ျမန္မာအယူမွာ ကံဖယ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားရွိပါတယ္။ ေဘးဆိုးအႏၲရာယ္က်ေရာက္မယ့္ အေျခအေနတစ္ခုကေန အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ လြဲေခ်ာ္သြားတာမ်ိဳးကို ရည္ၫႊန္းတာပါ။ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံသား ဆိုနီဆီတိုင္ဝန္ရဲ႕အျဖစ္ ကလည္း ကံဖယ္တယ္လုိ႔ တင္ စားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္ မနက္ပိုင္းက ဆိုနီဟာ ဂ်ကာတာ ၿမိဳ႕ ေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္ဖုိ႔ စိတ္ေစာေနခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေလဆိပ္ကေန ပ်ံတက္မယ့္ Lion Air ေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္အမွတ္ JT610 ေလယာဥ္နဲ႔ လိုက္သြားဖို႔ မမီေတာ့ဘူးဆိုတာကို ေတြးမိတိုင္း နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကား လြန္းတဲ့ ဂ်ကာတာ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈကို တဖ်စ္ေတာက္ ေတာက္ က်ိန္ဆဲေနခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လည္း ဆိုနီဟာ အဲဒီေလယာဥ္နဲ႔ လြဲေခ်ာ္သြားပါတယ္။ ဒီအလြဲကပဲ သူ႔ကို ေနာက္တစ္ ေန႔မနက္ ေနထြက္တာကို ေတြ႕ ျမင္ႏုိင္ေအာင္ အသက္ရွင္ခြင့္ရ ေစခဲ့တာပါ။
Boeing 737 အမ်ိဳးအစား ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္ ပင္လယ္ထဲပ်က္က်သြားတဲ့ သတင္းဟာတစ္ကမၻာလံုးကို ေခ်ာက္ခ်ားေစခဲ့ ပါတယ္။ JT610 ကို မမီလုိက္လို႔ ေနာက္ေလယာဥ္တစ္စီးေပၚတက္သုတ္႐ိုက္ၿပီး ေျပးတက္ခဲ့ရတဲ့ ဆိုနီလည္း ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရမ္း အံ့ဩ ထိတ္လန္႔သြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ သူသာ ဒီထက္ အခ်ိန္နည္းနည္းေစာၿပီး အိမ္ကထြက္ ခဲ့မိရင္၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာသာ ယာဥ္ေၾကာ ရွင္းလင္းေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္ဆို တျခားခရီး သည္ေတြနည္းတူ ေရေအာက္ သခ်ႋဳင္းမွာ နစ္ျမဳပ္ေနေလာက္ၿပီ ဆိုတာကို ေတြးမိသြားလို႔ပါပဲ။
ေလယာဥ္ပ်က္က်တဲ့ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္ ေန႔လယ္ ပိုင္းေလာက္မွာပဲ ပင္လယ္ျပင္မွာ အပ်က္အစီးေတြကို စတင္ရွာေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးေတြက ႐ုပ္အေလာင္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဆြဲတင္လာႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရငုပ္သမားေတြဟာ ၾကမၼာဆိုး ႀကံဳခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ပ်က္ရဲ႕ ကိုယ္ထည္ကို လုိက္လံရွာေဖြေနၿပီး ေအာက္တိုဘာ ၃၀ ရက္ ညပိုင္းထိေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ အထမ ေျမာက္ေသးပါဘူး။ ေသခ်ာ ေပါက္ ေျပာႏုိင္တာကေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚလိုက္ပါသြားသူ ၁၈၉ ဦးစလံုး အသက္ရွင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာပါပဲ။
