အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ခ်ိန္ လံုျခဳံပါေစ

ျမိဳ႕ျပအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အိမ္အျပန္ဟာ ေနာက္က်လာေနျပီ (ဓာတ္ပံု – http://www.maysun.eu)

ဒီေန႔ေခတ္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြက အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ တန္းတူရင္ေပါင္တန္းျပီး လုပ္ငန္းခြင္ အသီးသီးမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနႀကရတယ္။ ကုမၼဏီေတြမွာ ရာထူးအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ေနႀကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရွိသလုိ ၀န္ေဆာင္မွဳလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အေရာင္း၀န္ထမ္းေတြအျဖစ္ လုပ္ကုိင္ေနႀကရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူတုိ႔ေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ေနမင္းရဲ႔အလင္းေရာင္ကုိ အားကုိးလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ျမိဳ႕ျပညရဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးခ်ိန္ေရာက္မွပဲ အိမ္ျပန္ရတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနပါျပီ။ျမိဳ႔ျပမွာေနထုိင္ႀကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြ ေနာက္က်ရတဲ့အေႀကာင္းရင္းေတြထဲမွာ လုပ္ငန္း မျပီးျပတ္ေသးတာကလည္း အဓိက အေႀကာင္းအရင္းျဖစ္တယ္။လုပ္ငန္းခြင္ အစည္းအေ၀းေတြေႀကာင့္လည္း ညႀကီးမုိးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ႀကရသူေတြ ရွိတယ္။ လခ်ဳပ္အစီရင္ခံစာေတြ ေရးေနရလုိ႔ အခ်ိန္ပုိ ဆင္းေနရတဲ့ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ရွိတယ္။ညပုိင္း အေရာင္းဖြင့္တဲ့ ကုန္စုံဆုိင္(convenience store) က အေရာင္း၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ဘီယာအေရာင္းျမွင့္တင္ေရး အေရာင္း၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြကလည္း မုိးစုံးစုံးခ်ဳပ္ခ်ိန္ေတြသာ ျဖစ္ႀကပါတယ္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႔ႀကီးမွာေနထုိင္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက ကံမေကာင္း အေႀကာင္းမလွစြာပဲ အျခားျမိဳ႔ျပက အမ်ဳိးသမီးေတြထက္ ပုိလုိ႔ေနာက္က်ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ဘတ္စ္ကားစီးရတဲ့ ဒုကၡကုိ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတုိင္း ေန႔စဥ္ခံစားေနရတဲ့ဒုကၡ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရလုိ႔ ကုိယ္စိတ္ႏွလုံး ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ငါးပိသိပ္ ငါးခ်ဥ္သိပ္ ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္ တင္ထားတဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြရဲ ႔ယဥ္ေနာက္လုိက္ေတြက ယာဥ္စီးခယူျပီး ေငါက္တယ္။ သက္ေတာင့္သက္သာမရွိတဲ့ ယာဥ္ေတြေပၚမွာ စိတ္မသက္မသာ ထုိင္ျပီး အနံ႔ေပါင္းစုံ ရွဳရွဳိက္ရင္း အိမ္ျပန္ႀကရတယ္။

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ခရီးသည္လုရင္းျပိဳင္ကားသဖြယ္ အျပိဳင္ေမာင္းႀကတဲ့ ဘတ္စ္ကားယာဥ္ေမာင္းေတြရဲ႔ ကားကုိစီးရင္း ဘုရားစာတြင္တြင္ရြတ္လုိ႔ ဘယ္ကုိမွ စိတ္မပ်ံ႔လြင့္ရဲတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ ရွိတယ္။ ကားေပၚမွာ ခရီးသည္ေတြျပည့္ေနေပမယ့္ ကားမွတ္တုိင္က ကြမ္းယာသည္နဲ႔ေဆြမ်ဳိးစပ္ေနတဲ့ စပယ္ယာေတြကုုိ သည္းခံႀကရတယ္။ကုိယ့္ထုိင္ခုံေရွ႔မွာ ေနရာမရလုိ႔ ရပ္ေနသူက ကုိယ့္ထက္ အသက္ႀကီးသူျဖစ္ေနသည့္တုိင္ အထုပ္အပုိးပါခဲ့ရင္ ကူညီကုိင္တြယ္ေပးတာကလြဲလုိ႔ ထုိင္ခုံေနရာ ဖယ္မေပးႏုိင္ႀကေတာ့ဘူး။ (ကုိယ္တုိင္က တေနကုန္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာ လုပ္ကုိင္ခဲ့ရတာမုိ႔ ထုိင္ခုံေနရာကုိ မက္ေမာလုိ႔ မဟုတ္ပါပဲ ၀န္စည္စလြယ္ေတြနဲ႔ မတ္တပ္မရပ္ခ်င္ေတာ့တာလည္း ပါတယ္။)

