ျမနု္မာႏုိင္ငံမွာ အလုပ္အကိုင္ေပါင္း (၂၄) သန္း ရိွတယ္ဆိုေပမယ့္ (၉၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ အိမ္တြင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ လုပ္ငန္းအေသးစားေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းဆိုရင္ေတာ့ (၂၄) သန္းမွာ ရိုးရာအစဥ္အလာအလုပ္က (၂၁) သန္းရိွၿပီး ေခတ္သစ္ ပုဂၢလိကအလုပ္က (၂) သန္း၊ အစိုးရအလုပ္က (၁) သန္းနီးပါး ရိွပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က အလုပ္အကိုင္ေတြရဲ ႔ အရည္အေသြးနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈစြမ္းရည္ဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြထက္ အမ်ားႀကီးနိမ့္က်တယ္လို႔ ကမာၻ႔ဘဏ္အုပ္စုက ပညာရွင္ (၁၀) ဦး ေရးသားျပဳစုတဲ့ စာမ်က္ႏွာ (၁၇၀) စာတမ္း Myanmar’s Future Jobs မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အလုပ္သမားဘဝကို တိုးတက္ျမင့္မားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္တဲ့ အေျခအေန မရိွေသးဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။
အလုပ္သမားအမ်ားစုဟာ တပတ္နာရီ (၄၀) ေက်ာ္ ပ်မ္းမွ်ႏႈန္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကပါတယ္။ အက်ဳိးခံစားခြင့္ရိွတဲ့ အလုပ္သမားဦးေရဟာ (၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ မရိွဘူးလုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ အလုပ္သမား (၅) ဦးမွာ တဦးက ယာယီ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားထဲမွာ (၃) ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသာ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား (သို႔မဟုတ္) အတတ္ပညာရွင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ ေကာင္းေကာင္းရရိွႏုိင္ဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံျခားထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားက (၃) သန္းေလာက္ ရိွပါတယ္။
ျပည္တြင္းအလုပ္သမား (၄၀) ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ အလုပ္ၾကမ္းသမား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ လမ္းေဘးေစ်းသည္၊ ယာဥ္ေမာင္း၊ သန္႔ရွင္းေရး၊ လံုၿခံဳေရး၊ လယ္ယာလုပ္သား စသည္တုိ႔ ပါဝင္ပါတယ္။ စစ္တပ္၊ ေဆာက္လုပ္ေရးနဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးက႑မွာ လုပ္ခအမ်ားဆံုး ရၾကပါတယ္။ အလုပ္သမားဦးေရ (၁၃) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္သာ လုပ္ခ အမ်ားဆံုး ရၾကပါတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးလယ္ယာက႑က အလုပ္သမားလုပ္ခဟာ အနည္းဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ လယ္ယာလုပ္ခမွာ တရုတ္ျပည္က အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယအမ်ားဆံုးက ထိုင္းႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလယ္သမားေတြ ထုိင္းမွာ စိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ေနတာ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အဓိက အခက္အခဲထဲမွာ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား ရွားပါးမႈလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ အလုပ္သမား (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းသာ အေျခခံပညာအထက္တန္း ရိွပါတယ္။
ေက်ာင္းမေနဘူးသူနဲ႔ မူလတန္းၿပီးသူဟာ လုပ္ခအတူတူ ရၾကတာကိုၾကည့္ရင္ မူလတန္းပညာကို အလုပ္ေစ်းကြက္မွာ တန္းဖိုးမထားတာ သိသာပါတယ္။ အလယ္တန္းလြန္ ပညာေရးဟာလည္း အလုပ္သမားေစ်းကြက္ရဲ ႔ လိုအပ္ခ်က္ကို မျဖည့္ဆည္းႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္သမား (၁၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ အတတ္ပညာကို သင္ယူႏိုင္ပါတယ္။ အခုေခတ္ အလုပ္အကိုင္မွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ဗဟုသုတနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈကို ျမန္မာ့ပညာေရးစနစ္က မေပးႏုိင္ဘူးလို႔ အလုပ္ရွင္ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္းက ယူဆပါတယ္။ အလုပ္ရွင္ေတြဟာ သူတုိ႔အလုပ္သမားကို သူတုိ႔ဘာသာ သင္တန္းေပးေနေပမယ့္ ဒီလုိလုပ္ႏိုင္သူက (၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္သာ ရိွပါတယ္။ စီမံခန္႔ခြဲေရး ကၽြမ္းက်င္တဲ့မန္ေနဂ်ာကိုရဖို႔ အခက္ခဲဆံုးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားမွာလို မန္ေနဂ်ာလူတန္းစား ထြက္ေပၚလာမွသာ လုပ္ငန္းကို အဆင့္ျမင့္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယွဥ္ၿပိဳင္မႈစြမ္းရည္ ျမွင့္တင္ဖို႔အတြက္ လုပ္ငန္းေတြမွာ အတားအဆီး ျဖစ္ေနတာကို ဖယ္ရွားဖို႔ လိုပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းနဲ႔ ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ရရိွၿပီး၊ ေစ်းကြက္ကို လက္လွမ္းမီဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပို႔ကုန္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္မႈ အလားအလာ ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလုပ္သမားအင္အားလိုအပ္တဲ့ အထည္ခ်ဳပ္နဲ႔ အစားအေသာက္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ ႔ၿပီး အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးခ်ဲ ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွမႈကို ဖိတ္ေခၚၿပီး လုပ္သားအင္အား လိုအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေစတာဟာ အရည္အေသြးျမင့္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ကို ဖန္တီးရာ ေရာက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွမႈ ရိွလာတာနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ အလုပ္အကိုင္ေတြ တိုးပြားလာပါတယ္။ သင့္ေတာ္တဲ့ ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွေရးဝါဒနဲ႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြကို က်င့္သံုးႏုိင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ျမန္မာ့လယ္ယာထုတ္လုပ္မႈဟာ အလြန္နည္းပါးေနတာကို ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ဧရာဝတီတုိင္းမွာ လယ္ေျမ (၂) ဧကခြဲမွာ မိုးစပါး စိုက္ပ်ဳိးရင္ (၁၃၁) ရက္ ၾကာပါတယ္။ ကေမာၻဒီးယားမွာ (၅၂) ရက္၊ ဗိယက္နမ္မွာ (၂၂)၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ (၁၁) ရက္သာ ၾကာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရက္ေပါင္း (၈၀) နဲ႔ စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္တဲ့ ေဒသ ရိွေပမယ့္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈစြမ္းရည္ မရိွပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ တေန႔တာလုပ္အားက စပါးကီလို (၂၀) ေက်ာ္သာ ထုတ္ႏုိင္ေပမယ့္ ထိုင္းမွာ ကီလို (၅၀၀) ေက်ာ္ ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆန္စပါးကိုသာ အဓိက မထားဘဲ၊ အျခားသီးႏံွေတြကိုသာ စိုက္ပ်ဳိးဖို႔ အားေပးသင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျပည္တြင္းအသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈ တိုးပြားေရးကို အာရံုစိုက္တာထက္ အလုပ္အကိုိင္ ဖန္တီးေရးကို အဓိကထားတာက ပိုၿပီးအက်ဳိးရိွတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒနဲ႔ မူေဘာင္ေတြ ခ်မွတ္ေပးေရး၊ အေသးစားလုပ္ငန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ အိမ္တြင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရဲ ႔ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားျမွင့္တင္ေရး၊ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ သင္တန္းကတဆင့္ ကၽြမ္းက်င္မႈျမွင့္တင္ေရး၊ လုပ္ငန္းနဲ႔ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အလုပ္သမား ရရိွေရး၊ စိုက္ပ်ဳိးလယ္ယာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားျမွင့္တင္ေရး၊ ပဋိပကၡလြန္ ေဒသေတြမွာ အလုပ္အကိုင္မ်ား ေပၚထြန္းလာေရး စသည္တုိ႔ကို အဓိကထားဖို႔ အႀကံေပးထားပါတယ္။
VOA
0 comments:
Post a Comment