ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအလင္းေရာင္လမ္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္အေမွာင္လမ္းကို ေရြးခဲ့ၾကသူတို႔ရဲ႕ မတူညီေသာလားရာ

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ကိုလိုခ်င္တပ္မက္သူေတြကေတာ့ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးဖို႔ ေနျပည္ေတာ္ကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ သူတို႔ျပည္နယ္နဲ႔သူတို႔ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့ သလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းခင္းလမ္းမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းရေတာ့မွာမို႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေတြလည္း ရရွိလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ရွည္ၾကာခဲ့တဲ့ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္ႏိုင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ ၈ ဖဲြ႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကိုမျဖစ္မေန ခ်ီးက်ဴးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ NCA လက္မွတ္ထိုးဖို႔ေရာက္ရွိလာတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြ ကေတာ့ KNU ၊ KNU/KNLA-PC၊ KKO ၊ RCSS/SSA၊ ABSDF ၊ PNLO ၊ ALP နဲ႔ CNF တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအဖဲြ႕ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာေဒသခံျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားခဲ့ရတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအရသာကို အျပည့္အ၀ ရရွိခံစားရေတာ့ မယ့္ လကၡဏာျဖစ္ပါတယ္။အထူးသျဖင့္ ကရင္လက္နက္ကိုင္ ၃ ဖဲြ႕ရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့စိတ္ဓာတ္ကို ထပ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုး အတိတ္ဆီက ကရင္ျပည္နယ္ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ တိုက္ပဲြသံေတြဆူညံခဲ့တယ္။ ေသနတ္သံ၊ ဗံုးသံ၊ မိုင္းကဲြ သံေတြနဲ႔အတူ ယမ္းခိုးယမ္းေငြ႕ေတြၾကားထဲမွာ ေဒသခံျပည္သူေတြက်ီးလန္႔စာစားဘ၀နဲ႔ ေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ခဲ့ရ တယ္။ အျခားေဒသေတြထက္ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ကရင္ျပည္နယ္ဟာ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးအစစ အရာ ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေနာက္က်ခဲ့တာအမွန္ပါပဲ။ ဒါေတြကို ကရင္လက္နက္ကိုင္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အျမင္မွန္ အေတြးမွန္စြာ သံုးသပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ကစလို႔ ကရင္ျပည္နယ္တစ္ခြင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတးသံတို႔ ပ်ံ႕လြင့္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးစည္ပင္လာေတာ့မွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူ PNLO အေျခစိုက္တဲ့ ပအို၀့္ေဒသ၊ ALP အေျခ စိုက္တဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ CNF အေျခစိုက္တဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္ေတြမွာလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြျမင္ရေတာ့မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အျမင္မွန္စြာနဲ႔ NCA လက္မွတ္ထိုးတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြရွိသလို အျမင္မွားအေတြးမွားစြာနဲ႔ လက္မွတ္မထိုးတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြရွိေနပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအလင္းေရာင္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ အေမွာင္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ ခဲ့သူတို႔လားရာဟာ ဒုကၡသုကၡေတြနဲ႔ ဆီးႀကိဳေနပါတယ္။ NCA မွာလက္မွတ္မထိုးရျခင္းရဲ႕ဆင္ေျခကို UNFC က ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့သလို KIA ဒုေခါင္းေဆာင္ဂြမ္ေမာ္ကလည္း ဧရာ၀တီသတင္းဌာနနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္း ခန္းမွာ ေျဖၾကားထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘယ္လိုဆင္ေျခေတြေပးေပး၊ NCA ကို လက္မွတ္မထိုးဘူး ဆို ကတည္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမလိုခ်င္လို႔ပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို မစြန္႔လႊတ္ဘဲ အစိုးရကို အၿမဲတမ္းဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီအစုိးရအျဖစ္ တက္လွမ္းလာခ်ိန္မွာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အစိုးရဘက္က လက္နက္ကိုင္ေတြကို ေႏြးေထြးစြာ ဖိတ္ေခၚေဆြးေႏြးခဲ့တာပါ။