ျမိဳ႔ျပခရီးသည္ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးကုိ စနစ္တက် မစီမံတတ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေအာက္မွာ လုပ္ကုိင္ေနႀကရတဲ့ ယာဥ္ပုိင္၊ ယာဥ္ေမာင္း၊ ယာဥ္ေနာက္လုိက္ေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ဆက္ဆံေနႀကရတဲ့ ရန္ကုုန္ျမိဳ႔ျပေနထုိင္သူေတြ ဘ၀ဟာ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ အခုလုိ ကားေတြေပါလာ၊ ခရီးသည္မ်ားလာ၊ ယာဥ္ေႀကာပုိရွဳပ္ေထြးျပီး ယာဥ္ေႀကာပုိႀကပ္လာခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္မွာ ေနထုိင္ႀကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္က အရင္ထက္ပုိလုိ႔ ေနာက္က်လာခဲ့ရပါတယ္။

၂၁ ရာစု အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက လုံျခံဳစိတ္ခ်ရပါရဲ႔လား။ မႏၱေလးျမိဳ႔က ဂ်ာနယ္လစ္ အမ်ုိးသမီးတေယာက္က သူကုိယ္တုိင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ အခုလုိေျပာျပတယ္။ “သတင္းကိစၥနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးဖုိ႔ တုိက္က ထြက္လာေတာ့ ညေန (၆း၀၀) နာရီေလာက္ရွိျပီ။ အင္တာဗ်ဴးက ႏွစ္ဆင့္သြားရတာ။ အလုပ္ျပီးလုိ႔ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ည(၈း၀၀) နာရီထုိးျပီးျပီ။ က်မစီးတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေဘးနားကုုိ ဆုိင္ကယ္တစီး ကပ္လာျပီး ေနာက္ကေနေက်ာ္လုိက္၊ ေရွ႔ကေန စီးလုိက္ လုပ္ေနတယ္။ ႀကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ရီေ၀ေ၀နဲ႔။ ဆုိင္ကယ္နံပါတ္က မပါဘူး။ အခုေတာ့ ကုိယ့္အနားကုိ ဆုိင္ကယ္ကပ္လာရင္ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ ေႀကာက္ေနျပီ”တဲ့။

အခုေနာက္ပုိင္းမွာ ျမိဳ႔ျပညေတြက မလုံျခံဳေတာ့ဘူး။ အုပ္စုဖြဲ႔ လုယက္တာေတြ ရွိတယ္။ မူးယစ္ရီေ၀သူအခ်ဳိ႔က မႀကားႏုိးနား ေျပာႀကတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ပုိက္ဆံအိတ္လုေျပးတာ၊
ဟန္းဖုန္းလုိခ်င္လုိ႔ ရုိက္လုတာ၊ ဆြဲႀကိဳးျဖတ္ေျပးတာစတဲ့ ရာဇ၀တ္မွဳေတြက ေန႔စဥ္နီးပါးျဖစ္ေနတယ္။ ႏွမသားခ်င္းမစာနာပဲ ထိကပါးရိကပါး လုပ္ႀကတာေတြကုိလည္း ျမိဳ႔ျပမွာ ေနထုိင္ႀကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနႀကရပါတယ္။

ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ႔ရဲ႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ဆုိင္ကယ္ပါ၀င္တဲ့ ယာဥ္တုိက္မွဳျဖစ္စဥ္ေတြက အမ်ားဆုံးျဖစ္ေနတယ္။ ယာဥ္တုိက္မွဳျဖစ္တဲ့ အမ်ားဆုံး အခ်ိန္ေတြကလည္း ညပုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ပုိအျဖစ္မ်ားတယ္။ ယာဥ္ထိန္းတပ္ဖြဲ႔ကထုတ္ျပန္တဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြအရ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်မွာကုိ ျမိဳ႔ျပက အမ်ဳိးသမီးေတြ အရင္ကထက္ ပုိျပီးစုိးရိမ္လာႀကတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်မွဳေႀကာင့္ အိမ္မွာက်န္ရစ္တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြက လည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ ေမွ်ာ္ေနရတာ ထုံးစံျဖစ္ေနပါျပီ။ အိမ္ျပန္ေရာက္သင့္တဲ့အခ်ိန္ မေရာက္ရင္ အိမ္ရွိလူကုန္ စိတ္ပူႀကရတယ္။ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္က သမီးကုိ မိဘေတြက ဖုန္းဆက္ေမးသင့္ရင္ ေမးႀကရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီဆုိမွ စိတ္ႏွလုံးဒုံးဒုံးခ်ရတဲ့ သမီးရွင္ေတြရဲ႔ မိဘေတြလည္းရွိပါတယ္။

“ည(၈း၃၀)နာရီမွာ ဖုန္းမည္လာရင္ အေဖဆက္တဲ့ဖုန္းဆုိတာနံပါတ္ မႀကည့္ပဲနဲ႔ က်မသိတယ္”လုိ႔ မႏၱေလး ခ်မ္းျမသာစည္ျမိဳ႔နယ္မွာ ေနထုိင္တဲ့အသက္၂၆ ႏွစ္အရြယ္၀န္ထမ္း အမ်ဳိးသမီးငယ္ တေယာက္က ေျပာပါတယ္။ အရင္ေခတ္ေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြ အလုပ္လုပ္စရာမလုိပဲ အိမ္ေထာင္စုဇယားမွာ မွီခုိလုိ႔ျဖည့္ခဲ့ႀကတာပါ။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ လူေနမႈ ပုံစံေတြေျပာင္းလာျပီး အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း အလုပ္လုပ္လာႀကရတယ္။ ဟုိးအရင္ေခတ္ေတြက အမ်ဳိးသမီးေတြ လုပ္ငန္းစလုပ္ခဲ့ႀကစဥ္မွာ ညေန (၄း၀၀)နာရီဟာ လုပ္ငန္းခြင္သိမ္းခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြ ေနာက္က်လာတယ္။

ဒီေန႔ကာလမွာ ည ၇ နာရီခြဲ (၈း၀၀) နာရီအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေစာတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ႏုိင္တဲ့ကာလကုိ ေရာက္လာျပီ။ မိသားစုတစုမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတေယာက္တည္းရဲ့ လုပ္ခလစာကုိ ထုိင္စားတယ္ဆုိတာ၂၀ ရာစု လူေနမွဳပုံစံျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဖခင္ျဖစ္သူရဲ့ ၀င္ေငြတခုတည္းနဲ႔ သားသမီးအားလုံးကုိ ေက်ာင္းျပီး ဘြဲ႔ရသည္အထိ ထားႏုိင္ခဲ့ႀကတယ္။ အေဖျဖစ္သူက ေန႔စား၀န္ထမ္း ျဖစ္ေစ လခစား၀န္ထမ္းျဖစ္ေစ သူ႔တေယာက္ထဲရဲ႔ ၀င္ေငြက မိသားစုကုိ ၀မ္း၀ရုံသာမက ခါးလွတဲ့အထိ ဆင္ႏိုင္ခဲ့ႀကတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အရြယ္ေရာက္ျပီးသူတုိင္း အိမ္ရွိလူကုန္ က်ားမ မေရြး တက္ညီလက္ညီ လုပ္လာႀကရတယ္။ (အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးသာသာ အရြယ္ေတြလည္း မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္ လုပ္ငန္းခြင္အခ်ဳိ႔မွာ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ေနႀကတာ ရွိပါတယ္။)

