ပခုကၠဴၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာသူတိုင္း ေဆး႐ံုႀကီးအနီးက အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေတြ႕ရရင္ အံၾသရသည္။ ခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ သာဓု ေခၚၾကသည္။ နံနက္ ၁၁ နာရီဆိုလွ်င္ ေဆး႐ုံတက္ေနသည့္ လူနာမ်ား ကိုယ္တိုင္ ေသာ္လည္းကာင္း ၊ လူနာေစာင့္မ်ား ေသာ္လည္းေကာင္း ထမင္းႏွင့္ဟင္းထည့္ရန္ ခ်ဳိင့္မ်ားကို ယူေဆာင္ၿပီး ေဆး႐ံုႀကီး နံေဘးက အာဟာရဒါန ျပဳသည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ထမင္းႏွင့္ ဟင္းလ်ာမ်ားကို ယူေဆာင္ၿပီး ေဆး႐ံုတြင္းသို႔ ျပန္သြားၾကသည္။ ညေန ၅ နာရီခန္႔ ေရာက္ရင္လည္း ထို႔အတူပင္။ တစ္ခါတစ္ရံ နံနက္ခင္းမ်ားတြင္လည္း လွဴဒါန္းမႈျပဳေနသည္။ ေသခ်ာသည္က ေန႔လယ္စာႏွင့္ ညစာ။
၎အျဖစ္အပ်က္သည္ကား ပခုကၠဴ ၿမိဳ႕ရွိ အာယုသုခ လူမႈေရးအသင္းမွ ပခုကၠဴ ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ တက္ေရာက္ေနသည့္ လူနာမ်ားအား အာဟာရဒါန ျပဳျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ကာလတစ္ခုရဲ႕ ညေနခင္းဆီမွာ ပခုကၠဴ ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ တက္ေရာက္ ေဆးကုသမႈ ခံေနသည့္ လူနာ မိသားစု၏ အဘြားအိုသည္ ေငြ ၂၀၀ က်ပ္ႏွင့္ ညေနစာကို ၀ယ္ျခမ္း၍ မရျဖစ္ခဲ့သည္။
လက္ထဲပါလာတဲ့ ေငြေၾကးအရလည္း ထမင္းနဲ႔ဟင္း မ၀ယ္ႏိုင္။ တစ္နယ္တစ္ေက်းက လာတာမို႔ ဘယ္ဆီကို သြား၀ယ္ရမည္ မသိ။ ထိုအျခင္းအရာကို ျမင္ေတြ႕ခဲ့သည့္ “အာယုသုခ” လူမႈကူညီေရး အသင္းမွ ဆရာေတာ္ ဦးပညာေဇာတကေန မဟာ၀ိသုတရာမ ေက်ာင္းတိုက္ (အလယ္တိုက္) ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစာရကို ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားရဲ႕ အခက္အခဲကို ေလွ်ာက္ထားသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆန္၊ ဆီကို ေပးလွဴ၍ ပခုကၠဴေဆး႐ံုသို႔ တက္ေရာက္ေနသည့္ လူနာရဲ႕ ညေနစာ အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းေပးရာကေန ညေနစာကုသိုလ္ျပဳ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
ညေနစာ ကုသိုလ္ စတင္ခ်ိန္တြင္ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ ခက္ခဲမွာပဲလို႔ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြးထင္ခဲ့သည္။ အခက္အခဲမ်ားလည္း ၾကံဳခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕ရက္မ်ားတြင္ ကုသိုလ္ရွင္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ အခ်ဳိ႕ရက္မ်ားတြင္ ကုသုိလ္ရွင္ မရွိ ။ ထိုရက္မ်ဳိးတြင္ အသင္းမွပင္ စိုက္ထုတ္၍ ကုသိုလ္ျပဳရသည္။
အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် အခမဲ့ညေနစာ ျမင္ကြင္းသည္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားနဲ႔ ျပည္သူအမ်ားကို ၀မ္းသားမႈေတြ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေၾကာင့္ပင္ သဒၵါတရား ထက္သန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ညေနစာမွသည္ နံနက္စာ၊ ေန႔လယ္စာမ်ားထိ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တခ်ဳိ႕သည္ ျမင္ကြင္းကို ၾကည္ႏူးျပီး လွဴဒါန္းၾကသည္။