အစိုးရဘက္က UPWC နဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က NCCT တို႔ကိုဖဲြ႕စည္းၿပီး NCA ကိစၥ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။ လက္နက္နဲ႔ အႏိုင္က်င့္ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး အေျဖရွာခဲ့ၾကတာပါ။ UPWC နဲ႔ NCCT တို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုညိႇႏိႈင္းပဲြေတြဟာ တရား၀င္ (၇)ႀကိမ္၊ အလြတ္သေဘာအႀကိမ္ (၂၀)ေက်ာ္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ၁၇ လ ၾကာျမင့္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က NCCT အစား SD အဖဲြ႕ထပ္မံဖဲြ႕စည္းၿပီး NCA အၿပီး သတ္ႏိုင္ေရး ၄ လၾကာ အစိုးရနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔မွာေတာ့ တိုင္းရင္း သားလက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က ႀကီး ၅ ႀကီးနဲ႔ SD ကိုယ္စားလွယ္ ၃ ဦး၊ ေပါင္း ၈ ဦးအဖဲြ႕ဟာ သမၼတနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္မွာ NCA ကိစၥေဆြးေႏြးခြင့္ရခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ ၁၅ ဖဲြ႕ ကို ေအာက္တိုဘာလထဲမွာ NCA လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ဖိတ္ေခၚကမ္းလွမ္းလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က မူမမွန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုေတြ႕ရပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ကေန ၃၀ ရက္ေန႔အထိ ခ်င္းမိုင္မွာ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြ NCA လက္မွတ္ထိုးေရး ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၈ ဖဲြ႕ကသာ လက္မွတ္ထိုးမယ္လို႔ ေပၚထြက္လာၿပီး က်န္တဲ့အဖဲြ႕ေတြကေတာ့ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ သြားၾကပါတယ္။ လက္မွတ္မထိုးတဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ မ႐ိုးသားတဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ ေဒသခံျပည္သူေတြအတြက္ စိုးရိမ္စရာျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ လေပါင္းမ်ားစြာ ေဆြးေႏြးလာခဲ့တဲ့ NCA ကို လက္မွတ္မထိုးသလို SD အဖဲြ႕ကိုလည္း ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီလို႔ သိရပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ တစ္ဖဲြ႕ခ်င္း ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥကို KIO/KIA က ဆရာႀကီးလုပ္ၿပီး MNDAA, TNLA နဲ႔ AA တို႔ မပါတဲ့အတြက္ မထိုးဘူး လုပ္ပါတယ္။ သူလုပ္သလို တျခားအဖဲြ႕ေတြကိုလည္း စည္း႐ံုးပါတယ္။ လက္မွတ္ထိုးမယ့္ ၈ ဖဲြ႕ကလဲြရင္ က်န္ အဖဲြ႕ေတြဟာ KIO/KIA ရဲ႕ လူလည္က်မႈေအာက္မွာ က်႐ံႈးခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ႀကိဳးကိုင္မႈလည္း ခံရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေမွာင္လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းသူတို႔ရဲ႕ရလဒ္က ဘာျဖစ္လာမလဲ။ တိုက္ပဲြေတြပိုမိုျပင္းထန္လာၿပီး ေဒသခံေတြ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ျဖစ္႐ံုကလဲြလို႔ ဘာအက်ိဳးမွမရွိပါဘူး။ အခုကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ပိုင္း ေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ေနတယ္။ ဒါကို ဂြမ္ေမာ္က NCA မွာ KIO/KIA လက္မွတ္မထိုးလို႔ အစိုးရက စစ္ေရးအရ ဖိအားေပးတာလို႔ ေျပာသြားေသးတယ္။ ျပန္ခုခံမယ္ဆိုၿပီး ေျပာသြားတာဟာ အစိုးရကို စိန္ေခၚတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဘဏ္ဆက္ေၾကးေကာက္တာမရေတာ့ ဗံုးခဲြ၊ သစ္ခိုးဂိုဏ္းေတြဆီက ေငြယူၿပီး ႏိုင္ငံ့သစ္ေတာ သယံဇာတေတြေရာင္းစား၊ လမ္း/တံတားေတြကို မိုင္းခဲြ၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ ခရီးသြားယာဥ္ေတြဆီက ဆက္ေၾကး ေကာက္၊ ေဒသခံေတြကို အတင္းအၾကပ္ဖမ္းၿပီး လူသစ္စု စစ္သင္တန္းတက္ခိုင္း၊ ရြာေတြအနီးမွာ မိုင္းေတြ ေထာင္ထားလို႔ မိုင္းနင္းမိၿပီး ေသဆံုးဒဏ္ရာရတဲ့သူေတြလည္းမနည္းေတာ့ၿပီ၊ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ ဘာေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုမွ မလုပ္တဲ့ သူပုန္ေတြက အခု အေမွာင္လမ္းကို ျပန္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးလာဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ အလင္းေရာင္လမ္းက လက္နက္ကိုင္ေတြ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ေနထိုင္ခ်ိန္မွာ အေမွာင္လမ္းက လက္နက္ကိုင္ေတြကေတာ့ ေခြးေျပး၀က္ေျပး ေျပးေနရမယ္ဆိုတာ ႀကိဳျမင္ေနရပါတယ္။ ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္း အတုိင္း လားရာေတြကလည္း ျခားနားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ မူတူးေစးဖိုး ဦးေဆာင္တဲ့အလင္းေရာင္လမ္းေလွ်ာက္ လွမ္းမယ့္သူေတြဟာ သမိုင္းသစ္ ေရးထုိးႏိုင္ခဲ့သလို အင္ဘန္လ ဦးေဆာင္တဲ့ အေမွာင္လမ္းေလွ်ာက္လွမ္းမယ့္ သူေတြကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မလိုလားတဲ့ တရားခံမ်ားအျဖစ္ နာမည္ဆိုးနဲ႔ သမိုင္းတြင္ က်န္ရစ္ေနေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

ေဇာ္လင္းသန္႔
ေန႔စဥ္သတင္း