အိမ္ေထာင္စုေတြရဲ႔ ကုန္က်စရာေတြကလည္း ပုိျပီးမ်ားလာတယ္။ မကုန္မျဖစ္ ကုန္က်စရိတ္ေတြက ရွိေနေတာ့ က်ားမ မေရြး လုပ္ေနႀကရတယ္။ တယ္လီဖုန္းဘီလ္၊ လွ်ပ္စစ္မီတာခ၊ေရခြန္၊ ဗီစီဒီေခြ၊ ဆုိင္ကယ္ဓာတ္ဆီဖုိး၊ ဆုိင္ကယ္ျပင္ဆင္စရိတ္စတဲ့ ဗာဟီရေတြမွာ ကုန္က်စရိတ္ေတြက လစဥ္ထြက္ေနတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ လက္ရွိ လူဦးေရက ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေမလ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ၅၁ သန္းေက်ာ္ (၅၁,၄၈၆,၂၅၃ ဦးတိတိ) ရွိပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဦးေရက၂၄ သန္းေက်ာ္ရွိျပီး အမ်ဳိးသမီးဦးေရက၂၆ သန္း ေက်ာ္ရွိေနပါတယ္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ကေန ၆၄ ႏွစ္အတြင္း အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ (working age) လူဦးေရက ၃၂ သန္းေက်ာ္(၃၂,၉၈၂,၇၆၈)ရွိတယ္။ႏုိင္ငံလူဦးေရရဲ့ ၆၇ ရာခုိင္ႏႈန္းက အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့အရြယ္ေတြ ျဖစ္ႀကတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ အေရအတြက္က အမ်ားအျပား ပါ၀င္တယ္။ အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့အရြယ္ အလုပ္အကုိင္ရရွိမွဳနဲ႔ လူဦးေရအခ်ဳိးမွာ အမ်ဳိးသား(၈၁.၉)ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ ႔အမ်ဳိးသမီး(၄၈.၄)ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ အသင့္ရွိေနတဲ့ အလုပ္အကုိင္ရွာေဖြဆဲက အမ်ဳိးသမီးေရာ အမ်ဳိးသားပါ(၄)ရာခုိင္ႏႈန္း ၀န္းက်င္မွာ ရွိေနပါတယ္။

အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ကာယ ဉာဏအားေတြကုိ စီမံခန္႔ခြဲမွဳ၊ လုပ္သားအင္အားစု၊ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားနဲ႔ ၀န္ေဆာင္မွဳေတြမွာ သုံးေနႀကရပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး၊ သံအမတ္ႀကီး၊ ညႊန္ႀကားေရးမွဳးခ်ဳပ္၊ ပါေမာၡခ်ဳပ္၊ တုိင္းဦးစီးမွဳးစတဲ့ ရာထူးေနရာေတြအထိ အမ်ဳိးသမီးေတြ တက္လွမ္းလာႏုိင္တာ ေတြ႔ေနရပါျပီ။ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း၊ အေရာင္းျမွင့္တင္ေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ၀န္ေဆာင္မွဳလုပ္ငန္းေတြမွာ သူတုိ႔ရဲ႔ လုပ္အားကုိ အသိအမွတ္ျပဳျပီး ရယူသုံးစြဲေနႀကရတယ္။ သတင္းမီဒီယာလုပ္ငန္း၊ အေရာင္းျမွင့္တင္ေရးလုပ္ငန္း၊စာရင္းစစ္ စာရင္းကုိင္၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳ၊ လက္ခစား အထည္ခ်ဳပ္၊ ပညာေရး၊ ကေလးသူငယ္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရး စတာေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနႀကရတယ္။ ပင္ပမ္းတဲ့အလုပ္ေတြျဖစ္တဲ့ လမ္းခင္းတဲ့အလုပ္၊ လမ္းသန္႔ရွင္းေရးအတြက္ အမွဳိက္သိမ္းအလုပ္၊ ပန္းရံအလုပ္ေတြမွာပါ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ လုပ္အားကုိ အသိအမွတ္ျပဳထားရတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္မွာ အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ တန္းတူအမ်ဳိးသမီးေတြ ရင္္ေပါင္တန္းလုပ္ေနႀကရေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက မလုံုျခံဳဘူး။ တခ်ဳိ႔မိသားစုေတြမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတာ၀န္ကုိ
အမ်ဳိးသမီးေတြက ယူထားႀကရတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးေတြအဖုိ႔ ႏို႔ဆာလုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ ရင္ေသြးေတြ ရွိတယ္။ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ခင္ပြန္းေတြ ရွိတယ္။အိမ္ေထာင္မရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေသာကႀကီးႀကီးနဲ႔ေစာင့္ေနတဲ့ မိဘေမာင္ဖြားေတြ ရွိတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္ကေန အိမ္ကုိျပန္ခ်ိန္ေတြဟာ စိတ္လက္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္စိတ္ႏွလုံး သုံးပါးစလုံးရဲ႔ လုံျခံဳမွဳကို အာမခံႏုိင္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တရပ္ျဖစ္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္လို႕ အက်ိဳးေမွ်ာ္ျပီး ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါရေစ။

ဧရာ၀တီ