အခ်ဳိ႕သည္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရအျဖစ္၊ တခ်ိဳ႕က ကြယ္လြန္သူမ်ားကို ရည္စူးၿပီးလည္း လွဴဒါန္းၾကသည္။ ေနကုန္စာ အာဟာရဒါနဟာ ေဆး႐ုံတက္ လူနာေတြထဲက ၿမိဳ႕ခံေတြနဲ႔ ေငြေၾကး တတ္ႏိုင္သူေတြအတြက္ မက္ေမာစရာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ နယ္အေ၀းက လာတဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ နတ္သုဓာပါ။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္က သံုးဘီး ဆိုင္ကယ္ေလးျဖင့္ ဟင္းအိုး ထမင္းအုိးေတြကိုတင္ၿပီး လာရပါတယ္။ လွဴဒါန္းမယ့္ ေနရာေရာက္မွ ခံုေတြခင္းရတယ္။ အခုေတာ့ အဲလို မဟုတ္ေတာ့ပါ။ မိုးေလလံုသည့္ အေဆာက္အအံုေလးတစ္ခု လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ထမင္းေတြ ဟင္းေတြကို အဲဒီ အေဆာက္အအံုေလးထဲေန ေ၀ငွႏိုင္လာပါတယ္။
အရင္က ညေနစာ သီးသန္႔ဆိုေတာ့ ေနက်ခ်ိန္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အပူဒဏ္ကို လြတ္ပါတယ္။ အခု ေနကုန္ဆိုေတာ့ အပူဒဏ္က မလြတ္ပါ။ သည္အတြက္လည္း ခေမာက္လွဴဒါန္းသည့္ ကုသိုလ္ရွင္ေတြ ရွိလာပါတယ္။ ထမင္းနဲ႔ဟင္း
လာယူသူေတြက ေနပူရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးရြာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အသင့္ရွိတဲ့ ခေမာက္ေတြကို လိုက္ေ၀ပါတယ္။ကိုယ့္အလွည့္ ထမင္းနဲ႔ဟင္း ယူၿပီးရင္ေတာ့ ခေမာက္ေတြကို ေနရာတက် ျပန္စီထပ္႐ံုပါပဲ။
အရင္ကေတာ့ ပခုကၠဴ ေဆး႐ံုဆိုတာ အနီးအနား ေက်းရြာေတြက ေဒသခံေတြေလာက္ပဲ လာတက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အနီးအနား ၿမိဳ႕ေတြထက္ ဆရာ၀န္အင္အား မ်ားလာတာေၾကာင့္ တက္ေရာက္ ကုသတဲ့ လူနာလည္း မ်ားလာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ေ၀းလံလွတဲ့ ေဒသေတြကေန လာၾကရတာဆိုေတာ့ ပခုကၠဴမွာ အသိအကြၽမ္း မရွိၾကပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အစားအေသာက္ကစ က်န္းမာေရးကိစၥအဆံုး အဆင္ေျပဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ၀ယ္စားဖို႔ကလည္း ကုန္က်စရိတ္ မ်ားလြန္းေတာ့ ပင္ပန္းပါတယ္။ အခုလို သံုးနပ္စာလံုးကို ကုသိုလ္ျပဳေတြ ေပၚေပါက္လာေတာ့ လူနာေတြအတြက္ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ အားကိုးရာ ေဆြမ်ဳိးရွိလာတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
ရပ္ေ၀းမွ ေဆးလာေရာက္ ကုသမႈ ခံယူေနသည့္ ကိုထြန္း၀င္းက “ေယာထဲက လာတာဆိုေတာ့ ပခုကၠဴမွာ မရွိပါဘူး။ စားေရးေသာက္ေရး အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ ဒီမွာ ထမင္းနဲ႔ဟင္း ယူလို႔ရမွန္း မသိဘူး။ သူမ်ားေတြ ထြက္သြားၿပီး ဟင္းေတြ ထမင္းေတြ ယူလာမွသိတာ။ သူတို႔နဲ႔လိုက္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ဟင္း လိုက္ယူတယ္။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ခ်က္ျပဳတ္ထားေတာ့ စားရတဲ့သူမွာ အေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ သာဓုလည္း ေခၚပါတယ္။ ကိုယ္ေနေကာင္းလို႔ ေဆး႐ံုက ဆင္းၿပီးရင္ ကိုယ္တိုင္ လာလွဴဖို႔ ႀကိဳးစားမွာပါ” ဟု ေျပာျပသည္။
တစ္ေနကုန္စာ အာဟာရဒါန ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေငြေၾကးတစ္ခုတည္းနဲ႔ မရပါဘူး။ လုပ္အား ကုသိုလ္ရွင္ေတြလည္း လိုပါတယ္။ ခ်က္တဲ့ျပဳတ္တဲ့ ေနရာမွာ တကယ္ကို ေစတနာရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးလို႔ အဆင္ေျပတာ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ လူငွားရင္ ရႏိုင္ေပမယ့္ ေစတနာကေတာ့ ငွားမရပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ လုပ္အားေပး ခ်က္ျပဳတ္ေပးတဲ့ သူေတြေၾကာင့္လည္း အလွဴရွင္ေတြ တတ္ႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကးနဲ႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ျပဳတ္ေပးႏိုင္တာပါ။ လုပ္အား ေစတနာရွင္မ်ားေၾကာင့္လည္း ေန႔လယ္စာနဲ႔ ညစာကို ထမင္း၊ အသားဟင္း၊ အရန္ဟင္းမ်ားနဲ႔ စီစဥ္ေပးႏိုင္တာ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။
ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ ဦးပညာေဇာတကလည္း “မနက္ခင္း ကုသိုလ္ရွင္ရွိရင္ ခ်က္ရတဲ့ သူေတြမွာ မလြယ္လွဘူး။ တစ္ေနကုန္ နားရတယ္ မရွိဘူး။ မနက္စာခ်က္ၿပီး ေန႔လယ္စာျပင္။ ေန႔လယ္စာၿပီးရင္ ညစာျပင္နဲ႔
ဆက္တိုက္ လုပ္ၾကရတယ္။ ေစတနာကို အရင္းခံၿပီး ခ်က္ၾကျပဳတ္ၾကလို႔သာ ဒီေလာက္ လုပ္ႏိုင္ၾကတာ။ ဦးဇင္းတို႔က အလွဴရွင္ေတြ လွဴဒါန္းမႈေပၚ မူတည္ၿပီး ခ်က္ေပးတယ္။ ေျခာက္ေသာင္းနဲ႔ ေန႔လယ္စာ စီစဥ္ေပးပါဆိုလည္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာပဲ။ လွဴဒါန္းၿပီးသားရွိတဲ့ ဆန္ကို သုံးတယ္။ အလွဴရွင္ လွဴတဲ့ေငြနဲ႔ အသားဟင္းနဲ႔ အရန္ဟင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ ပထမေတာ့ အေတာ္ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ ခုေတာ့ အလွဴရွင္ေတြလည္း မျပတ္သေလာက္ ပါပဲ” ဟု မိန္႔ၾကားသည္။
ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ လူနာမ်ားအတြက္ ေဆး၀ါးမ်ားကို အခမဲ့ လုပ္ေဆာင္ ေပးေနေပမယ့္ ဆင္းရဲလွတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြအတြက္ လူမႈေရး အသင္းေတြဟာ အမွန္တကယ္ အားကိုးအားထား ျပဳရာေနရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူး ငွားဖို႔ဆိုလည္း လူမႈေရး အသင္းေတြကို အားကိုးရပါတယ္။ ေသြးလိုၿပီဆိုလည္း လူမႈေရး အသင္းေတြပါ။ လူနာ အေျခအေနအရ အဆင့္ျမင့္ တိုင္းေဆး႐ံုႀကီးဆီ ေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ လိုလာၿပီ ဆုိရင္လည္း လူမႈေရး အသင္းက လူနာတင္ကားေတြပဲ အားကိုးရပါတယ္။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ေဆးကုလို႔ ဆံုးပါးသြားရင္လည္း ေနရပ္ျပန္သယ္ဖို႔ ကားက လူမႈေရး အသင္းကားေတြပါပဲ။ ျပည္သူကို အစိုးရက မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ခုေနာက္ပိုင္း ျပည္သူကို ျပည္သူခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြ တဖြဲဖြဲ ေပၚေပါက္ ေအာင္ျမင္လာတာဟာ ဆင္းရဲသား မ်ားျပားလွတဲ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသူ၊ သားအတြက္ အားတက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
ေနေရာင္ျခည္ ထြက္ေပၚစ နံနက္ ၇ နာရီခန္႔မွာပဲ ၿငိမ့္ေညာင္းလွတဲ့ ေတးသံမ်ား ထြက္ေပၚရာ အခမဲ့ အာဟာရဒါန လွဴဒါန္းရာ ေနရာေလးဆီကို လူနာေတြ လူနာေစာင့္ေတြ ေရာက္ရွိလို႔ လာပါတယ္။ လွဴဒါန္းမယ့္ ေစတနာရွင္ေတြလည္း ေရာက္ရွိလို႔ လာခ်ိန္မွာ လွဴဒါန္းမႈဟာ စတင္လို႔ ေနပါၿပီ။ ထမင္းဟင္း လာယူသူေတြဆီက ေက်းဇူးတင္ စကားသံဟာ ေ၀စည္ေနၿပီး လွဴဒါန္းသူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာလည္း အျပံဳးေတြ အျပည့္ပါ။
ယေန႔ နံနက္စာ လွဴဒါန္းသည့္ ကုသိုလ္ရွင္ ေနရာမွာ ေရးသားထားတာက “၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ပခုကၠဴ တကၠသိုလ္ သခၤ်ာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား”။ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းမ်ားရဲ႕ ျပန္လည္ ဆံုေတြ႔မႈကို ကုသိုလ္ေကာင္းမႈႏွင့္ စတင္ခဲ့သူမ်ားအား ကြၽန္ေတာ္ သာဓုေခၚမိ ေနပါေတာ့တယ္။
သက္ထိန္၀င္း (ပခုကၠဴ)
Eleven Media Group
0 comments:
Post a Comment