ဆိုနီက ေသေဘးကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္မႈအေၾကာင္း AFP နဲ႔ အင္တာ ဗ်ဴးမွာ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ အင္ဒို နီးရွား ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဆိုနီဟာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔အတူ အဲဒီ ေလယာဥ္ကို ပံုမွန္စီးနင္းေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္တာဝန္ အရ ပန္ကယ္လ္ပီနန္ကို မၾကာ ခဏသြားေရာက္ရတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ခြင္က သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ေလယာဥ္ေပၚ ေရာက္သြားၾကေပမယ့္ ဆိုနီကေတာ့ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈတစ္ခုနဲ႔ ႀကံဳေနၿပီး ဆိုကာႏိုဟတၱားေလဆိပ္ကို အခ်ိန္မီ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။
‘‘ကြၽန္ေတာ္က JT610 ကို ပံုမွန္စီးေနက်ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒီေလ ယာဥ္နဲ႔ပဲ လုိက္ေလ့ရွိတယ္။ ဒီေန႔က်မွ ကားလမ္းေတြက အရမ္းပိတ္ေနတယ္။ ေရာက္ေနက်အ ခ်ိန္ထက္ သံုးနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေလဆိပ္ ကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေလယာဥ္ကို မမီဘဲ လြတ္သြားခဲ့တာပါ’’လုိ႔ ဆိုနီက ဆိုတယ္။
လူဦးေရ ၁၀ သန္းေက်ာ္ ေနထုိင္တဲ့ ဂ်ကာတာၿမိဳ႕ဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ ယာဥ္ ေၾကာအက်ပ္ဆံုး၊ အ႐ႈပ္ေထြးဆံုး ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ နာမည္ဆိုးနဲ႔ လူသိမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု ေတာ့ အဲဒီနာမည္ဆိုးကပဲ ဆိုနီရဲ႕ အသက္ကို ကယ္ဆယ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
JT610 ဟာ ေလဆိပ္ကေန ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ပ်ံတက္သြား ၿပီး ၁၃ မိနစ္အၾကာမွာ ေလ ေၾကာင္း ထိန္းသိမ္းေရးေမွ်ာ္စင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ လံုးဝျပတ္ ေတာက္သြားပါေတာ့တယ္။ သက္ဆိုင္ရာ အရာရွိေတြက ဘက္ ေပါင္းစံုက စစ္ေဆးၿပီးတဲ့ေနာက္ ေလယာဥ္ဟာ ဂ်ာဗားပင္လယ္ထဲ ပ်က္က်သြားေၾကာင္း တစ္ကမၻာလံုးကို အသိေပးေၾကညာလိုက္ပါ တယ္။ ဆိုနီက ေသေဘးက လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ ၂၀ ေက်ာ္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာႏုိင္ၾကေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။
‘‘သတင္းၾကားၾကားခ်င္း ကြၽန္ေတာ္ ငိုမိတယ္။ ဘယ္လိုမွ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ အဲဒီေလ ယာဥ္ေပၚ ပါသြားၾကတာဗ်’’လုိ႔ ဆိုနီက ေၾကေၾကကြဲကြဲ ေျပာျပပါတယ္။ ဆိုနီဟာ တျခားေလယာဥ္ တစ္စီးေပၚ လုိက္ပါရင္း ပန္ ကယ္လ္ပီနန္ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါ တယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ လုပ္ ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ေလယာဥ္ေနာက္က်တဲ့ သူ႔ကို ေနာက္ေျပာင္ၾကေတာ့မယ္လုိ႔ပဲ ေတြးေနခဲ့မိတာပါ။ ေလဆိပ္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာ ေမာ ဆိုက္ေရာက္ၿပီးခ်ိန္က်မွ အခုသတင္းဆိုးက သူ႔ကို ေစာင့္ႀကိဳေနတာလို႔ ဆိုနီက ဖြင့္ဟပါ တယ္။
အဲဒီက်မွ သူလည္း အိမ္ကိုကတိုက္က႐ိုက္ ဖုန္းေခၚရပါေတာ့တယ္။ ေလယာဥ္ပ်က္က်တဲ့ သတင္းကိုၾကားၿပီး ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနတဲ့ မိသားစုဝင္ေတြ လည္း ဆိုနီရဲ႕ အသံကို ၾကားရမွဝမ္းနည္း၊ ဝမ္းသာ ငိုေႂကြးကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။ ‘‘သတင္းၾကားၿပီး ၿပီးခ်င္း ကြၽန္ေတာ့္ မိသားစုက အ ရမ္းတုန္လႈပ္ေနၾကတာပါ။ အေမ ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ေတာ့ ခ်ံဳးပြဲခ်ၿပီး ငိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဘးကင္းတဲ့အေၾကာင္း သူတို႔ကိုေျပာျပပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကံ ေကာင္းခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ေတာ့ အ ရမ္း ေၾကကြဲမိပါတယ္’’လုိ႔ ဆိုနီက AFP ကို ေျပာျပရင္း အသံတိမ္ဝင္ ဆို႔နင့္သြားပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ JT610 ဟာ ဝန္ထမ္းနဲ႔ ခရီးသည္ ၁၉၀ တိတိတင္ေဆာင္ၿပီး ပ်ံသန္းဖုိ႔ ရည္ ရြယ္ထားတာပါ။ ေလယာဥ္ေပၚကေန က်န္ခဲ့တဲ့ တစ္ဦးတည္း ေသာ ပုဂၢိဳလ္က ဆိုနီပါပဲ။
ဆိပ္ကမ္းဘက္ကို ေမွ်ာ္ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဝင္လိုက္ထြက္ လိုက္ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ ကယ္ ဆယ္ေရးေလွေတြကို ျမင္ရမွာပါ။ကယ္ဆယ္ေရး ဝန္ထမ္းေတြက ရွာေတြ႕သမွ် ေလယာဥ္ အစိတ္အ ပိုင္းေတြနဲ႔ လူသံုးပစၥည္းေတြကို ဆိပ္ကမ္းက သတ္မွတ္ေနရာမွာ စုပံုရင္း စနစ္တက် စာရင္းမွတ္သားေနပါတယ္။ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ ေတာ့ ရင္ကြဲမတတ္ ပူေဆြးမႈေတြဖိစီးၿပီး ငိုယိုေနတဲ့ မိသားစုဝင္ ေတြကို ေတြ႕ရမွာပါ။ လက္ေတြ႕ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိထားေပမယ့္ ေသ ေဘးကေန တစ္နည္းနည္းနဲ႔ လြတ္ေျမာက္ၿပီး သူတို႔ခ်စ္ခင္တဲ့သူေတြ အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ ဆုပ္ ကိုင္ရင္း သတင္းေစာင့္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီထဲမွာ လာတိဖ္ေနာ္ဘာနာနဲ႔ ဇနီးျဖစ္သူ ယက္တီအကီကာ ဆူမီယာတီတုိ႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ (၂၄)ႏွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူ လြတ္ဖီႏူရမ္ဒါနီဟာ JT610 နဲ႔ လိုက္ပါသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ‘‘မေန႔ကထိ ကြၽန္ေတာ့္သားနဲ႔ ေအးေအးလူလူ စကားလက္ဆံု က်ေနခဲ့ပါ ေသးတယ္။ သူ႔ဇနီးအေၾကာင္း ေျပာေနတာပါ။ မိန္းကေလးက အခု ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထားတာ ခုနစ္လရွိၿပီေလ။ ကြၽန္ေတာ့္သားက အနာဂတ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သူ႔ အိပ္မက္ေတြ၊ သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြကို တတြတ္တြတ္ ေျပာေနတာ။ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ မိသားစုေလး ထူေထာင္ႏုိင္မယ့္အေၾကာင္းကို အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ထိ မေမာတမ္း ေျပာေနခဲ့တာ’’လုိ႔ လာတိဖ္က ေၾက ေၾကကြဲကြဲ ဆိုပါတယ္။
‘‘အခုေတာ့ သူထြက္သြားခဲ့ၿပီေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ဒီလို နည္းနဲ႔ သူခြဲခြာသြားမယ္ဆိုတာ ယံုေတာင္မယံုႏုိင္ဘူး။ ေလယာဥ္ပ်က္က်တယ္ဆုိတာ ၾကားတုန္း က လံုးဝမယံုႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါမ်ိဳး သတင္းေတြက TV မွာပဲ ေတြ႕ခဲ့ဖူးတာေလ။ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သားပါ ပါသြားခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ သူ႔အေလာင္းကို ျပန္လိုခ်င္ပါ တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာ၊ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ႐ုပ္ႂကြင္း ျဖစ္ႏုိင္သမွ် အားလံုး ကိုေပါ့’’လုိ႔ မ်က္ရည္ေတြ စီးက် လာတဲ့ အမ်ိဳးသားႀကီးက ဖြင့္ဟ ခဲ့ပါတယ္။
Ref: AFP, Au News
7Day
0 comments:
Post a Comment