အဆံုးသတ္လိုက္ကတည္းက သြန္က်လာခဲ့သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ျမန္မာ၏ အဓိကၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္သည္ ႐ုတ္တရက္ခ်မ္းသာမႈေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ႀကီးထြားေနသည့္ ၿမိဳ႕အျဖစ္ေရာ ဧည့္သည္မ်ား ႐ုတ္တရက္ေရာက္ခ်လာသည့္ ၿမိဳ႕အျဖစ္ပါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို ေတြ႔ႀကံဳလိုက္ရပါၿပီ။ ဝင္ေရာက္လာေနသည့္ အေနာက္တိုင္း လူသံုးကုန္ပစၥည္းကုမၸဏီမ်ားက ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသံမ်ား တဝီဝီေပးလာသည္။ ယင္းမွာ ကားတင္သြင္းမႈ ဆက္လက္စီးဝင္ေနသည့္အတြက္ ယာဥ္ေၾကာက်ပ္မႈက လစဥ္လိုလုိ ပိုဆုိးလာပံုေပၚသည့္ အားထုတ္မႈတစ္ခုပဲျဖစ္သည္။

ဆက္သြယ္ေရးက႑ကိုလည္း ေနာ္ေဝး၏ တယ္လီေနာႏွင့္ ကာတာ၏ အူရီးဒူးဆိုသည့္ မိုဘိုင္းဝန္ေဆာင္မႈအသစ္မ်ား စတင္ျခင္းျဖင့္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ ယင္းေၾကာင့္ ဆင္းမ္ကတ္ေစ်းႏႈန္းမ်ား အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀၀ အထက္မွေန၍ ၂ ေဒၚလာေအာက္သို႔ တစ္ရွိန္ထိုးက်ဆင္းသြားေစခဲ့သည္။

ကိုကာကိုလာ၊ ယူနီလီဗာ အစရွိသည့္ ကုမၸဏီမ်ားကလည္း လူဦးေရ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ရွိသည့္ ျမန္မာ့ေစ်းကြက္တြင္ လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈကို ျပန္လည္စတင္သူကစ၊ ယခုမွစတင္ထူေထာင္သူကေထာင္ လုပ္လာၾကသည္။

ႀကီးမားလွသည့္ ဂ်ပန္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳ သီလဝါစက္မႈဇုန္ကလည္း စက္႐ံုမ်ားတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီ ၂၀ ႏွင့္ အေပးအယူသေဘာတူညီႏိုင္ၿပီဟု ဆိုလာသည္။ ယင္းစက္မႈဇုန္သည္ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္း၌ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ရွိေနသည့္ အလားတူစီမံခ်က္မ်ားအတြက္ စံျပတစ္ခုျဖစ္လာရန္ အစိုးရကေမွ်ာ္လင့္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ပိုနက္႐ႈိင္းလွသည့္ ဇာတ္ထုပ္တြင္မူ စိတ္ထက္သန္ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ိဳးစုံကိုေရာ အစိုးရကိုပါ အားတက္ေစမႈ နည္းပါးလွပါသည္။ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံကဲ့သို႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးစက္႐ုံအခ်ိဳ႕မွာ စစ္အစိုးရ၏ ဖ႐ုိဖရဲကေမာက္ကမ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၏ အက်ိဳးဆက္ႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာပိတ္ဆို႔မႈမ်ားေအာက္တြင္ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့မိၿပီးေနာက္ ဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားကို ျပန္အဖတ္ဆည္ေနရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကို စူးစမ္းရန္လာေရာက္ၾကေသာ ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ားမွာ ျပႆနာမ်ားစြာေၾကာင့္ ဦးက်ိဳးကာ အိမ္ျပန္ကုန္ၾကသည္။

ျပႆနာမ်ားဟုဆိုရာ၌ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကဲ့သို႔ အေျခခံဝန္ေဆာင္မႈကင္းမဲ့ျခင္းမွစ၍ (ဓာတ္သတၳဳမွ ဘီယာအထိ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စစ္တပ္ႏွင့္ ၎၏ခ႐ုိနီမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေနသည့္ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ေနရျခင္း) ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဥပေဒေရးရာ အခက္အခဲမ်ားအထိ က်ယ္ျပန္႔လွပါသည္။

သီလဝါအပါအဝင္ တုိင္းျပည္တစ္ဝန္းမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္ စစ္တပ္က သမုိင္းဝင္သိမ္းဆည္းထားသည့္ အေနအထားေၾကာင့္ ေျမယာျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရ၏။

ယခုႏွစ္၏ အေရးႀကီး သမိုင္းဝင္ေရြးေကာက္ပြဲကို အာ႐ုံစိုက္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အဆိုပါျပႆနာမ်ား သိပ္မၾကာမီအခ်ိန္မွာပဲ ေလ်ာ့နည္းသြားမႈ ျမင္ရမည့္ပံုမရွိေသးပါ။ သယံဇာတရင္းျမစ္မ်ားႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာက် ပထဝီဝင္တည္ေနရာျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း စိတ္လႈပ္ရွားတက္ႂကြမႈမ်ား ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းအခ်က္အေၾကာင့္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည့္ စီးပြားေရးမ်က္ႏွာစာတစ္ခု ျဖစ္လာမည့္ပံုလည္း ရွိမေနေပ။

(Financial Times မွ Myanmar: Suu Kyi's search for "one brave soldier" ေဆာင္းပါးကို ၿငိမ္းၿငိမ္းျပည့္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။)

7Day Daily